(ترجمه)

خبر:

امانویل ماکرون رئیس جمهور فرانسه با بیان نکاتی عزم خود را جهت رسیده گی به درخواست پناهنده گان در لیبیا اعلام کرده است، سرزمینی که هزاران تن آن در حال فرار از مبارزه هستند. او گفت: «وی امیدوار است که مردم با این طرح از به عهده گرفتن خطرات و تلاش ها برای سفرهای خطرناک در سراسر آب های مدیترانه اجتناب کنند.»

تبصره:

پس از سال ها استعمارگرایی و استعمار نو، مداخله مداوم در هر بخش زنده گی آن دسته از مردمی که استعمار شده اند، هنوز وجود دارد. رئیس جمهور فرانسه با استعداد استدلال می کند که من مشکل کسانی که از دست حکومت استعماری حاکم در لیبیا فرار می کنند حل می نمایم؛ در حالی که لیبیا توسط فرانسه نه، بلکه از طرف ایتالیا استعمار شده و تاریخ آن مانند دیگر کشورهای مستعمره می باشد. غارت، تقسیم منابع، پرداخت قرضه های بزرگ، فرمانروایی حاکم دیکتاتور و دست نشانده که در عملکردها اصلاً مفید نبوده و به خواست باداران خود کار می کنند، از نشانه های این استعمار است.

لیبیا امروزه در معرض آشفته گی قرار گرفته و به میدان رقابت و مبارزه بین انگلیس، امریکا و سایر قدرت های دیگر؛ از جمله فرانسه و ایتالیا بدل شده و نمی خواهند آن را از دست بدهند. قدرت های جهان یک بار دیگر طالب کنترول سرزمین های استراتیژیک و ثروت مندی که از ثروت استثنایی برخوردار اند، می باشند؛ اما مردم این سرزمین رنج می برند. لیبیا هم چنین دروازه سراسری در شمال افریقا برای رسیدن به اروپا است و مقصدی است برای مهاجران تا به سرزمین های دیگر برسند. برخی از مردم آن به دنبال رونق اقتصادی هستند و بعضی دیگرشان بخاطر مصیبت هایی که بالای شان آمده از سرزمین های خود فرار می کنند و قدرت های استعماری نمی توانند، انکار کنند که سیاست های شان باعث بحران ها و مناقشات بسیار شده و از جمله علل و دلایلی اند که مردم مجبور به ترک خانه و کاشانهٔ خویش می شوند.

وینسنت کوستل فرستاده ویژه سازمان ملل در امور مدیترانه ای گفت: «تا زمانی که مهاجران به لیبیا می رسند، اغلب دیر شده است. فکر می کنم ۳ صدهزار افریقایی خارج از لیبیا سعی می کنند به اروپا سفر کنند و یا در لیبیا کار کنند. آن ها در بازداشتگاه لیبیا یا در انبارها، در اصطلاح بنام "خانه های ارتباط" در دست قاچاقچیان زنده گی می کنند.» وی می افزاید: «اوباما در تلاش است تا عزیمت مردم را در لیبیا افزایش دهد.» (منبع: رویترز، ۱۸ جولای ۲۰۱۴م) پناهنده گان در این مراکز بسیار آسیب پذیر هستند و ماکرون نیز پیشنهاد مشابهی را ارایه می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که آسترالیا نیز در جزیرۀ اقیانوس آرام نائورو، دارای بازداشتگاه هایی می باشد که در آن جا مهاجران مورد سوء استفاده و بدرفتاری قرار می گیرند. بنابر این، کشورهای غربی چه طور مراکزی را که ادعای کمک به پناهنده گان می کنند، تحت اداره دارند؟ اگر طرز فکر این باشد که پناهنده گان به کمک نیاز ندارند و یا آن ها را به جای دیگر باید انتقال داد، آیا ما کدام راه حل به این طرح می بینیم؟

در زمان رسول الله صلی الله علیه سلم پیوند اخوت و برادری در بین انصار و مهاجرین سبب سوق دادن مدینه بسوی ثبات و پایداری شد. هم چنین ادعا می شود که در زمان تفتیش عقاید یهودیان از جانب اسپانیایی ها، یهودیان به دولت خلافت پناه بردند. و نیز بایزید آتاهانی که خلیفه وقت بود، به منظور نجات مسلمانان و غیرمسلمانان از چنگال قتل عام مسیحیان، نیروی دریایی به اسپانیا فرستاد، به فرماندار خود دستور پذیرش دوستانه مسلمانان و غیرمسلمانان و امر کشتن ماسن را داد؛ زیرا وی در برابر غیرمسلمانان از خشونت کار گرفت و آن ها را به قتل رساند و هم چنین مانع ورودشان به دولت خلافت شده بود.

مشکل پناهنده گان و مهاجران مشکلی است که از سوی اروپا به وجود آمده است؛ اما هدف آن ها اینست که با ارایه راه حل های نامناسب، غیر عملی و سرکوب گرایانه خود برای قربانیان سیاست های گذشته و سیاست های برحال، دستان خود را شستشو داده و خود را تبرئه نمایند. بازگرداندن شیوه زنده گی اسلامی تحت دولت خلافت، بر اساس روش نبوت تنها خدمت به مردم و کمک به مردم است و تنها این نظام روابط خارجی را بنابر دستورات الله  سبحانه وتعالی تنظیم می نماید. تا زمانی که سیاست خارجی بر پایه حرص، طمع و سلطه بر دیگران باشد، شکست ها ادامه پیدا خواهد کرد و مشکلات ادامه خواهد داشت.

﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ﴾

[انبیا: ۱۰۷]

ترجمه: و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.

نویسنده: نازیه رحمانی

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر