بعد از قتل و سوزاندن یک غیر‌مسلمان در سیالکوت، فاصله میان مردم مسلمان پاکستان و دولت سیکولار آشکار شد. گرچه رویداد سیالکوت فوراً توسط مسلمانان و علمای آن‌ها تقبیح شد؛ اما حاکمان سیکولار آن‌را ناشی از غیرت و احساسات‌اسلامی برای دفاع از عزت و جایگاه پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و سلم عنوان کردند. آنانی‌که توسط مفکوره‌های غربی مسموم شده اند، حتی ادعا کردند که مسلمانان بنا به‌احساسات و علاقه شدیدی‌که به‌دین و تطبیق شریعت دارند، از مرز چنین حادثات نیز فراتر می‌روند. در واقع، حاکمان سیکولار کنونی، هماهنگ با باداران غربی خود، با تحقیر و اهانت به‌حفظ مقدسات دین و احیای دولت به‌اساس هر آن‌چه که الله سبحانه و تعالی نازل کرده است، می‌نگرند. آنان علاقه مسلمانان به‌تأسیس خلافت و تطبیق همه‌جانبه اسلام را متهم و افراط‌گرایی می‌نامند. به‌همین دلیل، بعد از حادثه سیالکوت، حاکمان پاکستان موضوع تجدید National Action Plan (پلان ملی عملیاتی) را مطرح ساختند تا افراط‌گرایی را از بین ببرند. فاصله موجود میان مردم و دولت به دلیل سیکولار بودن نظام فعلی و سرچشمه گرفتن آن از مفکور و ایدیولوژی غربی پابرجاست؛ در حالی‌که احزاب و کتله‌ها به دین و مفکوره اسلامی مخلص هستند. برعلاوه، طبقه حاکم می‌خواهد تا از طریق پلان ملی عملیاتی دعوت به‌سوی اسلام را سرکوب نموده و مسلمانان را وادار نماید تا مفکوره‌های لیبرال غربی را به‌عوض مفکوره‌های اسلامی بپذیرند.

این‌جا سوال ایجاد می‌شود: آیا مردم باید مشخص سازند تا کدام مفکوره و ایدیولوژی بر آن‌ها حکومت کنند یا دولت باید مردم را وادار به اطاعت از ایدیولوژی و مفکوره خود نماید؟ چگونه چنین وضعیتی زمینه ایجاد جامعه با ثبات، امن و در حال رشد را فراهم خواهد ساخت؟ فاصله موجود میان مردم و دولت، دلیل اساسی بروز واقعات مانند سیال‌کوت می‌باشد؛ جایی‌که بی اعتمادی میان مردم، دولت و ساختارهای آن به اوج خود رسیده است. در حقیقت دولت لیبرال-سیکولار فعلی پاکستان دولت تحمیلی می‌باشد که به اساس قوانین غربی از استعمار انگلیس در شبه قاره (هند، پاکستان، بنگله دیش) بجا مانده است و با احساسات‌اسلامی که مسلمانان را وادار به مبارزه برای دولت‌اسلامی می‌کند، در تعارض می‌باشد. بناءً، ایدیولوژی و طرز تفکر حاکمان در تعارض دایمی با دین و طرزتفکر‌اسلامی مسلمانان قراردارد. این دولت از مفاهیم و ارزش‌های غربی سیکولار دفاع و حراست می‌نماید، در حالی‌که مسلمانان خواهان تطبیق شریعت و تأسیس دوباره خلافت می‌باشند.

تنها خلافت امنیت غیر مسلمانان را تأمین می‌تواند که در مقابل تنها از مردان توانا جزیه اخذ می‌شود پیامبر صلی‌الله علیه و سلم می‌فرماید:

«مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ يَرِحْ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ وَإِنَّ رِيحَهَا تُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ أَرْبَعِينَ عَامًا» [صحیح بخاری [

ترجمه: کسی‌که کافر معاهد را به قتل برساند، بوی جنت برایش نمی‌رسد، در حالی‌‌که خوشبویی آن از مسافه چهل سال به مشام می‌رسد.

محکمه‌شرعی تمام قضایا علیه شهروندان مسلمان و غیرمسلمان را در روشنایی قرآن و سنت فیصله می‌نماید. این در حالی‌ست که خلیفه بشمول حفاظت و حراست از جایگاه و عزت پیامبر صلی‌الله علیه و سلم، مسوول حفاظت از شعایر اسلامی می‌باشد. در عصر باشکوه اسلامی، خلافت نه تنها حقوق و امنیت را به‌شهروندان ذمی خود فراهم ساخته بود؛ بلکه با بسیج نیروی‌های‌مسلح خود از عزت و شرف پیامبر صلی‌الله علیه و سلم نیز دفاع کرده بود؛ حتی حالا، تنها خلافت می‌تواند برعلاوه حفظ حرمت پیامبر صلی‌الله علیه و سلم، امنیت شهروندان غیرمسلمان خویش را نیز تضمین نماید و این کار را با از بین بردن فاصله ایجاد شده میان مردم و دولت در جامعه انجام می‌دهد.

پاکستان منتظر تصمیم در مورد پلان عملیاتی ملی نیست؛ بلکه منتظر یک‌تصمیم قاطع از سوی اهل نصرت خود هست تا این نظام فاسد سیکولار را ریشه‌کن نماید و این‌کار با نصرت دادن به حزب التحریر برای تأسیس دوباره خلافت به‌منهج نبوت امکان‌پذیر است.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر -ولایه پاکستان

مترجم: خالد "سیف الله"