بیائید تا به احیای سپر خود(خلافت برمنهج نبوت) بپردازیم

(ترجمه)

ای مسلمانان پاکستان! آگاه باشید که الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾

[اسراء : ١]

ترجمه: پاک و منزّه است آن ذاتی‌که بنده‌اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجدالاقصی-که گرداگردش را پربرکت ساخته‌ایم- برد، تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم؛ بی‌گمان (الله سبحانه‌و‌تعالی) شنوای بیناست.

 پیامبر بزرگوار اسلام، حضرت محمد مصطفی ﷺ، ناجی بشریت، کسی‌که شبانگاه در این ماه رجب به معراج عروج کرد، از امام(خلیفه) کسی‌که به اساس اسلام حاکمیت می‌کند، به عنوان سپر یاد می‌کند. چنان‌چه در حدیثی می‌فرماید:

«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»

(بخاری و مسلم)

ترجمه: بی‌گمان امام(خلیفه) سپری است که از عقب آن جنگیده می‌شود و به او پناه برده می‌شود.

حقیقتاً که خلافت یگانه سپر و حامی ماست. بی‌گمان این عصر طلایی خلافت بود که امیرالمؤمنین حضرت عمر فاروق رضی الله تعالی عنه، دومین خلیفه اسلامی، ارتش اسلام را بخاطر فتح مسجدالاقصی بسیج نمود و آن را فتح کرد. دقیقاً این دوران پرشکوه خلافت بود که سلطان صلاح الدین ایوبی رحمت الله علیه مسجدالاقصی را از چنگ اشغالگران صلیبی آزاد نمود، و بی‌گمان این دوران پر شکوه خلافت بود که سلطان عبدالحمید ثانی، هنگامی‌که یهودی‌ها می‌خواستند در اطراف مسجدالاقصی مسکن‌گزین شوند، علناً اظهار نمود: «تا زمانی‌که من زنده‌ام و اگر قطعه‌قطعه هم شوم، یک توتۀ آن را به کسی واگذار نخواهم کرد.»

ای مسلمانا پاکستان! چقدر فاجعۀ بزرگی ما را احاطه کرد و در چی حالتی اسف‌باری قرار گرفتیم، آنگاه که سپر ما یعنی خلافت اسلامی در ۲۸ رجب ۱۳۴۲هـ.ق مطابق ۳ مارچ ۱۹۲۴م توسط استعمارګران انګلیسی به همکاری خائنان و مزدوران عرب و ترک منهدم گردید. این بود که استعمارگران غربی در نبود خلافت، بر سرزمین‌های مان حمله‌ور شد، ثروت مان را به تاراج برد و  سرزمین مان را به بیش از پنجاه دولت خورد و کوچک تقسیم بندی نمودند. در نبود سپر مان(خلافت) حکام خائن و مزدور به حمایت از یهودی‌های نجس پرداخته و به آن‌ها زمینۀ ایجاد دولتی یهودی را در سرزمین اسراء و معراج پیامبر ﷺ فراهم نمودند. هم‌چنان، این در نبود سپر مان(خلافت) است که ما امروزه در فلسطین، کشمیر اشغالی، برما(میانمار) افغانستان، عراق، ترکستان شرقی، سوریه و دیگر سرزمین‌های اسلامی قتل عام و سلاخی می‌شویم. سخنان حضرت حنظله، صحابی جلیل القدر چقدر واقعیت است، آنگاه که فرمود:

«عجبت لما يخوض الناس فيه، يرومون الخلافة أن تزولا - ولو زالت لزال الخير عنهم، ولاقوا بعدها ذلا ذليلا»

ترجمه: متعجبم به آنانی‌که در دنیا فرو می‌روند و آرزوی زوال خلافت را می‌کنند، هرگاه خلافت از بین رود، دیگر خیری در میان آن‌ها نیست و بی‌گمان آن‌ها ذلیل می‌شوند.

ای مسلمانان پاکستان! دیگر به حکامی‌که حفظ قدرت تنها دغدغۀ‌شان شده‌اند و پیوسته تلاش می‌کنند تا فرصتی برای تاراج ثروت ما دریابند و سپس ما را در گرداب ذلت و تحقیر قرار می‌دهند، نه بگوییم و نگذاریم تا با حاکمیت استبدادی‌شان، بالای ما حاکمیت کنند. دیگر بس است! دیگر بس است، حکامی ‌که هم‌چو سپر از ما حفاظت نمی‌کند؛ بلکه هم‌چو خنجری بر حلقوم ما تیز شده‌اند. فلهذا این بهترین فرصتی است که ما باید بخاطر ازسرگیری زنده‌گی اسلامی از طریق احیای دوبارۀ سپر واقعی مان، خلافت برمنهج نبوت، به مبارزه بپردازیم. بیائید تا با استفاده از این فرصت، بشارتی‌که پیامبر بزرگوار اسلام، حضرت محمد مصطفی ﷺ در خصوص پایان یافتن حکومت‌های استبدادی و بازگشت خلافت برمنهج نبوت ارشاد فرموده است، نفس‌های خویش را وقایه نموده و نسبت به آن متوجه باشیم. رسول الله ﷺ می‌فرماید:

﴿...ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ ثُمَّ سَكَتَ﴾

(رواه احمد) 

ترجمه: ...سپس حکومت‌ استبدادی مطلقه خواهد آمد و تا زمانی‌که الله(سبحانه‌و‌تعالی) بخواهد، باقی خواهد ماند، و باز آن را بر می‌دارد و سپس خلافت برمنهج نبوت قائم خواهد شد و سپس سکوت اختیار کردند.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر–ولایه پاکستان