(ترجمه)

از حضرت علی بن ابی طالب رضی الله عنه روایت که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: البَخِيلُ الَّذِي مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ»

(رواه ترمذی)

ترجمه: کسی‌که نام من نزد او برده شود و او بر من درود نگوید، بخیل است.

مفهوم حدیث

الله سبحانه وتعالی این امت را با بعثت حضرت محمد صلی الله علیه وسلم عزت بخشید؛ پیامبری‌که بسیار مشفق و مهربان و بهترین خیرخواه امت‌اش بود؛ راه مستقیمی را برای امتش ترسیم نمود که در آن هیچ کجی و نقصانی نیست. اگر امروز پیامبر صلی الله علیه وسلم در بین مسلمانان وجود ندارد که با حضور آن نفس‌های‌شان عزیز گردد؛ اما سیرت گرانبهای ایشان وجود دارد و درود امت برای رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌رسد.

ای مسلمانان! یقیناً علمای امت امروزی در رابطه با اهمیت درود بر رسول الله صلی الله علیه وسلم سخن گفته اند؛ هم‌چنان از فواید، فضیلت، چگونگی، آثار و نتایجی‌که از آن به دست می‌آید و از معجزات و از قصه‌هایی‌که در فضیلت درود واقع گردیده، بحث نموده اند که این به ذات خود یک امر پسندیده و خوب است. اما علمای امت از این‌که مردم را به عمل کردن چیزی دعوت نمایند که رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را انجام داده است یا این فراموش کرده اند و یا اظهار فراموشی می‌کنند. آن‌ها پای‌بندی به سنت می‌کنند؛ اما فرض را ترک می‌نمایند و برای مردم تنها یک بخش از سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم را بیان می‌کنند؛ باید در این مورد از الله بترسند؛ بلکه آن را به طور واضح چنین بیان نمایند: کسی‌که در وقت گفتن نام پیامبر صلی الله علیه وسلم درود نمی‌گوید، بخیل است؛ پس حال کسی‌که به سنت او عمل نمی‌کند، چگونه می‌باشد؟ حال کسی‌که در نقش قدم او صلی الله علیه وسلم نمی‌رود و کسی‌که از امر او مخالفت می‌نماید، چگونه است؟

علماء امت را به سنت و طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم دعوت نکرده اند تا امت از کفر و فسقی‌که واقع گردیده، نجات یابند و خلافت و عزت امت در صحنۀ زندگی دوباره عودت نماید و احکام قرآن در بین مردم تطبیق گردد. ...

یا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت، که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفید بگردان و از امت مصایب و بلاها را دور نما! یا الله! زمین را به نور و جه کریمت منور گردان. اللهم آمین آمین!