(ترجمه)

در پی حادثات غم‌انگیز در منطقۀ السبابه در سیدی بوزید، باعث مرگ هفت زن و پنج‌ مرد کارگر و زخمی شدن بیست‌ویک تن دیگر گردید. طوری به‌نظر می‌رسد که این حادثه یک روز قبل از رویداد مشابه در القيروان و سپس با رویداد دیگری‌که در اول شب در القصرين رخ داد، ربط مستقیم دارد. یقیناً این حادثات بی‌ربط نیستند و تقریباً به‌طور مسلسل بدون هیچ استثنایی رخ داده‌اند. فلهذا ما در بخش زنان دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه تونس از حقایق ذیل پرده بر می‌داریم:

اول: ما به خانواده‌های قربانیان تسلیت و همدردی عمیق خود را عرض نموده و غم‌شریکی مطلق و نامحدود خود را با آن‌ها و با باقی مانده‌های متضررین، اعم از مرد و زن اظهار می‌داریم. 

دوم: ما فکر می‌کنیم که در قدم نخست دولت مسئول هم‌چو حادثات غم‌انگیز، بنابر دلایل ذیل است:

- ‏فقر از جمله جنایت دولت به شمار می‌رود. مسئولیت دولت مراقبت از امور و اطمینان دادن زنده‌گی ناهنجار شهروندانش می‌باشد؛ اما در این امر ناکام مانده است.

- دولت نظامی را اجراء می‌کند که بر اساس سرمایه‌داری بی‌رحم استوار است؛ زیرا خون فقراء را می‌مکد تا حساب‌بانکی و خزانه‌های باداران محلی و خارجی را غنی سازد.

- ‏دولت پالیسی اقتصادی را اتخاذ و تطبیق می‌نماید که  این امر باعث غارت ثروت و دزدی خزانه‌های عوام و کشور می‌شود و روز به روز وضعیت و توانایی‌های مردم را تضعیف می‌سازد تا عیش و نوش زنده‌گی بر معیارهای اعلی را برای قدرت‌مندان و سرمایه‌داران مهیاء سازد. 

- ‏ما شدیداً اشتغال ذهنی دولت را با تطبیق برنامه‌های دیکته‌‌شدۀ خارجی محکوم می‌داریم؛ زیرا با این امر توسط همتایان یا نوکران داخلی‌شان تحت کنترول "بارون‌های سیاسی(political barons)" و پول‌های خارجی قرار می‌گیرند.

- ‏ما فکر می‌کنیم که امت مسلمه به‌طور عام و زنان به‌طور خاص مستحق بیلیون‌ها پول مالیاتی‌ست که دولت جمع‌آوری می‌کند و اما این پول برای توسعۀ کشور استفاده نمی‌شود؛ بلکه برای احیای مفاهیم خطرناک و فاسد نظام، که زنان را از عقیدۀشان دور بسازد، مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ بناءً استعمارگران و دست‌نشانده‌های شان به راحتی می‌توانند به‌خصوص به قوانین اسلام حمله‌ور شوند. 

- ‏ما فکر می‌کنیم، بیلیون‌ها پولی‌که برای کمیتۀ مساوات و حقوق فردی اختصاص داده شده و وزارت امور زنان که همواره کنفرانس‌هایی را بخاطر حمله بر اسلام دایر می‌کند، آیا برای جلوگیری هم‌چنین جنایات غم‌انگیر مؤثر تمام شده؟ و یا اگر همین پول برای توسعه زیربنا و پیشرفت کشور به مصرف می‌رسید، مؤثر تمام می‌شد؟

- ما تأکید می‌کنیم که رنج و سختی زنان امروزی در نتیجۀ اجرای نظام اجتماعی فاسد است که به حریم خصوصی زنان هیچ احترام و اعتنای ندارد.

سوم: ما از همگی می‌خواهیم که نظام اقتصادی و اجتماعی اسلام را مطالعه کنند. هرگاه زنان از تأمین نفقۀ خود عاجز ماندند، بر سپر خانواده واجب است و اگر سپری نداشتند؛ بناءً دولت اسلامی تضمین نفقۀ آنان را می‌کند.

چهارم: ما به‌طور عام به اهل تونس و به‌طور خاص به زنان التماس می‌کنیم و از شما می‌خواهیم که از همدستی در جرایم دولت و از غفلت دولت در برابر مردمش بیزاری جوید. این چیزی‌ست که الله سبحانه وتعالی دوست ندارد برای بنده‌گانش اتفاق بیفتد.   توکل داشته باشید؛ زیرا قانون یا تشریع الله سبحانه وتعالی برای زنان رحمت است؛ نه نفرین؛ چنانچه تبلیغ نفرین از سوی سخنگویان حرکت‌های فمینیستی، نهادهای بین‌المللی و حکومت دست‌نشاندۀ استعمارگران صورت می‌گیرد.

‏اجرای قوانین این نهاد‌ها نقطۀ ورود است؛ نه آزادی زنان که با این امر دسترسی آزاد به حرمت زنان پیدا می‌کنند تا حرمت و پاکی و طبیعت انسانی آنان را نقض کنند. ما به شما اطمینان می‌دهیم تا هنگامی‌که قوانین الله سبحانه وتعالی از ما غایب باشد و تا زمانی‌که نظام سرمایه‌داری بالای مان حاکم باشد، زنان در زنده‌گی خود خیر، برکت و خوشحالی را نخواهند دید. نظام سرمایه‌داری مثل لبۀ صخره می‌ماند و در تمام معاملات زنده‌گی ما دخیل است. 

ای اهل تونس، مردمی از سرزمین زیتون و العبادلة السّبعة(هفت عبدالله)! این سرزمین به فضل و رحمت الله سبحانه وتعالی بر بنده‌گانش و توسط قوانین‌ اوتعالی، از جمله بهترین‌ سرزمین‌ها به‌ شمار می‌رفت و این سرزمین یک روزی به فضل نظام اسلام شگوفا می‌شود. امروزه خواستار سرنگونی رژیمی می‌شوید که در همه امور برای شما جز فساد و فرمانبرداری چیزی به ارمغان نیاورده و آنگاست که با دستان خود برای فرزند همین امت نظام جامع اسلام را تسلیم می‌دهید، که تمام الزامات زنده‌گی و امور شما را برآورده می‌کند و اطمینان می‌دهد که قوانین الله سبحانه وتعالی بر تمام قوانین غالب است و قوانین ساخته و پرداخته دست بشر را به زباله دانی می‌اندازد. این امر میسر نمی‌شود تا هنگامی‌که بهترین امت از میان مردم برخیزد. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾

[نساء: ٦٥]

ترجمه: به پروردگارت سوگند که آن‌ها مؤمن نخواهند بود؛ مگر این‌که در اختلافات خود، تو را به داوری طلبند و سپس از داوری تو، در دل خود احساس ناراحتی نکنند و کاملاً تسلیم باشند.

نویسنده: وکیله حنان خميری

سخنگوی رسمی بخش زنان دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه تونس