پس از قرآن‌سوزی‌های اخیر، که ابتدا در تاریخ 21 ژانویه در برابر سفارت ترکیه در استکهلم و سپس در روز جمعه 27 ژانویه در مقابل مسجدی در کپنهاگِن صورت گرفت، سیاست‌مداران به طور ناگهانی تلاش کردند تا خود را هرچه عاجل از این قضیه کنار کشیده و برائت دهند. به محض این‌که سفیر دنمارک در ترکیه  احضار گردید، لارس لوکه راسموسن، وزیر امور خارجه دنمارک به رادیوی دولتی دنمارک گفت که او به شدت از این "اقدام تحریک‌آمیز" فاصله دارد. وی افزود که این کار "بسیار آزاردهنده" بوده و کسی‌که چنین عملی را مرتکب گردیده "به هیچ‌وجه نماینده دنمارک نیست". این لحن ناآشنا و منافقانه طبیعتاً ناشی از تمایل سویدن برای پیوستن به ناتو است که با تأییدی ترکیه امکان آن می‌رود.

هرچند این اعمال نفرت‌آور نیابت از کل شهروندان دنمارکی ندارد؛ ولی با این حال، امری‌ست که توسط دولت دنمارک تسهیل گردید و در بلندترین حد خود، نتیجه دو دهه سیاست‌های اسلام‌ستیزانه‌ی است که در این کشور و سایر کشورهای اروپایی روی دست گرفته می‌شود. از سال 2000 بدین‌سو، آزادی بیان ارجح‌ترین سلاح سیاست‌مداران و رسانه‌های دنمارکی است که جهت ارتکاب خشونت و بدبینی به سوی مسلمانان نشانه گرفته می‌شود. وزیر خارجه شاید تصور می‌کند که گویا مردم فراموش کرده اند که جناب‌شان بخشی از دولتی به حساب می‌آیند که به ایجاد کارتون‌های نفرت‌انگیزی تشویق می‌کرد که مسلمانان را مجبور می‌کرد تا در برابر "تمسخر، توهین و تحقیر"  سر تعظیم فرو برند. همان دولتی‌که دنمارک را وارد جنگ‌های تجاوزگرانه آمریکا علیه سرزمین‌های مسلمانان کرد که در پایگاهِ شکنجه و عذاب _گوانتانامو_ به نسخه‌های قرآن بی‌حرمتی صورت گرفت، در عراق سربازان‌شان به سوی قرآن تیراندازی کردند و در پایگاه بگرامِ افغانستان آن را به آتش کشیدند.

مدت‌هاست که آزادی بیان من‌حیث ابزار قدرت سیاسی قرار گرفته است. هنگامی‌که حرفی از اعمال و مفاهیم اسلامی به میان آید، اجبار و ممنوعیت‌ها در سراسر اروپا اعمال می‌شود که ما آن را به چشم سر خود در ممنوعیت حجاب، ایجاد قوانین خاص برای امامان، جرم‌انگاری ارزش‌های اسلامی برای خانواده‌های مسلمان، تعطیلی مساجد و مدارس مسلمانان... مشاهده می‌کنیم. این در حالی‌ست که در بسیاری موارد دیگر، تمام جامعه (مسلمانان) مجبور می‌شوند روی پوست تخم مرغ راه بروند تا مورد قضاوت یا محکومیت مبنی بر سخنان نفرت‌بار قرار نگیرند؛ تنفر ساخته شده‌ی سیاسی از اسلام، که جناح راست افراطی را بارور نموده و سبب رشد و تقویت آن گردیده است.

بیش از دو دهه تغییر حکومت‌ها در دنمارک، عداوت و دشمنی با مسلمانان و مبارزه با اسلام ــالبته نه از طریق بحث‌ها و استدلال‌های واقعی؛ بلکه از طریق جنگ، اعمال قوانین خاص تبعیض‌آمیز، تحریک و خشونت_ برای مقامات و سیاست‌مداران دنمارکی یک فضیلت مستقل و انضباط سیاسی به حساب آمده است. از این رو، اقدامات نفرت‌انگیزی‌که توسط افراد شقی و ضلیل علیه مسلمانان صورت می‌گیرد، کاملاً نمایندگی از یک دنمارک سیاسی می‌کند.

این امر بزرگ‌ترین ضعف فکری اروپای لیبرال و سکولار را نشان می‌دهد که دنماک مشمول آن است. اسلام و مسلمانان از فرهنگ فوق‌العاده غنی در خصوص بحث و استدلال منتقدانه برخوردار اند و به همین خاطر، ما قطعاً تحت تأثیر اهانت‌های نفرت‌بار قرار نخواهیم گرفت! آن‌ها حتی آن‌قدر بی‌رو و بی‌حیا اند که وقتی مرتکب توهین و تحقیر می‌شوند، از مسلمانان می‌خواهند که آن را نادیده بگیرند. سیاست‌ نظام‌مند ضداسلامی دولت‌های متوالی، از جمله دولت دنمارک را نمی‌توان و نباید با سکوت و خاموشی پاسخ داد.

 ما مسئولیت این نفرت و دشمنی علیه مسلمانان را متعلق به جایی می‌دانیم که از آن‌جا؛ یعنی کریستینزبورگ آغاز و سپس به هر طرف گسترش یافت. در همین حال، ما تأکید می‌داریم که ما مسلمانان در اروپا و هرکجای دیگر تازمانی‌که از داشتن یک دولت مقتدری‌که در واقع بازتاب‌دهندۀ عقاید و خواسته‌های جمعیت ما مسلمانان می‌باشد، محروم باشیم، هم‌چنان زیرپا لِه خواهیم ماند. فلهذا، ما از تک‌تکِ مسلمانان می‌خواهیم که در جهت فعالیت برای تأسیس دوبارۀ خلافت راشده در سرزمین‌های مسلمانان با ما هماهنگ شوند و از هر طریقی‌که ممکن است، چه اقتصادی، دیپلماتیک و یا در صورت نیاز به شکل نظامی پاسدار ارزش‌ها و مقدسات اسلام باشند.

الیاس لمرابط

نمایندۀ مطبوعاتی حزب‌التحریر-دنمارک

مترجم: حذیفه مستمر 

: کمپاین هشتگ‌های زیر را دنبال و همگانی سازید