(ترجمه)

در فتح الباری شرح صحیح البخاری از بن حجر عسقلانی با اندکی تصرف در باب رفع امانت چنین آمده است: از عبد الله بن عمر روایت است که گفت از رسول الله صلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود:

 «إنما الناس کالإبل المائة لاتکاد تجد فیها راحلة»

ترجمه: انسا‌ن‌ها مانند صد شتر هستند که تو به سختی می‌توانی از میان‌شان یک شتر راحله را پیدا کنی.

این گفتۀ رسول الله صلی الله علیه و سلم "إنما الناس کالإبل المائة لاتکاد تجد فیها راحلة" به این معنی است که تو در بین صد شتر یکی را نمی‌یابی که قابل سوار شدن باشد؛ زیرا شتری برای سواری مناسب است که به آسانی رام شود. هم‌چنین در بین صد انسان یکی را نمی‌یابی که برای هم‌صحبتی مناسب باشد که رفیقش را کمک کرده و با او برخورد نیکی داشته باشد.

خطابی گفته است: عرب صد شتر را به نام (إبل) یاد می‌کنند و می‌گویند که فلان شخص یک (إبل) دارد، به این معنی است که او صد شتر دارد و یا این‌که فلانی دو (إبل) دارد، به این معنی است که او دو صد شتر دارد. از این رو، در روایتی‌که (مائة) بدون الف لام آمده است، تفسیر از (إبل) می‌کند؛ چرا که این فرمودۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم (کإبل) یعنی مانند صد شتر است. از آنجایی‌که استفادۀ لفظ (إبل) به جای صد شتر زیاد مشهور نیست، کلمۀ (المائة) برای توضیح دادن و رفع ابهام یاد شده است.

هم‌چنان خطابی می‌گوید: این حدیث به دو حالت تعبیر می‌‎شود: اول این‌که تمام مردم در احکام الله سبحانه وتعالی برابر هستند و هیچ انسان محترمی بر کسی‌که از احترام کمتری برخوردار است و هیچ انسان بلند رتبه بر پائین رتبه  برتری ندارد و مانند این است که در بین صد شتر یکی هم راحله (قابل سوار شدن) نیست. راحله بر وزن فاعله و به معنی مفعوله است، یعنی تمام شان برابر هستند؛ لیکن قابل سواری نیستند. دوم این‌که اکثر مردم اهل زیان هستد و تعداد اهل فضل بسیار اندک است؛ مانند شتر راحله که در بین تعداد زیادی از دیگر شتران هستند؛ اما بیشتر مردم نمی‌دانند.

انسان هر اندازه که الله متعال را بیشتر بشناسد، به همان اندازه از او بیشتر می‎ترسد و هیچ کس از الله نمی‌ترسد، جز عالمی‌که بداند که در بین مردم به عنوان دعوتگر فرستاده شده است و مانند شتر راحله است. هم‌چنان پی برد که امت دچار انحطاطی شده است و از آن نگران گردید، ناگهان از جایش بلند شد و دربارۀ دلایل ضعف امت و دست یافتن غرب به تکنالوژی به بحث پرداخت. بنابراین، هنگامی‌که ما از این راحله سخن می‌گوییم، منظور ما شیخ علامه تقی الدین النبهانی رحمه الله است و زمانی‌که ما از این راحله صحبت می‌کنیم، منظورمان حزب التحریر است که این عالم ربانی و دلسوز برای امت درس داد؛ سپس احکام شریعت را بخاطر نجات امت برای مان آموختاند و بعداً همراه به فکره و  طریقه در میان امت ظاهر شد.

فکره به قضیه‌ای تعلق می‌گیرد که نظام اسلام در سرتاسر جهان حاکم شود و حکم بما انزل الله از طریق اقامۀ خلافت و نصب خلیفه‌ای که بر اساس کتاب الله و سنت رسولش همراه مسلمانان بیعت کند، دوباره باز گردد تا نظام‌های کفری را نابود کرده و نظام اسلام را در میدان تطبیق جایگزین نماید؛ سرزمین‌های اسلامی را به دارالاسلام تبدیل کند، جامعه را جامعه اسلامی بگرداند و رسالت اسلام را توسط دعوت و جهاد به اطراف و اکناف عالم برساند.

طریقه عبارت از راه و روشی است که رسول الله صلی الله علیه وسلم از طریق آن دولت را تأسیس نمود و این حزب به عنوان راحله‌ای است که تمام درد و غم امت را به دوش می‌کشد؛ تا زمانی‌که خلافت تأسیس شود، راحتی را از غرب بگیرد و قصر های شان را نابود سازد. امروزه غرب نگران این راحله است و با تمام امکانات با آن مبارزه می‌کند و می‌خواهند این نطفه را در جنین نابود کنند؛ لیکن نمی‎دانند که این مولود از دیگران فرق دارد و به زودترین فرصت  با تمام قدرت و عظمت سر بلند خواهد کرد و زود است که غرب کافر دسیسه‎های شیطانی خود را فراموش کرده و کسانی‌که ظلم کردند، بدانند که به کجا باز می‎گردند.

پروردگارا، به زود ترین فرصت ما را به خلافت راشده بر منهاج نبوت برسان تا درد مسلمانان را درمان نموده و ظلم و ستم را از سرشان بر دارد! پروردگارا این زمین را با نور وجه کریمت منور بگردان!