از عبد الله ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

                                                                   «أَعْطُوا الْأَجِيرَ أَجْرَهُ قَبْلَ أَنْ يَجِفَّ عَرَقُهُ»

(رواه ابن ماجه، بَابُ أَجْرِ الأُجَرَاء)

ترجمه: دست مزد کارگر را پيش از آن‌که عرقش خشک شود، بپردازيد.

در شرح سنن ابن ماجه این حدیث را چنین توضیح داده: «لازم است تا در پرداخت مزد کارگر بعد از فراغت کارش عجله شود و مزد کارگر باید در جریان کارش پرداخته شود.» اجاره یک عقد بر منفعت دربدل عوض بوده که به سه قسم اجراء می‏شود:

۱- اجاره‌ای است که عقد در آن بر منافع عین جنس صورت می‌گیرد، مانند اجارۀ خانه، چهارپایان، اشیای سواری و آن‌چه‌که مشابه این‏ها باشد.

۲- اجاره‌ای است که عقد در آن بر منافع عمل صورت می‌گیرد، مانند اجاره گرفتن افراد مسلکی و صنعتگر به انجام کارهای تعیین شده؛ پس چیزی‌که بر آن عقد می‌شود، همان منفعتی است که از عمل حاصل می‌شود، مانند اجاره گرفتن رنگمال، آهنگر، نجار و آن‌چه مشابه آن باشد.

۳- اجاره‌ای است که عقد در آن بر منفعت شخص صورت می‌گیرد، مانند اجاره گرفتن خدمتگار وکارگر و آن‌چه مشابه این‌ها باشد. پس اجاره به تمامی انواعش شرعاً جایز است، طوری‌که الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا﴾

[زخرف: ۳۲]

ترجمه: و بعضی از آن‌ها را بر بعضی ديگر برتری داده‌ايم تا هر يکی از آن‌ها بتواند از ديگری کار بگيرد.

و نیز فرموده است:

﴿فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ﴾

[طلاق: ۶]

ترجمه: پس اگر شير دادند برای شما، بپردازيد بديشان مزدهای ايشان را.

و نیز در صحیح البخاری از عایشه رضی الله عنها روایت است که گفت:

«وَاسْتَأْجَرَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَأَبُو بَكْرٍ رَجُلاً مِنْ بَنِي الدِّيلِ، وَهُوَ مِنْ بَنِي عَبْدِ بْنِ عَدِيٍّ، هَادِيَا خِرِّيتًا، وَالْخِرِّيتُ الْمَاهِرُ بِالْهِدَايَةِ»

ترجمه: پيامبر صلى الله عليه وسلم و ابوبکر(رضی الله عنه) مردی را از قبیلۀ بنی ديل بنی عبد بن عدی به عنوان راهنما اجاره گرفتند، که بسيار ماهر در هدايت بود.