پیامی از مسجد در پایتخت تونس تحت عنوان "رمضان... احیاء (و زنده داری) احکام قرآن"
جمعه، 16 رمضان مبارک 1439هـ / 01 جون 2018م

از حضرت انس بن مالك رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود:

«لَغَدْوَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ رَوْحَةٌ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا»

(رواه البخاری)

ترجمه: يک صبح تا ظهر و يا يک ظهر تا غروب(که از خانه به قصد جهاد) در راه الله(سبحانه وتعالی بيرون برويد) بهتر و ارزشمندتر است از دنيا و هر آن چه در آن است.

امام ابن حجر در شرح این حدیث فرموده است: "وَالْغَدْوَةُ" به فتحه، یک مرتبه بیرون شدن از اول روز الی نصف روز را گویند؛ در هر موقعی‌که باشد. "وَالرَّوْحَةُ" یک مرتبه بیرون شدن بعد از زوال الی غروب آفتاب را گویند؛ در هر موقعی‌که باشد، و مراد از "فِي سَبِيلِ اللَّهِ" یعنی جهاد در راه الله سبحانه وتعالی می‌باشد. اما مفهوم لفظ: "خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا" را ابن دقیق العید چنین شرح نموده است: «این لفظ دو احتمال دارد:      

۱. بنابر نفس تحقیق، از باب تنزیل غائب به منزلۀ محسوس می‌باشد؛ زیرا دنیا در نفس خود محسوس بوده و طبیعتاً قابل تعظیم می‌باشد، لذا طبق این واقعیت، فضیلت بر آن داده شده است؛ در غیر این، معلوم و هویداست که تمام دنیا به یک ذرۀ آن‌چه در جنت است، مساوی شده نمی‌تواند.

۲. اینست که  این مقدار از ثواب بهتر است؛ از ثواب کسی‌که کل دنیا برایش میسر باشد و آن را در طاعت الله سبحانه وتعالی انفاق کند.  همین قول دوم را در حدیث مرسل حسن که ابن مبارک در کتاب "الجهاد" روایت کرده است، تائید می‌کند. چنان‌چه فرموده است:

«بَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جَيْشًا فِيهِمْ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ رَوَاحَةَ، فَتَأَخَّرَ لِيَشْهَدَ الصَّلَاةَ مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ مَا أَدْرَكْتَ فَضْلَ غَدْوَتِهِمْ»

ترجمه: رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لشکری را آماده ساخت که در آن عبدالله بن رواحه حضور داشت؛ وی بخاطر شرکت در نماز با رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تأخیر کرد؛ نبی کریم صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ برایش فرمود: قسم است به ذاتی‌که نفسم در اختیار اوست؛ اگر آن‌چه در روی زمین است، در اختیارت باشد و آن را در راه الله(سبحانه وتعالی) انفاق کنی، فضیلت و ثواب یک مرتبه برامدن در صبح گاهی در راه جهاد را را نمی یابی.

به هرحال در این حدیث خفت یا سبکی امور دنیا و ارزش و بزرگداشت امر جهاد بیان شده است، لذا برای کسی‌که به اندازۀ یک تازیانه(قمچین) جای در بهشت نصیبش شود، گویا که چیزی بسیار عظیم وبزرگی را نصیب شده باشد که بالاتر از دنیا و آن‌چه در دنیاست می‌باشد.

نکته جالب در این رابطه آنست که سبب تأخیر در این جا عبارت از میل به سوی سببی از اسباب دنیا می‌باشد، لذا تأخیر کننده را تنبیه می‌کند که این مقدار کم و ناچیز جنه افضل وبهتر است از جمیع آن چه در دنیا می‌باشد.»

سخن حق این جاست که مسلمانان نزدیک به صدسال می شود که توسط حکامی‌که فرضیت جهاد را ضایع کرده اند، ابتلاء می‌شوند. حقیقت کلام این است که هرگاه یک بر آمدن صبحگاه و شامگاه جهاد در راه الله سبحانه وتعالی این قدر فضل و مکانتی را برخوردار باشد، پس حتمی و لازمی است بر مسلمانان تا هم حکام خود را و هم معاملۀ خود را با آن‌ها تغییر دهند و برای خود حاکم واحدی را تعیین کنند که بالای‌شان به اساس کتاب الله و سنت رسول اللهﷺ حکم نماید و شرایع اسلام را برای شان اقامه نماید که جهاد فی سبیل الله کوهان آن شریعت می‌باشد.

بنابر این، ای مسلمین جهان شما را دعوت می‌دهیم بر این‌که بیائید با عاملین برای اقامۀ شرع الله سبحانه وتعالی در روی زمین همکاری نمائیم و با اقامۀ دولت اسلامی و نصب خلیفۀ واحد برای مسلمین همه یک جا باهم از عقب آن خلیفه جنگ و مقاتله نموده و خود را از عذاب پروردگار نجات دهیم.

هفتاد سال بر فاجعه و روز سیاه سرزمین مبارک فلسطین(غصب و اشغال فلسطین و تأسیس دولت یهود) گذشت و تا هنوز از همین زخم درد می‌کشد، دردِ از دست دادنِ قطعه‌ای از سرزمین اسلامی و اشغال شدن آن، درد توطئه علیه سائر اکناف این سرزمین مبارک(فلسطین)، درد مصیبت‌هایی‌که به سبب آن  کسانی هستند که پناهجویان نسل پس از نسل می‌نامند، درد حالت مسلمانانی که نه این سرزمین را آزاد کردند و نه بر دشمن هجوم برده و آن‌ها را مهار کردند، و نه به برادران خویش-که از ظلمِ یهود و کشورهای غربی استعمارگر و حکام جبریۀ پست و فرومایه که با یهود همکاری می‌نمایند، به آن‌ها پناه بردند- مهربانی ورزیدند و نه قرابت و خویشاوندی و عهد و پیمان را مراعت نمودند.

در یادبود هفتادومین سالروز فاجعۀ سرزمین مبارک(فلسطین)، حزب التحریر-ولایه لبنان کنفرانس سیاسی را در اردوگاه عین الحلوه زیر نام "هفتاد سال فاجعه... آیا اصل قضیه واضح گردیده است؟!"-که این کنفرانس را استاد توانا احمد القصص ارایه می‌نماید- برگزار می‌نماید.

حمزه پارسا

حزب التحریر-ولایه سودان به روز سیزدهم رمضان مبارک 1439هـ.ق افطاری رمضانی را با حضور پر شکوه علمای کرام، سیاست‌مداران، خبرنگاران و اهل رسانه برگزار نمود. حزب همه ساله افطاری دائر می‌نماید؛ اما این افطاری از سائر افطاری‌ها از لحاظ شکل، محتوا و حاضرین متمایز بود. استاد ابراهیم عثمان ابوخلیل سخنگوی رسمی حزب التحریر-ولایه سودان به سخنرانی پرداخته و مهم‌ترین مشکلات این سرزمین(سودان) را مورد بررسی قرار داد؛ سپس به حاضرین سه پیام ذیل را ارایه نمود:

در پیام اولی علمای کرام را این چنین مورد خطاب قرار داد: «باید علماء در رأس قافلۀ بیان حق و رهبری امت قرار داشته و مسلمانان را به برپایی خلافت تشویق نمایند، و هم‌چنان قدرت‌مندان و نیرومندان را به سوق دادن امت برای برپایی خلافت و بیعت با خلیفه، فرا خوانند.» در پیام دومی؛ رهبران سیاسی را مورد خطاب قرار داده و برای‌شان تذکر داد که: «آن‌ها مسلمان و فرزندان مسلمان هستند و باید در طرح‌های خویش پابند به اسلام عظیم بوده باشند.» و در پیام سومی خبر نگاران و اهل رسانه را مورد خطاب قرار داده و به آن‌ها این چنین نصیحت فرمود: «باید انعکاس دهندۀ اوضاع امت، زبان حق و صداقت امت باشید؛ نه بوق غرب با ادعای بی‌طرفی.»

سپس به مهمانان عزیز فرصت داده شد تا در مورد سخنان ابوخلیل تبصره داشته و نظریات خویش را ارایه نمایند. اولین تبصره از سوی دکتور ابراهیم احمد الکاروری دبیرکل هیئت علمای سودان با این محتوا ارایه گردید: «کسی‌که حزب التحریر را مورد بررسی قرار دهد، حزب را  از لحاظ ثبات، استقامت و فعالیت از سائر احزاب متمایز می‌یابد و از خلال کارکردهای حزب، ثابت گردیده است که نسبت به سائر احزاب در این سه چیز برتری دارد. بنابر این، حزب در اسلامیت، زحمات و موضع گیری‌هایش اصیل و بی‌نظیر است.» سپس دکتور عوض حسن ناظر کل اخوان المسلمین-سودان نظریات خویش را ارایه نموده و از سخنان ابوخلیل قدردانی نمود و در حق حاضرین دعای خیر نمود. هم‌چنان دکتور محمد عبدالله الغبشاوی-یک تن از اعضای رهبری علمای سودان- صحبت نموده و در سخنان خویش به میان آوردن نسل جدیدی‌که با عزت و کرامت مزین بوده و از سرخمی، ناتوانایی و خواری به غرب دور بوده باشد، فرا خواند.

استاد عثمان ادریس ابورأس معاون رئیس حزب سوسیالیستی رستاخیزعربی-شاخۀ سودان- نیز صحبت نموده و در سخنان‌اش بیان نمود: «باید این نظام فاسد از میان برداشته شود؛ زیرا در حق اسلام بزرگترین خیانت را مرتکب شده است.» هم‌چنان استاد عادل هلال-خبرنگار- این چنین نظریات خویش را ابراز نمود: «حزب التحریر نه تبدیل شده و نه در آن تغییر آمده است؛ بلکه بر مبدئی خود ثابت و پابرجا است... اگر تمام احزاب سیاسی بتوانند به مبدئی‌که حزب التحریر بواسطۀ آن متمایز گردیده است، استوار باشند، اوضاع این سرزمین بهتر خواهد شد.» سپس استاد حسن السمانی رئیس جنبش اصلاح، از فرصت استفاده نموده و حاضرین را به کار نمودن برای تغییر نظامی‌که تهداب این سرزمین را تخریب نموده است، فرا خواند.

قابل ذکر است که حضور پرشکوه علماء و سیاسیون؛ از جمله: دبیرکل هیئت علمای سودان و پروفیسور محمد عثمان صالح رئیس هیئت علمای سودان، استاد محمد امین عبد الرزاق دبیر سیاسی حزب کنگرۀ ملی، استاد فضل السید شعیب رئیس حزب حقیقت فدرال، شیخ عبدالرسول النور فرماندار سابق کردفان، استاد حسن عبدالحمید نمایندۀ پارلمانی اخوان المسلمین، استاد حامد تورین رئیس حزب نیروهای متحد سودان، دکتور یوسف الکوده رئیس حزب اعتدال اسلامی، دکتور عبد العزیی دبیرکل ارگان منبر وحدوی، دکتور محمد الجزولی نمایندۀ ویژۀ حزب امت واحده و جمعی فراوانی‌که در رأس آن‌ها استاد رشید و احمد محمد و تعدادی از رؤسا و مسئولین روزنامه‌ها و خبرنگارانِ رسانه‌های محلی و جهانی قرار داشتند، این افطاری را ویژه و متمایز ساخته بودند.

و در پایان افطاری سالانۀ حزب التحریر، حاضرین با یکدیگر در منظرۀ مملوء از الفت و دوستی با هم دیگر خدا حافظی نموده و یک دیگر را در آغوش گرفتند، که این خودش بیانگر قادر بودن اسلام بر متحد ساختن فرزندان امت در یک صف و یک پارچه ساختن امت مسلمه تحت قیادت اسلام عظیم است. والحمد لله رب العالمین.

حمزه پارسا