(ترجمه)

﴿وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَر﴾

[مؤمنون: ۷۱]

ترجمه: مردان و زنان مومن، برخی دوستان و ياوران برخی ديگر اند؛ هم ديگر را به كار نيك می ‌خوانند و از كار بد باز می دارند.

در این آیه الله سبحانه وتعالی دو صفات مهم مسلمانان را بیان کرده است: یکم: مردان و زنان مومن نگهبان، دوست و متحد با یکدیگر هستند. دوم: به اساس ضرورت و محافظت، آن ها باید یکدیگر خود را امر به معروف و نهی از منکر کنند.

امر به معروف و نهی از منکر کار سیاسی بوده و این کار با دولت صورت می گیرد. اگر دولت و یا حاکم مفسد باشد؛ پس جامعه نیز مبتلا به فساد می گردد؛ زیرا دولت ساختار جامعه را شکل داده و ارتباطات آن را تنظیم می کند. هر نوع کج روی در دولت، خود سبب فساد، عناد و باعث عدم توازن در جامعه می شود. امر به معروف و نهی از کارهای بد و محاسبه حکام، مسوولیت های حیاتی ما و فرضی از فرایض بالای امت اسلامی است. این موضوع در حدیث ذیل واضح گردیده است که پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید:

«إن الله عز وجل لا يعذب العامة بعمل الخاصة، حتى يروا المنكر بين ظهرانيهم وهم قادرون على أن ينكروه، فإذا فعلوا ذلك عذب الله الخاصة والعامة.»

(رواه بخاری)

ترجمه: الله سبحانه وتعالی هرگز عموم را به خاطر عمل گروه خاص مجازات نمى‏ كند؛ مگر آن زمانی كه منكرات در ميان آن ها آشكار گردد و توانايى بر انكار آن را داشته باشند، در عين حال سكوت كنند؛ در اين هنگام الله سبحانه وتعالی آن گروه خاص و همه مردم و اجتماع را مجازات خواهد کرد.

بدون شک مانع شدن از منکراتی که عام شده، ضرورت به کار سیاسی و دسته جمعی داشته و این کار یکی از احکام شرعی است. حفاظت و دفاع از حقوق مسلمانان عملکرد سیاسی می خواهد که این تنها با تأسیس دوباره خلافت اسلامی به اساس منهج پیامبر صلی الله علیه وسلم صورت گرفته می تواند.

احادیثی زیادی از رسول الله صلی الله علیه وسلم است که نشان دهنده ی راه نجات حاکمان از طریق نظارت بر اعمال آن ها می باشد. اعمال حکام که مخالف شریعت اسلامی بروز می نماید، نباید چشم ها کور و گوش ها کر قرار داده شوند. آن هایی که از حاکمان خود به خاطر اعمال بدشان آگاه نیستند، در حقیقت غافل از منکرات بوده و مستوجب عذاب خواهند شد. چنان چه الله سبحانه وتعالی می فرماید:

﴿أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ حُكْمًا لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ﴾

[مائده: ۵۰]

ترجمه: آيا(آن فاسقان از پذيرش حكم الله سبحانه وتعالی بر طبق آن چه او نازل كرده است، سرپيچی می كنند و) جويای حكم جاهليّت(ناشی از هوا و هوس) هستند؟ آيا چه كسی برای افراد با ایمان بهتر از الله سبحانه وتعالی حكم می كند؟‏‏

به اساس این آیه، تذکر الله سبحانه وتعالی بسیار شدید می باشد و ما باید به وی سبحانه وتعالی پناه ببریم. ما باید به الله سبحانه وتعالی سر تسلیم خم کنیم نه به نظام های بشری؛ مانند: دموکراسی، سرمایه داری، سوسیالیزم و دیگر نظام های غیر اسلامی. پس چطور می توانیم که بنده مخلص به الله سبحانه وتعالی باشیم؟ آیا درست است که ما اوامر الله سبحانه وتعالی و پیامبرش صلی الله علیه وسلم را در مورد سیاست و حکمرانی فراموش کنیم؟ هرگز نه؛ بلکه این فرض از جانب الله سبحانه وتعالی است که کار سیاسی برای امر به معروف و نهی از منکر و برپایی خلافت اسلامی صورت گیرد.

الله سبحانه وتعالی  می خواهد این دین باید تسلط داشته باشد و از ما می خواهد که دولت اسلامی در این دنیا تجدید گردد. خلافت بود که روم و فارس را از بین برد و آمدن خلافت بر منهج پیامبر صلی الله علیه وسلم که در احادیث از آن خبر داده شده است، تمام قدرت های بزرگ دنیا را فتح خواهد کرد.

نویسنده: زهرا ملک

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر