(ترجمه)

«من التمس رضى الله بسخط الناس رضي الله عنه وأرضى الناس عنه ومن التمس رضا الناس بسخط الله سخط الله عليه وأسخط عليه الناس.» [رواه ابن حبان/ترمذی]

ترجمه: کسی‌که خوشنودی الله (سبحانه وتعالی) را درحالی طلب کند که مردم از وی ناخوشنود شوند، الله (سبحانه وتعالی) از او راضی می‌شود و مردم را نیز از وی راضی خواهد کرد؛ و اما کسی‌که خوشنودی مردم را درحالی طلب کند که الله (سبحانه وتعالی) از وی ناخوشنود شود، الله (سبحانه وتعالی) هم بر او و هم بر آن مردم خشم‌گین خواهد شد.

توضیح حدیث

الف) در روایت ترمذی راوی نقل می‌کند که معاویه رضی الله تعالی عنه به عایشه رضی الله تعالی عنها نامه فرستاد تا وی را نصیحت کند، او پاسخ‌اش نوشت که من این را از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم.

ب) نتایج اعمال یک شخص به دست الله سبحانه وتعالی است که می‌تواند مردم را علیه‌اش قرار دهد یا در برابرش بی‌احترام کند. لذا کسب خشنودی مردم با عمل کردن علیه اسلام یا سازش‌گری اصلاً کارآمد نیست، چون این‌گونه نه مردم را از خود کاملاً راضی می‌کند و نه رضایت الله سبحانه وتعالی را به‌دست می‌آورد. 

ج) برعلاوه، این روایت در سنت تمام پیامبران نیز انعکاس یافته‌است؛ زمانی‌که آن‌ها قوم خویش را دعوت می‌کردند، مورد پذیرش‌شان قرار نمی‌گرفتند. اما آنانی‌که به‌دنبال رضایت الله سبحانه وتعالی بودند، نهایتاً الله سبحانه وتعالی نصرت را نصیب‌شان کرد.

د) شخصیت اسلامی ساده و متمایز است، چون دیدش از زندگی تنها بر یک مبدأ و مبنا استوار است و هر تصمیم، قضاوت و عمل‌اش بر اساس همان دید شکل می‌گیرد، دید مراجعه به قرآن و سنت به‌خاطر کسب رضایت الله سبحانه وتعالی. شخص مؤمن برای این منظور به سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای التفات نمی‌کند، از درستی آن‌چه بدان دعوت می‌کند مطمئن است، بر آن‌چه از جانب مردم به او می‌رسد صبور است و نصرت را تنها از الله سبحانه وتعالی می‌طلبد.