(ترجمه)

بحران گرسنگی در نایجریا سایه افگنده است، به خصوص در شمال شرق در حال تشدید است. بر اساس گزارش سازمان ملل، بیش از 42 فیصد از خانواده‌ها در سراسر ایالت‌های خلیج "بورنو، آداماوا و یوبه" غذای کافی دریافت نمی کردند و بیش از 80 فیصد از افرادی‌که در ایالت‌های مذکور به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشتند، زنان و اطفال بودند. این سوء تغذیه شدید یا به اصطلاح "بمب ساعتی" در شمال شرق شدت گرفته و تخمین زده می‌شود که 2 میلیون کودک از سوء تغذیه شدید در کشور رنج می‌برند. نماینده وزیر اطلاعات و فرهنگ "لیدیا شیهو جافیا" اظهار می‌دارد که نایجریا در سطح آفریقا اولین کشور و در سطح جهان دومین کشوری است که اطفال مبتلا به سوء تغذیه را دارا می‌باشد و پیش‌بینی می‌شود که 14.7 میلیون نفر زیر 5 سال از سوء تغذیه متوسط و شدید رنج می‌برند. نعمت حاجیبی، مدیر ارشد تغذیه یونسیف در کشور اظهار داشت که یک سوم اطفال در نایجریا در فقر غذایی شدید زندگی می‌نمایند. سوء تغذیه به دلیل عدم دست‌رسی به غذای با کیفیت می‌تواند پیامدهای شدید صحی، از جمله رشد ناقص، مشکلات رشدی و ضعف سیستم محافظتی داشته باشد که منجر به ابتلای بیشتر آن‌ها به امراض عفونی گردیده و می‌تواند منتج به مرگ گردد. به اساس گزارش یونسیف، از 36 میلیون طفل زیر 5 سال در نایجریا، 15میلیون آن (%42) رشد کوتاهی یا ناقص دارند. 2.8 میلیون به شدت در حالت تلف و ضایع شدن هستند و 30 میلیون (%80) کم‌خون می‌باشند. هم‌چنان گفته شده که در هر ساعت حدود 100 طفل زیر 5 سال که معادل به 2400 طفل در روز می‌شود، به دلیل سوء تغذیه در نایجریا جان‌های شان را از دست می‌دهند. تورم نفوس، قیمت‌های بلند مواد غذایی، فقر شدید و نا امنی ناشی از درگیری‌های داخلی که باعث آوارگی بیش از 2 میلیون نفر و اختلال در تولیدات زراعتی گردیده است، همه این‌ها در گرسنگی جمعی اطفال در کشور تأثیر داشته است. بسته شدن بعضی کمپ‌ها برای بیجاشدگان داخلی توسط مقامات دولت نیز به این مشکل افزوده است. در همین حال وزرای دولت، مقامات سازمان‌ملل و سایر نهادهای بین‌المللی سخنرانی های میان‌تهی ارائه می‌نمایند و ابتکارات بیهوده‌ای را به راه می‌اندازند و وعده بهبود دست‌رسی به غذا را می‌دهند که در واقع تغییر واقعی در وضعیت ناامید کننده مردم ایجاد نکرده و بارها و بارها ثابت می‌سازند که آن‌ها هیچ راه‌حلی برای مشکلات مردم ندارند.

رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم می‌فرمایند که هر فرد برای نیازمندی های اساسی خویش حقوقی دارد که باید مراعات شود.

«لَيْسَ لِابْنِ آدَمَ حَقٌّ فِي سِوَى هَذِهِ الْخِصَالِ بَيْتٌ يَسْكُنُهُ وَثَوْبٌ يُوَارِي عَوْرَتَهُ وَجِلْفُ الْخُبْزِ وَالْمَاءِ»

ترجمه: بنی آدم هیچ حقوقی بهتر از این ندارد که خانه داشته باشد تا در آن زندگی نماید، لباس داشته باشد تا عورتش را بپوشاند و قرصی نان و مقداری آب داشته باشد.

با این حال، در نبود حاکمیت نظام اسلام "خلافت بر منهج نبوت" ما حتی نمی‌توانیم اطفال خویش را به اندازه کافی تغذیه نماییم. در نبود این نظام اسلامی، یگانه آرزوی مادران امت ما زنده نگهداشتن اطفال شان است و بس. روزگاری تحت حاکمیت نظام الله سبحانه وتعالی بود که آفریقا سبد نان جهان بود؛ زمانی‌که تحت حکومت خلیفه عمر بن خطاب رضی‌الله عنه غذا از شمال آفریقا برای طعام دادن مردم عربستان در زمان قحطی آن‌ها می‌آمد. روزگاری‌که سرزمین‌های مسلمانان سرشار از مال و ثروت بود؛ به طوری‌که در بسیاری از ولایت‌های خلافت به دلیل سیاست‌های اقتصادی اسلام و توزیع عادلانۀ ثروت مانند حکومت خلیفه قرن هشتم عمر بن عبدالعزیز، هیچ‌کس به گرفتن زکات نیازی نداشت، و روزگاری بود که سرزمین‌های اسلامی از لحاظ رفاه، امکانات آموزشی درجه اول و مراقبت‌های بهداشتی و پیش‌رفت تکنالوژیک با ساخت تعدادی از پوهنتون‌/دانشگاه‌های دنیا در آفریقا مورد غبطه جهانیان قرار می‌گرفت. اما حالا فقط تاریکی و ناامیدی این منطقه را فرا گرفته و دولت‌ها فقط برای زنده نگهداشتن نسل‌های آینده خود تحت چتر نظام‌های فاسد بشری و حکام و رژیم‌های خودخواه که از نحوه مراقبت از مردم خود آگاهی ندارند، مبارزه می‌نمایند. این نظام خلافت است که محافظ امت بوده و تنها نظامی‌است که می‌تواند امنیت و رفاه را در پرتو احکام اسلام به این امت بازگرداند. اطفال این امت سزاوارتر از لقمۀ نان هستند. آن‌ها سزاوار نظامی هستند که به تمام نیازهای آن‌ها رسیدگی نماید، آن‌ها را از مصایب حفاظت نموده و آن‌ها را به عنوان یک نسل و الگوی درخشان برای بشریت تربیه نماید!

﴿وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ﴾ [شورا: 30]

ترجمه: هر مصیبتی که به شما رسد، به خاطر اعمالی است که انجام داده اید و الله بسیاری از گناهان تان را عفو می کند.

داکتر نسرین نواز

رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

 مترجم: عبدالرحمن قاطع