(ترجمه)

چهار‌دهمین دور انتخابات مالیزیا به تاریخ 19 می 2018م، به پایان رسید و این کشور شاهد یک رویداد تاریخی بود. حزب جبۀ ملی که 61 سال از عمر آن گذشته لغو شد و در عوض آن ائتلاف جدیدی از "اتحاد امید" به رهبری "مهاتیر محمد" نخست‌وزیر اسبق این کشور-که فعلاً به عمر92 ساله‌گی بار دوم به حیث نخست وزیر مالیزیا تعیین گردیده- تشکیل یافت. حزب جبۀ ملی 79 کرسی رقابتی پارلمان را به دست آورد، در حالی‌که حزب مردمی-که نماینده‌گی آن را "پرومبی پورسیتو مالیزیا" می‌نماید، حزب عدالت مردمی، حزب کارگر دموکراسی و حزب امانت ملی به آن متحد شده اند- به 113 کرسی دست یافتند، اما 18 کرسی را حزب اسلامی مالیزیا، 8 کرسی را حزب واریسان در ایالت صباح و فقط 1 کرسی را حزب تضامن در دست گرفت. نماینده‌گان مستقل از احزاب 3 کرسی را در دست گرفتند که تمامی اعضای پارلمان متشکل از 58 نمایندۀ مسلمان و 66 نمایندۀ غیر مسلمان تشکیل یافته است.

بعد از آن‌که مهاتیر مقام هفتمین نخست‌وزیر مالیزیا را در دست گرفت، رویدادهایی‌که انتظار آن می‌رفت، رخ داد و انور ابراهیم معاون اسبق زندانی‌اش را-که رهبر حزب کارگر بود- طی یک فرمان شاهی قبل از ماه مبارک رمضان مورد عفو قرار داد و برایش اجازه داد که به فعالیت‌های سیاسی‌اش اقدام کند، چنان‌چه مهاتیر موافقت نمود که وی به نفع انور ابراهیم کنار خواهد رفت و در عوض‌اش انور ابراهیم را به عنوان نخست‌وزیر تعیین خواهد نمود و "وان عزیزه وان اسماعیل" خانم انور ابراهیم-که رئیس حزب کارگر بود- به حیث معاون نخست‌وزیر تعیین گردید. مهاتیر در صدر تعیینات وزارتی جدید، از تشکیل مجلس بزرگان اعلان کرد که مشاورین خاص حکومت در مسایل اقتصادی باشند. پنچ عضو این مجلس، شخصیت‌های معروف و آگاه مسایل نظام اقتصادی سرمایه‌داری اند و این موضوع بیانگر آن است که حکومت مالیزیا به صورت قاطعانه و جدی خواستار روی کار آمدن نظام اقتصادی غربی کافر می‌باشد.

"نجیب رزاق" نخست وزیر اسبق این کشور که از آن زمان از مقام بلند حزب خود(سازمان اتحاد ملی مالیزیا) کناره گرفته و به صفت معاون مجلس نماینده‌گان تعیین گردیده بود، از سوی کمیتۀ مبارزه علیه فساد در پی رسوائی فساد مالی "ام‌دی‌بی" مالیزیا و دیگر قضایای مرتبط به آن مورد بازجوئی قرار گرفت. پولیس مالیزیا تا اکنون 284 صندوق حاوی کیف‌های دستی و غیردستی که مملو از جواهرات و ساعت های طلائی و پول‌های نقدی بوده در جریان بازرسی سه خانۀ مسکونی متعلق به "نجیب رزاق" را به دست آورده و گفته شده که بیشتر از 100 ملیون رینگیت(واحد پولی مالیزیا) معادل 30 میلیون دالر امریکائی نقده و بیشتر از 100 کیلو گرام طلا را نیز به دست آورده اند، اما پولیس ارزش این اموال را افشاء نکرده و گفته: بسیار مشکل است که تمامی قیمت و ارزش اموال  و اجناسی‌که به دست آمده محاسبه شود. به همین ترتیب تعداد دیگری از رهبران تحت تحقیق و بازجوئی کمیتۀ امنیتی نظامی قرار گرفته و توقع می‌رود تعدادی دیگری نیز به این سرنوشت مواجه گردند.

مالیزیا از زمان استقلال‌اش در سال 1957م، اولین باری است که شاهد رهبری احزاب مخالف در مجلس کابینه می‌باشد، رهبرانی‌که متعلق به احزاب مسلمان و غیرمسلمان می‌باشند. لازم به ذکر است که تمامی اعضای حکومت جدید؛ اعم از مسلمان و غیرمسلمان، همه داعیان دموکراسی می‌باشند و این، واقعیت تمام اعضای پارلمان می‌باشد. در نتیجه تمام آن‌ها حامی و طرف‌دار نظام دموکراسی اند، نه نظام اسلام. آن‌ها در مشارکت‌شان درین نظام، خود را مسلمانان متمدن می‌دانند؛ در حالی‌که واضح است که مفهوم لیبرال-دموکراسی، این کشور را متأثر ساخته و در کشور مالیزیا بیشتر ازین دموکراسی و لیبرالی رشد خواهد کرد و برخورد‌های فکری بین اسلام و کفر بالا می‌گیرد.

 با این وضع هرگز تغییری در نظام مالیزیا نیامده، هرچند حکومت جدید وعده داد که به زودی بعضی از قوانین سخت‌گیرانه و ظالمانه را از نظام سابق ملغی اعلان می‌کند، چنان‌چه طبق وعده‌اش 6درصد از مالیات و کارهایی را که نظام سابق وضع کرده بود، لغو کرده؛ اما با آن هم تمامی مالیاتی را که از منظر اسلام ممنوع و غیرجائز است، بر نداشته است.

 مهاتیر وعده داد که حاکمیت قانون را حفظ می‌کند، قانونی‌که اصرار دارد حاکمیت بر اساس قوانین دموکراسی استوار باشد، اما در عین حال مردم را به سوی قرآن و سنت نیز فرا می‌خواند. بدون شک قانون اساسی فدرالی-که از زمان های سابق از انگلیس به ارث مانده- واضحاً خلاف قرآن و سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم است.

در اخیر خوب است تذکر دهیم که "معالی کامل شیرین خضیر" سفیر امریکا در مالیزیا به تاریخ 21 می 2018م اجلاس یک ساعته‌ای را با مهاتیر برگذار نموده و سپس به تاریخ 24 می 2018م طی یک دیداری با وزیر دفاع جدید این کشور ملاقات کرد که به گرمی از سوی آن استقبال گردید و این دو ملاقات برای کسانی‌که صاحب بینش و بصیرت هستند، اشاره‌ای بر دخالت واضح و آشکار امریکا در امور مالیزیا است.

برگرفته از جریدۀ الرایه

نویسنده: استاذ عبد الحکیم "عثمان"

سخنگوی رسمی حزب التحریر-مالیزیا

(ترجمه)

پس از کشتار وحشت‏ناک اهل غزه توسط دولت یهود در امتداد دیوار مرزی غزه که زیر عنوان "راهپیمایی برای بازگشت" تظاهرات کردند تا رأی و دیدگاه خود را برای بازگشت سرزمین مبارک فلسطین و اظهار تنفر را در مقابل توافقنامه‌ای خائنانۀ تقسیم سرزمین مبارک فلسطین-بین سال‌های 48 و 46 که نخست دولت یهود را به رسمیت شناخت و دوم یک دولت ناتوان را به نام فلسطین برای آن‌ها وطن ساختند- اظهار بدارند.

پس از حملات بزدلانه‌ای که ده‏ها کشته و هزارها زخمی بجا گذاشت، حکامِ مزدور در سرزمین‏های اسلامی به زعم خود صدای نصرتِ غزه وقدس را بلند کردند. ادعای آن‌ها منتهی به "اجلاس سران" گردید؛ جلسه‏ای در اسلامبول که بوی اسلام در آن حس نمی‌گردید. اجلاس در جایی برگزار گردید که عموریۀ معتصم و قسطنطنیۀ محمدِ فاتح برای نجات از قدس و غزه نزدیک‏تر بود؛ ولی پس از جلسۀ پایانی، نتیجه‏ای ملموسی‌که به حیث نمونه در مقابل دشمنان استفاده گردد، بدست نیامد.

آن‌چه توقع می‏رفت، تصامیم اجلاس استانبول تحقق نیافت؛ بلکه تصامیم خائنانه‏ای صادر گردید که بجای اعلان دشمنی با یهود و جمع‏آوری نیرو برای محو یهود-که یگانه راه عملی نجات سرزمین فلسطین و راه آزادی بنده‏گان و اماکن مقدس می‏باشد- اجلاسِ سران در روز روشن از وظیفۀ اصلی خود، شانه خالی کرده و از سازمان ملل خواستار کمک شدند، در حالی‌که این سازمان خود ممثل و مشوق اصلی است تا پارچه‏های باقی‏ماندۀ معراج رسول الله ﷺ به دولت یهود ملحق گردد.

بناءً این اجلاس نه تنها یک اجلاسِ اظهار عجز، بلکه بهتر است اجلاس خیانت خوانده شود. چگونه است که 57 کشوری‌که دارای ارتش قوی هستند، نمی‌توانند برای آزادی قدس به تحریک در بیایند و دولت یهود را ریشه‏کن ساخته و تا با رعب نصرت داده شوند؟ چرا این‌گونه کشورها حمایت سرزمین فلسطین را از غرب و سازمان‏های استعماری آن می‌خواهند؟! آیا نمی‌دانند که همین غرب و سازمان آن بود که اشغال سرزمین فلسطین را برای یهود قانونی خواند و در طول چندین دهه جنایات آن را رهبری کرد؟ مانند ضرب المثل مشهور عربی: "وهل یستجار من رمضاء نار" یعنی امکان دارد که در مقابل گرمی آفتاب از آتش کمک گرفت؟

برعلاوه، فرومایه‏گی اجلاس بجای رسید که از خون مسلمانان چشم‌پوشی کرده، خواستار کمیسیون حقیقت‏یاب شدند تا جرائم یهود به ضد تظاهرات‏چیان را برسی کند. گویا کشتار علنی اهل غزه-که از طریق دوربین رسانه‏ها، جهان شاهد آن بود- می‏خواهند قاتل را شناسائی کنند؟ هرگاه چنین کمیسیونی ساخته شود، پس کی‏ها رهبری آن را بدوش دارند؟ آیا آن‌ها قصاص و یا دیت اهل غزه را می‌گیرند و یا تنها به اظهار اندوه و تقبیح خواندن-که دردی را دوا نمی‌کند- اکتفاء خواهند کرد؟

هم‏چنان اجلاس بر راه‏حل‏های استعمارگران و بر تصامیم ظالمانۀ سازمان ملل تأکید کرده و بر پلان‏های شوم امریکائی(تشکیل دو دولت یهود و فلسطین) و بالای صلح با یهود تأکید کردند. اشتراک کننده‌گان زیر چتر اجلاسی‌که به زعم خود برای دفاع "شرافت و کرامت مسلمانان در قدس و قبۀ صخره" جمع شده بودند، جرئت تصمیم ناچیز-اخراج سفرای کشورهای را که قدس را پایتخت یهود شناختند و یا اخراج سفرای دولت یهود- قطع روابط با آن را نتوانستند اتخاذ نمایند؛ بلکه آن‌ها تنها اکتفاء به اتخاذ قطع روابط تجاری با کشورهای شدند که قدس را پایتخت یهود پذیرفته اند. این موقف‌گیری تمام سروصدای دروغین آن‌ها را ثابت ساخته و واقعیت حکام را افشاء می‌سازد که آن‌ها از خود موقفی ندارند و هرآن‌ موقف‌گیریی که دارند، به فرمایش رهبران غربی خود اتخاذ می‌کنند.

اشتراک کننده‌گانِ اجلاس استانبول هیچ هماهنگی برای آزادی غزه، قدس و فلسطین را نداشتد و خود آن‌ها عامل اصلی تضعیف آزادی اند و هرکدام با استفاده ازین اجلاس، اهداف آقای غربی خود را تقویه و اظهار داشتند. از جمله: برخی با استفاده ازین کنفرانس برای انتخابات آتی کشورش برای خود کمپاین کرد تا اهداف امریکا را درست تطبیق کند و برخی‏ها تلاش کردند تا بالای پلان معروف امریکا "معاملۀ قرن" فشار وارد کنند. برخی را اروپا فراخواند تا سیاست امریکا را به چالش بکشانند که می‌خواهد در منطقه با استفاده از فسخ توافقنامۀ هسته‏ای ایران، سهمیۀ بزرگی از اقتصاد منطقه را بدست داشته و اروپا را کنار بزند. غزه، شهداء، زخمی‏ها قدس و مشکلات آن را شامل سیاست‌های اساسی خود نکردند، مگر اظهارات میان‏خالی مانندی‌که تیر از کمان می‌برآید از دین خارج گردیدند.

بر امت است، زمانی‌که معامله‏گری حکام مزدور خود را می‏بنند، برای سقوط آن دست بکار شده و آن‌ها را نگذارند تا از خون امت به نفع اهداف استعماری غرب استفاده نمایند، و بالای فرزندان خود در ارتش‏های اسلامی فشار بیاورید تا این نظام‌ها را سقوط داده، قدرت غصب شده را بازگردانند و دعوتگران خلافت راشده برمنهاج نبوت را نصرت داده و با خلیفه(سپر) که از عقب وی جنگ پناه گرفته می‌شود، بیعت صورت گیرد تا در نتیجه ارتش منظمی را برای آزادی معرج رسول الله صلی الله علیه وسلم و تمام بلاد غصب شده گسیل دهد. هیبت و قدرت مسلمانان را بازگردانند و کسانی‌که نیت شوم به سوی ما دارند، درس فراموش ناشده دهند.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾

[محمد: 7]

ترجمه: ای مؤمنان، شما اگر الله(سبحانه وتعالی) را یاری کنید(یعنی دین و پیغمبر الله سبحانه وتعالی را) الله(سبحانه وتعالی) هم، شما را یاری می‌کند و ثابت قدم می‌گرداند.

برگرفته از جریدۀ الرایه

نویسنده: علاء ابوصالح

عضو دفتر مطبوعاتی حزب التحرير-سرزمین مبارك فلسطين