(ترجمه)

در فضای انفجار بمب‌های رژیم یهود که بر سر مردم ما در غزه فرو می‌ریزد و برج‌های رهایشی، پوهنتون‌ها و مساجد را ویران می‌کند، بلکه حتی خیمه‌ها را نیز با خاک یکسان می‌سازد و استخوان‌های کودکان با گوشت‌های شان در میان آوارها درهم می‌آمیزد، نشست ننگ و عار -جلسۀ حکام نالایق عرب و عجم-  پایان یافت.

نشستی که تحت نام «جلسۀ اضطراری عربی و اسلامی» در دوحه برگزار شد، نتیجه‌ای بیش از آنچه از این نالایقان انتظار می‌رفت در پی نداشت؛ چیزی جز محکومیت و استنکار. آن هم نه در مورد شهدای دوحه و غزه، بلکه بر ضد آنچه «تجاوز به حاکمیت امپراتوری دوحه» خوانده شد! پس از آنکه شمار شهدای غزه به ده‌ها هزار تن رسید، حتی یک کلمه استنکار نیز برای آنان به خرج داده نشد. در مقابل، همین نالایقان بیانیه‌ای صادر کردند که در آن «حملۀ فریب‌کارانه و گنه‌آلود اسرائیل بر حاکمیت دوحه» نکوهش گردیده بود، در حالی که بیانیهٔ پایانی این نشست چیزی جز همان سیاست بزدلانهٔ همیشگی‌شان نبود؛ همان سیاستی که از روز گماشته شدن‌شان بر گرده‌های بهترین امت، در سرزمین‌های اسلامی، دنبال کرده‌اند.

از سوی دیگر، مأموران امریکا از میان شرکت‌کنندگان در این نمایش، فرصت را غنیمت شمرده و در حاشیهٔ نشست، بار دیگر بر اولویت همیشگی‌شان یعنی دشمنی با اسلام و مسلمانان تأکید کردند. عبدالفتاح السیسی در حاشیهٔ این نشست با شهباز شریف دیدار کرد. محمد الشناوی، سخنگوی رسمی ریاست جمهوری مصر، اظهار داشت که السیسی این دیدار را با ابراز مراتب تعزیت صمیمانه به حکومت و مردم پاکستان به‌خاطر قربانیان سیلاب‌های اخیر و هم‌چنان قربانیان عملیات تروریستی سیزدهم سپتامبر آغاز کرد. او موضع ثابت رژیم مصر را در محکومیت تمامی اشکال ترور و افراط‌گرایی و ردّ قاطع این پدیده‌ها که امنیت و ثبات را تهدید می‌کند، مورد تأکید قرار داد.

از جانب دیگر، نخست‌وزیر پاکستان نقش فعال مصر را در آرام‌سازی اوضاع منطقه ستود و تلاش‌های قاهره را در زمینهٔ میانجی‌گری برای توقف آتش‌بس در غزه و کاهش رنج غیرنظامیان تحسین نمود. وی هم‌چنان بر نقش مصر در تسهیل توافق میان ایران و ادارۀ بین‌المللی انرژی اتمی تأکید کرد.

وقتی خون در رگ‌های امت می‌جوشد از آنچه در سرزمین مبارک فلسطین رخ می‌دهد؛ وقتی دل‌ها از درد و رنج برادران ستم‌دیده‌مان در غزه و سراسر فلسطین آتش می‌گیرد و در وقتی که یهود خشم دو میلیارد مسلمان را برانگیخته؛ و گویی زبان حال شان  می‌گوید: «شما مسلمانان را چه شده است که نمی‌آیید تا ما را در قبرهایی که با دستان خود کنده‌ایم دفن کنید؟»  در چنین ایامی این حکام نالایق نشست برگزار می‌کنند؛ همان کسانی که بر امتی حکم می‌رانند که اگر اراده کند کوه‌ها را از جا برمی‌دارد، چه رسد به نابودی این رژیم اشغال‌گر؛ رژیمی که حتی در برابر کوچک‌ترین یکی از همان کشورهای حاضر در نشست تاب ایستادن ندارد؟!

رمز این معما برای هر دور و نزدیک روشن شده است: اینان حکمرانان واقعی امت نیستند؛ آنان مزدوران قدرت‌های غربی استعمارگر و پیروان اشغال‌اند و بسیاری‌شان با یهود پیوند دارند. وظیفهٔ منحصر به فردشان حفظ منافع غرب در سرزمین‌های مسلمان و نگهداری آن تومور اشغال‌گر و پایگاه نظامی غرب در قلب سرزمین‌های اسلامی است. آنان می‌کوشند مانع وحدت امت اسلامی و برپایی دولت اسلام؛ خلافت راشده بر منهج نبوت شوند.

پاک ساختن نفوذ آنان و بیرون راندن غرب از بلاد مسلمین امروز از همیشه ضروری‌تر است؛ به ویژه بر دوش اهل قدرت و بازدارندگی در ممالک اسلامی، یعنی ارتش‌ها و بالاتر از همه، ارتش مجاهد پاکستان. بر افسران مخلص است که به نصرت حزب‌التحریر بپیوندند؛ این تنها کاری است که وجدان‌شان را پاک می‌سازد و آبرویی را که رهبران نالایق به هم ریخته‌اند بازمی‌گرداند. اگر نکنند، پیش از آخرت در دنیا در ذلت و ننگ غرق خواهند شد. پس آنان چه وقت الله سبحانه وتعالی و رسولش -صلی الله علیه وسلم- را با نصرت دادن به حزب‌التحریر نصرت می‌دهند تا خلافتی را برپا سازد که حکم بماأنزل الله کرده و ارتش‌ها را برای آزادسازی سرزمین مبارک فلسطین آماده کند تا انتقام خون مادران یتیم، کودکان و سالخوردگان را بگیرد و اشغال‌گر را در قبرهایی که خود کنده دفن نماید؟

این شرافتمندی فقط از آن کسانی خواهد شد که لایق آن باشند؛ پس چه کسی لایق شرف نصرت الله سبحانه وتعالی و رسولش صلی الله علیه وسلم است تا از عذاب آخرت نجات یابد و به ناز و نعمت بهشت برسد؟

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ﴾ [التوبة: 123]

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! با آن گروه از کافران که نزدیک شما هستند بجنگید و باید در شما سختی و صلابت ببینند. بدانید که الله با پرهیزگاران است.

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایۀ پاکستان