ریاست استخبارات ولایت قندهار تعدادی از دعوت‌گران حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان را از یک‌سال بدین‌سُو توقیف نموده و در این مدت در کنار تعذیب و شکنجه آنان را در حالت بی‌سرنوشتی بدون حکم قاضی در زندان نگه داشته‌اند. همچنان از سوی مسوولین استخبارات قندهار به دعوت‌گران طوری ابلاغ شده که یا دعوت به‌سُوی خلافت برمنهج نبوت را ترک نمایند و یا این حالت بی‌سرنوشتی و زندان شان ادامه می‌یابد.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان پیرامون این واقعه نکات ذیل را قابل وضاحت می‌داند:

اول: ما از این عمل مسوولین استخبارات قندهار تعجب می‌کنیم که چنین استدلالی برگرفته شده از کدام مذهب، کدام فقه و کدام شریعت است؟ اسلامی که ما می‌شناسیم از همچو مسائل مبراست. این استدلال که گویا دعوت‌گران حزب بدلیل تخطی دستور نظام و امر امیر توقیف شده‌اند، یک استدلال بی‌بنیاد است. هیچ نوع دستوری به شکل کتبی و مدون از سوی امیر نظام در خصوص منع دعوت حزب‌التحریر وجود ندارد. در حالی‌که روزمره مسوولین استخبارات قندهار اوامر بسیار واضح و فرمان‌های آشکار امیر نظام را مبنی بر «عدم دستگیری افراد بی‌گناه»، «عدم مجازات بدون حکم محکمه»، «عدم تعذیب و شکنجه در جریان تحقیق»، « محول شدن قضیه بعد از 10 روز به محکمه» را زیرپا می‌گذارند. با این وجود اگر مسئله بی‌اطاعتی در میان است چه فرقی میان مسوولین استخبارات و زندانیان وجود دارد.

دوم: خلافت تاج فرایض است و کار برای اقامه‌ی آن مکلفیت هر فرد مسلمان می‌باشد. هر کسی که در قرآن‌کریم و سنت رسول الله‌ صلی‌الله علیه وسلم، اجماع صحابه کرام و حتی در اقوال علمای گذشته تحقیق و جست‌وجو کند؛ مطمئناً چیزی جز فرضیت این امر نمی‏یابد. از این جهت هیچ حاکم و نظامی نمی‌تواند تا خلاف حکم الله سبحانه وتعالی و دستور پیامبر صلی‌الله علیه وسلم دعوت‌گران را از اقامه‌ی این فرض عظیم باز دارد. همان‌گونه که حاکم نمی‌تواند مسلمانان را از ادای نماز، گرفتن روزه، پرداختن زکات و رفتن به جهاد منع کند، همین‌گونه نمی‌تواند مسلمانان را از مکلفیت امر به معروف و نهی از منکر و محاسبه حُکام باز دارد. چنانچه الله سبحانه وتعالی و پیامبر صلی‌الله علیه وسلم در این خصوص می‌فرمایند:

﴿وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾ [آل عمران: 104]

ترجمه: باید از میان شما، جمعی دعوت به خیر (اسلام)، و امر به معروف و نهی از منکر کنند! و آن‌ها همان رستگارانند.

«والَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَتَأْمُرُنَّ بالْمَعْرُوفِ، ولَتَنْهَوُنَّ عَنِ المُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّه أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عِقَابًا مِنْهُ، ثُمَّ تَدْعُونَهُ فَلا يُسْتَجابُ لَكُمْ» رواه الترمذي

سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، یا امر به معروف و نهی از منکر می‌کنيد، یا بيم آن می‌رود که به زودی الله عذابی از سوی خود بر شما فرود آورد و آنگاه او را به فرياد می‌خوانيد اما دعای تان قبول نمی‌شود.

در حال حاضر که دعوت‌گران حزب‌التحریر مکلفیت امر به معروف و نهی از منکر را به پیش می‌برند و به خلافت دعوت می‌کنند، آیا نظام حاکم افغانستان با وجود صراحت نصوص فوق‌الذکر مبادرت به این فریضه را عمل نامشروع می‌پندارد؟ و دعوت‌گران را بدلیل بی‌اطاعتی از نظام مستوجب حبس، مجازات و بی‌سرنوشتی می‌داند؟! هرچند در مورد جلوگیری از دعوت به اعاده‌ی خلافت از سوی امیر نظام حاکم صراحتی وجود ندارد، ولی اگر داشته هم باشد مطابق به حدیث ذیل قابل اطاعت نمی‌باشد.

«لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِى مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ» رواه احمد و طبرانی

ترجمه: اطاعت از مخلوق در معصیت خالق جایز نیست.

به استناد از این حدیث مبارک در طول تاریخ علمای ربانی همانند امام اعظم ابوحنیفه رحمه‌الله، امام احمد بن حنبل رحمه‌الله، امام شافعی رحمه‌الله و سایر علماء اوامر نامشروع خلفای مشروع زمان شان را اطاعت ننمودند، تا حدی‌که خلفاء آنان را تهدید نموده و زندانی کردند. اما هیبت حُکام سبب نشد تا حقّ را بیان نکنند. چنان‌چه شکنجه و زندانی شدن امام احمد بن حنبل رحمه‌الله از سوی خلیفه معتصم بدلیل مخالفت با نظریه‌ی خلق قرآن‌کریم در تاریخ مشهور است. بناء اطاعت کردن از مخلوق در کارهای که نافرمانی الله سبحانه وتعالی صورت می‌گیرد، جواز ندارد.

مسوولین نظام نباید حزب‌التحریر را با سایر احزاب قومی، سمتی، لسانی و خانوادگی که در بحران افغانستان و تفرقه سهم داشتند، قیاس شمولی کنند. حزب‌التحریر حزب فکری و سیاسی است که تلاش دارد تا دولتی را برای امت مسلمه برپا نماید که در آن اسلام تطبیق شده و همه سرزمین‌های اسلامی وحدت یابند. حزب‌التحریر هیچ‏گاه خلافت را برای مفاد حزبی خود نمی‏خواهد؛ بلکه برای عزت و شکوه همه‌ای مسلمانان می‌خواهد. بناء به مسوولین استخبارات قندهار تذکر می‌دهیم که آزار و اذیت حاملان دعوت به سوی خلافت، قهر و غضب الله سبحانه‌ وتعالی را در قبال دارد، از ارتکاب چنین اعمال زشت و غیرشرعی دست بردارند.

﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ﴾ (شعرا: ۲۲۷)

ترجمه: آن‌ها که ظلم کردند به زودی می‌دانند که بازگشت‌شان به کجاست!

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان