(ترجمه)

در فتح الباری شرح صحیح البخاری با اندکی تصرف در باب "کن فی الدنیا کاَنّک غریب اَو عابر سبیل" از عبدالله بن عمر رضی الله عنه روایت شده است که گفت:

«أخذ رسول الله صلی الله علیه وسلم بمنکبی فقال؛ "کن فی الدنیا کأنک غریب أو عابر سبیل"وکان ابن عمریقول: إذا أمسیت فلا تنتظرالصباح و إذاإصبحت فلا تنتظر المساء وخذ من صحتک لمرضک ومن حیاتک لموتک»

ترجمه: رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم شانه‌های مرا گرفت و فرمود؛ در دنیا چنان زندگی کن که گویی رهگذر و یا مسافر هستی! ابن عمر رضی الله عنه می‌فرماید: هنگامی‌که شام کردی منتظر صبح نباش و هنگامی‌که صبح کردی منتظر شام نباش، در تندرستی خود چیزی را برای ایام مریضی و در وقت زندگی چیزی را برای مرگ خود قرار ده!

این حدیث از لحاظ  فایده و ارزش از جمله بزرگ‌ترین احادیث به حساب می‌آید و پندها و اندرزهای بزرگی را در خود جای داده است، مؤمن را به سوی مسکن و جایگاه حقیقی‌ وی -که زندگی کردن در آن‌جا برایش سزاوارتر است- سوق می ‌هد؛ نه این‌که به دنیا تکیه کند، آن را وطن و مسکن خود قرار دهد و در آن آرام گیرد؛ بلکه باید برای روز مرگ و قیامت آماده شود؛ روزی‌که مال و فرزند برای انسان هیچ نفعی ندارد؛ مگر این‌که با قلب سلیم به نزد الله سبحانه وتعالی برود.

ای مسلمانان! دنیا گذرگاهی برای آخرت است. مسلمان در دنیا به گونه‌ای زندگی می‌کند که گویی مسافر و یا رهگذر است و قلبش به دنیا وابسته نیست. می‌داند که هر قدر سفرش در دنیا طولانی باشد، بازهم این گذرگاه را ترک کرده و به سوی دارالقرار رهسپار می‌شود. "بدون شک که آخرت دارالقرار است".

بنابراین، همان‌طور که ابن عمر رضی الله عنه از این سخنان رسول الله صلی الله عله وسلم آگاه شد، بر مسلمانان امروز نیز لازم است تا از آن‌چه او درک کرد آگاه شوند؛ چنانچه کار کردن برای اعزاز و تقویت دین مبین اسلام در رأس این آگاهی قرار دارد؛ خصوصاً بعد از این‌که اسلام دهه‌هاست از زندگی عملی انسان‌ها کنار رفته و مسلمانان باید با سرعت و جدیت تمام برای اقامۀ دولتی تلاش کنند که دوباره دیگر اسلام را بالای مردم تطبیق می‌کند.

پروردگارا، خلافت راشده بر منهج نبوت را زود تر نصیب مان بگردان تا به وسیلۀ آن پریشانی مسلمانان و مشکلاتی را که دامن‌گیر این امت شده از بین ببریم!

پروردگارا، زمینت را با نور وجه کریمت منور بگردان! الهم آمین!

مترجم: خبیب عرب