(ترجمه)

رژیم یهود صبح سه‌شنبه ۱۸ مارچ ۲۰۲۵م، جنگ وحشیانه‌ی قتل‌عام خود را علیه غزه از سر گرفت و با کمربندهای آتش و بمباران جنون‌آمیز ۱۲۰ فروند جنگنده، ویرانی و خونریزی به بار آورد. این حملات هوایی به شهادت بیش از ۴۰۰ نفر و زخمی شدن بیش از ۵۰۰ نفر انجامید که برخی از آنان به‌شدت مجروح شده‌اند. بر اساس گزارش دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در غزه، ۷۳ درصد قربانیان این حملات را کودکان، زنان و سالمندان تشکیل می‌دهند؛ از جمله ۱۷۴ کودک، ۸۹ زن و ۳۲ سالمند که به شهادت رسیدند.

اهالی غزه شب خونین را سپری کردند؛ سحری شب هجدهم رمضانشان با خون و پاره‌های بدن درهم آمیخته شد. چشم‌ها از هول این جنایات گشاده و دل‌ها از شدت رعب و وحشت به گلوگاه رسید، اما امت و ارتش‌های آن برای یاری‌شان به حرکت درنیامدند. حاکمان خائن، که خود شریک این جنایات‌اند، آنان را تنها گذاشتند؛ سیسی آنان را در محاصره نگاه داشته و فشار را بر آنان افزوده است، در حالی که پادشاه اردن، اردوغان و حکام امارات، ارتش یهود را با غذا، آب و سوخت تأمین می‌کنند. در این میان، به مردم غزه حتی تکه نانی داده نمی‌شود؛ مگر با اجازه‌ی یهود! در حالی که صدها تُن غذا در مرزها منتظر اجازه‌ی ورود فاسد شده‌اند. این حاکمان، نشست‌ها و کنفرانس‌ها را تنها برای توطئه علیه مردم غزه و یافتن راه‌حل‌هایی که سرورشان، آمریکا را راضی کند، برگزار می‌کنند.

چشم‌های مردم غزه از هول این فجایع خیره مانده و دل‌های شان به گلوگاه رسیده است. زنان و کودکان فریاد کمک سر داده‌اند، اما فریادهای شان وجدان افسران و سربازان مسلمان را نجنباند. آنان در مظلومیت جان داده و به سوی پروردگارشان رفتند تا از سستی و کوتاهی ارتش‌های مسلمانان در یاری‌شان شکایت برند. در امت نیز کسی برنخاست تا متکبرانی چون ترامپ و جنایتکاری چون نتانیاهو را سر جای شان بنشاند و پاسخ گستاخی‌شان را با "پاسخ آن چیزی است که می‌بینید، نه آنچه می‌شنوید" بدهد. ازاین‌رو، آنان از مجازات در امان ماندند، خون‌های حرام را ریختند، نقشه‌ها کشیدند و آینده‌ی غزه را چنان رقم زدند که گویی مالک و صاحب اختیار آنند.

جنایات یهود شدت یافته است، اما مسلمانان، رمضان را دیگر همچون گذشته، ماه پیروزی و تمایز حق از باطل قرار نداده‌اند. بلکه در دو سال گذشته، این ماه به زمانی برای قتل، جنایت و آوارگی مردم غزه بدل شده است. این ماه، زمانی بود که یهود با چراغ سبزِ رأس‌الکفر و جنایت، آمریکا، جنگ وحشیانه‌ی خود علیه غزه را از سر گرفت؛ آن‌هم درست یک روز پس از سالگرد غزوه‌ی بدر، که الله سبحانه وتعالی آن را "یوم الفرقان" نامیده است.

پس امت و ارتش‌های آن، تا کی در انتظار خواهند ماند؟! آیا نمی‌ترسند که خشم و عذاب الهی بر آنان نازل شود؟! آیا نمی‌هراسند که الله سبحانه وتعالی آنان را با گروهی دیگر جایگزین کند؟! آیا نمی‌دانند که همان پروردگاری که نماز، روزه، حج و زکات را بر آنان فرض کرده است، یاری رساندن به برادران مستضعفشان را نیز واجب گردانیده است؟!

﴿وَ إِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِى الدِّينِ فَعَلَیکُمُ النَصر﴾ [الانفال: ۷۲]

ترجمه: و اگر (چنان مؤمنان که از دست ظلم و جور دیگران) به سبب دین شان از شما کمک و یاری خواستند، کمک و یاری بر شما واجب است.

پس چه زمانی امت و ارتش‌های آن، کاخ‌های حاکمان خائن را ویران خواهند کرد، مرزهای تحمیلی سایکس-پیکو را نابود خواهند ساخت و با تکبیر و تهلیل برای آزادی سرزمین مقدس و یاری اهل آن گام برخواهند داشت؟!

﴿وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ )۴) بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾ [روم: ۴ و۵]

ترجمه: ‏و در آن روز، مؤمنان (خوشحال می‌شوند) از ياری الله. الله هر كسی را كه بخواهد با نصرت خود، ياری می‌دهد و او بس چيره (بر دشمنان خود) و بسيار مهربان (در حق دوستان خويش) است.‏

بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

شمارۀ صدور: ۰۹۶ / ۱۴۴۶

 ۲۰ رمضان سال ۱۴۴۶ه.ق.

 ۲۰ مارچ سال ۲۰۲۵م.