(ترجمه)

خبر

ثارنوال عمومی پایتخت اردن (عمان) حکم قضائی را مبنی بر پایان بخشیدن اعتصاب اعضای اتحادیۀ معلمان، اعضای هیئت مرکزی، گروهای فرعی و ادارات مربوط به آن را صادر کرد و از آنان درخواست نمود تا به کارشان توقف داده و دفاترشان را که از مدت دوسال بدین‌سو فعال بود، پایان بخشند. به دنبال آن تعدادی از سرپرستان اتحادیۀ معلمین از سوی نیروی‌های امنیتی بازداشت شدند. علت بازداشت آنان را چندین قضیه تشکیل می‌دهد:

اولاً: زیاده‌روی‌های اقتصادی بررسی‌شده نزد ثارنوال عمومی توسط هیئت مبارزه با فساد.

ثانیاً: تصمیمات صادر شده از نشست اتحادیۀ معلمینی‌که بر اساس ادعاهای‌شان بعضی از اقدامات تحریک‌کننده علیه حکومت را به همراه داشت.

ثالثاً: ویدیوهای منتشر شده از سوی معاون رئیسی‌که مربوط به عمان بوده و نزد دبیرکل بررسی شده است می‌باشد که از طریق وسایل ارتباطی دست‌به‌دست می‌شود.

تبصره

آموزش، مکاتب و معلمین همواره مورد هدف سهام‌داران حکومتی وابسته و مزدور، برای عملی کردن نقشه‌های باداران‌شان بوده تا که علم را حقیر و ناچیز شمرده و مغزهای متفکر و فعال را از بین ببرند. این سهام‌داران اسلوبی را روی دست گرفته‌اند که مغزهای متفکر و فعال را دگرگون ساخته، آن‌ها را خدشه‌دار سازند و در نتیجه آنان را به سکولرهای بی‌دین مبدل سازند. با استفاده از آن اسلوب می‌خواهند که جلو نسل متعلم آگاه را که برای بیداری و آوردن نهضت سعی می‌نمایند را بگیرند و به وسیلۀ فعالیت‌های سکولرسازی و تقالید کورکورانه و اسالیب دیگری از این قبیل، آنان را فاسد نمایند؛ همان‌طوری‌که فاسد نموده‌اند.

معلم مربی، مورد هدف این گلوله‌های زهرآگین‌شان قرار می‌داشته باشد و آنان برای رسیدن به هدف بزرگ‌شان آخرین پله را می‌پیمایند تا که جایگاه و مقام اجتماعی و اقتصادی معلم را خدشه‌دار نمایند؛ طوری‌که حقوق ماهوار معلم، ضروریات اساسی آن را کفایت ننموده و در نتیجه معلم را وادار به انجام وظایف دیگری می‌کند که شایستۀ مقام، موقف و دانش او نبوده و این خود باعث می‌شود که وی اگر صدایش را به عنوان اعتراض‌کننده بلند نماید و حقوق‌اش را مطالبه نماید، نتواند بر آن چیره شود و برعکس بتوانند صدایش را خاموش نمایند!

حکومت‌های عربی میزان نیرومندی معلمان را؛ مخصوصاً زمانی‌که متحد شوند و به یک صدا صحبت نمایند، می‌دانند. معلمان تعداد قابل ملاحظه‌ای را تشکیل می‌دهند. به همین دلیل است که اتحادیه‌های معلمان یا ممنوع‌الفعالیت می‌باشند و یا تمام تحرکات آن و اعمال آن‌ها مورد تعقیب و پیگرد قرار دارد؛ مخصوصاً زمانی‌که به شکل مستقیم مصالح‌شان را به خطر مواجه سازند و از فسادشان سخن به عمل آورند.

حوادثی‌که در این اواخر در اردن اتفاق افتاده است، مثالی از آن می‌باشد؛ طوری‌که اتحادیه معلمان – بزرگ‌ترین اتحادیه حرفه‌ای – یکی از برجسته‌ترین منابع مخالف در کشور به شمار می‌رود. معلمان به خاطر به دست آوردن بعضی از حقوق‌شان و بهبود اوضاع اقتصادی‌شان اعتصاب کردند، حکومت اعتصاب اتحادیه و اعضایش را فراموش نکرده و از رسیدن به هدف‌شان سوء استفاده کرده است. در این اواخر برای حکومت فرصت مهیا شد تا که درخواست اتحادیه معلمین را عملی نماید؛ آن‌هم بر حسب شرایط توافق دو جانبه؛ ولی رئیس حکومت الرزار به درخواست‌شان به اسلوبی؛ هم‌چو: استفاده از زور، ایجاد وحشت و تهدید نمودن، رد نمود و سرپرست امور اتحادیه معلمان به عنوان جواب به این عمل‌کرد فجیح‌اش حکومت نخست وزیر را مورد انتقاد قرار داد، این همان چیزی است که حکومت آن را کمپاین تحریک‌کننده بر علیه خود می‌پندارد و دادستان کل، سرپرست اتحادیه معلمان را متهم به راه‌اندازی اقداماتی بر علیه حکومت نموده است. علاوه بر این، بر حسب ادعاهای‌شان معلمین را متهم به اعمال غیرقانونی در عرصۀ امور اقتصادی و اداری کرده است. به همین دلیل، اتحادیه معلمین تعطیل شده، دفتر مرکزی و 12 بخش فرعی آن به مدت دو سال بسته شد و سپس تعدادی از سرپرستان اتحادیه بازداشت شدند.

این پیام روشنی است برای به وحشت انداختن هر آن‌که حق را بازگو کند یا بخشی از آن را پیش ببرد و سرکوبی است برای هر آن‌کسی‌که احتمال می‌رود که صدایش را علیه فساد و بدی حکومت‌ها بلند نماید.

این تلاش دیگری است برای حقیر نمودن و سقوط دادن معلم پیشوا و برخورد با آن به حیث مجرم و به حیث کسی‌که خارج از چارچوکات قانون می‌باشد و با آن طوری رفتار می‌کنند که گویا یک فرد فاسد و رشوت‌خواری است که هیچ وجدان و حقی را مدنظر نمی‌گیرد.

و اما محال است که این سهام‌داران حکومتی به هدف خود نایل شوند؛ زیرا مردم از فساد حکومت‌ها آگاه شده‌اند؛ هرچند که آنان مردم را تحت نام‌های مختلف بترسانند و فریادهای‌شان را سرکوب نمایند. با آن‌که معلم با اوضاع اقتصادی بدی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند؛ بازهم به عنوان معلم مربی رسالت انبیاء و رسولان را به پیش برده، ایفای وظیفه خواهد کرد و هم‌چنان به موقف‌اش باقی خواهد ماند؛ هرچند که راه طولانی شود و مشقت افزایش یابد.

﴿وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴾

[توبه: 105]

ترجمه: بگو (هرچه می‌خواهید) انجام دهید (خواه نیک، خواه بد؛ اما بدانید که) الله اعمال (ظاهر و باطن) شما را می‌بیند (و آن‌ها را به حساب شما ثبت می‌کند) و پیغمبر و مؤمنان اعمال (ظاهر) شما را می‌بینند و (به نسبت خوبی و بدی، با شما دوستی یا دشمنی می‌ورزند. این در دنیا، و اما) در آخرت به سوی الله (سبحانه و تعالی) برگردانده می‌شوید که آگاه از پنهان و آشکار (همگان و دیدنی و نادیدنی جهان) است و شما را بدان‌چه می‌کنید، مطلع می‌سازد (و پاداش اعمال و اقوال‌تان را می‌دهد.)

نویسنده: مسلمه الشامی (ام صهیب)

مترجم: محمد مزمل

(ترجمه)

خبر

روز سه‌شنبۀ گذشته، حکومت پاکستان از نقشۀ سیاسی جدید خود در ارتباط به تعامل با کشورهای دیگر پرده برداشت که به طور اساسی موقف طویل‌المدت خود را که به عنوان جناح درگیر در ارتباط به کشمیر و سیرکریک بود، تأیید نمود. (منبع: داون نیوز، 5 آگست2020م)

تبصره

مسلمانان پاکستان در قبال افکار و راهکارهای غربی حاکم در کشورشان بسیار حساس هستند؛ اما دست زیر الاشه گذاشته و برای ریشه‌‌کن نمودن آن کدام کاری نمی‌کنند. مسلمانانی‌که در پاکستان زندگی می‌کنند، این را می‌دانند که دموکراسی آنان را پارچه‌پارچه نموده و آنان را در برابر قدرت و رهبری غرب منقاد نموده است. آنان خواهان یک رهبری واحدی می‌باشند که بلوچ، پشتون، پنجابی و سندی را تحت یک نظام واحد متحد سازد و آن‌ها را از زیر قیودات و محدودیت‌های غرب استعمارگر رهایی بخشد؛ اما درعین‌حال، آنان با خیانت‌کارانی‌که در میان‌شان هستند و سد راه رسیدنِ آرزوها و خواسته‌های‌شان قرار دارند، سازش نموده و به نحوی از کار‌های آنان پذیرایی می‌کنند. مسلمانان پاکستانی از تأثیر راهکارهای نظام سرمایه‌داری غربی بالای زندگی‌شان تأسف می‌خورند و می‌دانند که تنها راهکارهای اسلامی می‌تواند که از دارایی‌ها، ثروت‌ها و زندگی ما حمایت نماید. اما آنان برای رسیدن به آرزو و خواسته‌های‌شان برای رهبران تعیین‌شدۀ خود از سوی غرب مهلت فراوانی می‌دهند، به امید این‌که زندگی‌شان بهتر شود! مردم پاکستان آرزو دارند که کشمیر از تحت سیطرۀ هندوهای ظالم آزاد شود و امیدوار هستند که یک رهبری با اخلاصی روی کار آید و مردم را به سوی جهاد فراخواند، هندوها را از بین ببرد و کشمیر را آزاد سازد. با وجود این، از جهت دیگر آنان در قبال سکوت و بی‌حرکتی ارتش قدرت‌مندشان که از همه نیرومندتر است برای گرفتن کشمیر از هندوها، سکوت اختیار نموده‌اند.

از سکوت ما مدت‌ها می‌گذرد و مدت‌هاست که آرزومند آمدن تغییر هستیم و در همین آرزو بیمناکانه تحت سیطرۀ غرب زندگی نمودیم. قرآن‌کریم از کار نکردن در راه تغییر اوضاع، ما را بر حذر داشته و هشدار می‌دهد:

﴿اِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ﴾ [رعد: 11]

ترجمه: الله (سبحانه‌وتعالی) حال و وضع هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد (و ایشان را از بدبختی به خوشبختی، از نادانی به دانائی، از ذلت به عزت، از نوکری به سروری... و بالعکس نمی‌کشاند) مگر این‌که آنان احوال خود را تغییر دهند.

روند صلح طی 70 سال گذشته در آن کشور دروغی بیش نبوده، به باد فراموشی سپرد شده و امت اسلامی را در درگیری ناگواری غرق نموده است. بر ماست که در برابر تلاش‌های حکام خود برای عادی‌سازی روابط پاکستان با دو دولت هندو و یهود به مبارزه و مخالفت برخیزیم و باید که به طور فعال از آزادسازی کشمیر و سرزمین مقدس «فلسطین» از دست مشرکان طغیان‌گر و ملت یهود حمایت نماییم. هم‌چنین بر ما لازم است که تمام پایگاهای نظامی امریکا را که در سرزمین افغانستان و پاکستان توسط پرویز مشرف (صدراعظم وقت پاکستان) و جانشینانش با دسیسه‌سازی و همکاری ایالات متحده بنا شده است را نابود و محو سازیم.

پاکستان و قوای کافر هندو برای این‌که مسلمانان را بفروشند و پاکستان را به دو قسمت تقسیم کنند، دسیسه‌سازی‌ها نمودند و همواره با سرزمین‌های اسلامی ائتلاف نمودند تا که تحت ادارۀ سازمان آیساف با افغانستان بجنگند و آن را اشغال نمایند. بسیار دردآور است که امت اسلامی از تاریخ خود، چگونگی متحد شدن را فرا نگرفته و نیاموخته است که باید به تنهایی خود بر ضد قوای کافر به مبارزه بپردازد. بدین خاطر، لازم است که تمام مسلمانان؛ مخصوصاً مسلمانان پاکستان تمام سعی و تلاش خود را در راه شکستاندن مرزهای قومی و ساختگی به خرچ دهند و به طور خستگی‌ناپذیر سعی نمایند که امت اسلامی را تحت رهبری دولت خلافت راشده بر منهج نبوت متحد سازند.

ما باید که قدرت‌های خود را دریابیم، جهان‌بینی خود را توسعه بخشیم و معلومات خود را در رابطه به نقاط قوت و ضعف قوای کفار در منطقه و جهان بالا ببریم و نظام سرمایه‌داری (مادی‌گرا و فاسد) را از ریشه برکنیم و خلافت راشدۀ دوم بر منهج نبوت را برپا نماییم.

نویسنده: محمد عادل

مترجم: محمد مزمل

(ترجمه)

روز یک‌شنبه، ۲۶ جولای/ژوئیه ۲۰۲۰ م، روزنامۀ الصیحۀ سودان به نقل از مجلۀ امریکایی «فارین پالیسی» در مورد کشمکش‌های ناخوش‌آیند بین مزدوران امریکا (مرکبۀ نظامی) و مزدوران اروپا (مرکبۀ غیرنظامی) که قدرت سودان را در دست دارند، گزارشی را منتشر کرد که موضوع در مورد هویت کاندیدای رهبری مأموریت بین‌المللی؛ یعنی کمیساری عالی برای سودان، است. برعلاوه، مجلۀ «فارین پالیسی» تمایل شدید عبدالله حمدوک، نخست وزیر سودان را مبنی بر انتصاب کاندیدای فرانسوی به‌نام جین کریستوفر بیلیارد افشاء کرد. به نقل از این روزنامه، تقرر بیلیارد با مخالفت شدید مؤلفۀ نظامی روبه‌رو شد و همین‌گونه پکن و روسیه نیز (قطعاً به دستور امریکا) مانع این انتصاب شدند.

ما، در حزب‌التحریر – ولایه سودان، بارها و بارها از بهر مداخلات نظامی ظالمانۀ قدرت‌های حریص غربی، از زمان عزل عمر البشیر، مزدور امریکا و گرفتن کنترل کشور توسط کمیتۀ نظامی و اعمال فشار اروپا از طریق مؤلفه غیرنظامی بر نوکران امریکا (نظامی‌ها)، تا زمانی‌که قدرت بین این دو مرکبه تقسیم شد، مردم را هشدار داده و آگاه کرده‌ایم. اما قدرت واقعی در دستان مزدوران امریکا بوده و تا هنوز هم قرار دارد؛ بناءً ناگزیر نخست وزیر از سازمان ملل درخواست استعمار سودان از طریق یک مأموریت بین‌المللی را پیش کرد تا او را از گزند ارتش محافظت کنند. ولی امریکا نمی‌گذارد که این قضیه بر وفق مراد اروپا و مزدوران‌اش پیش رود؛ در نتیجه، درگیری دو جناح امریکا و اروپا در سودان قطبی شدن این کشور را به همراه دارد که منجر به اختلال در ساختار اجتماعی این کشور می‌شود. فرجام همۀ این‌ها به جنگ قبایل در تمام نقاط کشور و عدم انتصاب مردمی حکمرانان در ایالت‌ها که همه و همه بیان‌گر تجزیه و هرج‌ومرج کشور است که به رویای دیرینۀ غرب کافر جامۀ عمل می‌پوشاند. متأسفانه، حکام ما اعم از نظامی و ملکی، توطیه و دسایس کفار را با ساده لوحی غیرقابل اجتناب به پیش می‌برند!

ما در حزب‌التحریر – ولایه سودان، به همه فرزندان صدیق و مسلمان این سرزمین که نگران ثبات، امنیت و وحدت سودان هستند، پیامی ارسال می‌کنیم که تنها راه حل‌شان رجوع به اسلام است. ما به‌عنوان مسلمان مستلزم پیروی از اسلام و تنفیذ احکام آن در حکومت، سیاست و در همۀ ساحات زندگی زیر چتر دولت خلافت استیم؛ خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت، دولتی‌که به‌تنهایی قادر به حفظ امنیت، وحدت و بافت اجتماعی شهروندان‌اش و راندن استعمار از قلمرو خودش می‌باشد.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ﴾
(الأنفال: ۲۴)

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! دعوت الله (سبحانه و تعالی) و رسول الله (صلی الله علیه و سلم) را اجابت کنید، هنگامی‌که شما را به سوی چیزی می‌خواند که شما را حیات می‌بخشد! و بدانید الله (سبحانه و تعالی) میان انسان و قلب او حایل می‌شود و همۀ شما (در قیامت) نزد او گردآوری می‌شوید!

ابراهیم عثمان (ابوخلیل)

سخنگوی رسمی حزب‌التحریر – ولایه سودان

مترجم: امیر حسام