در شب 27 رمضان، 4 نفر از دعوت‌گران حزب‌التحریر از مسجد چهارچنار، ولسوالی بنگی ولایت تخار به جرم برپا داشتن قیام‌الیل، ارائه مفاهیم اسلامی و پیشبرد تفسیر قرآن‌کریم در وقفه‌های نماز از سوی نیروها استخبارات تخار دستگیر شدند. با این حساب جمعاً 32 دعوت‌گر حزب در زندان تخار در توقیف بسر می‌برند. همچنان تعداد دیگری از دعوت‌گران در شب 27 رمضان به جرم مشابه در ولسوالی کشم بدخشان نیز دستگیر شده بودند که بعد از سپری نمودن یک شبانه‌روز در زندان با پادرمیانی ریش‌سفیدان محل رها شدند. اما مدیریت امر بالمعروف ولسوالی کشم از ریش سفیدان محل تعهد گرفته که هر زمانی‌که این دعوت‌گران در مسجد جمع می‌شوند باید مسئولین را در جریان بگذارند.

در سوی دیگر، نظر به فرمان صادر شده به مناسب حلول عید سعید فطر مبنی بر معافیت و رهایی کسانی که کمتر از یکسال از مدت حبس شان در زندان باقی مانده است، مسوولین محاکم در تخار دزد، راهزن، زناکار، شراب‌خور، شراب‌فروش و حتی مخالفین نظامی نظام را که از مدت حبس شان کمتر از یکسال باقی مانده بود، از بند رها کردند، ولی دعوت‌گران حزب‌التحریر را که حتی مدت حبس شان کمتر از شش ماه نیز باقی مانده بود رها نکرده و اکنون در زندان بسر می‌برند. همچنان مسوولین محاکم و استخبارات ولایت تخار بالای دعوت‌گران فشار می‌آورند که در بدل رهایی از زندان تمام اموال و دارایی‌های غیرمنقول شان را از قبیل زمین، خانه و دکان به ضمانت بگذارند. تا در صورتی‌که پس از رهایی از زندان دوباره دعوت نمودند، این دارایی‌ها مصادره خواهند گردید.

در واقع چنین اعمال غیرشرعی ویژگی بارز نظام‌های جبریه است. مسوولین نظام متوجه باشند دستاوردهای که با قربانی بی‌شمار مجاهدین و مردم مسلمان افغانستان به میان آمده، مبادا یک تعداد آن را با اعمال سخیف شان زیر سوال برده و بدنام سازند.

قابل تذکر است که چنین فشارها حزب‌التحریر و اعضای آن را از ادامه‌ی دعوت و تلاش برای اقامه‌ی خلافت منصرف نمی‌کند. چون این دعوت‌گران با الله سبحانه وتعالی و رسول الله صلی‌الله علیه وسلم در پیشبرد این فریضه‌ی عظیم عهد و میثاق بسته‌اند و  از ملامتی کسی هراس ندارند، در برابر فشارها و مشکلات صبر نموده و بر الله عزیز توکل می‌کنند.

﴿وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ﴾ [ابراهیم: 12]

ترجمه: و چرا بر الله توکل نکنیم، در حالی‌که او ما را به راه‌های ما هدایت کرده است. و ما در برابر هر زیانی‌که به ما بیاوری شکیبا خواهیم بود و کسانی‌که توکل می‌کنند، بر الله بگذار.

ما اعتقاد راسخ داریم که زندگی پروسه‌ی ابتلاء و افشاسازی است، و این سنت الله سبحانه وتعالی در طول تاریخ است که دعوت‌گران با مشکلات و تهدیدها روبرو بوده‌اند. در نتیجه‌ی همین فشارها و سختی‌ها است که هم در صف مؤمنین تمحیص بمیان می‌آید، و هم بر اثر این حوادث گروه‌های مختلف در جامعه هویت و چهره‌ی اصلی شان افشاء گردیده و انسان‌های صادق از کاذب مشخص می‌شود. چنان‌چه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ * وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ﴾ [العنکبوت: 2-3]

‌آیا مردم پنداشته اند، همین که بگویند: ایمان آوردیم. [به حال خود] رها مى‌شوند و آنها آزمایش نمى‌شوند؟ ما كسانى را كه قبل از ايشان بوده اند (با انواع تكاليف و مشقّات) آزمايش كرده‌ايم، آخر بايد خدا بداند چه كسانى راست مى‌گويند، و چه كسانى دروغ مى گويند

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان