(ترجمه)

الله سبحانه وتعالی، علماء را در مقام انبیاء برای یک امر مهمی قرار داده که باید آن امر را دنبال کنند، رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«إنَّ العُلَمَاءَ هُم وَرَثُةُ الأنبِیَاءِ، إنَّ الأنبِیَاءَ لَم یُوَرِّثُوا دِینَارًا وَ لَا دِرهَمًا إنَّمَا وَرَّثُوا العِلمَ، فَمَن أَخَذَهُ بِحَظِّ وَافِرٍ» (ابوداود، ترمذی، إبن ماجه)

ترجمه: بدون شک علماء وارثان انبیاء (علیهم السلام) اند و انبیاء (علیهم السلام) کدام دینار و درهمی به ارث نگذاشته اند، همانا انبیاء علم به جای گذاشته اند، پس هرکس که آنرا گرفت؛ از بهرۀ عظیمی برخوردار است.

علماء که دین را از انبیاء علیهم السلام به ارث بردند، ترس و فروتنی بیشتری در برابر الله سبحانه وتعالی از سایرین دارند؛ زیرا الله سبحانه وتعالی فرموده است:

‏﴿إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاء﴾‏ [فاطر: 28]

ترجمه: تنها بندگان دانا و دانشمند، از الله، ترس آميخته با تعظيم دارند.

در حقیقت، علماء هستند که امانت‌داری و پاسبانی دین را می‌کنند و وقتی کدام مشکلی در نظام‌ دین هویدا گردد و یا چیزی در آن مختل گردد، به معالجه آن شتافته و امور را سروسامان می‌دهند و سبب آن؛ ترس و خشیت شان از پروردگار می‌باشد.

وقتی مردم به فساد آغشته شوند، دین را بازیچۀ خود قرار داده و برخی از احکام دین را تعطیل کنند، یا محرمات را مباح بدانند و حکام شریعت را تعطیل و سعی در فسادکاری نمایند؛ الله سبحانه وتعالی برای مبارزه و اصلاح این همه در قدم نخست؛ علماء را مکلف و مسئول قرار داده است؛ همان علمای ربانی که از الله سبحانه وتعالی ترس داشته و حدود و احکام‌اش را بزرگ می‌دانند. مصداق این را در جائی از کلام الله سبحانه وتعالی می‌یابیم که علماء بنی اسرائیل را بعد از آنکه در بین قوم شان فساد ترویج یافت و معاصی ظهور کرد، مخاطب قرار داده و فرمود:

‏﴿‏لَوْلاَ يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالأَحْبَارُ عَن قَوْلِهِمُ الإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ﴾ ‏[مائده: 63]

ترجمه:‏چرا پيشوايان مسيحي و علماء يهودي آنان را از سخنان گناه‌آلود و خوردن مال حرام نهي نمي‌كنند و باز نمي‌دارند؟ آنان (هم با ترك نهي و لب فروبستن از اندرز و ارشاد) چه كار زشتي مي‌كنند.‏

علمای که فسادکاری حکام را دانسته، مزدوری شان را به چشم سر می‌بینند، می‌دانند که این حکام فاقد ارادۀ سیاسی بوده و قدرت مستقل ندارند و می‌فهمند که این حکام مزدور دشمن خارجی بوده، دشمن از طریق همین حکام بالای امت سیطره داشته و با اوامر همین مزدورانش، امت را به بردگی کشانده است، این علماء با آنکه این واقعیت را می‌دانند، به عوض این‌که مردم را تشویق و تحریک کنند تا خود را از ریسمان برده‌گی دشمن شان که به دست حکام مزدور است، آزاد کنند؛ می‌بینیم که کسانی‌ را که علیه حکام تعرض کرده و با فسادکاری شان مبارزه می‌کنند، گناهکار خوانده و  واجب بودن اطاعت از أولی‌الأمر را دلیل می‌آورند! با آنکه اطاعت از أولی‌الأمر یک مفکورۀ اساسی در شریعت اسلامی بوده که اساس اجتماع و قدرت نظام‌اش را حفظ کرده و برای بقاء تهداب دولت تا زمانی‌که امر و فرمانش مستقیم و درست باشد، کار می‌دهد؛ اما زمانی‌که این حکم برای مشروعیت بخشیدن حفاظت از منکر، حفاظت از فساد، دفاع از باطل و یا برای محافظت از حاکمیت مزدوران کفار که هیچ ارادۀ از خود ندارند، بکار رود، صحت نداشته و لازم دیده می‌شود که مسئله وراثت دین از این‌گونه علماء گرفته و به علمای ربانی منتقل شود که از الله ترس داشته و عهد الله و پیمان شان را به بهای اندک دنیا نمی‌فروشند.

اما نقش اهل رسانه که ارتباط به نشر اخبار و بیان حقائق برای مردم دارد، اهل رسانه باید افکار و اخبار را بدون وارونه کردن و به صورت اصلی آن منتشر سازند و اصل قضیه را بدون تغییر به مردم برسانند تا به راه‌حل‌های حقیقی دست یابند. پس اهل رسانه‌ای که اخبار غزه را چنین گزارش می‌دهد که مشکل غزه، یک مشکل بشری بوده و  غزه به کمبود آب و برق مواجه است، در حقیقت این اهل‌رسانه منحرف و گمراه است؛ زیرا این یک حرف فرعی و جزئی بوده که از اصل مشکل یعنی تسلط دشمن غاصب بر غزه بدور است؛ دشمنی که غزه را سلب اراده و مورد محاصره قرار داده و اموال و دارائی‌هایش را به غارت  و آب‌های زیرزمینی‌اش را مانع شده است و این همه مشکلات، با ارسال آب، دوا و غذا  برای غزه حل نشده بلکه تنها راه‌حل؛ قطع دست این اشغالگر غاصب و شکستن شأن و شوکت‌اش می‌باشد. اهل رسانهای که مشکل را در اجرای مراسم عبادی مسلمانان در مسجدالاقصی و یا در اداره و سرپرستی امور این مسجد می‌بیند، وی نیز منحرف و گمراه است؛ زیرا وی مردم را از مشکل حقیقی که تسلط رژیم یهود بر مسجدالاقصی و اشغال‌ آن و ممانعت مردم از ورود به آن و هر ازگاهی بی‌احترامی به آن و طمع داشتن به ایجاد چیزی در اقصی بنام هیکل باشد؛ دور و منحرف ساخته است.

اهل رسانه‌ای که وانمود می‌کند که مشکل سیاسی در سرزمین‌های مسلمانان توسط انتخابات حل می‌گردد، این اهل رسانه نیرنگ‌باز و فریب‌کار است؛ زیرا امتی که تحت سیطرۀ دولت عمیقه قرار داشته و  فاقد اراده سیاسی است، با برگزاری انتخابات هرگز نمی‌تواند واقعیت را تغییر دهد. بنابر این، اجتماع اهل رسانه و مطبوعات که روند انتخابات را شعار می‌دهند، شهادت زور و دروغین بوده که بوسیله آن، واقعیت را وارونه کرده و عمر فساد را افزایش می‌دهند...

تصویری که در چشمان مردم نقش بسته و حوادث و رویدادها از آن سخن گفته و ادله و شواهد آن را تأیید می‌کند؛ متابعت این حکام را از دولت‌های غربی انعکاس می‌دهد.  بنابر این، طبیعی است که این حکام مزدور، ارادۀ دفاع از امت را نداشته و با دشمن‌اش مبارزه نکنند. لذا بر علمای ربانی که از الله سبحانه وتعالی ترس دارند، لازم و ضروری است که از این‌گونه علماء درباری که از خود ارادۀ نداشته و با سرنوشت امت بازی می‌کنند، صرف‌نظر و تخطی کرده و برای طلب نصرت بسوی اهل قدرت از میان امت که برجسته‌ترین آن‌ها لشکریان است؛ حرکت کنند تا این لشکریان، در برابر اشغالگران سرزمین‌های اسلامی مبارزه کرده و مقدسات شان را آزاد کنند تا سرزمین‌های اسلامی از دشمنان تجاوزگر تخلیه و با امن و امان به سلطان امت بازگردند.

لازم و ضروری است که این روند و اقدام، در تمام سرزمین‌های اشغال‌شده مثل؛ فلسطین، کشمیر، سوریه و... روی‌دست گرفته شود.

قضیۀ داغ در این روزها، قضیه فلسطین و جنگ ویران‌گر در آن بوده که حکام و طرف‌داران شان از علماء فاسد تلاش می‌ورزند تا آنرا مشکل، آب، غذا، دوا و کمک انسانی بروز دهند! در حالی‌که مشکل واقعی اینست که رژیم یهود، مردم فلسطین را به حمایت مستقیم غرب به قتل می‌رساند و تنها راه‌حل واقعی برای این مشکل، جهاد اهل قدرت علی الخصوص جهاد لشکریان و ارتش‌ها می‌باشد. جهاد است که بوسیلۀ آن می‌توان سرزمین‌ها را پاک، اساس باطل را ریشه‌کن و شأن و شوکت مسلمانان را برای شان بازگشتاند و اشغالگران متجاوز را خوار و ذلیل گشتاند! پس جهاد بلندترین قلۀ اسلام بوده و جهاد است که برای امت رفعت و سربلندی را ایجاد، برایش هیبت و شکوه می‌آفریند و چشم طمع‌کاران را از حدود و اراضی‌اش قطع می‌کند. طلب کمک و همکاری از سازمان‌ملل و مطالبه قانون بین‌الملل و اعتراض بر تصامیم اخذه شده، هیچ‌ مشکلی را حل نکرده، بلکه تنها راه‌حل صحیح و درست جهاد بوده که شریعت آنرا راه عزت و پیروزی قرار داده که در آن هیچ کجی و انحرافی وجود ندارد. در موجودیت جهاد، امت لباس کرامت را پوشیده، عزت و شکوه‌اش رشد داده و زخم‌هایش شفایاب می‌گردد! توسط جهاد، لباس ذلت‌اش که از زمان‌های طولانی به تن کرده است کشیده خواهد شد!

لذا، باید خطاب همۀ علماء ربانی و اهل رسانۀ صادق بسوی اهل قدرت، علی الخصوص بسوی ارتش‌ها و لشکریان باشد تا لشکریان تبهکاری دشمن را از بالای امت بدور کنند؛ پس اگر حکام مانع تان شده و نپذیرفتند؛ پس در اینصورت باید که آن‌ها را از قدرت خلع کرد و قدرت را به حاکم ربانی سپرد که امت را به اماکن عزت و درجات تمکین برساند.

برگرفته از شمارۀ 465 جریده الرایه

نویسنده: شیخ یوسف مخارزه – بیت المقدس

مترجم: محمد مزمل