(ترجمه)

خبر

روز سه‌شنبۀ گذشته، حکومت پاکستان از نقشۀ سیاسی جدید خود در ارتباط به تعامل با کشورهای دیگر پرده برداشت که به طور اساسی موقف طویل‌المدت خود را که به عنوان جناح درگیر در ارتباط به کشمیر و سیرکریک بود، تأیید نمود. (منبع: داون نیوز، 5 آگست2020م)

تبصره

مسلمانان پاکستان در قبال افکار و راهکارهای غربی حاکم در کشورشان بسیار حساس هستند؛ اما دست زیر الاشه گذاشته و برای ریشه‌‌کن نمودن آن کدام کاری نمی‌کنند. مسلمانانی‌که در پاکستان زندگی می‌کنند، این را می‌دانند که دموکراسی آنان را پارچه‌پارچه نموده و آنان را در برابر قدرت و رهبری غرب منقاد نموده است. آنان خواهان یک رهبری واحدی می‌باشند که بلوچ، پشتون، پنجابی و سندی را تحت یک نظام واحد متحد سازد و آن‌ها را از زیر قیودات و محدودیت‌های غرب استعمارگر رهایی بخشد؛ اما درعین‌حال، آنان با خیانت‌کارانی‌که در میان‌شان هستند و سد راه رسیدنِ آرزوها و خواسته‌های‌شان قرار دارند، سازش نموده و به نحوی از کار‌های آنان پذیرایی می‌کنند. مسلمانان پاکستانی از تأثیر راهکارهای نظام سرمایه‌داری غربی بالای زندگی‌شان تأسف می‌خورند و می‌دانند که تنها راهکارهای اسلامی می‌تواند که از دارایی‌ها، ثروت‌ها و زندگی ما حمایت نماید. اما آنان برای رسیدن به آرزو و خواسته‌های‌شان برای رهبران تعیین‌شدۀ خود از سوی غرب مهلت فراوانی می‌دهند، به امید این‌که زندگی‌شان بهتر شود! مردم پاکستان آرزو دارند که کشمیر از تحت سیطرۀ هندوهای ظالم آزاد شود و امیدوار هستند که یک رهبری با اخلاصی روی کار آید و مردم را به سوی جهاد فراخواند، هندوها را از بین ببرد و کشمیر را آزاد سازد. با وجود این، از جهت دیگر آنان در قبال سکوت و بی‌حرکتی ارتش قدرت‌مندشان که از همه نیرومندتر است برای گرفتن کشمیر از هندوها، سکوت اختیار نموده‌اند.

از سکوت ما مدت‌ها می‌گذرد و مدت‌هاست که آرزومند آمدن تغییر هستیم و در همین آرزو بیمناکانه تحت سیطرۀ غرب زندگی نمودیم. قرآن‌کریم از کار نکردن در راه تغییر اوضاع، ما را بر حذر داشته و هشدار می‌دهد:

﴿اِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ﴾ [رعد: 11]

ترجمه: الله (سبحانه‌وتعالی) حال و وضع هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد (و ایشان را از بدبختی به خوشبختی، از نادانی به دانائی، از ذلت به عزت، از نوکری به سروری... و بالعکس نمی‌کشاند) مگر این‌که آنان احوال خود را تغییر دهند.

روند صلح طی 70 سال گذشته در آن کشور دروغی بیش نبوده، به باد فراموشی سپرد شده و امت اسلامی را در درگیری ناگواری غرق نموده است. بر ماست که در برابر تلاش‌های حکام خود برای عادی‌سازی روابط پاکستان با دو دولت هندو و یهود به مبارزه و مخالفت برخیزیم و باید که به طور فعال از آزادسازی کشمیر و سرزمین مقدس «فلسطین» از دست مشرکان طغیان‌گر و ملت یهود حمایت نماییم. هم‌چنین بر ما لازم است که تمام پایگاهای نظامی امریکا را که در سرزمین افغانستان و پاکستان توسط پرویز مشرف (صدراعظم وقت پاکستان) و جانشینانش با دسیسه‌سازی و همکاری ایالات متحده بنا شده است را نابود و محو سازیم.

پاکستان و قوای کافر هندو برای این‌که مسلمانان را بفروشند و پاکستان را به دو قسمت تقسیم کنند، دسیسه‌سازی‌ها نمودند و همواره با سرزمین‌های اسلامی ائتلاف نمودند تا که تحت ادارۀ سازمان آیساف با افغانستان بجنگند و آن را اشغال نمایند. بسیار دردآور است که امت اسلامی از تاریخ خود، چگونگی متحد شدن را فرا نگرفته و نیاموخته است که باید به تنهایی خود بر ضد قوای کافر به مبارزه بپردازد. بدین خاطر، لازم است که تمام مسلمانان؛ مخصوصاً مسلمانان پاکستان تمام سعی و تلاش خود را در راه شکستاندن مرزهای قومی و ساختگی به خرچ دهند و به طور خستگی‌ناپذیر سعی نمایند که امت اسلامی را تحت رهبری دولت خلافت راشده بر منهج نبوت متحد سازند.

ما باید که قدرت‌های خود را دریابیم، جهان‌بینی خود را توسعه بخشیم و معلومات خود را در رابطه به نقاط قوت و ضعف قوای کفار در منطقه و جهان بالا ببریم و نظام سرمایه‌داری (مادی‌گرا و فاسد) را از ریشه برکنیم و خلافت راشدۀ دوم بر منهج نبوت را برپا نماییم.

نویسنده: محمد عادل

مترجم: محمد مزمل