- مطابق
پیام ما به شوکت میرضیاییف، رئیس‌جمهور ازبیکستان
(ترجمه)
الحمد لله والصلاة والسلام علی رسول الله و علی آله وصحبه و بعد:
شوکت میرضیاییف!
تو در سخنرانی خود در چهل وششمین جلسۀ شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در سال 2021م گفتی که: «در چارچوب واردکردن میکانیزم ملی پیشگیری از شکنجه، هرگز اجازه نخواهیم داد که هرگونه شکنجه غیر انسانی که کرامت انسان را پایمال می‌کند، صورت گیرد و این سخن ما وابسته به محدودۀ زمانی معین نیست. ما پروتکل اختیاری کنوانسیون مبارزه با شکنجه را تصویب خواهیم کرد». تو خوب می‌دانی که ازبیکستان به این توافق پیوسته است و تعهد کردی که مردم ازبیکستان را از جرایم شکنجه محافظت کنی و در همین سال، بر یک تصمیم جدید "دربارۀ بهبود سیستم پیشگیری از شکنجه" امضا کردی و برای این منظور، دوره‌های آموزشی در عرصه مبارزه با شکنجه و تعذیب برای سازمان‌هایی که در تحقیقات سریع، پیشین و تحقیقات نخستین فعالیت دارند، برای کارکنان مؤسسات اجرایی برگزار گردید و هم‌چنان در ۱۹ جولای ۲۰۲۳م یک دورۀ آموزشی در منطقه تاشکند با موضوع "بهبود مهارت‌های حرفه‌ای کارکنان ادارات دولتی در تهیه ششمین گزارش جمهوری ازبیکستان در خصوص اجرای توافق‌نامۀ سازمان ملل علیه شکنجه و سایر اقدامات خشونت‌آمیز یا غیر انسانی یا تحقیرآمیز" برگزار گردید. به گزارش خبرگزاری محکمۀ عالی جمهوری ازبیکستان؛ ازبیکستان اکنون بر بیش از ۸۰ سند بین‌المللی در زمینۀ حقوق‌بشر و آزادی‌ها تعهد دارد. به این منظور، نظام ازبیکستان چندین جلسه و همایش برگزار و تصامیم در داخل کشور اتخاذ کرده است.
با وجود تدابیر و تصامیمی‌که برای تأمین حقوق‌بشر و آزادی‌های شهروندان ازبیکستان اتخاذ شده است، در تاریخ ۴ جنوری ۲۰۲۴، افسران امور داخلی با کمک استخبارات در تاریکی شب به خانه‌های برخی از برادران ما در تاشکند که شباب حزب‌التحریر هستند و در سال‌های ۱۹۹۹-۲۰۰۰م محکوم و پس از سالیان طولانی آزاد گشته بودند، یورش برده و تعدادی از آنان به شکل وحشیانه و ترسناک از سوی نیروهای ویژۀ نقاب‌دار دستگیر شدند... این جوانان بازداشت‌شده در وزارت داخله به شدت تحت شکنجه قرار گرفتند.
این 23 عضو حزب‌التحریر که به طور غیرقانونی از 9 می 2024م بازداشت و محاکمۀ شان در منطقه شیخان طهور در شهر تاشکند شروع شد، در جلسۀ قضایی شان به قاضی شرح دادند که چگونه پس از دستگیری به شدت شکنجه شده‌اند، از جمله:
۱. پس از احضار شباب به دفتر امور داخلی، بر سرهای شان کیسه‌های پلاستیکی نهاده شد و به مدت دو روز فشارهای شدیدی بر آن‌ها اعمال و از ساعت دو شب تا شش صبح شکنجه می‌شدند.
۲. این شباب مجبور شدند که بر روی اقرارخط جبری که پیشاپیش توسط هیأت تحقیق آماده شده بود، امضا کنند تا به عنوان سند اساسی برای لایحه اتهام مورد استفاده قرار گیرد و این اقرارخط به شکل ذیل اخذ گردد:
الف) اگر هیچ‌کس از شباب بر این اقرار خط امضا نکند، همسرش را به دفتر آورده و بر وی تجاوز می‌کنند...
ب) یکی از شباب به احضار پسرش که در خارج از کشور درس می‌خواند تهدید شد و به این‌گونه مجبور به امضا شد.
ج) شباب دیگری به دفتر امور داخلی احضار و مجبور شد تا بر روی اقرارخط امضا کند که اگر نکند، پسرش به زندان خواهد رفت.
د) در یک مکان دیگر، پیش از آغاز تحقیق به یکی از برادران ما، جریان برقی وصل شد.
این واضیح است که قانون و مقررات ازبیکستان به شدت بازداشت و حبس خودسرانه و ظالمانه را ممنوع قرار داده است؛ اما مقامات این رژیم هم‌چنان به رفتار ظالمانۀ خود ادامه می‌دهند. برای افراد مذکوری که در تاشکند دستگیر شدند، هیچ دلیل مادی برای اثبات اتهام آن‌ها وجود ندارد و هیچ گواهی نیز علیه آن‌ها موجود نیست! با این حال، آن‌ها بدون هیچ سند قانونی دستگیر شدند! با وجود این‌که جمهوری ازبیکستان به کنوانسیون متحدان سازمان ملل در مقابل شکنجه پیوسته است، بازهم می‌بینیم که تخطی کرده و شباب ما را به شدت شکنجه می‌کند. شباب ما مجبور کرده شدند که به تقدیم اقرارها و شواهد اجباری -توسط افسران تحقیقاتی- بپردازند و ماده ۱۵۹ و ۲۴۴ از قانون جمهوری ازبیکستان، که در دوران نظام قدیمی کریموف برای اعضای حزب‌التحریر استفاده می‌شد، اکنون بالای همۀ این شباب در حال تحمیل است.
در اینجا می‌پرسیم: چگونه نظام ازبیکستان جرئت می‌کند که شباب ما را به دلیل ربنا الله گفتن شان دستگیر و شکنجه کند؛ درحالی‌که این جوانان ما برای بهبود اوضاع ازبیکستان و مردمش تلاش به خرچ می‌دهند؟ در عین حال، چگونه به مجرمان و افراد بداخلاق اجازه می‌دهند که آزادانه و به راحتی به فساد و سرقت پرداخته و این سرزمین را تخریب کنند؟ چگونه؟
آیا مگر این نظام شعارهای آزادی اندیشه و عقیده خود را فراموش کرده است؟
آنچه در ازبیکستان رخ داده و می‌دهد، تأیید شکست نظام سکولار از نظر مفکوره و دلیلی بر استمرار متنفذین بر گام‌های کریموف سفاک است... و گرنه چرا این نظام به بازداشت و شکنجه شباب حزب‌التحریر که بیش از بیست سال جوانی خود را در زندان‌های ازبیکستان گذرانده‌اند، رجوع می‌کند؟ چرا این نظام دروغ می‌گوید و از روی افتراء اتهاماتی را مطرح می‌کند که هیچ اساسی ندارد؟
محکومیت کسی به خاطر اندیشه و باورش، امری جدید برای مردم ازبیکستان نیست؛ زیرا آن‌ها از دوران نظام کریموف به این امر عادت داشتند که می‌توانست هر فردی را که بی‌گناه بود، مجرم تلقی نماید. اما مسألۀ متعجب‌کننده اینست که رهبران رژیم فعلی به نقشه و گام‌های رژیم گذشته ادامه می‌دهند، در حالی‌که ادعا می‌کنند با نظام گذشته در "سیاست سرکوب و تحریف" متفاوت‌اند!
ما در اینجا برای تان فهرست نام‌های برادران خود را که در منطقۀ شیخان طهور در شهر تاشکند محاکمه می‌شوند، ارائه می‌کنیم:
۱. یعقوبوف مورادجان نعمتاوفیتش؛
۲. أفضلوف محمود دادابویفیتش؛
۳. أعلموف عصام الدین جلالوفیتش؛
۴. حکمتوف فخرالدین شرفوفیتش؛
۵. فاضل بیکوف داورانبیک أولوغبیگفیتش؛
۶. أخونجانوف اومید عبدالرحیموفیتش؛
۷. مأموروف دیلموراد مختاروفیتش؛
۸. تولاجانوف میرذاهد میرفوشیدوفیتش؛
۹. میرضی أحمدوف مشرب شامیلیفیتش؛
۱۰. غافوروف بختیار طلعتوفیتش؛
۱۱. میرطالبوف عبدالرزاق عبدالفتاحوفیتش؛
۱۲. اشرفوف صدرالدین صلاح الدینوفیتش؛
۱۳. علی محمدوف عزیز أجزاموفیتش؛
۱۴. میرضب أحمدوف آتابیک عبدالخلیلوفیتش؛
۱۵. رختوف انور صمدوفیتش؛
۱۷. یولداشیف انورجان سابیتوفیتش؛
۱۹. مراد طاهروفیتش نظاموف؛
۲۰. کمالوف خیرالله عبد الاحدیفیتش؛
۲۱. محمودوف دیلموراد رحیموفیتش؛
۲۲. عبد الله ییف ذبیح الله خلیل الله یفیتش؛
۲۴. عبدالرحمنوف شوکت عبد الرشیدوفیتش؛
۲۵. رحیموف عباد الله رحمانوفیتش؛
۲۶. شمسیف عالم تولیاجانوفیتش.
و این هم فهرست برادران ما که ظالمانه در مناطق تاشکند، اندیجان، حوقان، کرشی و سمرقند دستگیر و به تاشکند برده شده و تحقیقات بالای شان ادامه دارد:
۱. موسی ییف شکر الله سعدالله یفیتش؛
۲. سلیموف دلشاد؛
۳. توختاسینوف عبدالحمید؛
۴. محمودوف محمدجان؛
۵. ماسالیف رافشان؛
۶. امانتوردییف عبدالغفار؛
۷. تیمیروف توراقول؛
۸. ارجاشیف خورشید؛
۹. همتوف آتابیک؛
۱۰. عزیزوف بختیار؛
۱۱. حکیموف بختیار؛
۱۲. یولداشیف کمال؛
۱۳. رازقوف بابور؛
۱۴. عبدالرحمانوف انور؛
۱۵. تاغاییف شوکت؛
۱۷. عربوف اولوغبیک؛
ما در حزب‌التحریر به شدت نگران سرنوشت آنان هستیم؛ زیرا اطلاع داریم که شباب ما که در محکمه محاکمه می‌شوند، تحت شکنجه و فشار قرار دارند و می‌گیرند.
حزب‌التحریر یک سازمان تروریستی نیست و از زمان تأسیسش به مدت بیشتر از هفتاد سال که در بیش از پنجاه کشور فعالیت دارد، هیچ‌گونه عمل خشونت‌آمیز یا ویرانگری در هیچ جایی انجام نداده است... بیش از بیست و پنج سال از زمانی‌که مقامات ازبیکستان جنگ خود را علیه حزب‌التحریر اعلام کرده‌اند، گذشته است. با این حال و با وجود تمام جنایات هولناک، قتل‌های وحشیانه، شکنجه‌های مرگ‌بار و زندانی ساختن دهه‌هاست که توسط گروهی از جنایت‌کاران در سازمان‌های امنیتی ازبیکستان در برابر شباب حزب‌التحریر انجام شده است. با وجود تمام این موارد، هیچ حادثه‌ای از خشونت یا ویرانگری توسط شباب حزب در مقابل این نظام و قاتلان آن ثبت نشده است!
این‌که حزب‌التحریر به فهرست سازمان‌های تروریستی ازبیکستان اضافه شود، هیچ اساسی ندارد و از هیچ صحتی برخوردار نیست؛ بلکه یک جرم و اشتباه آشکار است... بنابر این، ما از عقلاء نظارت‌های دینی مسلمانان ازیبکستان، کمیتۀ دینی، مقامات اجرایی قانون و سایر نهادهای رسمی با اصرار می‌طلبیم که نام حزب‌التحریر را از فهرست تروریزم حذف کنند!
این مردم بی‌گناه و متقی که ظالمانه و دشمنانه اکنون محاکمه می‌شوند، به اثبات رسیده که در مناطقی که حضور داشتند، مانع جرم شده و دعوت را به جنایت‌کاران و دزدهای گمراه و بی‌توجه رساندند که به فضل و نعمت الله سبحانه وتعالی آن‌ها از جرم و جنایت دست کشیده و به جمع صالحان خوش‌رفتار پیوستند.
آنانی‌که محاکمه می‌شوند، منفعت، امنیت و سلامتی ازبیکستان نزدشان اهمیت بیشتری از مصالح و منافع شخصی شان دارد!
کسانی‌که محاکمه می‌شوند، اهل ایمان بوده و به دور از ریاکاری، حق را گفته و در راه الله سبحانه وتعالی از ملامت هیچ ملامت‌گری نمی‌هراسند! آنان اهل فکر و دارای منهج ثابت و پایدار هستند:
﴿وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحاً وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ﴾ [فصلت: 33]
ترجمه: گفتار چه كسی بهتر از گفتار كسی است كه مردمان را به سوی الله می‌خواند و كارهای شايسته می‌كند و اعلام می‌دارد كه من از زمرۀ مسلمانان (و منقادان اوامر الله) هستم؟
چرا این افراد متقی و بی‌گناه مجبور به تبعید و ترک وطن خود و مهاجرت به خارج به دلیل ستم، زندانی شدن و کشته شدن می‌گردند؟!
به شوکت میرضیاییف می‌گوییم:
تمام شباب حزب‌التحریر که در زندان‌های ازبیکستان بازداشت شده‌اند و در حال حاضر محاکمه و از آن‌ها تحقیق می‌شود و یا در تبعید به سر می‌برند، اهالی ازبیکستان بوده و الله سبحانه وتعالی به آن‌ها حق کاملی برای بیان آراءِ شان و بیان هرآنچه به خیر این سرزمین است، داده است...
آقای شوکت! وقتی‌که به ریاست جمهوری رسیدی، به این قانون اساسی که حق بیان و عبادت را تأیید کرده بود، سوگند خوردی؛ بنابراین، این نظام هیچ‌گونه احترامی به فرمان الله سبحانه وتعالی و به قانون اساسی که تصویب شده، نداشته است! لذا از تو می‌خواهیم که:
۱. صفت "تروریستی بودن" را از بالای حزب‌التحریر برداشته و از لیست سازمان‌های تروریستی حذفش کن!
۲. همۀ زندانیان غیرقانونی شباب حزب‌التحریر در زندان‌های ازبیکستان را فورا آزاد نما که مدت حبس برخی از آن‌ها از بیست سال فراتر رفته است!
۳. اتهام‌های جنایی سنگین علیه شباب حزب‌التحریر که در محکمۀ تاشکند در حال محاکمه هستند، محو و نابود گردان و آن‌ها را آزاد و کسانی را که به ناحق شباب ما را شکنجه، کشته و یا سوزانده اند، مورد محاکمه قرار بده!
۴. تحقیق و بررسی از شباب ما را که ظالمانه و دشمنانه زندانی شده اند، توقف بده!
۵. تعقیب جنایی همۀ شباب حزب‌التحریر را خاتمه بده؛ چه آن‌هایی‌که در داخل هستند و یا در خارج!
حزب التحریر-ولایۀ ازبیکستان
برگرفته از شماره 504 جریدۀ الرایه
جمعه 29 ذوالحجه 1445ه.ق.
مترجم: محمد مزمل