رئیس جمهور شوکت میرضیایف که در 13 مارچ از منطقه سرخان دریا دیدار کرد، در یک "شورای منطقه‌ای" نمایندگان مردم سخنرانیِ ایراد کرد.  او در سخنان خود در این نشست، موضوعاتی را فاش کرد که تنها در مذاکرات بین کشورها پشت درهای بسته صورت می‌گیرد. او گفت: «اکنون کشورهای بزرگ از ما سوال می‌کنند: ازبکستان طرف‌دار کیست؟ خنثی/بی‌طرف بودن دیگر کافی است! یا با ما یا با دیگری! جمعیت ازبکستان به 36 میلیون نفر رسیده و به زودی به 40 میلیون نفر می‌رسد و این کشور را به کشوری بزرگ تبدیل می‌کند و در آسیای مرکزی ما به ازبکستان نیاز داریم. پس شما طر‌ف‌دار کی هستید؟ من برای این سوال فقط یک پاسخ دارم: من در کنار ملت و مردمم هستم. جواب من این است که حاضرم حتی برای بزرگترین منافع ازبکستان بمیرم.»

پس دانسته می‌شود که او زیر فشار است تا در مقابل مردم صریح صحبت کند و علناً اعتراف کند که تصمیمات مستقلی ندارد و این‌که رژیم‌اش سازگار با مزاج قدرت‌های بزرگ می‌باشد. او هم‌چنین آشکارا اعتراف کرد که تحت فشار کشورهای بزرگ قرار دارد؛ چون‌ قبل از بازدید وی از سرخان دریا در اول مارچ، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه امریکا، از ازبکستان دیدار کرد. گذشته از آن، در 6 مارچ گفتگوی تلفنی بین ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و میرضیایف صورت گرفت. فلهذا، از مجموع این‌ها دانسته می‌شود که کشورهای فشار دهنده امریکا و روسیه هستند. این نیز برای بسیاری خبر جدیدی نیست؛ زیرا یک واقعیت آشکار است.

ای آقای میرضیایف! اگر روی حرف خود ایستاد هستی، پس ما این درخواست را برای تو پیش‌کش می‌کنیم:

موضع تو در برابر امریکا و روسیه که بدتر از یک‌دیگر اند، خیلی ضعیف می‌باشد. جلب رضایت یکی و توهین نکردن به دیگری را امری جدی و اصولی می‌دانی. این خیلی یک موقف اشتباه است و تو با هر یک از آن‌ها که کنار بیایی، نتایج فاجعه‌باری در قبال خواهد داشت. چه آمریکا، چه روسیه یا هر کشور دیگری، هیچ یک از آن‌ها برای تو یا مردم تو نیت خیر ندارند. اگر واقعاً طرف‌دار مردم خود هستی، پس بایستی به اسلام که مردمت به آن ایمان دارند، روی آوری. اگر به راهی گام برداری که اسلام به آن فرمان داده، که عبارت از همان راه حق، عدالت، شوکت، عزت، سربلندی و قدرت می‌باشد، شکی نیست که مردم تو از تو حمایت خواهند کرد و تو را زیر بال خود خواهند داد و از تو محافظت خواهند کرد. احتمالاً می‌دانی که مردم تو در گذشته نیز دلیرانه با استعمار و تهاجم جنگیدند و تا آخرین لحظه صبورانه و استوار ایستادند. حتی اگر در این راه بمیری، چه پایان خوب و چه عاقبت نیکی خواهی داشت! آیا نمی‌خواهی نامت همیشه در میان شخصیت‌های بزرگ اسلامی مانند ابوبکر، عمر، عثمان، علی، عمر بن عبدالعزیز، صلاح الدین ایوبی و محمد الفاتح، که خدای‌شان از آن ها راضی باد، برده شود؟! تو را به این دعوت می‌کنیم که راه ذلت و رسوایی و بردگی و رویبضه‌ای (بسیار زشت) را رها کن و در راه اسلام که راه عزت و سربلندی ا‌ست گام بردار!

در فرجام این سخن خلیفه بزرگوار حضرت عمر بن الخطاب رضی الله تعالی عنه را برایت یادآور می‌شویم: «ما قومی بودیم که الله سبحانه وتعالی ما را با اسلام عزت داد، پس هرگاه عزت را در غیر از اسلام بجوییم، الله سبحانه وتعالی ما را ذلیل خواهد کرد.»

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ﴾ [انفال:  24]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده اید، (دعوت) الله و رسول را ایجابت کنید، مادامی‌که شما را به سوی چیزی فرا می‌خوانند که شما را حیات می‌بخشد.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ازبکستان

مترجم: حذیفه مستمر