پرسش:

 یکی از مامورین امنیتی ترکیه به تاریخ 19 دسمبر سال 2016م سفیر روسیه در ترکیه را در انقره با تفنگچه کمری خویش هدف گلوله قرار داده و او را به قتل رساند. این حادثه در حالی اتفاق افتاد که سفیر روسیه در یک نمایشگاه هنری در حال سخنرانی بود و این جریان از طریق برخی تلویزیون ها به صورت زنده پخش می شد. حکومت ترکیه فتح الله گولن را مسئول این حادثه قلمداد کرده است. حال پرسش اینست که این اتهام تا چه حد درست بوده و انگیزه های آن چیست؟ جزاکم الله خیراً.

پاسخ:

 برای روشن شدن موضوع باید مسائل زیر را بررسی نمائیم:

اول: واقعیت ماجرا از این قرار بود:

1-     بدون شک آنچه این اواخر در شهر حلب اتفاق افتاد، فاجعه ای بود که احساسات تمام مسلمانان را برانگیخته و دل های شان را پر از آتش ساخته و طبیعی است که چنین جنایت هایی مسلمانان را وادار به عکس العمل می کند. این در حالی است که خیانت های اردغان حاکم ترکیه نیز در قالب عملی نمودن دسیسه های که امریکا؛ دشمن درجه یک اسلام و مسلمانان به راه انداخته، برای همه گان روشن گردید. همچنین مسلمانان دیدند که سایر مزدوران امریکا اعم از روسیه، بشار اسد حاکم خون آشام سوریه و دار و دسته اش با همکاری ایران خائن و حزب اش در لبنان و سایر وابسته گان شان در حلب چه کردند!

2-     مردی که سفیر را به قتل رساند، شعارهای اسلامی سر می داد، چنانچه فوراً پس از قتل سفیر به زبان عربی گفت:«نحن الذین بایعوا محمداً علی الجهاد ما حیینا أبدا"؛ یعنی ما کسانی استیم که با محمد بیعت بسته ایم که تا زنده ایم جهاد را ادامه خواهیم داد». سپس با زبان ترکی گفت: «حلب را فراموش نکنید، سوریه را فراموش نکنید، الله اکبر» و این جمله را چندین بار تکرار کرد. این خود بیانگر آنست که آنچه در سوریه برعلیه مسلمانان جریان دارد، به ویژه حودث اخیر حلب، وی را سخت متأثر ساخته است. همچنان او در ادامه گفت: «هر کسی که در بیدادگری هایی حلب و سوریه دست داشته باشد، بهای آن را به زودی خواهد پرداخت». همچنین گفت: «تا زمانی که سرزمین های ما در امنیت نباشد، شما هم طعم امنیت را نخواهید چشید». ظاهراً او با سر دادن این شعارها می خواست به امریکا، روسیه و همپیمانان شان پیام دهد که جنایت های شما در سوریه و تجاوز به سرزمین مسلمانان فراموش ما نخواهد شد و ان شاء الله روزی فرا خواهد رسید که بهای سنگین آن را پس دهید.

3-     جالب اینجاست که نیروهای امنیتی به جای اینکه او را بازداشت کنند، اقدام به قتلش کرده و او را کشتند. به نظر می رسد نیروهای امنیتی آگاهانه دست به این اقدام زدند، چون سران مستبد و خودکامه این کشور ترسیدند که اگر وی را بازداشت و محاکمه کنند، شعارهای مربوط به حلب و سوریه را همچنان سر داده و پرده از خیانت هایی که حکام مسلمانان، به ویژه اردغان در سقوط حلب مرتکب شده افشا شود که این کار اردغان را می آزرد. اردغانی که از پشت به حلب خنجر زد. بنابر این بعید نیست که اردغان شخصاً دستور قتل این مامور امنیتی را صادر کرده باشد تا از پیامدها و اذیت های بعدی آن در امان بماند! اگرچه وی مسلح بود و برای اظهار نمودن جدیت موقفش و عدم ترس از مرگ گفته بود که: هرگز نمی توانید من را زنده به دست آورید، اما امکان بازداشت او هنوز هم وجود داشت، زیرا شمار زیادی از مامورین امنیتی وارد محل شده و او را محاصره کرده بودند. آژانس اناضول به تاریخ 21 دسمبر 2016 میلادی در خبری گفت: «برخی ها در این زمینه تحقیقی را در مورد اسباب عدم بازداشت مولود طنطاش آغاز کرده و در پی آن اند تا بدانند چرا با وجودی که وی هنوز زنده بود او را بازداشت نکرده و فوراً او را به قتل رساندند». اردغان به خاطر عدم بازداشت مولود زیر فشار قرار گرفته با این اظهارات از کشتنش توسط مامورین امنیتی دفاع نموده و گفت: «سر و صداهایی در مورد عدم بازداشت مولود بالا شده است، شما حادثه بشیکطاش را به یاد آورید که وقتی تلاش شد فرد مهاجم زنده بازداشت شود، چه اتفاق افتاد؟» اما واقعیت این حادثه با حادثه بشیکطاش هیچ شباهتی ندارد؛ به دلیل اینکه  این حادثه توسط یک فرد انجام شد که شعارهای اسلامی سر می داد و بالای کسی حمله نمود که نماینده یک دولت محارب بود. دولتی که شب و روز مسلمانان را در سوریه بی رحمانه به خاک و خون می کشاند و خانه های شان را به ویرانه مبدل می سازد تا حاکمیت کفر بشار اسد رئیس حکومت خون خوار این کشور را حمایت و پشتیبانی نماید. چنانچه حوادث اخیر حلب احساسات هر مسلمانی را جریحه دار نمود و مولود یکی از این مسلمانان بود که پس از قتل سفیر، شعارهای دفاع از حلب و ندای تکبیر را سر می داد. اما حمله بشیکطاش توسط یک گروه کرد قوم گرا، جدایی طلب و سکولار صورت گرفت که هیچ ربطی با اسلام و اهداف آن نداشت و انگیزه های آن کاملاً از اسلام به دور بود. همچنین می دانیم که این گروه روابط سیاسیی نیز با دولت های استعماری داشت. بناءً یاد کردن این دو حادثه در یک سخن، بیانگر خلط واقعیت ها و وارونه جلوه دادن آن می باشد که تهی از هر گونه دلیل واقعی و عقلی بوده و چنین استدلال ها، نه تنها که صاحب خود را حق به جانب نشان نمی دهد، بلکه پرده از منافقت هایش هم بر می دارد.

دوم: واکنش های مربوط به این حادثه:

1-     قتل سفیر روسیه، امریکا را ناراحت نمود، زیرا امریکا در حال حاضر روسیه را برای تطبیق پروژه هایش در سوریه استخدام نموده و دو کشور در بحران سوریه کاملاً با هم توافق نظر دارند و تمام امور را در هماهنگی دو جانبه انجام می دهند. چنانچه وزیر خارجه امریکا جان کیری این حادثه را به شدت تقبیح نموده و در اظهاراتی که به تاریخ 19 دسمبر 2016 م در آژانس خبری رویترز منتشر گردید، گفت: «ایالات متحده ترور اندری کارلوف، سفیر روسیه در انقره را که امروز صورت گرفت، تقبیح می کند.». کیری این حمله را یک حمله زشت خوانده و اعلان نمود که کشورش اش آماده است روسیه و ترکیه را در بررسی های مرتبط به این حمله همکاری نماید. همچنان جان کیربی سخنگوی وزارت خارجه امریکا نیز در اظهاراتی گفت: «این حمله ی خشونت آمیز را از هر منبعی که باشد، تقبیح می کنیم و برای او و خانواده اش دعا نموده و به یاد آنان خواهیم بود.» سخن گوی قصر سفید، سخنگوی وزارت دفاع امریکا و تیم جدید اداره حکومت ترامپ، رئیس جمهور منتخب نیز هر کدام به نوبه خود کشته شدن سفیر روسیه را تقبیح نمودند. بنابر این روشن است که امریکا و روسیه هر دو در این قضایا هماهنگ عمل می کنند.

2-     اردغان که وابسته به امریکا بوده و به اشاره  های این کشور با روسیه همپیمان شد، نمی خواهد روابطش با روسیه در پی اتفاق چنین حوادثی مخدوش گردد. چنانچه در قضیه سقوط طیاره روسیه دیده شد که چگونه موقف گیری داشت تا جای که بالاخره از روس ها معذرت خواهی نمود. همچنین به وضوع مشاهد کردید که وی اوج خیانت کاری هایش را در ماه آگست 2016  به نمایش گذاشت؛ آنگاه که با اتفاق پوتین دشمن الله سبحانه وتعالی، بر اساس نقشه ای که توسط امریکا طراحی گردیده بود، انقلابیون را فریب داده و آنها را از حلب بیرون کشید. پوتین خودش پرده از این خیانت برداشته و همپیمانش اردغان را در برابر جهانیان رسوا نمود تا مبادا به قهرمانی های دروغین او افتخار نموده و با سخنان فریبنده اش حقائق را وارونه جلوه دهد. اگرچه اردغان در دیداری که در ماه آگست سال گذشته با پوتین در سنپترسبورگ داشت، خود را به پوتین نزدیک نموده و با کمال ذلت و خواری پوتین را همپیمان و دوست عزیزش معرفی نمود. اما با وجود آن هم پوتین گندکاری های دوستش اردغان را پنهان نگذاشته و رسوایی هایش را برملا ساخت. اردغان درست یک روز بعد از کشته شدن سفیر روسیه اعلان نمود که وی با پوتین توافق نموده که همکاری های شان را در خصوص دوسیه سوریه، باوجود کشته شدن سفیر آن کشور، همچنان ادامه خواهند داد. چنانچه تلویزیون الجزیره به تاریخ 20 دسمبر 2016 به نقل از وی گفت: «من و پوتین رئیس جمهور روسیه، اتفاق نظر داریم که همکاری های مان در عرصه های مختلف، به ویژه قضیه سوریه، نباید به خاطر این حمله متزلزل شود». چاوش اغلو وزیر خارجه اردوغان نیز در جریان دیداری که با لاوروف همتای روسش در مسکو داشت گفت: «ترکیه و روسیه تا دستیابی به راه حل سیاسی در سوریه و سایر مناطق، همچنان همکار باقی خواهند ماند». وی هدف از کشتن سفیر روسیه را ضربه زدن به روابط دو جانبه ترکیه و روسیه خواند. پوتین نیز این قتل را تحریک آمیز خوانده و گفت که هدف از آن خراب کردن روابط حل و فصل شده روسیه و ترکیه و مختل کردن روند صلح در سوریه می باشد. دمیتری بیسکوف، سخنگوی رئیس جمهور روسیه در سخنانی گفت:«هردو رئیس جمهور، توافق نموده اند تا کمیته مشترکی جهت بررسی این حمله تشکیل گردد».

بناءً به نظر می رسد که ترکیه و روسیه در خصوص این حادثه به توافق نظر رسیده و قصد دارند زیر نام پروسه صلح یا راه حل مسالمت آمیز در سوریه، انقلاب این سرزمین را ناکام نمایند. چنانچه وزیران خارجه ترکیه، روسیه و ایران یک روز پس از کشته شدن سفیر روسیه در ترکیه گرد هم آمده و روی این هدف تأکید نمودند که بعداً در بیانیه مشترک شان گفته شد؛ هر سه کشور برای حمایت از نظام سکولاریزم در سوریه تلاش خواهند کرد.

3-     اروپا نیز برعلیه انقلاب سوریه قرار داشته و با برگشتن اسلام به صحنه حکومت در سوریه مخالف می باشد. چنانچه همواره همگام با امریکا حرکت نموده و حفاظت از حاکمیت نظام سکولار در سوریه را تائید نموده و موافقتش را از حاکمیت نظام سیاسی در سوریه با حضور در کنفرانس وین به تاریخ ۱۴ نومبر ۲۰۱۵م عملاً نشان داد. همچنین با فیصله های سازمان ملل در این زمینه نیز موافقت نموده و در کنار امریکا و روسیه قرار گرفت. تمام آنچه را اروپا می خواهد اینست که در حل سیاسی بحران سوریه برایش نقشی داده شود تا در سطح بین المللی به حاشیه رانده نشود. می دانیم که اروپا نیز در دشمنی با اسلام و مسلمانان و جنگیدن در برابر مفکوره برگشت اسلام به صحنه زندگی، دست کمی از امریکا و روسیه ندارد. به همین دلیل بود که فیدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، حادثه قتل سفیر روسیه را تقبیح نموده و در خبری که صفحه انترنتی الجزیره نت به تاریخ ۲۰ دسمبر ۲۰۱۶م منتشر شده، گفت: «در برابر این حادثه غیر قابل توجیه، سخت دچار شکه شدم». ماثیو ری کرافت سفیر بریتانیا در سازمان ملل متحد نیز از کشته شدن سفیر روسیه در ترکیه ابراز تأسف نمود. چنانچه منبع فوق به نقل از او نیز نوشت: کشورش آمادگی دارد تا در جنگ برعلیه ترورزم، در داخل و خارج سوریه با مسکو همکاری نماید. گزارش هایی به نقل از بوریسن جانسون وزیر خارجه بریتانیا نیز منتشر گردیده که از جمله صفحه انترنتی رشیا تودی به تاریخ ۲۰ دسمبر ۲۰۱۶م به نقل از وی گفت: «این یک حمله بزدلانه و متجاوزانه بود».

حکومت آلمان نیز قتل سفیر روسیه را تقبیح نمود؛ چنانچه صفحه انترنتی الجزیره نت به تاریخ ۲۰ دسمبر ۲۰۱۶م به نقل از استیفن زایبرت سخنگوی انگلامیرکل خبر داد که وی با گذاشتن پیامی در تویترش در این زمینه گفته: «خبر این ترور، بسیار غم انگیز بوده و حکومت آلمان این عمل را با شدید ترین الفاظ، تقبیح می کند». منبع فوق در همان تاریخ به نقل از جان مارک آیرو وزیر خارجه فرانسه نیز گفت: «هیچ چیزی نمی توان خشونت و ترور را، توجیه کند و ما در حالیکه با خانواده سفیر ابراز هم دردی می کنیم، آماده هرنوع همکاری با روسیه و ترکیه نیز می باشیم».

4-     اینکه اردغان مسئولیت این قتل را به گردن عبدالله گولن انداخته، یک اتهام عاری از صحت می باشد؛ آژانس خبری رویترز به تاریخ ۲۱ دسمبر ۲۰۱۶م به نقل از اردغان گفت: «شکی نیست فرد مسلحی که سفیر روسیه را در انقره به قتل رساند، یکی از اعضای شبکه ترورستی فتح الله گولن بود. تمام شواهد به شمول تعلیمات و روابطش نشان می دهد که او وابسته به شبکه ترورستی گولن بوده است». البته این نوع اتهامات از طرف اردغان چیز جدیدی نیست؛ زیرا دولت ترکیه به رهبری اردغان عادت نموده تا برای سرپوش گذاشتن به حقائق، انگشت اتهام را همواره متوجه این گروه کند. چنانچه در قضیه کودتای نافرجام نیز همین گروه را متهم نمود تا با استفاده از آن مزدوران انگلیس را که این انقلاب را به تاریخ ۱۵ جولای ۲۰۱۶م به راه انداخته بودند کنار زده و بازداشت نماید. لازم به ذکر است که گولن خود نیز کشته شدن سفیر روسیه را تقبیح نمود. چنانچه الب اصلان سخنگوی این گروه، به نقل از وی گفت: «آقای گولن این کار را کاملاٌ تقبیح نموده و آن را یک عمل زشت خوانده است.»وی همچنین گفته که: «متهم نمودن گروه او توسط حکومت ترکیه، خنده دار است». این اظهارات را آژانس رویترز به تاریخ ۲۰ دسمبر ۲۰۱۶م منتشر نمود.

بر علاوه، می دانیم که این گروه به رهبری گولن، هیچگونه احساسی نسبت به اسلام و مسلمانان ندارد. چنانچه همین گروه بود که حمله رژیم اسرائیل بالای کشتی مرمره و کشتن ۱۰ تن از مسلمانان ترک را توجیه نمود و همین گروه است که با اسرائیل همپیمان شده و آنان را مانند خودش مؤمن می خواند. درحالیکه هیچ گونه پیمانی با مسلمانان نداشته و در قضایای جهان اسلام با آنان همکاری نداشته و از آنان حمایت نمی کند. این گروه با پروژه خلافت اسلامی نیز مخالفت نشان داده و آن را به تمسخر می گیرد و با کسانی که در این راستا کار می کنند می جنگد. گروه موصوف تا پایان سال ۲۰۱۳م با اردغان شریک بود. سپس به دلیل رقابتی که با وی در خدمت به منافع امریکا داشت، مخالفت نشان داد. بناءً این گروه، مانند اردغان مزدوری امریکا را کرده و به نفع آن عمل می کند و درست همانند اردغان و حزبش؛ از دموکراسی، سکولاریزم و پروژه های امریکا حمایت می کند. پس این گروه به هیچ مسلمانی کمک نکرده و هرگز احساسات و غیرتش در برابر منافع مسلمانان و قضایای آنها برانگیخته نمی شود. در نتیجه می توان گفت که این گروه هیچ کاری برعلیه کفار استعمارگر انجام نمی دهد. حتی روسیه نیز او را در این قضیه متهم نکرد، چنانچه شبکه رشیا تودی به تاریخ ۲۱ دسمبر ۲۰۱۶م با نشر خبری به نقل از بیسکوف، سخنگوی رئیس جمهور روسیه گفت: «در واکنش به اظهارات ترکیه که گروه گولن را در این قضیه متهم می کند. باید گفت که هنوز زود است مشخص شود چه کسی در پس ترور سفیر قرار داشته.» وی هم چنین گفت: «این ترور قطعاً به هیبت ترکیه ضربه می زند». این اظهارات سخنگوی رئیس جمهور روسیه اردغان را برانگیخت تا از مامور امنیتی که سفیر را به قتل رسانید، انتقام بگیرد. چنانچه دستور داد تا پدر، مادر، خواهر و شمار از نزدیکان و دوستانش را که تعداد شان مجموعاً به ۱۳ تن می رسید باز داشت نمایند. سپس اردغان با رئیس جمهور روسیه در تماس شده و مراتب تسلیت خود را به وی تقدیم نمود!

سوم: انگیزه هایی که در پس این عمل قرار داشت:

با درنظر داشت واقعیت های متذکره در خصوص این حادثه، و عکس العمل هایی که از طرف های مختلف نشان داده شد به این نتیجه می رسیم که این مامور امنیتی به تنهایی دست به این عمل زده و هیچ ارتباطی با هیچ جهتی نداشته است. گرچه این تنها الله سبحانه وتعالی است که از نیت تمام انسان ها آگاهی دارد، اما از شواهد بر می آید که هدف مهاجم، انتقام گرفتن از جنایت های وحشیانه روسیه در سوریه بوده و یگانه انگیزه ی اش هم از این اقدام، احساسات اسلامی او بود. از الله سبحانه وتعالی می خواهیم تا رحمتش را شامل حال او نموده و به خانواده اش صبر جمیل عطا نماید. ﴿ إن الله مع الصابرین ﴾. همچنین از او تعالی مسئلت داریم تا به مصیبت هایی که دامنگیر مسلمانان گردیده گشایش داده و آنان را در برپایی خلافت شان هرچه زودتر نصرت عطا کند تا انتقام شان را از کفار استعمارگر و حکام خون آشام و منافقین بی شرم، بازپس گرفته و به سزای اعمال شان برساند تا به این ترتیب، تمام زخم های امت اسلامی مرهم یافته و مظلومین بی پناه دارای یار و یاور شوند.

﴿ وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللَّهِ يَنصُرُ مَن يَشَاء وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴾