ابی هریره می‎گوید که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«الصیام جنة، فلا یرفث ولا یجهل، وإن امرؤ قاتله او شتمه فلیقل إنی صائم. مرتین، والذی نفسی بیده لخلوف فم الصائم أطیب عند الله من ریح المسک، یترک طعامه وشرابه وشهوته من اجلی، الصیام لی، وأنا اجزی به، والحسنة بعشر امثالها.» (سنن بن ماجه)

ترجمه: روزه سپر است، هرگاه یکی از شما روزه داشت، ناسزا نگوید و با کسی در گیر نشود و اگر کسی او را دشنام داد و یا با او جنگ کرد، دو بار برایش بگوید: من روزه‌دارم. قسم به ذاتی‌که جان من محمد در دست اوست، بوی دهن شخص روزه‌دار نزد الله (سبحانه وتعالی) از بوی مشک بهتر است، (الله می‌فرماید) روزه‌دار، خوردن، نوشیدن و شهوت خود را بخاطر من ترک می‏کند. روزه گرفتن برای من است و من پاداش آن‌را کامل می‎دهم و در مقابل هر کار نیکی ده حسنه داده می‏شود.

دوستان گرامی!

بهترین کلام، کلام الله سبحانه وتعالی و بهترین راهنمایی، راهنمایی رسول الله، محمد بن عبد الله صلی الله علیه وسلم می‌باشد؛ اما بعد:

این حدیث شریف ما را به اعمالی راهنمایی می‎کند که باید در جریان این ماه رمضان که در نزد الله سبحانه وتعالی با عظمت و مبارک است، دربارۀ آن‌ها فکر کنیم و نسبت به آن‌ها حریص باشیم. هم‌چنان رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را آگاه ساخته که روزه سپر است و در روز قیامت برای ما محافظ و حجت می‌باشد.  به ما دستور داده  شده که روزه را بدون ناسزا گفتن و جنگ نمودن ادأ کنیم؛ به گونه‌ای که از ما سخن و یا کاری سر نزند که در آن معصیت و مخالفت از ذاتی باشد که روزه را برای ما فرض نموده است که همانا ذات الله سبحانه وتعالی می‎باشد و این‌که قصداً مرتکب گناه نشویم. به انجام روزه به روشی‌که الله سبحانه وتعالی برای ما امر فرموده است، کاملاً مشتاق باشیم و به این نگاه نکنیم که مطابق میل‌مان است یا خیر.  هم‌چنین رسول الله صلی الله علیه وسلم رهنمون‌های دیگری را برای ما ارائه نموده که بر ما لازم است تا در این ماه مبارک رمضان از آن‌ها پیروی کنیم؛ اینکه اگر کسی خواست با ما بجنگد و یا با رفتار و کردار خود ما را خشمگین سازد، باید به او جوابی بدهیم که ما را از گناه باز دارد تا با ناسزا گفتن و جنگ کردن در روزۀ ما خلل ایجاد نشود. آن جواب اینست که بگویی "من روزه‌ دارم" و این معنی را افاده می‏کند که من در حال ادا نمودن عمل بزرگی هستم که مرا به آفریدگارم نزدیک می‏نماید و من نفس خود را از خوردن، نوشیدن و گناه در این وقت نگهداشتم. از ما خواسته شده که این جمله را دو بار تکرار کنیم تا بر این تأکید کند که من این عمل را فقط برای رضای الله انجام می‏دهم، تا شخص ظالم دست از سرت باز دارد.

این حدیث شریف به عملی اشاره می‎‏کند که روزه‌دار آن را احساس می‎کند و همواره از آن شکایت دارد و آن عبارت از بوی دهانش در هنگام روزه است. پس رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را آگاه ساخته که این بوی اگر چه آزار دهنده است، لیکن در نزد الله سبحانه وتعالی از بوی مشک بهتر و خوشبوتر می‌باشد. این حدیث ما را به صبر و دوری جستن از شکایت تشویق می‎کند؛ زیرا این برای مسلمان یک اصل است که باید چیزی‌که الله سبحانه وتعالی دوست دارد، دوست بدارد و از چیزی‌که در نزد الله سبحانه وتعالی ناخوشایند است، بدش بیاید و بخاطر حب الله سبحانه وتعالی از این بوی شکایت نکند که در این هم اجر و پاداش است.

این حدیث ما را آگاه می‎سازد که انسان با غذا و آب زنده است و این دو در زندگی دنیا برای انسان‌ها فتنه است. الله سبحانه وتعالی فروتنی و از خودگذری را که برای روزه‌دار پیش می‎آید، می‎داند و از نیت‌ها آگاه است که آیا بخاطر تقرب الله سبحانه و تعالی روزه گرفته یا خیر. تمام اعمالی‌که مسلمانان انجام می‎دهد، باید خاص برای الله سبحانه وتعالی باشد؛ مگر این‌که روزه‌ها از یکدیگر متفاوت است، یعنی این‌که هرکس به اندازۀ کوشش خود ثواب می‎برد و الله سبحانه وتعالی هرکس را به اندازۀ رنج و تلاشش پاداش می‎دهد؛ چنانچه اعمال نیک تا ده برابر زیاد می‎شود و تمام این‌ها لطف و مهربانی الله سبحانه وتعالی بر بندگان نیکوکارش می‌باشد.

پروردگارا، ما را مستحق این رحمتت بگردان و تمام اعمال ما را مورد قبول درگاه خود قرار بده! و روزه و قیام ما را بپذیر و در روز قیامت بهترین پاداش را بر ما عنایت فرما! اللهم آمین!

نویسنده: ماهر صالح

مترجم: حسین سلحشور