(قسمت دوم)

بدون شک، نصرت بر صابرانی نازل می‌شود که یقین و اطمینان دارند که الله سبحانه وتعالی نصرت‌شان می‌دهد. این اطمینان شان نسبت به گشایش الله سبحانه وتعالی همواره پابرجا بوده و باور دارند که نصرت وی شامل حال شان خواهد گشت؛ حتی اگر مدتی به درازا بکشد. این صابران هیچ‌گاه در برابر مصیبت‌ها متزلزل نمی‌شوند هر چند که شدید و سخت باشد! هر قدر که با حوادث سخت و ناگوار مواجه شوند، تسلیم نمی‌شوند و از مبدأ شان تنازل نمی‌کنند! حتی اگر مصالح و منافع حیاتی شان متضرر شود؛ زیرا مصلحت و منفعت حقیقی آن‌ها نایل شدن به رضایت پروردگارشان و زندگی کردن تحت چتر احکام اسلام و شریعت آن است. این صابران در قبال قضیه‌ شان سازش نمی‌کنند؛ حتی اگر در بدست آوردن یک لقمه نان با سختی روزگار و مشکلات مواجه شده و محتاج گردند! بلی سازش نمی‌کنند و لو وسوسه‌ها و حواس‌پرتی‌ها زیاد شود! با وجود این همه، آن‌ها ثابت قدم مانده و شب را به روز می‌رسانند تا در قضیه سرنوشت‌سازش خود پیروز شوند و آن این‌که؛ بندگان را از طریق إقامه حکم و شریعت الله سبحانه وتعالی به بندگی و عبودیت‌اش سوق دهند و دولتی تأسیس کنند که پرچم دینش را به اهتزاز درآورد! بدون شک که این‌ صابران و ثابت‌قدمان همان بشارت داده‌شده‌گان، رستگاران و پیروزشونده‌گان هستند! پروردگارا! ما را از جمله آنان بگردان!

آنچه امروز از حملات آشکار کفار علیه مسلمانان در سراسر جهان می‌بینیم، ناراحت مان می‌کند! حکام مسلمانان در ملأ عام و بدون شرم و حیا با آنان تبانی و همکاری می‌کنند؛ به گونه‌ای که تصمیم گرفتند در جنگ کفار علیه مسلمانان و اسلام از کفار جانب‌داری کنند! این از فضل الله سبحانه وتعالی است که صفوف متمایز شده است؛ لیکن در این جنگ، مصیبت و بلاء بر مؤمنان مخلص تشدید می‌یابد! در این مرحله نیاز به ثبات و استقامت بیشتر می‌شود؛ ثباتی‌که بعد از آن به خواست الله سبحانه وتعالی نصرت و فتح مبین می‌آید! در اینجا یهودیان همواره خصومت و تجاوز به مردم فلسطین را افزایش می‌دهند، هر روز شهرک‌نشینان اعلام می‌کنند که آنان قصد دارند به مسجدالأقصی هجوم ببرند تا گفته‌های شان را با حمایت نیروهای اشغالگر عملی سازند! حکام مسلمانان به شیوه‌ی تحریک‌آمیز در مصر، اردن، سوریه و ترکیه با آن‌ها تبانی و همکاری می‌کنند و رژیم آل سعود به أعمال شان رنگ مشروعیت می‌‌بخشد! گذشته از خشوع و خضوع و دیدارهای پنهانی و در ملأ عام برخی از حکام سودان؛ اعم از سربازان و غیرنظامیان در سرزمین‌ شام و سکوت و بی‌اعتنایی بسیاری از علماء و فراخوانی برخی دیگر به عادی‌سازی روابط و فرمانبرداری با یک رفتار پلید و غیراخلاقی، که حرمت دین، خون و ناموس را نادیده می‌گیرند!

در زمانی‌که همه چیز وارونه نشان داده می‌شود، سکوت در برابر حوادثی‌که در فلسطین رخ می‌دهد، همدردی با جنگ اوکراین و... این ریاکاری و منافقت جهانی است!

همین صحنه در مورد مسلمانان اویغور چین نیز تکرار می‌شود؛‌ به گونه‌ای که در گزارش دفتر حقوق بشر سازمان ملل که در 3 آگست 2022م منتشر شد، آمده است که "نقض  فاحش حقوق بشر" در چین صورت می‌گیرد. این گزارش برخی از اعمالی‌ را که علیه مسلمانان در اویغور چین صورت می‌گیرد، "جنایات ضد بشری" قلمداد نمود. (منبع: شبکه الجزیره / 9/9/2022م)

در آگست 2018م یک کمیسون حقوق بشر سازمان ملل گزارش داد که چین حدود یک میلیون مسلمان اویغور را در اردوگاه‌های مخفی ترکستان شرقی نگهداری می‌کند؛ طوری‌که از سال 1949م بر منطقه مسلط شد و از همان زمان تاکنون آنان را در "ارودگاه‌های بازگشت متأهلی" در ترکستان شرقی نگهداری می‌کند؛ چنانکه "کار اجباری" یا "عقیم‌سازی اجباری(مبتلاء شدن با عقیمی)" را بر آن‌ها تحمیل کرد. مؤسسه سیاست استراتژیک استرالیا روز پنجشنبه گزارشی منتشر کرد که بر اساس آن تخمین زد که حدود 16000 مسجد در ترکستان شرقی تخریب یا آسیب دیده اند که بیشتر آن‌ها از سال 2017م به سبب سیاست‌های دولت چین بوده است.

این مایه تأسف است که حکام بی‌خرد و نادان در سرزمین‌های مسلمانان به کار مورد علاقه خود؛ ایستادگی در کنار دشمنان اسلام در جنگ با اسلام و اهل آن ادامه دادند. در 22 اکتبر 2021م، 62 کشور که اکثریت آن‌ها کشورهای اسلامی و آفریقایی بودند، از عملکرد چین در قبال مسلمانان اویغور دفاع کردند. در بیانیه‌ای که توسط این 62 کشور امضاء شد، آمده است که آن‌ها: «با اتهامات بی‌اساس علیه چین با انگیزه‌های سیاسی مبتنی بر اطلاعات نادرست و دخالت در امور داخلی چین به بهانه حقوق بشر مخالف هستند.» مصر، سعودی، پاکستان و المغرب از میان همه کشورها به «پایبندی تمام دولت‌ها به اهداف و اصول منشور سازمان ملل متحد و حفظ بی‌طرفی» بیشتر تأکید ورزیدند.

شکی نیست که واقعیت امروزی امت اسلام، واقعیت دردناکی است که امت‌های دیگر به دلیل فقدان نظامی، که آنان را وحدت بخشد و صفوف شان را متحد کند، بر سرِ شان می‌تازند. بنابر این، به منظور ایجاد تغییر برای اقامه دولتی‌که از مسلمانان حمایت کند، لازم و ضروری است که در راه دعوت بیشتر از گذشته فعالیت کرد و ثبات و استقامت خود را افزایش داد. بسیاری از آیات قرآن بیانگر اینست که نصرت و پیروزی پس از صبر و استقامت بر بلاء و مصیبت می‌آید؛ از جمله:

﴿وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشَىْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَ الجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَٰلِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَٰتِ وَ بَشِّرِ الصَّٰبِرِينَ* الَّذِينَ إِذَا أَصَٰبَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَٰجِعُونَ* أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَٰتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ﴾ [بقره: 155-157]

ترجمه: و قطعاً شما را با برخی از (امور هم‌چون) ترس و گرسنگی و زیان مالی و جانی و کمبود میوه‌ها، آزمایش و إبتلاء می‌کنیم و بشارت بده به صابران؛ آن کسانی‌که هنگامی‌که بلائی بدانان می‌رسد، می‌گویند: ما از آنِ الله هستیم و به سوی او باز می‌گردیم! آنان (همان صابران با ایمانی هستند که) الطاف، رحمت، احسان و مغفرت پروردگارشان شامل حال آنان می‌گردد و مسلماً ایشان راه‌یافتگان (به جاده حق و حقیقت و طریق خیر و سعادت) هستند. ‌     

الله سبحانه و تعالی در توصیف صحابه بزرگوار فرموده که آنان گرانبهاترین چیزها و حتی جان خود را در راه وی فدا می‌کردند و این را در سوره احزاب چنین بیان کرده است:

﴿مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَٰهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحبَهُ وَ مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا﴾ [احزاب: 23]

ترجمه: در میان مؤمنان مردانی هستند که با الله راست بوده اند در پیمانی‌که با او بسته اند. برخی پیمان خود را بسر برده اند (و شربت شهادت سرکشیده اند) و برخی نیز در انتظارند (تا کی توفیق رفیق می‌گردد و جان را به جان آفرین تسلیم خواهند کرد). آنان هیچ‌گونه تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده اند (و کم‌ترین انحراف و تزلزلی در کار خود پیدا نکرده اند).

در واقع، برخورد و موقف‌گیری‌های اهل ایمان در هنگام سختی و گرفتاری؛ این پیام قوی را برای همه ستم‌گران روی زمین می‌رساند که اهل ایمان پیروزشده‌گان هستند؛ با آن‌که توانایی‌ برای شان در راه اظهار دین شان و در راه رساندن حق برای مردم نیست! بلی آنان پیروزشدگان هستند؛ زیرا به باطل (نه) و برای ظالم (از ظلمت دست‌بردار) می‌گویند. این موقف‌گیری‌ها و برخوردهای مؤمنان را که در میان شان علماء، سران لشکریان و برخی از مردم عوام هستند، پیامبر و رهبرشان، محمد صلی الله علیه وسلم آموختانده است؛ همان رهبری‌که استقمامت و ثبات پیشه کرد و در دعوت خود با وجود کثرت هنر سازش، فزونی مصیبت‌ها، تشدیدفشارها و کمبود نصرت‌دهنده از انسان‌ها، سازش و تعارف نکرد! هیچ‌کس همرایش بجز الله سبحانه وتعالی نبود؛ چه خوب یاری کننده‌ای، چنانکه فرموده است:

﴿وَاللَّهُ یَعصِمُکَ مِنَ النَّاسِ﴾ [مائده: 67]

ترجمه: و الله تو را از (خطرات احتمالی کافران و اذیت و آزار) مردمان محفوظ می‌دارد (زیرا سنت الله بر این جاری است که باطل بر حق پیروز نمی‌شود).

و فرموده است:

﴿إِنَّ اللَّهَ يُدَٰفِعُ عَنِ الَّذِينَ ءَامَنُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ﴾ [حج: 38]

ترجمه: الله از مؤمنان دفاع می‌کند (و به سبب ایمان شان پیروزشان می‌گرداند)؛ چرا که مسلماً الله خیانت پیشگان کافر را دوست نمی‌دارد (و دوستان مؤمن خود را در دست خیانت‌کاران ملحد رها نمی‌سازد).

امروز ما نیازمند ثبات و استقامت بر قضیه اظهار اسلام در روی زمین با تأسیس دولت آن؛ خلافت راشده بر منهج نبوت هستیم؛ در حالی‌که به پروردگار خود ایمان داریم، به درستی قضیه خود اطمینان داریم، عزم و اراده قوی داریم، همت ما کم نمی‌شود؛ پس با این حال، الله سبحانه وتعالی چگونه نصرت مان ندهد؟!

ادامه دارد...

برگرفته از شماره 417 جریده الرایه

نویسنده: استاد محمد جامع (أبو أیمن)

مترجم: محمد مزمل