(ترجمه)

پرسش

السلام علیکم و رحمة الله و برکاته!

شیخ بزرگوار! بنده پرسشی دارم مبنی بر این‎که آیا کار کردن و اشتراک در اردو یا لشکر دولت‎هایی که در حال حاضر در سرزمین‎های اسلامی هستند، جایز است؟ حال آن‎که حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم اشتراک در لشکرهای حکام ظالم را منع نموده است. و دیگر این‎که جنگ کردن همراه حکام ظالم و طلب نصره از ایشان جایز است یا خیر؟

پاسخ

وعلیکم السلام و رحمة الله وبرکاته!

از ابوسعید خدری و ابوهریره رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«لَيَأْتِيَنَّ عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَكُونُ عَلَيْكُمْ أُمَرَاءُ سُفَهَاءُ يُقَدِّمُونَ شِرَارَ النَّاسِ وَيَظْهَرُونَ بِخِيَارِهِمْ وَيُؤَخِّرُونَ الصَّلاةَ عَنْ مَوَاقِيتِهَا، فَمَنْ أَدْرَكَ ذَالِكَ مِنْكُمْ فَلا يَكُونَنَّ عَرِيفًا وَلا شُرْطِيًّا وَلا جَابِيًا وَلا خَازِنًا»

(رواه أبويعلى و رجاله رجال الصحيح خلا عبدالرحمن بن مسعود وهو ثقة)

ترجمه: زمانی بالای مردم خواهد رسید که امیران(حاکمان) شان مردمان بی‎عقل و پیشوایان و مقتدای شان بدترین مردم می‎باشند و مردم به اختیار آن‎ها اظهار نظر می‎کنند و نماز را از وقتش تأخیر می‎نمایند، پس اگر کسی از شما این زمانه را دریابد، باید وکیل، عسکر یا سرباز، جمع کننده مال و نگهبان(معتمد) ایشان نباشید.

در روایت دیگر کنزالعمال از ابوهریره رضی الله عنه چنین آمده است:

«...فَمَنْ أَدْرَكَهُمْ فَلا يَكُوْنَنَّ لَهُمْ عَرِيفًا وَلا جَابِيًا وَلا خَازِنًا وَلا شُرْطِيًّا»

ترجمه: پس اگر کسی از شما این زمانه را دریابد، قطعاً وکیل، جمع کننده مال، نگاهبان(معتمد) و عسکر یا سرباز ایشان نباشید.

برای شخص تحقیق کننده پیرامون این موضوع مسایل ذیل واضح می‎گردد:

۱ـ در حدیث ابویعلی رسول الله صلی الله علیه وسلم از این چهار امر زیر حُکمِ حُکَام ظالم بی‎عقل، به صورت مطلق منع نموده است. در روایت کنزالعمال نیز از این چهار چیز به طور خاص منع می‎فرماید؛ چنان‎چه در حدیث لفظ(لهم) ذکر گردیده و لام در این‎جا برای تخصیص است، پس نهی(منع) مرتبط به حراست خاص برای این امراء و جمع و خزانه نمودن مال برای ایشان است.

در این دو حدیث حمل مطلق بالایی کسانی مقید می‎گردد؛ يعنی نهی به صورت مطلق، از وکیل، جمع کننده مال و نگهبان(معتمد) در دولت‎هایی که به اسلام حکم نمی‎کنند نیست؛ بلکه نهی از این چهار امور برای آن کسانی‎که همراه این حکام کار می‎کنند و افراد مخصوص(با دیگاردهای) شان می‎باشند.

۲ـ کسانی‎که به حُکم زمامداران ظالم و بی‎عقل راضی شوند، گنهکار می‎شوند، چه این وظیفه در اردو باشد یا در غیر اردو؛ زیرا تلاش نکردن برای تغییر زمامدارانی که نظام اسلام را تطبیق نمی‎کنند و انکار نکردن از اعمال آن‎ها و راضی بودن از ایشان، همه‎ای این‎ها نزد الله سبحانه وتعالی گناه بزرگ است. چنان‎چه رسول الله صلی الله علیه وسلم می‎فرماید:

«سَتَكُونُ أُمَرَاءُ فَتَعْرِفُونَ وَتُنْكِرُونَ، فَمَنْ كَرِهَ فَقَدْ بَرِئَ، وَمَنْ أَنْكَرَ فَقَدْ سَلِمَ، وَلَكِنْ مَنْ رَضِيَ وَتَابَعَ.»

(رواه مسلم)

ترجمه: زود است که شما حاکمانی داشته باشید که آن‎ها را می‎شناسید و ناپسند می‎دانید، پس کسی‎که آن‎ها را بد دانست، نجات یافت و کسی‎که ناراض بود، سالم ماند. بدا به حال کسی‎که راضی شد و از وی پیروی نمود.

۳ـ طلب نصره از کسانی صورت می‎گیرد که آن‎ها اهل قوت باشند، فرق نمی‎کند که در نگهبانی زمامداران ظالم باشند یا نباشند؛ زیرا هدف تغییر همان حاکمان ظالم و بی‎عقل است که نظام اسلام را تطبیق نمی‎کنند، و این طلب نصره از ایشان جایز است؛ لیکن بعد از بیان واقعیتِ نظام فاسدی که در آن کار می‎کنند؛ چون اصلاً واجب تغییر همان نظام فاسد است، هرگاه قناعت شان حاصل شد و به خاطر الله سبحانه وتعالی و رسولش صلی الله علیه وسلم این امر را اجابت کردند، بدون شک این عمل شان کار بزرگی است، اگر در چنین موقفی که دارند آن را در راه تعجیل به تطبیق نظام اسلام(اقامه دولت خلافت) استعمال نمایند، نزد الله سبحانه وتعالی پاداش بزرگی را به دست آورده‎اند.

بنابر این‎که، پیامبر صلی الله علیه وسلم نزد قبایل مختلف کفار می‎رفت و ایشان را به اسلام دعوت می‎کرد تا این‎که جهت اقامه حکم بماأنزل الله طلب نصرتش را قبول کنند. هم‎چنین حُکم کسانی‎که در اردوهای ظالمین کار می‎کنند، در صورتی‎که به حق اجابت نمایند و حکم شرع را در رابطه به انکار از ظالمین و تغییر دادن ایشان فهمیدند و در حال آماده باش قرار گیرند؛ پس در این حالت طلب نصرت از آن‎ها جایز است.

۴ـ بلی، جنگ در کنار حکام ظالم در صورتی‎که جنگ با کفار بوده نه همراه مسلمانان، جایز می‎باشد؛ زیرا جهاد در همه حالات تحت حاکمیت حاکم مسلمان بالای مسلمانان فرض می‎باشد، در این صورت فرق نمی‎کند که حاکم مسلمان نیکوکار باشد یا بدکار، این هم زمانی درست است که جنگ علیه کفار باشد؛ زیرا آیات جهاد به طور مطلق آمده است نه مقید. چنان‎چه الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ﴾

[نساء : ۷۵]

ترجمه: شما را چه شده است که در راه الله جهاد نمی‎کنید.

﴿الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ﴾

[نساء : ۷۶]

ترجمه: مؤمنانی هستند که در راه الله جهاد می‎کنند.

﴿فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴾

[نساء : ۷۴]

ترجمه: ‏بايد در راه الله كسانی جنگ كنند كه زنده‎گی دنيا را به آخرت می‎فروشند.

آیات بسیاری است که ظالم بودن یا غیر ظالم بودن حاکم را شرط نگردانیده، البته تا وقتی‎که جهاد برضد کفار بوده باشد. چنان‎چه از احادیث پیامبر صلی الله علیه وسلم نیز واضح می‎شود که ظالم بودن حاکم، جهاد را همراه وی بر ضد کفار منع نمی‎نماید، یعنی جهاد همراه با حاکم ظالم بر ضد کفار جواز دارد. از انس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«وَالْجِهَادُ مَاضٍ مُنْذُ أن بَعَثَنِى اللَّهُ إِلَى أَنْ يُقَاتِلَ آخَرُ أُمَّتِى الدَّجَّالَ، لاَ يُبْطِلُهُ جَوْرُ جَائِرٍ وَلاَ عَدْلُ عَادِلٍ»

(سنن الكبرى بيهقی ۹/۲۶۳)

ترجمه: جهاد از زمانی‎که الله مرا مبعوث گردانیده تا وقتی‎که آخرین امتم، دجال را به قتل می‎رسانند، ادامه دارد. بدانید که هیچ ظلم ظالم و عدل عادل جهاد را باطل کرده نمی‎تواند.

برادر شما عطاء بن خلیل ابو رشته

(ترجمه)

خبر

 بر اساس خبرهای نشر شده در سایت الجزیره، به تاریخ ۱۹ سپتمبر ۲۰۱۷م آن سان سوچی رهبر نام نهاد میانمار، در سخنرانی‎اش در مورد بحران روهینگیا گفت: «من نگران مسلمانان و آن‎هایی‎که به کشور بنگله‎دیش فرار نموده‎اند، می‎باشم.» از ماه گذشته بدینسو بیشتر از ۴۱۰۰۰۰ مسلمان روهینگیا از میانمار به بنگله‎دیش فرار نموده‎اند که این کار انتقادهای زیادی را در مورد وی در پی داشت. آن سان سوچی در جریان سخنرانی‎اش گفت: «دولت میانمار در انجام مسؤولیت‎هایش جدی است و نمی‎خواهد با عدم پیش‎برد مسؤولیت‎هایش داغ ملامتی را به خود کسب کند. در ضمن میانمار از مداخله و بررسی بین‎الملل نسبت به این موضوع هیچ هراسی هم ندارد. برای نیروهای امنیتی فرمان داده شده است تا دوشادوش هم به عملیات خویش ادامه داده و به منظور جلوگیری از تلفات منطقوی و ضررهای افراد بی‎گناه تابع قوانین باشند.» وی هم‎چنان علاوه نمود: «دولت میانمار همیشه آماده است که به مسلمانان فراری روهینگیا رسیده‎گی کرده و آن‎هایی‎که برای زنده‎گی دوباره برگردند کمک نیز نماید.» (منبع: سایت رسمی الجزیزه)

تبصره

"آن سان سوچی" رهبر نام نهاد میانمار، سردمدار حقوق بشر و برندۀ جایزه نوبل که خود را تکه‎دار صلح قلمداد می‎کند، در سخنرانی طولانی‎اش به ممالک جهان از حقیقت نژادستیزی و کشتار بی‎رحمانه‎ی مسلمانان روهینگیا، اصلاً سخن به زبان نیاورد. بعد از هفته‎ها کشتار ظالمانه، سوزانیدن‎ها، تجاوز بالای زنان مسلمان و ویران نمودن تقریباً ۵۰ قریه که منجر به فرار نمودن چهار صد و ده هزار مسلمان روهینگیایی به کشور همسایه(بنگله‎دیش) گردید، سخنان خانم سوچی در باره مسلمانان کاملاً مبهم و به جزء از پرده انداختن بر جنایات انجام شده توسط نیروهای امنیتی میانمار چیزی بیش نبود. اگر به این سخنرانی دقیق نظر انداخته شود، متوجه می‎شویم که وی در طول ۳۰ دقیقه از سخنرانی خود اصلاً از منطقۀ روهینگیا حرفی به زبان نیاورد؛ مگر به جزء از یک بار و آن هم زمانی‎که از ارتش نجات اراکان(گروهی که مسؤول حملات تروریستی در این کشور است) نام برد.

داکتر مونگ زرنی که یک شخص تبعید شده بودایی و فعال حقوق بشر است، در مصاحبه‎اش در مورد این گروه دهشت افگن گفت: «ارتش برما دلیل اصلی خود را پیدا نموده است تا عملیات پاکسازی امنیتی را به راه بیندازد. بر این اساس مردم و نظامیان روهینگیا با روش خشن و ظالمانه در منطقۀ سرحدی که از سوی ارتش برما و پولیس امنیتی تعیین شده بود، وارد حملات گردیدند.» ضمناً وی در مورد شروع روند بازگشت دوباره مسلمانان روهینگیا، رسیده‎گی و کمک به امورات آن‎ها، علاوه نمود: «آن سان سوچی فقط می‎خواهد، فشارهای جامعه ملل را به عقب براند و بالای وعده‎یی که نموده است صادق نیست؛ زیرا در این روند از مسلمانان خواسته خواهند شد تا همۀ آن‎ها دارای تذکره باشند؛ در حالی‎که ۹۹ درصد مسلمانان روهینگیا فاقد تذکره بوده و کارت‎های شناسایی قبلی آن‎ها نیز غیر قابل اعتبار اعلام گردیده است.»

آیا فکر می‎کنید که تنها آن سان سوچی در قبال کشتار بی‎رحمانه‎ی مسلمانان روهینگیا ملامت است؟ آیا رهبران مسلمان و غیرمسلمان جهان که موقف بی‎طرفانه را اختیار نموده‎اند، مسؤول این همه جنایات ظالمانه علیه بشریت نیستند؟ آیا رسانه‎های جهانی و سازمان ملل که داد از حقوق بشر و آزادی‎ها می‎زنند، در مقابل این همه قتل عام جاری در میانمار هیچ مسؤولیت ندارند؟ اگر چنین است، پس وظیفه اصلی آن‎ها چیست؟ رهبران جهانی بعد از حمله شارلی ابدو چی کردند؟ چی عکس‎العمل در قبال آن از خود نشان دادند؟ تنها در جریان حمله شارلی ابدو در پاریس ۱۲ تن کشته شده و سپس مردم جهان شاهد جمع شدن رهبران جهانی در فرانسه بودند که  ضمن محکوم کردن این حمله، سوگند یاد نمودند تا علیه تروریزم و هم‎چنین حملات وحشیانه‎ی این چنینی مبارزه نمایند.

امریکا در سال ۲۰۰۳م به بهانه‎ی سلاح‎های کشتار جمعی عراق را اشغال نمود، در حالی‎که اقتصاد این کشور خود در آن زمان در حال تزلزل قرار داشت. در آن وقت بیشتر از ۵ صد هزار طفل بی‎گناه در نتیجه یک دهه‎ی طولانی تحریم اقتصادی که توسط شورای امنیت بر این کشور وضع شده بود، جان‎های شیرین خویش را از داست داده بودند. اما بر عکس کشور میانمار مسلمانان روهینگیا را بی‎رحمانه به قتل می‎رساند، شکنجه می‎کند و ده‎ها سال می‎شود که آن‎ها را از حقوق اولیه و اساسی شان محروم نموده است؛ ولی شورای امنیت حتی اقدام به پیشنهاد وضع تحریم علیه دولت میانمار را ننموده است.

با موجودیت هزاران شواهد آشکار از قتل، شکنجه، تجاوز وحشیانه و بی‎جا ساختن صدها و هزارها مسلمان روهینگیایی، نه رهبران شرق و غرب و نه رهبران جهان این اعمال وحشیانه و ظالمانه میانمار را که علیه بشریت و انسانیت است محکوم و نه وعده پناه دادن مسلمانان و مبارزه علیه رژیم جنایتکار میانمار را می‎دهند. حتی رسانه‎های جهانی که گویا سوگند نشر و پخش حقایق جهان را بدون تبعیض خورده‎اند، بعد از کشته شدن هزاران مرد، زن و اطفال مسلمان روهینگیایی توسط بودایی‎های تروریست، هیچ ادعایی نکردند که دین بودایی دین دهشت افگنی بوده و بودایی‎ها برای همه انسانیت یک تهدید است، گویی که گوش همه رسانه‎ها کر گردیده است و چیزی را نه می‎شنوند و نه می‎بینند.

متأسفانه حاکمان بی‎همت مسلمان، همواره چشم امید خویش را به سازمان ملل دوخته و خواستار حل مشکل‎شان از این سازمان نام نهاد هستند، در حالی‎که این سازمان جزء خیانت چیزی دیگری در حق امت مسلمه انجام نداده است. علاوه بر آن حاکمان خاین مسلمان، در مقابل احکام الله سبحانه وتعالی، رژیم‎های امریکا، انگلیس، روسیه، دولت یهود، چین و هندوستان را الگو گرفته و با آغوش باز دروازه‎ی دوستی را به روی آن‎ها گشوده‎اند. از این‎رو امت مسلمه نباید فریب ریزاندن اشک تمساح حاکمان مسلمان را برای مردم روهینگیا بخورند. آن‎ها نباید از سخن‎های بدون عمل حاکمان غربی امید داشته باشند و نه با گریه‎های ظاهری سازمان‎های جاسوسی‎شان اغوا گردند. علاوه بر آن امت مسلمه نباید دروغ‎های خانم سوچی را مبنی بر تشکیل کمیسیون تحقیق ملی باور کنند تا این کمیسیون به جنایاتی که توسط نیروهای امنیتی‎اش صورت گرفته است، رسیده‎گی کرده و عاملین این جنایات را مجازات کند. امت مسلمه باید تنها به وعده الله سبحانه وتعالی اعتماد کنند که می‎فرماید:

﴿وَمَنْ يَتق الله يجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً﴾

[طلاق: ۲]

ترجمه: هر كس هم از الله بترسد و پرهيزگاری كند، الله راه نجات(از هر تنگنایی) را برای او فراهم می‎سازد.

ان‎شاءالله روزی فراخواهد رسید که این امت خلافت راشده ثانی را تأسیس کرده و این دولت مقتدر و نجیب، ارتش قدرت‎مندش را در هر گوشه و کنار دنیا برای نجات مردان، زنان و اطفال همه جهان بدون در نظر داشت نژادش، ارسال خواهد کرد و مسلمانان میانمار، سوریه، عراق، آیغور، فلسطین و کشمیر را از دست کفار ظالم و متحدانش آزاد خواهد کرد.

نویسنده: فهمیده بنت ودود

نوشته شده برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر