﴿شَهْرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِىٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَٰتٍ مِّنَ ٱلْهُدَىٰ وَٱلْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ﴾ [بقره: 185]

ترجمه: ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده برای هدایت بشر و برای راهنمایی و امتیاز حق از باطل؛ پس هر که دریابد ماه رمضان را باید آن را روزه بدارد و هر که ناخوش یا در سفر باشد (به شماره آنچه روزه خورده است) از ماهای دیگر روزه دارد، که الله برای شما حکم را آسان خواسته و تکلیف را مشکل نگرفته و خواسته تا این‌که عدد روزه را تکمیل کرده و الله را به عظمت یاد کنید که شما را هدایت فرمود، باشد که (از این نعمت بزرگ) سپاس‌گزار شوید.

الحمد لله یک بار دیگر در ماه مبارک رمضان قرار داریم؛ ماهی‌که دروازه های رحمت باز گردیده، دروازه‌های دوزخ بسته می‌گردند و شیاطین در زنجیرها به بند کشیده می‌شوند!

این ماهی است که مؤمن را کمک می‌نماید تا به وسیلۀ روزه گرفتن و عبادات خالصانه به الله سبحانه وتعالی بیشتر به او تقرب جوییم و نزدیک شویم. این ماهی است که در آن رهنمای کامل (قرآن) برای بشریت نازل گردیده است؛ هم‌چنان ماه رحمت است و فرصتی برای تفکر در مورد این‌ است که هدف ما از زندگی و خلقت چیست.

وابستگی خویش را به الله توسط این گرسنگی به خاطر می‌آوریم و با تشدید ارتباط خود با قرآن، قدرت و علم الله به خاطر می‌آوریم که او سبحانه وتعالی با هدایت خویش و عدم رها نمودن ما در سرگردانی در روی زمین چقدر با ما دوستی و مهربانی دارد.

به عنوان فردی‌که در غرب زندگی می‌کند، نیاز به لحظاتی برای تفکر و تدبر در مورد هدف این زندگی و جستجوی رهنمایی برای مقابله با آن‌چه که زندگی برای ما پیشکش می‌نماید، بیشتر از پیش آشکار می‌گردد. طوری‌که ما در جوامعی زندگی می‌نماییم که از هرگونه هدایات الهی محروم هستند و به ما آموخته اند که ما خود باید تصمیم بگیریم که چگونه زندگی خودرا شکل دهیم. هم‌چنان ما به این باور رسیده‌ایم که یکی از ویژه‌گی‌های مهم در شکل‌دهی به  زندگی مان این است که باید به دنبال بهترین استفاده از آن باشیم؛ به دنبال خوشبختی خود از هر راهی‌که صلاح می‌دانیم، بگردیم و در مورد پیامدهای بلندمدت اعمال خود فکر نکنیم؛ بلکه در عوض ذهنیت YOLO (فقط یک بار زندگی می‌کنی) داشته و از لحظات خویش لذت ببریم و بس. این پیام در نتیجه ایجاد یک قطب‌نمای اخلاقی است که صرفاً توسط خواهشات خود افراد هدایت شده و جوامعی را ایجاد می‌کند که از نظر اخلاقی در حال ورشکستگی هستند؛ مثلاً جنایت، روابط جنسی نامشروع، فردگرایی و استثمار زنان.

در این هرج و مرج، الله سبحانه وتعالی با آموختن ما به این‌که این پدیدۀ جدیدی نیست، مؤمنان را هدایت نموده و در مورد آن ما را هشدار می‌دهد.

الله سبحانه وتعالی برای ما چنین تذکر می‌دهد:

﴿أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ﴾ [فرقان: 43]

ترجمه: آیا دیدی کسی را که هوای نفس خویش را خدای خود قرار داده است؟

و الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾

[بقره: 257]

ترجمه: الله دوست و سرپرست مؤمنان است، آن‌ها را از تاريكى‌های ( گوناگون) بيرون و به سوى نور مى‌برد. اما سرپرستان كفّار، طاغوت‌ها هستند كه آنان را از نور به تاريكى‌ها سوق مى‌دهند، آن‌ها اهل آتش‌اند که هم‌واره در آن خواهند بود.

و او سبحانه وتعالی نور خود (اسلام) را برای ما عطا نمود که تعادل کاملی را میان برآوردن نیازهای افراد ایجاد می‌کند که در عین حال جامعه وسیع را نیز فراموش نکرده است. تعادل کامل در این‌که بتوانیم اورا نه تنها با دعا؛ بلکه در همه حال با هر عملی‌که انجام می‌دهیم، پرستش نماییم و او سبحانه وتعالی ما را در تمام جوانب زندگی هدایت نمود که چگونه از خود، خانۀ خود، کار و جامعه خویش مراقبت نماییم.

او سبحانه وتعالی مؤمنان را با رهنمایی‌ها و اسالیب مختلف غنی می‌سازد تا به ما کمک کند که در دام این زندگی نیفتیم و از لذت‌های ظاهری دنیا کور نشویم. او سبحانه وتعالی تا بر آن‌چه که واقعاً مهم است، متمرکز گردیم و این‌که موفقیت ما در رسیدن به رضایت او است. نمازهای ما یادآور پنج‌گانه روزمره هدف زندگی ما است و رمضان نیز یادآور سالانه است که من‌حیث یک رحمت از سوی خالق مان برای ما اهدا گردیده است تا مارا کمک نماید که با وسوسۀ این زندگی گمراه نگردیم.

عبادت الله یعنی این‌که الله را نسبت به خواهشات خویش ترجیح دهیم؛ پس در آسانی و سختی فقط در این فکر هستیم که آیا الله از ما راضی است یا خیر.

﴿فَٱنقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوٓءٌ وَٱتَّبَعُوا رِضْوَٰنَ ٱللَّهِ وَٱللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ﴾ [آل عمران: 174]

ترجمه: پس با عنایات و فضل الله بازگشتند بدون این‌که آسیبی ببینند، زیرا آن‌ها در پی جلب رضایت الله بودند و یقیناً الله صاحب فضل بزرگ است.

نویسنده: یاسمین ملک، عضو دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب‌التحریر

برای دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب‌التحریر

مترجم: عبدالرحمن قاطع