(ترجمه)

از زمانی‎که غرب کافر خلافت اسلامی-سرپناه و چتری‎که مسلمانان در سایه‎اش زندگی می‎کردند- را در سال ۱۹۲۴م از بین برد، هم‎چنان به دنبال جلوگیری از شکل‎گیری قوای امت و قیام دوباره‎ی آن شدند، از آن زمان بدین‎سو، قدرت­های سمبولیک سیاسی را ساخته و تمام اسباب تسلط و حاکمیت آنان را بالای امت اسلامی فراهم و نظام زندگی بشری را طوری طرح نمود که باعث تأخیر بیداری فکری، فرهنگی و سیاسی امت شد. غرب به این هم اکتفاء نکرد؛ بلکه همیشه در تلاش بود تا مهار هر جنبش ناشی از احساسات اسلامی را به دست آورد تا مبادا به عواقب وخیم آن دچار شود. مدت‎هاست که این وضعیت در حال خود باقی بوده و مسلمانان با هویت مجهول زندگی خویش را به سر می‎برند. فارغ‎التحصیلان مدارس و دانشگاه­های این نظام­ها جای پای مستحکمی را که باید بر آن استوار بایستند، گم کرده‎اند و تمامی این اسباب و وسایل صرفاً به منظور جلوگیری از بیداری مسلمانان در نظر گرفته شده است.

وضعیت مسلمانان از این هم بدتر می‎باشد، طوری‎که مسلمانان زیر چتر این نظام‎های سمبولیک قلع و قمع شده، یا در سیاه چال­های زندان‎ها از بین می‎روند و یاهم در رعب، وحشت، فشار، سرکوبی و... زندگی می‎کنند، تا جایی‎که وضعیت بد مسلمانان-هرکسی‎که خواب تغییر را در سر دارد، ناگزیر با چنین سرنوشت دچار خواهد شد- چنین پیامی را همراه دارد. دهه‎ها می‎گذرد که مسلمانان به این حالت تن داده و سرانجام ضرب‎المثل‎های؛ مانند: دیوارها گوش دارند، این مانند راه رفتن روی تناب باریک است، الله متعال خودش به داد ما برسد... آنان را به پذیرفتن ستمگران و به زندگی کردن تحت تازیانه‎ی جلادان فرا می‎خواند که بسیاری تصور می‎کنند، این امت دیگر هرگز جنبش و قیام را نخواهد داشت و مسلمانان به زندگی تحقیرآمیز و به خوردن پس خورده‎ی خیرات دیگران عادت کرده‎اند.

غرب کافر برای دست‎یابی به چنین هدفی از هر نیرو و توان کار گرفته و به هروسیله‎ی متوسل می‎شود تا مطمئن شود که مسلمانان دیگر نظم نیافته و چیزی باعث وحدت و یک‎پارچه‎گی آن‎ها نمی‎تواند شود؛ اما به طور معمول به اسباب و وسایل بشری تکیه کرده از تدبیر خالق کائنات، انسان و حیات غافل‎اند؛ زیرا هر آن‎چه که اتفاق افتاده به زودی سبب قیام امت علیه جلادان آن شده و هر بار بیشتر از قبل باعث مستحکم شدن اراده‎ی امت برای بازپس‎گیری حقوق‎شان می‎شود. غرب کافر با آرایش چهره‎ی نظام‎های کنونی در تونس، لیبیا، یمن، مصر و غیره توانست مسلمانان را فریب داده، انقلاب­های‎شان را به یغما ببرد. غرب بعد از آن‎ها گمان کرد که طوفان دیگر تمام شده و احساس کرد که از این ناحیه راحت شده‎اند؛ اما الله سبحانه وتعالی مکرش را به خودش باز گرداند، از جایی‎که اصلاً گمانش را نداشت، انقلاب دیگری را راه‎اندازی نمود، انقلابی‎که غرب و مزدورانش در مقابل آن سر تسلیم فرو برده و از مهارش عاجز مانده‎اند.

در ماه مارچ ۲۰۱۱م انقلاب شام  شعله‎ور شد؛ اما در آغاز مانند انقلاب‎های دیگر یک جنبش غریزوی و مبتنی بر احساسات بود که هدف خاصی را دنبال نمی‎کرد و بر هویت خاصی استوار نبود، تنها نیاز مردم را به آزادی و کرامت انسانی و زندگی خوب، شعار می‎داد. با گذشت سال‎ها این انقلاب مبارک اصول و چوکات مشخص را به خود گرفته و به پخته­گی خود رسید که خواسته‎های دیگری را ارائه نمود؛ مانند: سرنگونی نظام از اساس‎اش، کنار رفتن مسئولین کلیدی نظام، پایان یافتن نفوذ غرب در سوریه و بقیه سرزمین‎های اسلامی.

چنین بود که انقلابیون شام اساسات راه‎نجات خویش را ترسیم نموده و بدیلی را برای نظام خون‎خوار بشار اسد، مزدور امریکا، به دست آورده‎اند؛ لیکن در مقابل، کفار و مزدوران‎شان دور هم گرد آمده و با تمام قدرت برای تحمیل برنامه‎ی سیکولری خود بر انقلابیون شام تلاش نموده‎اند؛ تعدادی از نظامیان و سیاسیون را در خدمت گرفته و آن‎ها را مانند غده‎های سرطانی بر بدنۀ انقلاب ساخته اند که خواستند توسط آن­ها انقلاب شام را منحرف ساخته و مهار نمایند. کینه توزی غرب و مزدورانش در پول­ها و برنامه‎های زهر­آگین سیاسی‎شان و در کنفرانس‎های ناکارای‎شان در ژینوی اول، آستانه، ریاض، سوتشی و ژینو دوم به شکل واضحی بارز می‎باشد. غرب در مورد انقلاب شام بیش از هشت نشست را برگزار نموده‎اند که انگیزه‎ی اساسی نشست‎های‎شان جزء هدر دادن قربانی‎ها و شکست دادن انقلاب شام، چیزی دیگری نبود.

کنفرانس ژینو نشست هشتم آن‎ها، میان نمایندگان خون‎خوار شام و مخالفان سیاسی امریکا در حالی برگزار شد که معلوم نبود بر انقلابیون شام چه می‎گذشت، که در آن‎جا قتل عام مردم بی‎گناه غیرقابل تصور بود، حتک حرمت‎های ناموسی، موی را از بدن جدا می‎ساخت، مردم بومی بسیاری از مناطق آواره و ساکنین جدیدی جای‎گزین آن‎ها می شدند، در هر منطقه‎ای که نیروهای بشار اسد وارد می‎شدند، بر ساکنین آن منطقه ترس و وحشت فرود می‎آمد. این همه جنایات در زمان برگزاری کنفرانس مذکور توسط مخالفین سیاسی امریکا انجام شد؛ مخالفینی‎که هیچ چیزی را برای سرپوش گذاشتن برخیانت‎ها و جنایات خود ندارند. بناً شایسته نیست، در مورد آن‎ها باید چنین گفت: این‎ها کسانی اند که خود را در آغوش امریکا انداخته‌اند.

شاید کسی‎که به نگاه سطحی و مادی به واقعیت انقلاب شام می‎نگرد، چنین گمان کند؛ به توطئه‎ای‎که کفار برای ما چیده‌اند، اطاعت نکردن و گوش ندادن به آن‎ها اجتناب ناپذیر است؛ مگر این‎که الله سبحانه وتعالی خود گشایشی را فراهم کند؛ لیکن بر واقعیت انقلاب شام باید از زاویه‎ی ایمانی نگریست؛ زیرا چنین نگاه همانا نگاه اساسی و واقعی بر انقلاب شام می‎باشد؛ چون الله سبحانه وتعالی پیروزی را سرانجام برای مؤمنین وعده داده است. واقعیت امور در دستان الله سبحانه وتعالی است، او سبحانه وتعالی توان این را دارد که در یک چشم برهم زدن وضعیت را تغییر دهد؛ اما به مقتضای حکمتش، ما نیز باید در صدد تغییر خود بر آمده تا الله سبحانه تعالی وضعیت ما را تغییر دهد، و نیز ما باید بر این باور و یقین باشیم که نصرت تنها از آن الله سبحانه وتعالی بوده و او گرد آورنده‎ی اسباب و موجبات آن می‎باشد. ما باید به حتمی بودن نصرت الله سبحانه وتعالی و این‎که هر چه او بخواهد انجام شدنی‎ست، یقین داشته و مطمئن باشیم.

شما برادران ما در شام، بدانید که وعده‎ی الله سبحانه وتعالی از انقلاب مبارک شام نزدیک است، از او سبحانه وتعالی می‎خواهیم که این انقلاب امت را به پایان خیرش رسانده و بهائی این هفت سال خشک و خشین را به سال‎های بارانی و پرخیر مبدل ساخته و سال‎های نجات از فجایع و مشکلات  نصیب امت گردد.

مسئولیت ما این است که از مسیرمان منحرف نشده، از امور مخالف دستورات الله سبحانه وتعالی پرهیز و بر هدایت الله سبحانه وتعالی ثابت قدم باشیم؛ حتی اگر این مسیر قربانی‎های زیادی را از ما بگیرد تا این‎که ما به فرمان الله سبحانه وتعالی باشیم و نصرتش را برای ما اعطاء فرماید، آن وقت است که ما از جمله‎ی پیروز شده‎گان دنیا و آخرت می‎باشیم. پناه می‎جوییم به الله سبحانه وتعالی از این‎که ما در عوض، ستم‎گران را پذیرفته و زندگی زیر چتر آن‎ها را اختیار کنیم، از الله سبحانه وتعالی روی برگردانده و او سبحانه وتعالی از ما روی برگرداند و در نتیجه بدبختی دنیا و عذاب آخرت نصیب‎مان شود.

﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى﴾

[طه: ١٢٤] 

ترجمه: و هر كس از من روی بگرداند، در حقيقت زندگى تنگ(و سختى) خواهد داشت و روز رستاخيز او را نابينا محشور مى ‎كنيم.

نویسنده: عبدوالدلی