خبر:

بنابر گزارش نشر شده در دیلی ستار به تاریخ 18 اکتوبر 2016م که مصادف با روز جهانی فقر بود، "جیم یانگ کیم" رئیس بانک جهانی از کشور بنگلادیش و مردم آن بخاطر کاهش فقر با وجود مشکلات زیاد ستایش کرد. وی گفت: «از سال 2000م بدین سو، اقتصاد همه ساله بطور اوسط شش درصد رشد کرده که این رشد میلیون ها تن را از فقر بیرون آورده است. به اساس معلومات جدیدی که اخیراً از طرف بانک جهانی نشر گردید نشان می دهد که 20.5 میلیون اتباع بنگلادیش در بین سال های 1991 الی 2010م از اثر فقر فرار کرده اند. به اساس درصدی، نرخ فقر از 44.2 در سال 1991 به 18.5 درصد در سال 2010م پایین آمده است.» کیم بیان داشت: «سازمان های بزرگ و مشهور غیر دولتی و شرکت های سکتورخصوصی به شمول برک و گرامین بانک که درسطح جهان مشهور اند، راهکار های مالی را دربخش سرمایه گذاری و توانمند سازی زنان توسط تجارت های کوچک و سایر ابتکارات برای قدرت مند سازی مردم فقیر به وجود آورده اند.»

تبصره:

اگرچه به مناسبت روز جهانی فقر، بنگلادیش از طرف جیم یانگ کیم رئیس بانک جهانی، بسیار ستایش شد مگر واقعیت میلیون ها نفر فقیر این مملکت، یک تصویر کاملاً متفاوت را ارایه می کند.

بنگلادیش هنوز هم آمار بلند افراد خیابانی را در منطقه جنوب آسیا دارد که بیشتر از 60 درصد آنان شهر نشین هستند. نزدیک به 80 درصد مردم شهر داکه در خانه های ویرانه و موقتی زنده گی می کنند و از امراض ضد بهداشتی رنج می برند. مناطق پرجمعیت شهر به حالت بد اقتصادی، ازدحام زیاد و خانه های مستمند موصوف بوده و به کمبود آب آشامیدنی روبرو هستند.

به اساس گزارش سال 1998م پروگرام توسعه یی سازمان ملل((UNDP، اگر 255 تن از پول دارترین افراد دنیا فقط 4 درصد مالیه شان را بدهند برای بر آورده ساختن تمامی نیازهای اولیه کشورهای روبه رشد کافی خواهد بود.

در حقیقت فقر ثمره ی انکار ناپذیر نظام سرمایه داری است، بخاطری که این نظام گروه کوچکی را اجازه می دهد تا مقدار بزرگی از ثروت را با مکیدن خون فقرا جمع آوری کند. علاوه بر این، الله سبحانه وتعالی مسلمانان را با منابع و ثروت سرشار برکت داده است. مگر طبقه حاکم و مزدور، ثروت ما را به مشوره ی سازمان های امپریالیستی واقتصادی؛ از قبیل: بانک جهانی و صندوق بین المللی پول در خدمت غرب قرار می دهند.

 دهه ها پیش، بانک جهانی زیرنام مبارزه با فقر بنگلادیش را مجبور ساخت تا سند فنی کاهش فقر(PRSP) را بپذیرد، به وضاحت در آن بیان شده بود: «سکتور خصوصی باید عامل اساسی رشد اقتصادی باشد و حکومت یک فضای دوستانه را باید آماده کند.» در ادامه بیان می دارد که: «بنگلادیش سالانه مجبور به افزایش 7 درصد تولید ناخالص داخلی بوده تا با فقر بطور مؤثر مقابله کند. بدین معنی که بنگلادیش باید اقتصاد اش را به شرکت های چند ملیتی باز ماند تا کارگران ارزان را استثمار کنند. وقتی که این شرکت ها فایده های هنگفتی را به وسیله استثمار بدست آورند بعداً یک قسمت کوچک آن به مردم بنگلادیش خواهد رسید که در کاهش فقر کمک خواهد کرد. ما از قبل می دانستیم که در دهه 80 بانک جهانی تمامی افریقا و امریکای لاتین را با وادار ساختن آنان برای قبول پالیسی مبارزه علیه فقر، ویران کرد.

بناً آیا ما می توانیم پیشبین این باشیم که بنگلادیش با تعقیب پالیسی بانک جهانی و صندوق بین الملی پول از فقر بیرون خواهد آمد؟ آیا نظام اقتصادی سرمایه داری، چیزی که مبنایش باعث فقر در سراسر جهان شده فقر را در بنگلادیش از بین می برد؟ با تطبیق این راهکار قرضه، در ظرف 43 سال اخیر از 6.59 دالر به 169 دالر افزایش یافته است.

ما باید بدانیم که مشکلات اقتصادی و فقر شدیدی را که جهان اسلام در حال حاضر به آن مواجه است، جز جزای الله سبحانه وتعالی چیزی دیگری نیست. چراکه حکام ما نظام ناقص بشری سرمایه داری را جای نظام مقدس که از طرف الله سبحانه وتعالی داده شده، تطبیق می کنند. بنابر این، بخاطر از میان بردن فقر باید این نظام اقتصادی ناقص را ترک کرده و نظام اقتصادی اسلامی را زیر سایه خلافت راشده ثانی تطبیق کنیم.

با استفاده عظیم از نیروی بشری سرزمین های اسلامی، قسمت زیادی از زمین های زراعتی و ذخایر زیادی از منابع طبیعی مطابق به اساسات اقتصاد اسلامی استفاده خواهند شد که بدین ترتیب خلافت یک اقتصاد قوی، ثابت، آزاد و بدون قرضه را به وجود خواهد آورد. هم چنان، بخاطر حفظ استقلالیت، خلافت قیودات سازمان های امپریالیستی؛ مانند: بانک توسعه یی آسیایی، بانک جهانی، صندوق بین الملی پول و غیره را از میان می برد. گرفتن قرضه های مالی را توقف داده و شرایط ظالمانه ی شان را رد می کند. منابع طبیعی ملکیت عامه شناخته شده و از مفادش همه اتباع دولت خلافت مساویانه لذت خواهند برد.

به عوض تمرکز روی تولید ناخالص داخلی، دولت خلافت بالای توزیع مناسب ثروت بحث می کند، بناً ضروریات اساسی هر یک اتباع تامین می شود. نه تنها این، بلکه دولت خلافت تمامی انواع در آمد های سودی و مالیات مستقیم و غیر مستقیم بالای عایدات را ممنوع می کند. نظام زکات بخاطر بهتر شدن وضعیت فقرا و بینوایان تطبیق می شود و با ارزش تر از همه این که خلافت نظام اقتصادی اسلامی را به شکل کامل تطبیق خواهد کرد تا فقر از روی زمین نابود شود. پس وقتش رسیده تا مردم بنگلادیش تسلط و ظلم نظام بشری سرمایه داری را ریشه کن کنند و نظام خلافت را دوباره بر منهج نبوت تاسیس نمایند تا فقر را نابود کرده ثبت تاریخ بسازد.

نویسنده: فهمیده بنت ودود