(ترجمه)

این وضعیت دردناک، غربت تلخ و حالت ناتوانی که اکنون در سرزمین‌های اسلامی شاهد آن هستیم، از نظر شرعی مردود است و گناه بزرگ که امت باید از آن توبه کند و برای پاکسازی خود، به تغییر بنیادین بر اساس اسلام و تشکیل دولت اسلامی بپردازد. زیرا مسألۀ آزادی فلسطین از طریق جهاد، مسئله‌ای مربوط به تمام امت است، به‌ویژه ارتش‌ها و سربازان آن و نه یک مسألۀ حزبی یا ملی؛ حتی اگر یک حزب آن را هدایت کند. این فریضه‌ای واجب و مسئولیتی ضروری است. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللهُ بِأَمْرِهِ وَاللهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ﴾ [توبه: 24]

ترجمه: بگو اگر پدران تان، فرزندان تان، برادران تان، همسران تان، قبیلۀ تان، اموالی که گرد آورده‌اید، تجارتی که از کساد آن می‌ترسید و خانه‌هایی که به آن‌ها علاقه دارید، نزد شما از الله، پیامبرش و جهاد در راه او محبوب‌تر است، پس منتظر باشید تا الله فرمان(عذاب) خود را بیاورد و  الله گروه فاسقان را هدایت نمی‌کند.

با وجود تمام قیدها و محدودیت‌هایی که ملی‌گرایی بر مسلمانان تحمیل کرده، امت همچنان توانایی تولید رهبران بزرگ را دارد و عقیدۀ اسلامی می‌تواند فرمانده نظامی مانند صلاح‌الدین ایوبی رحمت الله‌علیه بسازد. او با وجود اصالت کردی و سرزمین شام خود، اجازه نداد این مسائل او را از مسیر شرعی به سوی قدس بازدارد. ایمان او به این‌که آزادی سرزمین‌ها تنها زیر پرچم قرآن ممکن است، باعث شد ابتدا با لشکرش از شام به مصر برود، هرچند فلسطین به او نزدیک‌تر بود. اما چون مصر مرکز تفرقه مسلمانان شده بود و این تفرقه باعث ضعف آنان گردیده بود – همان‌گونه که امروز دولت‌های کوچک اسلامی این ضعف را نشان می‌دهند – او ناچار بود ابتدا بر دولت فاطمی غلبه کند.

او پس از شکست دادن دولت فاطمی و الحاق مصر به خلافت اسلامی، لشکرش را به سوی فلسطین حرکت داد و سرانجام فلسطین آزاد شد. این همان چیزی است که امروز نیز باید رخ دهد تا وعده الهی محقق شود.

برگرفته از شمارۀ 530 جریدۀ الرایه

مترجم: محمد مزمل