(ترجمه)

 خبر جرائمی‌که در حق بی‌گناهان در غزه و کرانه باختری در سرزمین مبارک فلسطین، مهد نزول رسالت‌های آسمانی، انجام می‌شود، بگوش همگان رسیده است. هیچ کسی نیست که از بمباردمان خانه‌ها و وارونه ساختن آن‌ها بر سر بی‌گناهان توسط یهود خبر نداشته باشد؛ از شکار شهروندان غیر مسلح و کشتن‌شان در نعل جادها در وسط روز، جنایتی‌که هر شریعت ربانی آن را رد نموده و هیچ اخلاقی انسانی آن را نمی‌پزیرد. اخبار این جنایات در جهان هشت ملیاردی پخش و نشر گردیده تا جایی‌که انکار و یا نادیده گرفتن آن‌ها دیگر ممکن نیست و هیچ عذری مبنی بر بی‌خبری از آن، از هر کسی‌که خود را به امت اسلامی نسبت می‌دهد و یا نسبت نمی‌دهد، پذیرفتنی نیست.

هم‌چنان این مسئله به هیچ کس پوشیده نیست که قتل عام یهود به تشویق و تأیید دولت‌های بزرگ غربی در رأس آنان سرکردۀ شرارت امریکا انجام می‌شود. همگان شاهد اند که این دولت‌های غربی از دولت یهود بی‌دین با تمام قوای نظامی، اقتصادی و رسانه‌ای خود حمایت می‌کنند و طبعاً بر جهانیان از جمله امت اسلامی این هم پوشیده نیست که نظام‌ها و حکام سرزمین‌های اسلامی جز ابزارها، و مزدوران قوای غربی، هم‌پیمانان دولت یهود چیزی بیش نبوده؛ مگر این‌که بر علاوه آنان در نسبت به مسلمانان در فلسطین و یا هر جای دیگری کینه و دشمنی در سینه دارند، دشمنی آنان کمتر از دشمنی یهود نسبت مسلمانان نیست. این نظام‌ها و حکام نیز از زمرۀ یهود بوده و اکثرشان صهیونیست‌هایی از جمله صهیونستان بادارشان بایدن اند.

بنا براین، بسیار دقیق است که ما جنگی ‌را که علیه امت در سرزمین مبارک فلسطین راه‌اندازی شده، حمله جدید صلیبی علیه امت عنوان نماییم. این بار نیز ساحات این جنگ سرزمین مبارک فلسطین است و دولت یهود جز ابزار پلیدِ بیش نیست که در نیابت از تمدن غربی صلیبی نظام سرمایه‌داری جهان، به اعمال پلید، از آن کار گرفته می‌شود.

سخن از فلسطین و اهل آن مانند سخن از بقیه سرزمین‌ها و اهل آن نیست؛ با آن‌که تمام سرزمین‌ها سرزمین الله سبحانه وتعالی‌بوده و تمام مخلوقات مخلوقات الله سبحانه و تعالی‌ می‌باشد. الله سبحانه وتعالی به این سرزمین فضیلتی داده است که به سرزمین‌های غیر از آن نداده است. در شأن این سرزمین آیات بیِّنات فروفرستاده شده که تا فرارسیدن قیامت تلاوت می‌گردد؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾ [اسراء: 1]

ترجمه: تسبیح و تقدیس الله را سزا است که بنده‌ای خود (محمد پسر عبدالله) را در شبی از مسجد الحرام (مکه) به مسجد الاقصی (بیت المقدس) برد، آن‌جا که دَور و برآن را پربرکت ساخته ایم، تا برخی از نشانه‌های (عظمت و قدرت) خود را بدو بنمایانیم.

الله سبحانه وتعالی در خصوص خلیلش، ابراهیم علیه الصلوة و السلام چنین می‌فرماید:

﴿وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ﴾ [انبیاء: 71]

ترجمه: و او لوط را (از مکر و کید کافران) رهایی بخشیدیم و به سرزمینی بردیم که در آن برای جهانیان برکت نهاده ایم.

﴿وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّاماً آمِنِينَ﴾ [سبأ: 18]

ترجمه: میان آن‌ها و آبادی‌هایی‌که در آن برکت نهاده بودیم، آبادی‌های به هم پیوسته‌ای قرار دادیم و در میان‌شان رفت و آمد بر قرار کردیم، شب و روز با امنیت کامل در آن به سیر و سفر بپردازید.

با آن‌که تقوی معیار برتریت در میان انسان‌هاست، خالق سبحانه وتعالی اهل شام را به فضیلت و خیر خاص نموده است، چنان‌چه رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد ساکنین شام چنین وصیت نمودند:

«عَلَيْكَ بِالشَّامِ فَإِنَّهَا خِيرَةُ اللهِ مِنْ أَرْضِهِ يَجْتَبِي إِلَيْهَا خِيرَتَهُ مِنْ عِبَادِهِ» (رواه أبو داود وأحمد)

ترجمه: شام را دریابید که این سرزمین از بهترین سرزمین‌های الله بوده و بهترین بندگانش را برای آن برگزیده است.

«عَلَيْكَ بِالشَّامِ فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ قَدْ تَكَفَّلَ لِي بِالشَّامِ وَأَهْلِهِ»

ترجمه: شام را دریابید چون الله عزوجل شام و اهل آن را کفیل من قرار دارده است.

وعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ  صلی الله علیه وسلم : «أَوَّلُ هَذَا الْأَمْرِ نُبُوَّةٌ وَرَحْمَةٌ، ثُمَّ يَكُونُ خِلَافَةً وَرَحْمَةً، ثُمَّ يَكُونُ مُلْكاً وَرَحْمَةً، ثُمَّ يَكُونُ إِمَارَةً وَرَحْمَةً، ثُمَّ يَتَكادَمُونَ عَلَيْهِ تَكادُمَ الْحُمُرِ فَعَلَيْكُمْ بِالْجِهَادِ، وَإِنَّ أَفْضَلَ جهادِكُمُ الرِّبَاطُ، وَإِنَّ أَفْضَلَ رباطِكُمْ عَسْقَلَانُ» (رواه الطبرانِي)

ترجمه: این مسئله (نظم حاکم) در ابتداء نبوت است و رحمت است، سپس خلافت است و رحمت است، سپس سلطنت است و رحمت است، سپس امارت است و رحمت است، سپس همه بر این مسئله گرد آمده، بسان جمعی از خران، ستیزکنندگان یکدیگر را گاز می‌گیرند، پس در آن صورت بر شما جهاد لازم است؛ این درحالی است که بهترین جهاد شما رباط است و بهترین رباط شما رباط عسقلان است.

عسقلان شهری از شهرهای فلسطين می‌باشد که در فاصلۀ 20 کیلومتری غزه قرار دارد.

ریختاندن ناحق خون بی‌گناهان در شریعت الله سبحانه وتعالی جنایت است و چطور جنایتی؟! در واقع در برابر این شریعت -در برابر ناسخ و منسوخ آن- هرگز کسی تمرد نخواهد کرد، مگر مجرمانی‌که به شریعت‌های فروفرستاده شده از جانب الله سبحانه وتعالی کفر ورزیده، آن‌ها را تحریف، به آن‌ها افتراء بسته و آیات دروغین ساخته اند. کسانی‌که خواستند به جای الله سبحانه تعالی شریعت بسازند، با مبدأها و ایدیولوژی‌های بشری ساختۀ عقل ملحدین دیگرباش، آمده و خون‌هایی را که الله سبحانه و تعالی به عصمت آنان حکم فرموده مباح قرار داده اند. بلی، الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذَلِكَ فِي الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ﴾ [مائده: 32]

ترجمه: از این رو برای بنی اسرائیل چنین مقرر کردیم که هرکس، انسانی را جز به قصاص یا به کیفر فساد در زمین بکشد، گویا همه‌ای مردم را کشته است و هر کس سبب زنده ماندن کسی گردد، گویا همه‌ای مردم را نجات داده است، فرستادگان ما با نشانه‌های آشکار نزد شان رفتند، اما پس از آن هم بسیاری از آنان در زمین زیاده روی و از حد گذری نمودند.

رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می‌فرماید:

«لَا يَحِلُّ دَمُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ إِلَّا بِإِحْدَى ثَلَاثٍ؛ رَجُلٌ كَفَرَ بَعْدَ إِسْلَامِهِ، أَوْ زَنَى بَعْدَ إِحْصَانِهِ، أَوْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ»

ترجمه: ریختاندن خون شخص مسلمان در هیچ وجه حلال نیست؛ مگر در این سه حالت: مردی‌که بعد از اسلام آوردن کافر شود، مردی‌که با وجود همسر داشتن زنا کند و مردی‌که کسی را به ناحق به قتل رسانده باشد.

بلکه حرمت خون مسلمان در نزد الله سبحانه وتعالی از حرمت کعبه و تمام دنیا بزرگتر می‌باشد؛ چنان‌چه رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می‌فرماید:

«وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَتْلُ مُؤْمِنٍ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ زَوَالِ الدُّنْيَا»

ترجمه: قسم به کسی‌که نفس‌ام در ید اوست، جنایت کشتن یک مؤمن در نزد الله بزرگتر از زوال دنیا می‌باشد.

وعن ابن عمر قال: «رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صلی الله علیه و سلم يَطُوفُ بِالْكَعْبَةِ وَيَقُولُ: مَا أَطْيَبَكِ وَأَطْيَبَ رِيحَكِ! مَا أَعْظَمَكِ وَأَعْظَمَ حُرْمَتَكِ! وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَحُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللهِ حُرْمَةً مِنْكِ؛ مَالِهِ وَدَمِهِ وَأَنْ نَظُنَّ بِهِ إِلَّا خَيْراً» (ابن ماجه)

ترجمه: ابن عمر می‌گوید من رسول الله صلی الله علیه وسلم را دیدم که در اطراف کعبه طواف می‌نمود و خطاب به کعبه می‌گفت و چه خوب هستی و چه خوش است بوی تو! چه قدر بزرگ هستی و چه قدرت بزرگ است حرمت تو! قسم به کسی‌که نفسم در دست اوست، حرمت یک مؤمن در نزد الله بزرگتر از حرمت تو می‌باشد؛ مال مومن، خون مومن و این‌که جز گمان خیر به مومن گمان دیگری نباید داشت.

از این قبیل نصوص شرعی و غیر آن، نصوص بسیاری وجود دارد که بیان می‌دارد، جنایاتی‌که در سرزمین مبارک فلسطین در حال جریان است جرائم بزرگ با عاقبت بسیار وخیم می‌باشند:

﴿وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِداً فِيهَا وَغَضِبَ اللهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَاباً عَظِيماً﴾ [نساء: 93]

ترجمه: و هرکس مؤمنی را به عمد بکشد، جزایش دوزخ است و جاودانه در آن خواهد ماند و الله بر او خشم گرفته و او را از رحمتش دور نموده و عذاب بزرگی برایش آماده ساخته است.

همان‌گونه که یهود به علت این جنایات‌اش مستحق عذاب الله سبحانه و تعالی می‌باشد، همراه با یهود نظام‌های غربی و حکام سرزمین‌های عربی و اسلامی، از جمله دوست‌داران و حامیان شان، نیز مستحق عذاب الله سبحانه وتعالی می‌باشند؛ همان‌گونه که هیچ مسلمانی رضایت الله سبحانه وتعالی را کسب نخواهد کرد؛ اگر در برابر کدام منکری سکوت کند. رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می‌فرماید: 

«لَمَّا وَقَعَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ فِي الْمَعَاصِي نَهَتْهُمْ عُلَمَاؤُهُمْ فَلَمْ يَنْتَهُوا، فَجَالَسُوهُمْ في مَجَالِسِهمْ، وَوَاكَلُوهُمْ، وَشَارَبُوهُمْ، فَضَربَ اللهُ قُلُوبَ بَعضِهِمْ بِبَعْضٍ، وَلَعَنَهُمْ عَلَى لِسَانِ دَاوُدَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ، ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَكَانُوا يَعتَدُونَ، كَلَّا، وَالله لَتَأْمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ، وَلَتَنْهَوُنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ، ولتَأْخُذُنَّ عَلَى يَدِ الظَّالِمِ، ولَتَأْطرُنَّهُ عَلَى الْحَقِّ أَطْراً، ولَتَقْصُرُنَّهُ عَلَى الْحَقِّ قَصْراً، أَوْ لَيَضْرِبَنَّ الله بقُلُوبِ بَعْضِكُمْ عَلَى بَعْضٍ، ثُمَّ ليَلْعَنكُمْ كَمَا لَعَنَهُمْ» (رواه أبو داود والترمذی)

ترجمه: آن‌گاه که بنی اسرائیل در معصیت‌ها فرورفتند، علمای‌شان آنان را نهی نمودند، اما آنان خویشتن را از معصیت باز نداشتند، سپس علمای شان هم با آنان همنشین گردیده با آنان خوردند و نوشیدند. چنین شد که الله قلب‌های برخی را با برخی دیگر در تمایل به معصیت یکی قرار داد، و آنان را با زبان داود و عیسی بن مریم مورد لعنت قرار داد؛ چون آنان نافرمانی نموده و از حد گذری نمودند. هرگز، هرگز؛ قسم به الله یا به معروف امر کرده و از منکر نهی می‌کنید، یا دست ظالم را گرفته و آن را به حق مایل و بر حق نگه‌می‌دارید، یا این‌که الله قلب‌های برخی از شما را با قلب‌های برخی دیگر در تمایل به معصیت یکی قرار داده و شما را مانند آنان مورد لعنت قرار می‌دهد.

بلی امت ملیاردی با ارتش‌های مهیب‌اش، قدرت بیشتر از گرفتن دست یهود (مغضوب علیهم) دارد؛ چون یهودیان و گذشتگان شان از نیروهای صلیبی، در مواجهه با مردان امت در میدان‌های جنگ، در محافل و منابر فکر و معرفت، بزدلی، خواری و ذلت‌شان را ثابت نموده‌اند. بلی، برای کسی‌که از انجام مکلفیت وجوب نصرت دادن مستضعفین سرزمین مبارک شانه خالی‌کند و لوکه سربازهم نیست، هیچ عذری باقی نمانده است:

«كُلُّ رَجُلٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ عَلَى ثَغْرَةٍ مِنْ ثُغَرِ الإِسْلامِ، اللهَ اللهَ لَا يُؤْتَى الإِسْلامُ مِنْ قِبَلِكَ»

ترجمه: هر مردی از مسلمانان بر روزنه‌ای از روزنه‌های اسلام قرار دارد، پس حتماً مواظب باش که از سمت (روزنه‌ای که تو بر آن قرار داری) صدمه‌ای به اسلام نرسد.

عالم و متعلم، طبیب و کارگر نظافت و تمام مردم، مکلفیت شان اینست که ارتش‌ها را برای ادای مکلفیت واجبی آشکارشان فرابخوانند؛ از جمله مسلمات است که آزادی فلسطین جز با نیروهای مسلمانان ممکن نیست. به همین دلیل است که سرنگونی حکام دوست و حامی یهود، واجب است، سرنگونی حکامی‌که امت را از نصرت دادن برادران‌شان مانع می‌شوند. به همین دلیل است که ارتش‌ها به سوی چیزی‌ بشتابند که خود را برای آن آماده ساخته بودند؛ برای قتال در راه الله سبحانه و تعالی زیر پرچم خلافت راشده بر منهج نبوت.

همان‌گونه که جلوگیری یهود بر مسلمانان واجب است، همان‌طور بر غیرمسلمانان مشرق و مغرب نیز لازم است که جنایات یهود را تقبیح نموده و از دولت‌هایی‌که در برابر قتل عام ساکت بوده و در واقع خود شریک سرکوب ستمکاران اند، بیزاری بجویند. دولت‌های غربی که از این دولت بی‌دین حمایت می‌کنند، این حمایت شان برای اینست که از این دولت برای مصلحت خود که متمثل فساد در بین فرزندان امت اسلامی است، کارمی‌گیرند. برای اینست که با اطمینان بیشتر مانع وحد مسلمانان زیرچتر نظام ربانی خلافت بر منهج نبوت شوند؛ نظامی‌که مسلمانان و غیرمسلمانان در خدمت اوامر الله سبحانه وتعالی و شریعت کریم و جوان‌مرد او سبحانه وتعالی می‌گمارد. لیکن ابرسفید برای مردم نمایان گشته و حقیقت پشت مسکن دادن یهود در سرزمینی‌که مسکن‌گزینی آنان از زمان حضرت موسی علیه الصلوة والسلام در این سرزمین حرام قرار گرفت، آشکار شد. آن‌ها سرزمین را اشغال نمودند که هرگز در آن حقی نداشتند؛ حتی مسئله به جای کشیده که مورد لعنت تمام باشندگان زمین قرار گرفته اند.

تا زمانی‌که جهانیان با سکوت رهبران ظالم شان همراهی نموده و به نمایندگی و رهبری این رهبران هم‌چنان راضی باشند، آن‌ها نیز شهدای زور و شریک‌های این جنایات اند. بدانید و آگاه باشید که امت اسلامی کسی ‌را که باعث آزار و اذیت آن شده و کسی‌ را که در برابرش انصاف نموده هرگز فراموش نخواهد کرد.

﴿لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَاناً وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ﴾ [مائده: 82]

ترجمه: به طور قطعی سرسخت‌ترین مردم را در دشمنی با مؤمنان، یهود و مشرکان می‌یابی و نزدیک ترین شان را در دوستی با مؤمنان کسانی می‌یابی که می‌گویند: ما نصرانی هستیم. این بدان سبب است که برخی از ایشان کشیش و عبادت گزارند و بدان سبب که آنان تکبر و سرکشی نمی‌کنند.

برگرفته شده از شماره 473 جریده الرایه

نویسنده: بلال المهاجر 

مترجم: محمد علی مطمئن

 (ترجمه)

جنگی‌که رژیم اشغالگر یهود با تمام خشونت و بی‌رحمی در فلسطین بالای غزه به راه‌انداخته در تاریخ بشریت بی‌نظیر است. این جنگ با چراغ‌سبز دولت تروریستی امریکا شروع شد. یعنی دولت اول جهان حامی این جنگ است؛ دولتی‌که همواره شعار حقوق بشر را به دروغ سر داده و با تمام عصبانیت -که قبلاً سابقه‌ای نداشته- در کنار رژیم یهود ایستاده و حمایت خود را از آن اعلام کرده است. این جنگ صلیبی وحشی که سیاست آتشین را روی دست گرفته است، کشتزارها و انسان‌ها را هلاک کرد. تمام نیروهای نظامی یهود بر مردم ملکی و بی‌طرف در مدارس/مکاتب، بیمارستان‌ها/شفاخانه‌ها و خانه‌ها با کینۀ درونی و با تمام سخت‌دلی حتی فراتر از سختی آهن مسلط شدند تا شکست معنویی را که از سوی مجاهدین قهرمان در طوفان اقصی به آن‌ها رسیده بود، سرپوش بزنند. این جنگ پنج حقیقت را برای مسلمانان آشکار ساخت:

حقیقت اول) امت اسلامی، امت واحد و یکپارچه است: جنگ غزه، به شکل بسیار شفاف نمایان ساخت که امت اسلامی مانند قلب در بدن، یک امت واحد و یکپارچه است. امت اسلامی به پیکری می‌ماند که وقت عضوی از آن به درد آید، دیگر اعضا با تب و بی‌خوابی آن را همراهی می‌کنند. تمام امت شوق و اشتیاق دارند تا در کنار برادران‌شان در غزه جهاد و مبارزه کنند و تنها مانع شان، همان قید و بندهای حکام مزدوری است که در صف کفار و منافقان موقف گرفته و ارتش‌های امت را نگذاشتند که اهل خود را در فلسطین نصرت دهند. لذا، امت اسلامی با وجود تفرقه‌اندازی‌های کفار استعمارگر توسط کشورهایی‌که نتیجۀ سایکس‌-پیکو است و با وجود شعله‌ور ساختن جنگ‌های داخلی بیهوده در میانش باز هم یک امت واحد است و عنقریب که تلاش‌ها و کارکردهای شان خاتمه یابد؛ زیرا ستارۀ آن غروب و ترسش نمایان گشته و نفس‌های اخیرش را می‌کشند.

 حقیقت دوم) خیانت حکام به قضایای مسلمانان: خیانت حکام به قضایای مسلمانان برای هر فردی‌که از عقل سلیم برخوردار است، معروف و شناخته شده است. این حکام حتی یک قضیۀ امت را از زمانی‌که به تاج و تخت رسیده اند، یاری نرساندند و برای نصرت فلسطین و امثال آن، هم‌چو عراق، افغانستان، چیچن، کوسوفا، جنوب سودان، کشمیر، قبرص، برما و اراکان... حتی یک ارتش را تحریک نکردند...

بوی خیانت این حکام به اسلام و مسلمانان و به قضایای سرنوشت‌ساز، زکام‌ساز شده و جنگ صلیبی وحشی بر غزه و اهل آن، بر وضاحت این خیانت افزوده و حتی نقاب از چهرۀ کسانی‌که تظاهر به حمایت از غزه می‌کردند، برداشت و آن‌ها بسان دیگران، در خیانت به فلسطین و اهل آن بطور یکسان شریک هستند. بنابر این، می‌توان گفت که حکام امروزی دو گونه اند:

1. حکامی‌که بوی خیانت‌شان آشکار شده و در چهرۀشان قطره‌ای از شرم و حیاء باقی نمانده است، حتی آن‌ها به صراحت با زبان حال یا مقال بیان داشته اند که ما در صف دشمنان امت اسلامی هستیم؛ مانند مصر، امارات و غیر آن‌ها. این‌ دسته از حکام، جزء حِفاظ امنیتی یهود بوده که در برابر غضب امت و تحرک ارتش‌های آن، از یهود حمایت می‌کنند.

2. دستۀ دوم از حکام، همان منافقانی اند که خلاف واقعیت‌شان با امت تعامل کرده و به دروغ تظاهر می‌کنند که آن‌ها در کنار فلسطین هستند و بیانیه‌های مطبوعاتی ظاهراً زیبا ارائه کرده و راهپیمایی‌ها و تظاهراتی را برای مکیدن غضب امت اسلامی راه‌اندازی می‌کنند، از ترس این‌که مبادا علیه شان قیام کنند و تاج و تخت شان را سرنگون کنند؛ مانند اردوغان که راهپیمایی بزرگ فلسطین را سازماندهی کرد و بالای دوستان یهودی خود حتی یک مرمی را فیر نکرد. این درحالیست که هزاران مسلمان را برای خدمت به سرور خود امریکا به قتل رساند. اردوغان در مدار امریکا بوده و صدها تن از مسلمانان را در افغانستان در زمان حاکمیت خود در ترکیه و در زمانی‌که عضو ناتوی بود که با اسلام و مسلمانان می‌جنگید، به قتل رساند. هم‌چنان اردوغان هزاران مسلمان را در عراق، سوریه و لیبیا برای خدمت به امریکایی‌که جنگ با آنان را نیابت به وی سپرد، به قتل رساند. واقعیت ایران و احزاب آن در لبنان، عراق و یمن نیز همین گونه است؛ هرگز از آن‌ها جز قلقۀ زبانی‌ چیزی بیش ندیده‌ایم! حوثی‌ها، موشک‌های شان را برای جلب رضایت سرورشان امریکا پرتاب می‌کنند تا محبوبیت فروپاشی خود را در زمان آتش‌بس با عربستان که انقلاب علیه آنان در افق پیش‌بینی است، بالا ببرند. حوثی‌ها با پرتاب این موشک‌ها فاصله میان خود و انقلاب را که خیلی به هم نزدیک بودند تا مدتی فاصله انداختند.

حقیقت سوم) قیادت و رهبریت اسلامی (خلافت) واحد است: جنگ غزه واضح ساخت که حکام به امت اسلامی پشت کرده و تقریباً غیرممکن است که آنان برای نجات دادن مردم فلسطین از جنگ صلیبی وحشی و جنایت‌کار، ارتش‌ها را تحریک کنند. دیگر این‌که امت اسلامی امروزه به یک رهبریی که از آنان دفاع کند و تجاوز دشمنان را پاسخ دهد، سخت نیازمند بوده و لازم است که این رهبری، یک رهبری اسلامی باشد، نه ملی و قومی.

این رهبری اسلامی که مسلمانان را جمع و ارتش‌ها را برای نصرت فلسطین و امثال آن حرکت داده و آن‌ها را کاملا آزاد و به دیار مسلمانان باز می‌گرداند، خلافت راشده بوده که به شریعت الله حکم و آنچه را که الله سبحانه وتعالی نازل کرده تطبیق و همۀ مردم را از تاریکی‌های سرمایه‌داری و فسادش بسوی نور اسلام و عدالتش بیرون می‌گرداند و از مسلمانان و مقدسات شان در برابر کفار استعمارگر حمایت و حفاظت می‌کند.

حقیقت چهارم) هیچ قدرتی در روی زمین در برابر قدرت مسلمانان ایستاده نمی‌تواند: جنگ غزه به شکل بسیار روشنی واضح ساخت که امت اسلامی از قدرتی برخوردار است که هیچ قدرتی در روی زمین نمی‌تواند در برابرش بایستد به شرط این‌که قیادت و فرماندهی آن از جنس خودش باشد؛ نه از جنس دشمنان. گروهی از مسلمانان در فلسطین بر یک مساحت کوچکی که در نقشه درست دیده نمی‌شود، در عملیات طوفان اقصی کاری کردند که رژیم یهود را به وحشت انداخت که واکنش آن علیه مردم ملکی و بی‌طرف بسیار خشونت‌آمیز بود تا که شکست معنوی و ترس شدیدش را سرپوش بزند. وی گمان برد که در ایام کمی می‌تواند غزه را نابود و تحت تصرف‌اش قرار دهد و مردمش را به بیرون از فلسطین آواره کند؛ اما ثبات مجاهدین و کشته شدن هرکسی‌که برای حمله به غزه پیش آمده است، ترس یهود را افزوده و افشاء گشت که رژیم شان سست و بی‌بنیاد بوده و برای شکست آن کافی است که یک ارتش روانۀ فلسطین شود و یهودیان را ذلیلانه و حقیرانه از آنجا بیرون راند. پس چگونه خواهد بود اگر برای مسلمانان رهبری واحد باشد و آنان را جمع کرده و تمام توانایی‌ها و نیروهای شان را به کار گیرد؟! بدون شک که هر قدرتی در روی زمین هر قدر هم قدرت داشته باشد و هر اندازه که از اسلحه و ارتش‌ها و توانایی‌ها برخوردار باشد، شکست خواهد خورد.

طوفان اقصی، باطل بودن مقولۀ شکست‌ناپذیر بودن یهود را ثابت ساخت و این‌که امریکا در پشت‌اش با تمام عصبانیت ایستاده، ترس و وحشت آن را فاش کرد و امریکا، پلنگ کاغذیی بیش نیست و هرگز نمی‌تواند در برابر رهبری واحد اسلامی (خلافت) ایستاد شود؛ بلکه شکست آن با تمام هم‌پیمانان آن ممکن بوده و گرفتن مقام پیش‌تازی از آن غیرممکن نیست.

تسلط امریکا بر منابع قدرت نظامی، اقتصادی و رسانه‌ای برای آن یک شکل هیبت غیرواقعی داده است؛ اما با وجود دولت واحد اسلامی (خلافت) حجم واقعی امریکا معلوم خواهد گشت، چه برسد به دولت‌های استعماری غیر آن.

حقیقت پنجم) رژیم یهود سست و بی‌بنیاد بوده و شکست آن و هر دولتی‌که دولت‌های بزرگ پشت سر آن است، ممکن است: طوفان اقصی که رژیم یهود را هراسان گردانید، به مسلمانان ثابت ساخت که آن یک رژیم سست‌عنصر و ضعیف بوده که هرقدر قدرت هم داشته باشد از مبارزۀ زمینی می‌ترسد. این همان چیزی است که حسابات را معکوس می‌گرداند و بدون شک که ارتش‌های مسلمانان به خواست الله سبحانه وتعالی می‌توانند که یهود را شکست دهند و آن‌ها را ذلیلانه و حقیرانه از فلسطین بیرون رانند؛ چنان‌که صلاح‌الدین قهرمان، صلیبیان را در فلسطین شکست داد و آنان را از آنجا ذلیلانه و حقیرانه بیرون راند. بنابر این تاریخ تکرار خواهد گشت. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

‏ ‏‏﴿لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعاً إِلَّا فِي قُرًى مُّحَصَّنَةٍ أَوْ مِن وَرَاء جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعاً وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ﴾ [حشر: 14]‏

‏ترجمه: ‏يهوديان هرگز با شما به صورت دسته‌جمعی جز در پس دژهای محكم و يا از پشت ديوارها نمی‌جنگند. عداوت و دشمنی در ميان خودشان شدت دارد. تو ايشان را متحد می‌بينی، ولی پراكنده دل بوده و هماهنگ نمی‌باشند. اين بدان خاطر است كه مردمان بی‌شعور و ناآگاهی هستند.‏

یقیناً آزادسازی فلسطین و امثال آن خیلی واضح بوده و راه آن، تحریک جیوش و بازگشایی جبهات مبارزه با یهود می‌باشد. پس بر شما لازم است که بالای حکام‌تان برای تحریک جیوش یا سرنگون کردن عروش فشار آورید و با حزب‌التحریر برای اقامه خلافت راشدۀ دوم بر منهج نبوت کار و فعالیت کنید؛ زیرا این کوتاه‌ترین راه برای آزادسازی فلسطین و امثال آن می‌باشد.

‏ ‏‏﴿وَاللّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ﴾ [یوسف: 21]‏

‏ترجمه: ‏الله بر كار خود چيره و مسلّط است، ولی بيشتر مردم (خفايای حكمت و لطف تدبيرش را) نمی‌دانند.‏

برگرفته از شماره 474 جریده الرایه

نویسنده: استاد حاشد قاسم – ولایه یمن

مترجم: محمد مزمل