(ترجمه)

از ابوذرغفاری رضی‌الله‌عنه روايت است‌که رسول الله ‌صلی‌الله‌عليه وسلم فرمود:

«أَفْضَلُ الأَعْمَالِ الْحُبُّ فِي اللَّهِ وَالْبُغْضُ فِي اللَّهِ» (رواه ابوداود والطبرانی.)

ترجمه: بهترين اعمال دوستی‌ودشمنی به خاطر الله سبحانه‌وتعالی می‌باشد.

تشريح حديث:

دوستی‌ و دشمنی به‌خاطر الله سبحانه‌وتعالی از مقتضيات ايمان است و اين چيزی‌ست که ما آن را از حبيب ما محمد صلی‌الله‌عليه‌وسلم و از اصحاب بزرگوارش رضی‌الله‌عنهم آموخته‌ايم؛ دوستی ميان آن‏ها از لحاظ قرابت و نسب يا از روی منفعت و کار نبود، وقتی يکی از آن‌ها برادر يا پدر خود را به‌قتل می‌رساند، به‌خاطر اين نبود که با او مشکل شخصی داشته باشد؛ بلکه او را از جهت کافر بودنش می‏کشت. برای مسلمان جايز نيست باکسی دوستی نمايد که از حدود الله‌ و رسولش سرپيچی می‌نمايد؛ اگرچه از نزديک‌ترين خويشاوندان ‌وی باشد؛ پس مفهوم دوستی ‌و دشمنی به‌خاطر الله متعال اين است که با شخصی دشمنی نمائيم که او فرد گنهکار است و در حق الله متعال از حد گذشته است.

ای مسلمانان!

از دوستی‌ و دشمنی به‌خاطر الله سبحانه‌وتعالی در حالی سخن می‏گوئيم که بسياری از مسلمانان باکفار و حکام ظالم رابطه دوستی دارند؛ بدانيد که اعتبار حاکم از جهت تطبيق‌حکم و عدم‌تطبيق حکم الله سبحانه‌وتعالی می‌باشد. واضح است که هيچ‌يکی از حکام امروزی احکام قرآن را بالای امت‌اسلامی تطبيق نمی‌کنند، اگرچه بعضی اوقات در پيش‌روی کامره‌ها نماز بخوانند و در بعضی مراسم قرآن بخوانند يا آذان بگويند يا طفلی را در پيش‌روی مردم در آغوش بگيرند...

پس ای مسلمانان! اين حکام ارزش دوستی را ندارند؛ زيرا آنان با امت‌اسلامی خيانت می‏کنند، احکام کفر را بالای مسلمانان تطبيق می‏کنند و کوچک‌ترين نفع به امت‌اسلامی رسانيده نمی‌توانند، گويا روشنی صبح تاريکی شب‌شان را می‌ربايد؛ اما سخن اميدوار کننده اين است که امت‌اسلامی بنابر وعده پروردگارشان، مثل قاب‌قوسين به اقامه خلافت بر منهاج‌نبوت نزديک شده است.

 يا الله! با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد بر ما منت بگذار و ما را از آن مستفيد بگردان! اللهم آمين آمین! 

خلاصه حديث

در اين حديث‌شريف، رسول‌الله صلی‌الله‌عليه‌وسلم ما را تشويق نموده که دوستی‌ودشمنی ما باید به‌خاطر الله سبحانه‌وتعالی باشد؛ زيرا اين کار برای يک ‌مؤمن از الزامات ايمان وی محسوب می‏شود، به‌خصوص دوستی با حکام؛ آن حاکمی‌که رعايت حال امت را نموده و حکم الله را بر آن‌ها تطبيق نمايد. اما حاکمی‌که از اسلام سوءاستفاده نموده وکارهای نمايشی می‏کند و امت را با اعمال خود فريب می‌دهد، بايد از او برحذر باشيم.