(ترجمه)

در حالی‌که ترامپ و نتانیاهو با غرور و خودستایی از «دستاوردهایشان» سخن می‌گویند، حکام سرزمین‌های اسلامی در سکوتی مرگ‌بار فرو رفته‌اند؛ سکوتی که گویی از دل قبرستان‌ها برخاسته است!

جنگ میان ایران و رژیم صهیونیستی پایان یافت؛ اما جنایات این رژیم در غزه نه‌تنها در طول درگیری‌ها متوقف نشد، بلکه تا همین لحظه نیز ادامه دارد. در میانه این رخدادها، امریکا نمایشی سیاسی به راه انداخت و مدعی شد که توان هسته‌ای ایران را نابود کرده است. این نمایش درست پس از دیدار وزیر خارجه ایران با وزرای موسوم به «تروئیکای اروپا» -کشورهایی که پیش از خروج امریکا از مذاکرات برجام در دولت نخست ترامپ، در این گفت‌وگوها حضور داشتند- انجام شد.

در واکنش نمایشی، ایران نیز چند موشک به سمت پایگاه امریکایی "العدید" در قطر شلیک کرد، آن‌هم پس از آن‌که امریکا از زمان و محل این حمله مطلع شده بود؛ موضوعی که ترامپ شخصاً به آن اذعان کرد.

در همین حال، موجی از محکومیت‌ها و بیانیه‌های اعتراضی از سوی سران سرزمین‌های اسلامی به راه افتاد؛ نه علیه جنایات رژیم صهیونیستی یا تجاوز امریکا، بلکه علیه نقض حاکمیت ایران و قطر! آن هم در حالی که بسیاری از همین حکام، نه‌تنها اجازه عبور هواپیماهای جنگی امریکا و رژیم صهیونیستی از حریم هوایی‌شان برای حمله به ایران را داده بودند، بلکه برخی نیز حتی موشک‌ها و پهپادهای ایرانی را که به سمت سرزمین‌های اشغالی می‌رفتند، رهگیری و منهدم کردند!

پس از آن‌که این رخدادها، که بسیاری از تحلیل‌گران و حتی مردم عادی آن را «نمایشی ساختگی» خواندند، پایان یافت؛ ترامپ با صدایی بلند به فخر فروشی پرداخت و ادعا کرد که در ماجرای پرونده هسته‌ای ایران به پیروزی رسیده و توانسته جلوی جنگ بین ایران و رژیم صهیونیستی را بگیرد. به دنبال او، نتانیاهو نیز نعره‌زنان مدعی شد که ایران را از دستیابی به سلاح هسته‌ای بازداشته و در برابر آن پیروز شده است.

اما در این میان، جمهوری اسلامی ایران و سایر دولت‌های مسلمانان چه کردند؟ حکام‌شان نه‌تنها واکنشی درخور نداشتند، بلکه گویا اصلاً ماجرا برایشان اهمیتی نداشت؛ چرا که دل‌مشغولی‌شان جای دیگری است، نه در دفاع از امت اسلامی، نه در مقابله با دشمنان، بلکه در حفظ منافع خود و خوش‌خدمتی به اربابان شان، این است واقعیت تلخ امروز دنیای اسلام.

حاکمان ایران، با نادیده گرفتن هشدارها و تهدیدهای مکرر رژیم صهیونیستی و بدون آمادگی لازم برای جنگ، خود را در برابر تجاوزات آن رژیم غافلگیرشده نشان دادند. در حالی‌که نشانه‌های تصعید و حمله قریب‌الوقوع کاملاً آشکار بود، اما هیچ تمهید جدیی اندیشیده نشد. به رژیم صهیونیستی اجازه داده شد تا آسمان ایران را تحت سیطره خود درآورد، آزادانه عملیات انجام دهد، تخریب کند و بکُشد؛ و پس از هر ضربه، تنها عکس‌العمل حکام ایران فعال‌سازی سامانه‌های پدافندی بود! چه عملکرد ننگینی! و با این حال، علی‌رغم آن‌که خود مورد تجاوز واقع شد، حاضر به پایان جنگ شد و امروز در برابر رجزخوانی‌های ترامپ و نتانیاهو حتی صدایی از آنان برنمی‌خیزد؛ گویی ذره‌ای غیرت و مردانگی در آنان باقی نمانده است.

اما حکام سایر سرزمین‌های اسلامی نیز همچنان بر همان مسیر خیانت و توطئه علیه ملت‌هایشان گام برمی‌دارند. آنان به دشمنان امت اسلام اجازه داده‌اند در سرزمین‌های مسلمانان آزادانه جولان دهند، بکشند، ویران کنند و هر آن‌چه می‌خواهند، انجام دهند. این حکام، راه را برای رژیم صهیونیستی هموار کرده‌اند تا غزه را نابود کند، نسل‌کشی کند، مردم را آواره و گرسنه نماید و در نهایت، تنها واکنش‌شان صدور بیانیه‌های محکومیت و ابراز نگرانی است! و به‌اصطلاح «بهترینِ» آنان، کسی است که پرونده را به نهادهای بین‌المللی بسپارد؛ همان نهادهایی که خود در زمره دشمنان اسلام‌اند! چه زشت و خوار است آن‌چه انجام می‌دهند!

آیا در وجود این حکام، ذره‌ای مردانگی باقی مانده است؟ آیا مفاهیم غیرت، عزت و کرامت در قاموس آن‌ها جایی دارد؟ آیا جز «محکومیت» و «ابراز نگرانی»، واژه دیگری در قاموس‌شان نیست؟ آیا در یادشان آن فرمان قاطع پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم که فرمود: «لَا يُصَلِّيَنَّ أَحَدٌ الْعَصْرَ إِلَّا فِي بَنِي قُرَيْظَة؛ هیچ کس نماز نخواند مگر در بنی قریظه» نیست؟ آیا دیگر خبری از هیبت و صلابت هارون‌الرشید نیست که گفت: «از هارون‌الرشید به نقفور، سگ روم»؟ آیا نشانی از غیرت معتصم باقی نمانده؟ آیا شجاعت و دلیری صلاح‌الدین و عزم و صلابت عبدالحمید در تاریخ‌شان مدفون شده است؟

ای مسلمانان! امروز، دیگر بر همگان آشکار شده که این حکام نه‌تنها بر اساس منافع امت اسلام عمل نمی‌کنند، بلکه خود را تمام‌قد در خدمت منافع دشمنان‌تان قرار داده‌اند. آنان آماده‌اند تا شما را قربانی حفظ قدرت و تاج‌وتخت‌های پوسیده‌شان کنند و بارها این را در عمل ثابت کرده‌اند. نمونه‌اش غزه است و اکنون نیز ایران، پیش‌تر نیز سومالی، عراق، یمن، لیبی و سوریه! و همان‌گونه که گفته‌اند: «الحبلُ على الجرّار: این تازه اولش است»، این مصیبت‌ها هم‌چنان ادامه خواهد داشت.

پس ای امت مسلمه! شما چه خواهید کرد؟ تا کی می‌خواهید ساکت بمانید و نظاره‌گر این فجایع باشید؟ زمان آن فرا رسیده که تصمیم خود را بگیرید، سخن‌تان را بگویید و این حکام خائن را از اریکه قدرت به زیر بکشید. با حزب‌التحریر، پیشوای امینی که شما را فریب نمی‌دهد و حامل پروژه واقعی نهضت اسلامی است، همراه شوید تا کرامت، عزت، و سیادت خود را باز پس گیرید و دوباره مشعل هدایت را در دست گرفته و آن را به تمام بشریت برسانید.

 دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

شمارۀ صدور: 1447هـ / 001

 2 محرم سال 1447ه.ق.

 27 جون سال 2025م.

مترجم: محمد مزمل