(ترجمه)

یلماز سیلیک حین افطاری توسط نیروهای پولیس در شهر انقره بازداشت و روانه زندان گردید. این گونه استبداد برای یک مسلمان در این ماه مقدس خصوصاً در آستانه ی عید تا ابد به عنوان یک لکه ی سیاه به صورت شان باقی خواهد ماند. یلماز چلیک که از چندین سال بدینسو مسوولیت پیشبرد دعوت اسلامی را عهده دار بود؛ اما در حال حاضر یکی از قربانیان بی گناه محکمه ی قضایی ظالم ترکیه قرار گرفته است. این در حالیست که پیش از این یلماز چلیک به ناحق و غیر قانونی چندین بار تحت پیگرد قرار گرفته بود.

دو قضیه ی دعوایی جداگانه که ادعای زندانی بودن او را در این روزهای مقدس دارند، خیلی مسخره و طعنه آمیز اند. یلماز چلیک به عنوان سخنگوی رسمی حزب التحریر-ولایه ترکیه در سال ۲۰۰۵م، یک کارت تبریکی عید رمضان را به چندین غیرنظامی و مووسسات رسمی ارسال کرد و با شکایت سینان آیگون رئیس شورای مرکزی مجرم شناخته شده بود که بعداً وی با اتهامات ساختگی در مقابل رسانه های مزدور به ویژه رسانه ی فیتو((FETO قرار گرفته و این اتهامات را رد نمود. امروز یک بار دیگر بنابر آن خصومت های قبلی و به جرم دست داشتن با حزب التحریر از سوی محمکه ی قضای ترکیه به مدت هفت و نیم سال زندان نیز محکوم شد. وقتی کسانی که از سازمان مخفی سیکولران فاشیست ترکیه به دادگاه خواسته می شوند، بلافاصله بدون تاخیر آزاد شده و در کنار آن میلیون ها لیره نیز به عنوان جبران خساره به آنان پرداخت می شود. این در حالیست که دعوا و یا قضیه ی محکمه یلماز چلیک توسط این دادگاه سال ها به درازا می کشد.

از سوی هم هنگامی که سیکولرها و کمالیست ها درخواست دادخواهی می کنند، فوراً از جانب دادگاه پذیرفته شده و محکمه ی آن ها روی دست گرفته می شوند؛ اما تقاضای دادخواهی یلماز را هیچ کس نپذیرفته و از طرف این دادگاه رد می شود که این خود نشان دهنده ی محاکمه ی خصمانه علیه حزب التحریر می باشد. این وضعیت یک تحقیر خشِن و فرجام بد برای کسانی است که ستم پیشه کرده اند و ظلم می کنند.

با توجه به این وضعیت، کسانی که در اریکه قدرت به سر می برند، مقامات و مسوولین و همه ستمگرانی که در این گونه  ظلم و ستم شریک اند، خطاب قرار داده می گوییم: این شما هستید که افراد بی گناه را برای سال ها محکوم به زندان می کنید، در حالی که هیچ مدرکی از جرم یلماز چلیک یا هر عضو دیگری از حزب التحریر در دست ندارید. این شما هستید که علیه اعضای حزب التحریر از هیچ گونه ظلم و ستم دریغ نمی ورزید، در حالی که آن ها خود مخالف هر گونه خشونت و ترور می باشند. روزهایی بود که شما با دشمنان اسلام؛ یعنی کمالیست ها چنین می کردید، روزهایی بود که شما با دوستان قدیمی تان چنین می کردید که اکنون آن ها را به نام فیتو یاد می کنید و روزهایی بود که شما دیگران را با این جنایات آشنا می کردید.

ای ظالمین! آیا از الله سبحانه وتعالی نمی ترسید؟ آیا گاهی به فرجام خود فکر کرده اید؟ اگر شما به این فکر هستید که  با ظلم و ستم تان بالای یلماز وی را از هدف اش باز خواهید داشت، نا امید خواهید شد. این گونه ظلم و ستم های شماست که باعث می شود تا یلماز و بسیاری از مردم؛ همانند فولاد در دعوت به اسلام استوارتر گردند. این شما هستید که در آخرت به شدیدترین جزا محکوم خواهید شد. الله سبحانه وتعالی در کتاب مبین می فرماید:

﴿وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ﴾

[ابراهیم: ١٤]

ترجمه: گمان مبر که الله سبحانه وتعالی از آن چه ظالمان انجام می دهند، غافل است(نه، بلکه کیفر)؛ آن ها را برای روزی به تأخیر انداخته است که چشم ها در آن روز(به خاطر ترس و وحشت) از حرکت باز می ‌ایستد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه ترکیه

(ترجمه)

﴿وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى﴾

[لیل: ۸-۱۱]

ترجمه: و اما کسی که بخل ورزد و(از این راه) بی نیازی طلبد، و پاداش نیک(الهی) را انکار کند، به زودی او را در مسیر دشواری قرار می دهیم و در آن هنگام که(در جهنم) سقوط می کند، اموالش به حال او سودی نخواهد داشت.

برای یک زنده گی خوش چی کافی است؟ این پرسش را می شود صدها پاسخ داد. وقتی پرسیده شود، در حقیقت این جواب در حال افزایش و اساس است و آزادی های مختلف و حدید شما را زیادتر آشکار می سازد. اسلام این را با ارتباط دادن آرزوها با رضای الله سبحانه وتعالی برای یک شخص، بسیار ساده ساخته است. الله سبحانه وتعالی به ما حق داده تا برای به دست آوردن چیزهایی که حرام نمی باشد، کوشش کنیم.

در تاریخ خود کسانی را داشته ایم که سرمایه هایی عظیمی داشتند و از مزایای آن بر خوردار می شدند؛ اما حالتی آمد که حتا آن ها برای لحظه ای فکر نکردند که آن را در راه الله سبحانه وتعالی انفاق نمایند؛ اما این کار زمانی ممکن است که یک مسلمان این را واقعاً در کرده باشد که سعادت تنها در خشنودی وی سبحانه وتعالی است و یگانه چیزی که ما در آن حریص باشیم کامیابی دنیا و آخرت است.

در حقیقت اساس انحطاط مسلمانان همین حرص و خیانت است. این حرص از نظام سرمایه داری است که مردم را به یک ماشین در آمد پول مبدل نموده است. حرصی که ابوالعزیز ابن سعود را مجبور نمود تا امت و آخرت خود را بالای کفار بفروشد، حرصی که حکام دست نشانده را مجبور نمود تا جرم های فجیعی را علیه مردم بی گناه خود مرتکب شوند و این حرص بود تا دولت ترکیه مردم سویه را گذاشت تا بمیرند. حرصی که اردوی پاکستان را از آزادسازی کشمیر واداشته است، حرصی که آل سعود را بیشتر از همه فریفته نموده و حرصی که قدرت و سرمایه حکام مسلمانان را ناتوان ساخته است.

 خلیفه مسلمن عمر بن عبدالعزیز رحمة الله علیه فرمودند: «قلب من خواهان هیچ یک از اموال دنیا نیست که به آن بدهم؛ مگر چیز بهتر را آرزو می کند، هرگاه بر آورده شود که هیچ چیزی از آن در دنیا بزرگ تر نیست و قلب من جنت را می خواهد.» اگر حاکم چنین باشد؛ پس رعیت آن چطور خواهد بود؟ پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده اند:

«يوشك الأمم أن تداعى عليكم كما تداعى الأكلة إلى قصعتها فقال قائل ومن قلة نحن يومئذ قال بل أنتم يومئذ كثير ولكنكم غثاء كغثاء السيل ولينزعن الله من صدور عدوكم المهابة منكم وليقذفن الله في قلوبكم الوهن» فقال قائل يا رسول الله وما الوهن قال: «حب الدنيا وكراهية الموت»

ترجمه: هیبت شما از دل های دشمنان تان از بین خواهد رفت و در دل های شما وهن جاه خواهد گرفت. یکی پرسید: یا رسول الله صلی الله علیه وسلم وهن چیست؟ او صلی الله علیه وسلم فرمودند: حب دنیا و از یاد بردن مرگ.

 این حب دنیا که زرق شده در بدن ما از مادیات دنیا که در جامعه ما است و ما را به مردمان برجسته و روشن فکر تبدیل نموده و حب به دست آوردن اموال دیگران که مردم را به حرام وا داشته است.

درین اواخر طرز جدید تجلیل از مراسم عروسی در پاکستان به نام طویل ترین تجلیل جشن عروسی به میان آمده است و این تجلیل یک سال دوام می نماید که یک نمایش بزرگی را به راه می اندازند. در حقیقت این نمایش سرمایه است که نه تنها باعث حسادت می شود؛ هم چنان حرص به دست آوردن سرمایه را در دیگران زیاد می کند خواه با کلاه برداری باشد یا به دام انداختن دیگران؛ اما باید به دست آورده شود. ما به یاد داریم، این حرص بود که یهود را نزد الله سبحانه وتعالی ذلیل ساخت و آن ها را مجبور نمود تا از الله سبحانه وتعالی نافرمانی نمایند.

﴿وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ﴾

[بقره: ۹۶]

ترجمه: و آن ها را حریص ترین مردم، حتا حریص تر از مشرکان، بر زنده گی(این دنیا واندوختن ثروت) خواهی یافت(تا آنجا) که هر یکی از آن ها آرزو دارد که هزارسال عمر به وی داده شود؛ در حالی که این عمر طولانی او را از کیفر(الهی) باز نخواهد داشت و الله سبحانه وتعالی به اعمال آن ها بیناست.

ما مسلمانان باید این را بدانیم که این حرص ما را مجبور به نافرمانی از الله سبحانه وتعالی می کند و آرزوهای به دست آوردن دنیا ما را گمراه می سازد. ما باید راه های انفاق را بیاموزیم و باید برای حق برادران و خواهران خود صدای خود را بلند کنیم، حقی که حکام ظالم امروز آن را غصب نموده اند.

نویسنده:‌ اخلاق جهان

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

(ترجمه)

خبر:

ازبکستان، محکمۀ تاشکند یازده تن را به جرم این که برای ادای نماز و بحث در مورد احکام دین خویش در مسجد گرد آمده بودند، الی شش سال حبس محکوم کرد. هرچند تعداد زیاد شان اعتراض نمودند؛ اما در معرض شکنجه قرار گرفتند و نظامی ها آنان را به تجاوز بر همسران، روبروی چشم شان تهدید نمودند؛ اما محکمه این اعتراض ها را را نادیده گرفت و علیه سه تن از پروتستانت ها فقط حکم پانزده روز حبس را صادر نمود.

تبصره:

چنان چه در گزارش ذکر گردید، یازده مرد مسلمان به طور دسته جمعی در زندان مرکزی شماره یک، مربوط وزارت داخله در تاشکند زندانی شدند. مقامات مدعی اند که در گردهمایی سال ۲۰۰۸م بعضی از مردان در مورد ضرورت اقامه خلافت اسلامی در ازبکستان و علیه اسلام کریموف سخن گفتند، آن ها قصد داشتند حکومت را سرنگون کنند و آن ها را به همکاری با حرکت اسلامی، افراطی و ممنوع الفعالیت و گوش دادن به سخنان امامی که ۲۲ سال قبل از طرف نیروهای امنیتی هشدار داده شده بود، متهم ساختند.

اما سورات اکراموف مدافع مستقل حقوق بشر، این اتهامات را رد نموده و بتاریخ ۱۵می در فورم شماره ۱۸ دوسیه تأکید و شکایت نمود: «متهمین فقط برای نماز خواندن جمع شده بودند. ازین که قضیه دروغ  است و غیر از اعتراف هایی که به وسیلۀ شکنجه در اثنای تحقیق از آنان گرفته شده است، دلیل دیگری نزد پولیس نیست.» قاضی اولی را بنابر ادعاهای مبنی بر مست بودنش برکنار نمودند و قاضی دوم هم با اجرا نمودن جلسات قضایی سریع، محکمه را در خدمت اجرای اوامر مقامات اجرایی گذاشت. بدون شک اتهامات وارده بر این یازده مرد که از اواخر سال ۲۰۱۶م در زندان بسر می برند، خطرناک است. آن ها به مجازات سنگینی؛ مانند حبس ابد و مجازات نقدی گزافی محکوم شدند. زمانی که مقامات از فورم ۱۸ دوسیه مورد سوال قرار گرفتند، به شکل مرموزی فرار نموده و به تلیفون های خویش پاسخ ندادند؛ چنان چه از معرفی هویت خویش ابا ورزیده و اندک ترین معلوماتی را هم ارایه نکردند.

اکراموف افزود: «محکمه اعتراض یکی از متهمین را بنام "رافشان صادیقوف" مبنی بر شکنجه شدنش در جریان تحقیق نیز چشم پوشی نمود.» صادیقوف گفته است: «پولیس وی را باگذاشتن کیسۀ پلاستیکی بر سرش خفه نموده و با وصل نمودن برق بگوش هایش بخاطر اعتراف به جرم، وی را بی هوش ساخته است.» وی افزود: «محکمه شش نفر شاهدی را که قرار بود برای برائت این یازده نفر شهادت دهند نیز نادیده گرفته است.» درحالی که در محکمۀ در نوکوس مرکز ایالت كاراكالباكستان بر سه نفر از مسیحیان پروتستانت برای این که بخاطر عبادت درخانه یی گرد آمده بودند، پانزده روز حبس صادر نموده و قبل از به پایان رسیدن مدت معینه، آن ها را آزاد ساختند.

همراه با حملۀ وحشیانه تمام عیار علیه کسانی که در مورد باور خویش به اسلام و ضرورت تغییر جامعه ابراز نظر می کنند، به مجرد تفکر نیز حکومت ازبکستان را وادار می کند تا به سرعت و شدت تمام از کسانی که مشکوک هستند، جلوگیری و ممانعت کند؛ حتی از مدافعین حقوق بشر هم. بدون شک موقف خشن شان علیه ملت، حکومت را ناگزیر خواهد ساخت تا به شکل وحشیانه یی از حقوق ملت ازبک سکوت کند. هرشکلی از تجمعات، چه تجمع برای تناول غذا چه برای نماز و چه هم برای تفریح و سر گرمی، همۀ این ها مصدر اتهام پنداشته می شوند. ثبات شخص بر عقیده اش بهایی بس گزاف دارد، به درجه یی که حیات شخص را به مخاطره می اندازد. اقارب زن شان تهدید به تجاوز می شوند، دروازه های معیشت را بر روی شان مسدود می کند، تفتیش ها غیر قانونی و به خانه های شان یوریش می برند؛ اما با آن هم تمام این ها در برابر شکنجه های ترسناکی که در زندان می شوند هیچ است.

این مهم است که افراد از حوادث اخیر در ازبکستان آگاه شوند تا برآنان آشکار شود که حکومت برای ترسانیدن ملت خود و تحمیل افکار و اعمال اش توسط ملاامامان، خطبای وفادار خویش و ذریعۀ مطبوعات، تلاش های زیادی به خرج می دهد. فرق گذاشتن در تعامل بین مسلمان ها و غیر مسلمان ها به شکل بیدادگری واضح و معروف است. در حالی که با غیر مسلمان ها در مسایل مربوط به محاکمه و زندان نسبت به مسلمان ها بسیار زیاد از لطف و نرمی کار گرفته می شود. بطور برنامه ریزی شده مساجد و تجمعات عمومی از بین برده می شوند؛ زیرا حکومت از حرکت و تلاش مبنی بر تغییر وضعیت موجود می تر سد؛ مخصوصاً زمانی که آن حرکت نشأت گرفته از بیداری و ثقافت اسلامی باشد. حکومت فکر می کند که با به کار گرفتن یک مشت آهنین می تواند شکایت های مردم را از شرایط نابسامان زنده گی برطرف کند.

برنامه های خبری و بحث های باز پیرامون آن چه در زندان ها اتفاق می افتد، بسیار زیاد کم هستند؛ چنان چه شیوه های سرکوب رسانه ها معمول و همیشه گی بوده است. سازمان های حقوق بشر نیز درغالب اوقات بعضی از آن ها تلاش می کنند؛ اما تلاش های شان بی ثمر است. حکومت بالای رسانه ها تسلط داشته و وسایل ارتباطی الکترونیکی را نیز پیگیری می کند. امروزه بیش از هروقت دیگری مسلمان ها در گوشه و کنار دنیا نیازمند بلند رفتن سطح بیداری بر آن چه که در جامعه و زندان های ازبکستان، تاجکستان و قرغزستان، از زمان حاکمان دولت های اتحاد جماهیر شوروی سابق تا حاکمان کنونی که به شکل وحشیانه و ظالمانه رخ می دهد، می باشند.

اما به خواست الله سبحانه وتعالی، مسلمان ها در ازبکستان و کشورهای همجوارش(دولت های اتحاد جماهیر شوروی سابق) با گرفتن و چنگ زدن بر دین شان، ما را به یاد قصۀ زن آرایشگر فرعون می اندازد که برای قبول نمودن فرعون به عنوان پروردگارش مورد تهدید قرار گرفت؛ اما وی به شدت رد نمود. حالت به جای رسید که پنج طفلش را پیش چشمانش در روغن جوشانده انداختند. ایمان این زن ضعیف وی را از فرعون قوی تر ساخته بود و فرعون در مقابل جوش و خروش ایمانش عاجز ماند و ایمانش وی را مانع شد که در برابر فرعون سر خم کند. به عنوان پاداش اعمالش و بخاطر ثبات بر عقیده اش الله سبحانه وتعالی آرایشگر فرعون و اطفالش را بهشت برین اعطا نمود.

همین حالت حالت مسلمانان ازبکستان در ثبات بر عقیدهٔ شان اند، باوجود این که شکنجه شده، مورد تجاوز و قتل قرار می گیرند، با آن هم بر عقیدهٔ خویش ثابت اند و با افتخار اعلام می دارند که پروردگارشان الله سبحانه وتعالی بوده، نیروی شان الهام شده و ایمان شان فروتنی و تسلیم شدن در برابر الله سبحانه وتعالی می باشد. این همان چیزیست که حکومت ازبکستان را واقعاً می ترساند و ملت از او هیچگاه نخواهد ترسید.

نویسنده: منال بدر

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

(ترجمه)

رودریگو دوترتی رییس جمهور فلیپین به تاریخ ۲۳ می ۲۰۱۷م قانون نظامی را در شهر ماراوی، ولایت میندانائو یک روز پس از محاصره مرگبار ماراوی که داعش مسوولیت آن را به عهده گرفت، اعلام کرد. ماراوی یک شهر عمدتاً مسلمان نشین است که دارای ۲صد هزار نفر نفوس و جایی که مسلمانان مورو از قرن ها بدین سو در آن بود و باش دارند.

به تاریخ۱۰ ماه جون سال روان روزنامه رپلر گزارش داد که حقوق دانان در شهر لاناو دل سور فلیپین خشم شدید شان را در رابطه به سوء استفاده از قانون نظامی ادعا شده در مورد بازجویی های غیر قانونی و متشنج توسط اردو، پولیس و دیگر سازمان های مجری قانون در ماراوی که باعث زیان و ضرر مالی و گرفتاری افراد ملکی بی گناه شده است ابراز داشتند. این جنگ منجر به کشته شدن تعداد زیادی و موجب بحران انسانی درین کشور گردیده است. به گفته دولت فلیپین اضافه تر از ۳۳۰ هزار نفر مجبور به فرار از خانه های شان گردیده اند. در حال حاضر تعداد زیاد مسلمانان مهاجر مورو از بحران غذایی رنج می برند. حدود ۴۷۵ فامیل برای یک ماه به ساختمان های دولتی فرار کردند و بر علاوه حدود ۱هزار فامیل دیگر همرای خویشاوندان شان در شهرهای نزدیک زنده گی می کنند که نیازمند کمک های غذایی هستند.

مسلمانان مورو در جزایر سولو و میندانائو در جنوب فلیپین سکونت دارند که از لحاظ جیوپولیتیک بسیار استراتیژیک می باشد؛ طوری که مسیر برای کشتی رانی جهانی، تجارت جهانی و منافع نظامی می باشد. این موقعیت با چنین مشخصات واضحاً توجه زیادی را جلب نموده است. بعضی از طرف ها و جریان ها می خواهند مداخله کنند و این امر با لفاظی های ضد اسلامی تحریک گردید که یک نوع مشروعیت برای منافع غرب گردیده تا در منطقه دخالت نماید. برای درک این که چه اتفاقی در منطقه صورت می گیرد ضرور است تا دو جنبه را مورد تحلیل و بررسی عمیق قرار دهیم:

نخست: ما باید تاریخ را بفهمیم چون مناقشه دراز مدت در فلیپین جنوبی ریشه در رقابت بین اسلام و عیسویت در جنوب شرق آسیا بعد از قرن ۱۳ دارد. در گذشته میندانائو حکومت شاهی مستقل بود، بعداً در اواخر قرن ۱۳ تاجران مسلمان در منطقه آمدند، از آن زمان اسلام به شکل خوب توسعه یافته است و در اواخر قرن ۱۴ حکمرانی اسلامی در میندانائو ایجاد گردید. سولو هم چنان مجمع جزایر واقع در قسمت جنوبی فلیپین می باشد. این شهر یک مسیر تجارتی بود و در قرن ۱۵ یکی از قوت های سیاسی گردید. مانند میندانائو اسلام در مجمع جزایر سولو از طریق عبور اعراب از مناطق مالاکا، بورنئو و فلیپین داخل گردیده و توسعه یافت.

زمانی که هسپانوی ها در مناطق میندانائو و سولو در سال ۱۵۶۵ جایگزین شدند، آن ها در مدت ۳۵۰سال با سلطنت اسلامی در جنگ و درگیری بودند. با وجود آن هم هسپانیه هیچ گاهی در حمکرانی بر سلطنت اسلامی پیروز نگردید. بعد از آن که هسپانیه در جنگ دوم جهانی در مقابل ایالات متحده امریکا شکست خورد، در سال ۱۸۹۸م فلیپین به ایالات متحده امریکا تسلیم داده شد. منطقه میندانائو و سولو که هرگز توسط هسپانیه کنترول نگردیده بود هم چنان به امریکا تسلیم داده شد. مردم مسلمان آن جا در مقابل اشغال امریکا شورش کردند و بلاخره در ۲۰ اگست سال ۱۸۹۹م سلطان سولو یک توافق نامه صلح را با امریکا به امضا رسانید. مگر بعداً در سال ۱۹۰۲م امریکا ولایت مورو را ایجاد کرد که شامل میندانائو و سولو می باشد. از آن زمان به بعد سرزمین فلیپین جنوبی مستقیماً توسط مانیلا کنترول می گردید. و بعد تا حال مانند دیگر کشورهای غیر اسلامی، مسلمانان مورو تبعیض شدید را تجربه می کنند. در مقایسه با دیگر شهروندان غیر مسلمان، آن ها در زنده گی شان بسیار عقب مانده اند. این به خاطری است که دولت فلیپین آن ها را منحیث شورشی می شمارد. در حالی که این منطقه بسیار حاصل خیز و از لحاظ منابع طبیعی غنی می باشد و دولت فلیپین مسلمانان را از حاکمیت در سرزمین خود شان و مدیریت ثروت شان ممنوع و محروم قرار داده است.

دوم: ما باید ضمیمه ساختن گروه های جنایت کار تحت نام اسلام را رد کنیم. جرم دانستن مبارزه مسلمانان علیه ظلم و ستم چیز جدید نیست که توسط غرب تحت لفاظی ضد تروریزم انجام می گیرد. گروه های چون ابوسیاف و جبهه آزادی ملی مورو، برای مدت طولانی مقصر دانسته شده و برچسپ تروریست زده شده اند و به تازه گی گروه های به اصطلاح الهام گرفته از داعش، قانون نظامی غیرانسانی را علیه ۳۳۰هزار مسلمان مورو قانونی ساخته اند.

باوجود پیچیده گی مبارزه مسلمانان مورو برای سرکشی محلی، امت مسلمه نیاز به ایستاده گی دارند. ما باید به وضاحت تمام ضمیمه ساختن اعمال جنایت به اسلام را رد کنیم بخاطری که خشونت، جنایت و دیگر اعمال جنایتکارانه در اسلام ممنوع قرار داده شده است. علاوه بر این امت مسلمه باید به نکوهش قانون نظامی ضد تروریزم منحیث راه حل برای ماراوی ادامه دهند، بخاطری که این در واقع نیرنگ برای هدف قرار دادن مسلمانان و ترویج اسلام هراسی می باشد. واضحاً در این بحران ماراوی این مسلمانان مورو هستند که قربانی عمده قرار گرفته اند نه دیگران و اگر ما در سیاق وسیع تر ببینیم، این دقیقاً یکسان است که مسلمانان همیشه قربانی تقریباً پروژه های جهانی ضد تروریزم گردیده اند.

نوسینده: فیکا کومارا

 عضو دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

منبع: مجله الرایه/ شماره ۱۳۶