(ترجمه)

سیاست هنری می‌باشد که در دایرۀ ممکن قرار دارد و آن‌چه ممکن را تشخیص می‌نماید، آگاهی از امکانات و توانایی‌های خود و دشمن است. بدون قاطعیت، استقامت و شجاعت، ترس انسان را احاطه کرده، سردرگمی و دل‌هُره‌گی، آن را به قتل می‌رساند که دراین‌صورت، انسان از انجام هیچ کاری بر نخواهد آمد! بلکه حتی محافظت از توانایی‌ها و امکانات موجوده نیز مقدور نخواهد بود، انرژی‌ها پراکنده، محو و تارومار می‌شوند. اما دنیای ناممکنات جای خیال‌پردازان و جاهلین بوده، دنیای کسانی‌که دچار توهم و بی‌پروایی می‌باشند.

بنابراین، آگاهی، شمشیر و قطب‌نمای سیاست بوده و سیاست بدون آگاهی سیاستی به شمار نرفته و ممکن نخواهد بود. آگاهی، استراتیژی‌ها، برنامه‌ها و اسالیب را سمت و سوی می‌دهد. این آگاهی است که با توجه به شرایط بین‌المللی و منطقه‌ای و با توجه به امکان دست‌یابی اهداف مورد نظر؛ مانند: شکار فرصت‌ها و تعادل بین حذر از دام‌های پهن‌شده از یک طرف و بین اقدامات مورد نیاز با بهره‌برداری مناسب از امکانات و توانائی‌های فراهم شده از طرف دیگر، اهداف مختلف و متنوع را مقدم و مؤخر می‌سازد. بهترین نمونه در این مورد تأخیر رسول الله صلی الله علیه و سلم برای فتح مکه می‌باشد. رسول الله صلی الله علیه و سلم مکه را پس از آن فتح کردند که آن را ذریعۀ صلح حدیبیه منزوی و یک‌سو نهادند، تا از خیبر فارغ شوند؛ سپس زمانی اقدام به فتح مکه نمودند که از سوی خیبر در امان بوده و به بزرگ‌ترین هدف خود رسیدند، فتح مکه به معنای دست‌یابی به تمام شبه جزیرۀ عربی و تحت فرمان و سلطۀ خود در آوردن این شبه جزیره می‌باشد. درحالی‌که در ابتداء این هدف غیرممکن بود، اعراب معتقد بودند که این رویایی است که نمی‌توان به سادگی در مورد آن اندیشید؛ اما رسول الله صلی الله علیه و سلم از آن‌جایی‌که از آگاهی بالایی در این زمینه برخوردار بودند، رسیدن به این هدف را برای خود مقدور ساختند.

لذا آن‌چه در حوزۀ سیاسی غیرممکن پنداشته می‌شود، خصوصیتی نیست که هرگز در سیاست محقق نشود؛ بلکه آن‌چه که مهم است، فراهم آوردن اسباب دست‌یابی به غیرممکن و تلاش همه‌جانبه برای افزایش انرژی و توان‌مندی‌ها در همه سطوح، برای دست‌یابی به آن‌چه امروزه ناممکن پنداشته می‌شود، می‌باشد. این‌گونه بود که مسلمانان شام را فتح کردند، رومی‌ها را شکست دادند، فارس را فتح و لشکریان فارس را در سرزمین خودشان شکست دادند، به این دلیل محمد فاتح قسطنطنیه را فتح و آن را به پایتخت امپراتوری عثمانی تبدیل کرد.

آن‌چه مسلمانان را در این خصوص متمایز می‌کند، این است که آن‌ها با توکل به الله سبحانه و تعالی اهداف والایی را برگزیده و آن‌ها را دنبال می‌کنند، در بدل تلاش‌های‌شان چشم به انتظار چیزی می‌باشند که نزد الله سبحانه و تعالی برای‌شان وعده داده شده است، امری‌که در این میدان مبارزه را برای‌شان ساده ساخته و هدف را برای‌شان مقدس می‌سازد؛ زیرا آن‌ها بدون هیچ تردیدی نصرت الله سبحانه و تعالی را باخود دارند؛ بنابراین، از شجاعت و اقدام، چیزی کم ندارند. الله سبحانه و تعالی در سورۀ محمد صلی الله علیه و سلم چنین می‌فرماید:

﴿ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِينَ لَا مَوْلَى لَهُمْ﴾

ترجمه: این بدان خاطر است که الله سبحانه و تعالی سرپرست و یاور مؤمنان است و لیکن کافران هیچ‌گونه سرپرست و یاوری ندارد.

اما مشکلی‌که امروز مسلمانان با آن مواجه می‌باشند، در قدم اول عدم آگاهی آن‌ها از توانایی‌های فکری و مادی‌شان می‌باشد. از توانایی‌ها، دارایی‌ها و امکاناتی‌که در همه سطوح از آن برخوردارند. این دلیلی‌است که از نظرشان ممکن به غیرممکن و غیرممکن به ممکن تبدیل شده است! فهم و درک‌ها مختل و سردرگم شده‌اند، تاجایی‌که مسلمانان نمی‌توانند دوست را از دشمن و دشمن را از دوست تفکیک کنند؛ درحالی‌که این امر به ساده‌ترین نوع فهم و درک نیاز دارد، به این دلیل است که این قوم باهم جنگیده و به تباهی کشیده می‌شوند! کار به‌جای رسیده است که دشمنان همان‌طوری‌که دوست دارند، ما را از طریق حکام مسلط بر ما و ذریعۀ نظام‌های تقسیم‌شده‌ای حاکم بر ما و از طریق مرزهای استعماریی‌که بالای سرزمین‌های اسلامی و سپس در اذهان مسلمانان حک شده است، بازی‌چه قرار می‌دهند.

به این دلیل عامل عزم و شجاعت که ممیزۀ مسلمانان می‌باشد، در جای خود قرار نگرفته و در هرجای به شمشیری علیه امت تبدیل شده است. وضعیت مسلمانان در لیبی، سوریه، عراق، افغانستان، یمن... بهترین گواه در این خصوص است.

آگاهی سیاسی امت از زمان درهم کنده شدن ریسمان و سلسلۀ دولت، ضعیف شده، چیزی‌که منجر به در هم کنده شدن ریسمان‌های دیگر شده است. بلی، رسول الله صلی الله علیه و سلم به حق که راست گفت، زمانی‌که به روایت امام احمد در مسندش، طبرانی در معجم کبیر، ابن حبان در صحیح‌اش با اسناد جید از ابی امامة الباهلی، چنین فرمودند:

«لَيُنْقَضَنَّ عُرَى الْإِسْلَامِ عُرْوَةً عُرْوَةً، فَكُلَّمَا انْتَقَضَتْ عُرْوَةٌ تَشَبَّثَ النَّاسُ بِالَّتِي تَلِيهَا، وَأَوَّلُهُنَّ نَقْضًا الْحُكْمُ وَآخِرُهُنَّ الصَّلَاةُ»

ترجمه: ریسمان‌های اسلام یکی پس از دیگری کنده می‌شوند؛ هرگاه یکی کنده شود مردم به ریسمان دیگری چنگ می‌زنند، اولین ریسمانی‌که از آن‌ها کنده خواهد شد، دولت (حاکمیت اسلام) و آخرین آن‌ها نماز است.

بنابراین، لازم است بدانیم که دلیل اصلی ضعف درک و فهم و گمراهی‌که در بین مسلمانان شیوع یافته است، ناشی از عدم وجود دولت اسلامی، تفرقه و پارچه پارچه شدن آن‌ها به بیش از 55 دولت کوچک می‌باشد؛ پس از این‌که همه زیر پرچم یک دولت واحد قرار داشته، قانون اساسی واحد داشتند و جدا از دیگران امت واحدی بودند، اردوی‌شان یکی، خلیفۀشان یکی بود؛ این موضوع مبنای درک سیاسی امت محمد صلی الله علیه و سلم است؛ خلفاء كسانی‌اند كه رسول الله صلی الله علیه وسلم را در میان امت‌اش جانشینی کرده و شریعت‌اش را تطبیق می‌كنند. بلی، این‌گونه درک راه حل مشکلات ارثی پدیدار می‌شود و نقطۀ آغازی برای اصلاح امور و تفاهم‌ها است. از ابوهریره روایت است که رسول الله صلی الله علیه و سلم چنین می‌فرمایند:

«كَانَت بَنُو إسرَائِيلَ تَسُوسُهُمُ الأَنْبياءُ، كُلَّما هَلَكَ نَبِيٌّ خَلَفَهُ نَبيٌّ، وَإنَّهُ لا نَبِيَّ بَعدي، وسَيَكُونُ بَعدي خُلَفَاءُ فَيَكثُرُونَ»، قالوا: يَا رسول اللَّه، فَما تَأْمُرُنَا؟ قَالَ: «أَوفُوا بِبَيعَةِ الأَوَّلِ فالأَوَّلِ، ثُمَّ أَعطُوهُم حَقَّهُم، وَاسأَلُوا اللَّه الَّذِي لَكُم، فَإنَّ اللَّه سائِلُهم عمَّا استَرعاهُم» (متفقٌ عليه)

ترجمه: انبیاء، رهبری بنی‌اسراییل را برعهده داشتند و هر گاه پیامبری فوت می‌کرد، پیامبر دیگری جانشین او می‌گردید؛ اما بعد از من پیامبری نیست و جانشینانی بعد از من خواهند آمد و زیاد می‌شوند. اصحاب گفتند: به ما چه دستوری می‌دهی؟ فرمودند: به بیعت اول وفا نمایید؛ سپس حق ایشان را به جای آورید و حق خود را از الله (سبحانه و تعالی) مسألت کنید؛ زیرا الله (سبحانه و تعالی) از آن‌چه که به ایشان سپرده از آنان سؤال خواهد نمود.

بنابراین، مسلمانان باید بدانند كه امورشان زمانی درست و مشكلات‌شان زمانی حل می‌شود که برای از سرگیری دوبارۀ زندگی اسلامی با تأسیس دولت اسلامی، بیعت به خلیفه‌ای‌که شریعت الله سبحانه و تعالی را تطبیق، دولت‌‌های سایکس پیکو را منهدم ساخته، مسلمانان را وحدت بخشیده و زیر چتر دولتی‌که برای آن‌ها و دیگر جهانیان عزت و رحمت است، دارایی‌ها، توانایی‌ها، درک و فهم و دل‌های‌شان را یک‌جا سازد، تلاش نمایند. ای مسلمانان! حزب‌التحریر با جوان عرب، کرد، ترک و عجم زن و مرد... برای محقق شدن این هدف شب و روز تلاش می‌کنند، ای مسلمانان! ناگزیر باید نسبت به خود، امت و دین خود از الله سبحانه بترسید، برای نصرت دین الله سبحانه و تعالی از هیچ تلاشی دریغ ننمایید؛ چنان‌چه الله سبحانه و تعالی در سورۀ محمد صلی الله علیه و سلم چنین می‌فرماید:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾

ترجمه: ای مؤمنان اگر (دین) الله را یاری کنید، الله (سبحانه و تعالی) شما را یاری می‌کند و گام‌های‌تان را استوار می‌دارد.

نویسنده: فرج ممدوح

مترجم: علی مطمئن