«جی‌پی‌سِنگ» نماینده ویژه‌ی هند برای افغانستان طی ملاقات با سرپرست وزارت خارجه افغانستان گفته است که دهلی نو می‌خواهد روابط‌اش را در بخش‌های سیاسی و اقتصادی با کابل گسترش دهد. امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه در این دیدار نیز از «کمک‌های بشردوستانه‌ی» هند قدردانی کرده و خواهان تقویت روابط کابل با دهلی نو شده است. سخن‌گوی وزارت خارجه در ایکس نوشته: جی‌پی‌سِنگ از تامین امنیت، پیکار با داعش و مواد مخدر ابراز خوشبینی کرده است. ذبیح‌الله مجاهد سخن‌گوی مرکزی دولت گفته است: «دو جهت در باره روابط میان هر دو کشور در بخش‌های دیپلوماتیک و همچنان اقتصادی صحبت کردند. هند یکی از کشورهای مهم در منطقه است، و امارت اسلامی می‌خواهد با هندوستان روابط خوب تامین کند».

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه افغانستان در این مورد به حکام فعلی و مردم مسلمان و مجاهد افغانستان نکات ذیل را بیان می‌دارد:

۱. دولت هند همواره تلاش کرده تا نقشِ فعال خود را در افغانستان داشته باشد. این تلاش پس از آن بیشتر گردید که مأموریت جدید امریکایی در منطقه به راه افتاد. امریکا می‌خواهد مأموریت هند در منطقه برجسته باشد، خصوصاً در امر مهار نمودن چین؛ به همین دلیل امریکا و غرب بر تمام جنایات حکومت مودی در هند چشم‌پوشی می‌کند تا آن کشور به حیث متحد سیاسی، نظامی، اقتصادی و استخباراتی امریکا در منطقه نقش دقیق را ادا نماید. در حقیقت نقش هند در جنوب آسیا مانند نقش «یهود/اسرائیل» در خاورمیانه است.

۲. امریکا در میان دو متحد سیاسی (هند و پاکستان) هند را ترجیح داده است؛ تأثیر این ترجیح دادن بر افغانستان این است که هند تحت نام اقتصاد و تجارت در حال نزدیک شدن به حکومت فعلی افغانستان می‌باشد، و برعکس روابط افغانستان با پاکستان روز به روز تیره‌تر می‌گردد. پالیسی امریکایی همین است که هند باید نقش رهبری کننده‌ی کشور‌های منطقه را در امرِ مبارزه با چین به دوش گرفته و از آدرس پاکستان هراس نداشته باشد؛ به همین دلیل است که پاکستان را با افغانستان درگیر و مصروف ساخته‌اند. در این میان رهبری سیاسی و نظامی خائن پاکستان با این پالیسی امریکایی به شکل متداوم همکاری می‌کند.

۳. هند در قضیه‌ی سیاست تعامل امریکایی (تهدید و تشویق) با دولت فعلی افغانستان، می‌خواهد نقش برجسته داشته باشد. قسمی‌که در سه سال اخیر امریکا کوشش نموده تا طرح خود را توسط کشور‌های منطقه و خاورمیانه بر افغانستان تحمیل کند تا باشد که حکومت فعلی افغانستان در نظم سکولارجهانی به گونه‌ی کلی مدغم گردد. درحالی‌که کشورهای غربی و منطقه در این امر دو روی یک سکه اند.

۴. دولت مودی در پهلوی این‌که روابط نزدیکی با «یهود/اسرائیل» دارد، اعمال تروریستی و پالیسی دشمنانه علیه مسلمانان را همگام و هماهنگ با آن تعقیب می‌کند. مودی همچنان قتل‌عام مسلمانان را در کارنامه‌ی خود دارد؛ تاجایی که وی به پالیسی تصفیه‌دینی نه‌تنها در کشمیر بلکه در سرتاسر هند آستین بر زده است. دولت هندوتوا می‌خواهد شعائر، ارزش‌ها و حتی نشانه‌های تمدن مسلمانان در هند را به گونه‌ی کلی حذف نماید. توهین اعضای BJP به رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم و ‌ام المؤمنین حضرت عایشه رضی‌الله‌عنهما و همین‌گونه ساختن معبد هندو در مکان قدیمی مسجد بابری از نشانه‌های آن است. دولت هند در کنار این‌که اشغالگر کشمیر است؛ سرکوب، شکنجه، قتل، هتک‌حرمت به حجاب، اختطاف و از تجاوز بر زنان مسلمان دریغ نمی‌کند. چنانچه در ۲۹ جولای ۲۰۲۳م، وزیر دولت هندو در امور داخلی تائید کرد که از سال ۲۰۱۹م تاکنون به تعداد ۹۷۶۵ زن در کشمیر اشغال‌شده مفقود شده‌اند که از این تعداد، ۱۱۴۸ تن آن‌ها دخترانی‌اند که کم‌تر از ۱۸ سال سن دارند.

در نتیجه امریکا می‌خواهد حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی با ایجاد روابط خوب با دولت هند، نقش این دولتِ خبیث را در بین سرزمین‌های اسلامی برجسته نموده نفوذ، مشروعیت و بقای آن را تضمین کند. چنانچه حکام خائن سرزمین‌های اسلامی این مسأله را تحت نام سیاست‌خارجی «اقتصادمحور» با دولت‌یهود انجام دادند، و جنایات یهود را مشروعیت داده و بقایش را تضمین کردند. از طرف دیگر، هر نوع روابط دوستانه با دولت‌های محاربِ بالفعل، دشمن، اشغالگر و قاتل مسلمانان علاوه بر این‌که خلاف سیاست‌شرعی است، جوامع مسلمان را در امر دشمن‌شناسی به خطا می‌برد. زیرا مسلمانان باید بدانند که دوست و دشمن آن‌ها کیست؟ و این تنها با دولت خلافت راشده امکان‌پذیر است؛ که از یک‌سو سیاست‌خارجی آن مبتنی بر حمل اسلام از طریق دعوت و جهاد بوده و ولاء آن فقط با الله متعال، رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم و مومنان می‌باشد. در سیاست‌خارجی دولت خلافت برمنهج نبوت افزون بر این‌که دوست و دشمن واضح تعریف شده است، مظلوم دستگیری و نصرت می‌یابد، و برعکس ظالم تهدید، ترهیب و سرکوب می‌گردد.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه افغانستان

۱۱/۳/۲۰۲۴

اول رمضان ۱۴۴۵