(ترجمه)

خبر:

طبق گزارش‌های رسیده، پولیس چین در چارچوب هجوم پیاپی بر مسلمانان، لباس‌های دراز زنان مسلمان را در منطقۀ سینکیانگ، که در شمال غرب چین موقعیت دارد و دارای اکثریت مسلمان است، قیچی و کوتاه می‌نمایند.

به بهانۀ "مبارزه با افراط‌گرائی" مقامات چینی در منطقۀ سینکیانگ زنان را از پوشیدن دامن‌های دراز و نقاب منع نموده و روزه گرفتن ماه رمضان را بر باشندگان آن منطقه ممنوع قرار داده اند؛ این در حالی‌ست که صدها هزار و شاید حتی حدود یک میلیون تن را خارج از چارچوب قانون به دلیل قانون‌شکنی به "مراکز بازآموزی" فرستاده اند. ماندن ریش، تماس گرفتن با اقارب در خارج از چین و گاه سائر اعمال عادی را بدون دلیل، قانون‌شکنی عنوان می‌نمایند. هم‌چنان مجلۀ بزنس انسایدر گزارشی‌ را با  ضمیمۀ تصویرهایی از شبکه‌های اجتماعی به نشر رسانده است که در آن نیروهای پولیس ظاهر شده، زنان را در میان سرک ایستاد نموده و دامن‌ها و لباس‌های درازشان را قیچی می‌نمایند. نیروهای امنیتی چین در پروسۀ قیچی نمودن لباس‌های زنان، حتی با لباس‌های شخصی نیز اشتراک می‌‌ورزند.

مجلۀ بزنس انسایدر در گزارش خود گفته است که زنان و مردان مسلمانان اویغور در اطراف سینکیانگ تحت مراقبت و کنترول جدی مقامامت امنیتی چین قرار دارند و مقامات مبایل‌های باشندگان این منطقه را با برنامه‌های تعقیب کننده وصل نموده و به ثبت اطلاعات دی ان ای، اثر انگشت، شبکیۀ چشم و گروپ خون مسلمانان اویغور، که 12 ساله الی 65 ساله بودند، آغاز کرده اند. علاوه بر این، برای شناخت هویت کسانی‌که با مبایل‌هایی‌که تحت تعقیب دستگاه امنیتی چین قرار دارند، صحبت می‌کنند، شبکه‌های صوتی را فعال ساخته اند. در این گزارش نیز بیان شده است که 40 هزار عدد کمره برای شناسایی چهره به منظور تحت تعقیب قرار دادن مسلمانان اویغور و محدود کردن رفت و آمدشان، نصب گردیده است.

خبرگزاری فرانس پرس در گزارش خود به نصب کمره‌های امنیتی در 967 مسجد در یک منطقۀ وسیع سینکیانگ برای تثبیت پابندی ائمۀ مساجد به  متنِ خطبه‌ها و موعظه‌های تنظیم شده از سوی حکومت، اشاره نموده است.

 تبصره:

دردآور این است که این اقدامات وحشیانۀ چین علیه مسلمانان اویغور در برابر چشم و گوش میلیون‌ها مسلمان در سراسر جهان بدون این‌که هیچ‌گونه مؤثریتی در جلوگیری از این اقدامات وحشیانه داشته باشند، اتفاق می‌افتد! دلیل آن اینست که این میلیون‌ها مسلمان به صورت پراگنده زندگی نموده و دولت واحدی ندارند که آنان را کنار هم جمع نموده و به آنان انسجام و وحدت بخشد. دولت واحد اسلامی موسوم به دولت خلافت راشده که سال‌هاست مسلمانان آن را از دست داده و اینک تقاص نبودش را پس می‌دهند؛ دولتی‌که بر هر مسلمان واجب است تا در حد توانش برای تأسیس مجدد آن سعی و تلاش ورزد تا باشد که پس از تأسیس چنین دولتی، خلیفه یا امام مسلمانان در رأس آن قرار گرفته و امور مسلمانان را چنان‌که باید سر و سامان دهد  و مسلمانان سراسر جهان به دستور او صف واحدی را شکل داده و با دشمنان خونخوار اسلام به جنگ و مبارزه بپردازند و در هنگام خطر-مثل خطری‌که در حال حاضر مسلمانان ترکستان شرقی را تهدید می‌کند- به این خلیفه و امام پناه برده و از وی درخواست کمک نمایند. چنانچه در صحیح بخاری به نقل از حضرت ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«وَإِنَّمَا الإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»

ترجمه: امام(خلیفه) هم‌چون سپری است که مسلمانان به فرمان او به جنگ و مبارزه پرداخته و به او پناه می‌برند.

و آنگاه است که چین و امثال آن هرگز جرئت نخواهد کرد که حتی یک فرد مسلمان را مورد آزار و اذیت قرار دهد؛ زیرا می‌دانند که بهای هرگستاخی در حق مسلمانان را باید دو برابر بپردازند. بدون شک الله سبحانه وتعالی از همه نیرومندتر و تواناتر است. (منبع: گرفته شده از پاسخ به پرسش تجاوز وحشیانۀ چین بالای ترکستان شرقی) الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (8)‏‏ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ (9)‏ ‏ إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ﴾

[البروج: 8 - 10]

‏ترجمه: ‏شکنجه‌گران هیچ ایرادی و عیبی و جرمی بر مؤمنان نمی‌دیدند؛ جز این‌که ایشان به الله(سبحانه وتعالی) قادر و چیره و شایستۀ هرگونه ستایشی، ایمان داشتند؛ ذاتی‌که سلطنت و سرزمین آسمان‌ها و زمین از آن او است و بر هرچیزی حاضر و ناظر است. بی‌گمان کسانی‌که مردان مؤمن و زنان مؤمن را شکنجه می‌دهند تا از دین الهی برگردند و سپس توبه نمی‌کنند و از کردۀ خویش پشیمان نمی‌شوند، قطعاً عذاب دوزخ دامنگیر ایشان خواهد شد و هم‌چنین عذاب آتش سوزان بهرۀ آنان خواهد بود.

نویسنده: محمد عبد المالک

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر