«وَعَنْ أبي هُريرَةَ رضي اللَّه عَنْهُ أنَّ رَسُولَ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: «مَطْلُ الغَنِيِّ ظُلْمٌ، وَإذَا أُتبِعَ أحَدُكُمُ عَلى مَلًيءٍ فَلْيَتْبَعُ»

(متفقٌ عليه)

ترجمه: از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: تأخير کردن ثروت‌مند از پرداخت دین(قرض) ظلم و ستم است و هر گاه يکی از شما به توانگری حواله داده شود، بايد حواله را بپذيرد.

و نیز آورده است که وی صلى الله عليه وسلم مى‌فرمايد و در سنن ابن ماجه از عَمْرِو بْنِ الشَّرِيدِ و از پدرش روایت است که گفت: رَسُولُ اللهِ صَلَّى الله عَليْهِ وسَلَّمَ فرمود:

«لَيُّ الْوَاجِدِ يُحِلُّ عِرْضَهُ وَعُقُوبَتَهُ»

ترجمه: تأخير در پرداخت دین(قرض) از سوی ثروت‌مندی‌که توانائی پرداخت آن را دارد، باعث می‌شود كه مجازات كردن او و درشتی كردن با او جايز گردد.

علماء در شرح این حدیث گفته اند: شخص ثروت‌مندی‌که به ادای دین خود توجه ندارد، باید زندانی شود تا در پرداخت دین خود توجه نماید.

ابن عباس رضی الله عنهما گفته است: «اجازه است برای صاحب دین تا بالای کسی‌که در حقش ظلم کرده و حقش را نپرداخته دعاء کند، و چنین دعاء کند: یا الله! من را بالایش  مسلط بگردان! یا الله! حقم را از وی برایم بستان! یا الله! میان ما فیصله کن!

ائمه حدیث از عایشه رضی الله عنها روایت کرده اند که او رضی الله عنها از شخصی شنید که برای سارق(دزد) دعاء می‌کند، فرمود: «لاتستحيی عنه» يعنی در دعا کردنت از وی مترس، و این وقتی است که شخص سارق مؤمن باشد، اما اگر کافر بود، زبانت را در موردش زیاده بگشا و حتی دعاء بر هلاکتش کن.

حکام زمان ما همه مطل بوده، پس کیست که آن‌ها را محبوس کند؟ این‌ها بر ما ظلم می‌کنند؛ پس کیست که انتقام ما را از ایشان بگیرد؟ این‌ها از اموال ما سرقت کرده‌اند، کیست که این‌ها را عقوبت کند؟ یقیناً حبس این حکام و گرفتن قصاص از ایشان و عقوبت ایشان ممکن نمی‌باشد؛ مگر توسط دولت خلافتی‌که ان‌شاءالله پیش‌روی است و آمدنی است. بلی، خلافتی‌که به‌زودی حکم الله سبحانه وتعالی را تنفیذ کرده و درمان قلب زخمیی امت خواهد شد.

بدین اساس، هرگاه کسانی‌که بخواهند این حکام را در برابر جرائم و منکرات‌شان محاسبه و عقوبت نمایند، لازم و ضرور باید به قافله و کاروان خیر بپردازند؛ کاروانی‌که تغییر این حکام و ریشه‌کن ساختن قدرت‌های‌شان را می‌خواهند، تا باشد که اقامۀ حکم الله سبحانه وتعالی از طریق دولت خلافت صورت بگیرد، و از طریق عمل جدی برای تغییر آن‌ها وفق احکام شرع و آن‌چه از طریق دعاء علیه ایشان بپرازیم، مثل این‌که بگوئیم:

«اَلّلهُمَّ أحْصِهِم عَدَدًا وَاقتُلهُم بَدَداً وَلا تُغادِر مِنهُم أَحَداً»

ترجمه: پروردگارا! فرد فردشان را حساب کن، تنها تنها هلاک‌شان ساز و حتی يک تن از آن‌ها را زنده باقی مگذار.