(ترجمه)

یلماز سیلیک حین افطاری توسط نیروهای پولیس در شهر انقره بازداشت و روانه زندان گردید. این گونه استبداد برای یک مسلمان در این ماه مقدس خصوصاً در آستانه ی عید تا ابد به عنوان یک لکه ی سیاه به صورت شان باقی خواهد ماند. یلماز چلیک که از چندین سال بدینسو مسوولیت پیشبرد دعوت اسلامی را عهده دار بود؛ اما در حال حاضر یکی از قربانیان بی گناه محکمه ی قضایی ظالم ترکیه قرار گرفته است. این در حالیست که پیش از این یلماز چلیک به ناحق و غیر قانونی چندین بار تحت پیگرد قرار گرفته بود.

دو قضیه ی دعوایی جداگانه که ادعای زندانی بودن او را در این روزهای مقدس دارند، خیلی مسخره و طعنه آمیز اند. یلماز چلیک به عنوان سخنگوی رسمی حزب التحریر-ولایه ترکیه در سال ۲۰۰۵م، یک کارت تبریکی عید رمضان را به چندین غیرنظامی و مووسسات رسمی ارسال کرد و با شکایت سینان آیگون رئیس شورای مرکزی مجرم شناخته شده بود که بعداً وی با اتهامات ساختگی در مقابل رسانه های مزدور به ویژه رسانه ی فیتو((FETO قرار گرفته و این اتهامات را رد نمود. امروز یک بار دیگر بنابر آن خصومت های قبلی و به جرم دست داشتن با حزب التحریر از سوی محمکه ی قضای ترکیه به مدت هفت و نیم سال زندان نیز محکوم شد. وقتی کسانی که از سازمان مخفی سیکولران فاشیست ترکیه به دادگاه خواسته می شوند، بلافاصله بدون تاخیر آزاد شده و در کنار آن میلیون ها لیره نیز به عنوان جبران خساره به آنان پرداخت می شود. این در حالیست که دعوا و یا قضیه ی محکمه یلماز چلیک توسط این دادگاه سال ها به درازا می کشد.

از سوی هم هنگامی که سیکولرها و کمالیست ها درخواست دادخواهی می کنند، فوراً از جانب دادگاه پذیرفته شده و محکمه ی آن ها روی دست گرفته می شوند؛ اما تقاضای دادخواهی یلماز را هیچ کس نپذیرفته و از طرف این دادگاه رد می شود که این خود نشان دهنده ی محاکمه ی خصمانه علیه حزب التحریر می باشد. این وضعیت یک تحقیر خشِن و فرجام بد برای کسانی است که ستم پیشه کرده اند و ظلم می کنند.

با توجه به این وضعیت، کسانی که در اریکه قدرت به سر می برند، مقامات و مسوولین و همه ستمگرانی که در این گونه  ظلم و ستم شریک اند، خطاب قرار داده می گوییم: این شما هستید که افراد بی گناه را برای سال ها محکوم به زندان می کنید، در حالی که هیچ مدرکی از جرم یلماز چلیک یا هر عضو دیگری از حزب التحریر در دست ندارید. این شما هستید که علیه اعضای حزب التحریر از هیچ گونه ظلم و ستم دریغ نمی ورزید، در حالی که آن ها خود مخالف هر گونه خشونت و ترور می باشند. روزهایی بود که شما با دشمنان اسلام؛ یعنی کمالیست ها چنین می کردید، روزهایی بود که شما با دوستان قدیمی تان چنین می کردید که اکنون آن ها را به نام فیتو یاد می کنید و روزهایی بود که شما دیگران را با این جنایات آشنا می کردید.

ای ظالمین! آیا از الله سبحانه وتعالی نمی ترسید؟ آیا گاهی به فرجام خود فکر کرده اید؟ اگر شما به این فکر هستید که  با ظلم و ستم تان بالای یلماز وی را از هدف اش باز خواهید داشت، نا امید خواهید شد. این گونه ظلم و ستم های شماست که باعث می شود تا یلماز و بسیاری از مردم؛ همانند فولاد در دعوت به اسلام استوارتر گردند. این شما هستید که در آخرت به شدیدترین جزا محکوم خواهید شد. الله سبحانه وتعالی در کتاب مبین می فرماید:

﴿وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ﴾

[ابراهیم: ١٤]

ترجمه: گمان مبر که الله سبحانه وتعالی از آن چه ظالمان انجام می دهند، غافل است(نه، بلکه کیفر)؛ آن ها را برای روزی به تأخیر انداخته است که چشم ها در آن روز(به خاطر ترس و وحشت) از حرکت باز می ‌ایستد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه ترکیه

(ترجمه)

خبر:

ازبکستان، محکمۀ تاشکند یازده تن را به جرم این که برای ادای نماز و بحث در مورد احکام دین خویش در مسجد گرد آمده بودند، الی شش سال حبس محکوم کرد. هرچند تعداد زیاد شان اعتراض نمودند؛ اما در معرض شکنجه قرار گرفتند و نظامی ها آنان را به تجاوز بر همسران، روبروی چشم شان تهدید نمودند؛ اما محکمه این اعتراض ها را را نادیده گرفت و علیه سه تن از پروتستانت ها فقط حکم پانزده روز حبس را صادر نمود.

تبصره:

چنان چه در گزارش ذکر گردید، یازده مرد مسلمان به طور دسته جمعی در زندان مرکزی شماره یک، مربوط وزارت داخله در تاشکند زندانی شدند. مقامات مدعی اند که در گردهمایی سال ۲۰۰۸م بعضی از مردان در مورد ضرورت اقامه خلافت اسلامی در ازبکستان و علیه اسلام کریموف سخن گفتند، آن ها قصد داشتند حکومت را سرنگون کنند و آن ها را به همکاری با حرکت اسلامی، افراطی و ممنوع الفعالیت و گوش دادن به سخنان امامی که ۲۲ سال قبل از طرف نیروهای امنیتی هشدار داده شده بود، متهم ساختند.

اما سورات اکراموف مدافع مستقل حقوق بشر، این اتهامات را رد نموده و بتاریخ ۱۵می در فورم شماره ۱۸ دوسیه تأکید و شکایت نمود: «متهمین فقط برای نماز خواندن جمع شده بودند. ازین که قضیه دروغ  است و غیر از اعتراف هایی که به وسیلۀ شکنجه در اثنای تحقیق از آنان گرفته شده است، دلیل دیگری نزد پولیس نیست.» قاضی اولی را بنابر ادعاهای مبنی بر مست بودنش برکنار نمودند و قاضی دوم هم با اجرا نمودن جلسات قضایی سریع، محکمه را در خدمت اجرای اوامر مقامات اجرایی گذاشت. بدون شک اتهامات وارده بر این یازده مرد که از اواخر سال ۲۰۱۶م در زندان بسر می برند، خطرناک است. آن ها به مجازات سنگینی؛ مانند حبس ابد و مجازات نقدی گزافی محکوم شدند. زمانی که مقامات از فورم ۱۸ دوسیه مورد سوال قرار گرفتند، به شکل مرموزی فرار نموده و به تلیفون های خویش پاسخ ندادند؛ چنان چه از معرفی هویت خویش ابا ورزیده و اندک ترین معلوماتی را هم ارایه نکردند.

اکراموف افزود: «محکمه اعتراض یکی از متهمین را بنام "رافشان صادیقوف" مبنی بر شکنجه شدنش در جریان تحقیق نیز چشم پوشی نمود.» صادیقوف گفته است: «پولیس وی را باگذاشتن کیسۀ پلاستیکی بر سرش خفه نموده و با وصل نمودن برق بگوش هایش بخاطر اعتراف به جرم، وی را بی هوش ساخته است.» وی افزود: «محکمه شش نفر شاهدی را که قرار بود برای برائت این یازده نفر شهادت دهند نیز نادیده گرفته است.» درحالی که در محکمۀ در نوکوس مرکز ایالت كاراكالباكستان بر سه نفر از مسیحیان پروتستانت برای این که بخاطر عبادت درخانه یی گرد آمده بودند، پانزده روز حبس صادر نموده و قبل از به پایان رسیدن مدت معینه، آن ها را آزاد ساختند.

همراه با حملۀ وحشیانه تمام عیار علیه کسانی که در مورد باور خویش به اسلام و ضرورت تغییر جامعه ابراز نظر می کنند، به مجرد تفکر نیز حکومت ازبکستان را وادار می کند تا به سرعت و شدت تمام از کسانی که مشکوک هستند، جلوگیری و ممانعت کند؛ حتی از مدافعین حقوق بشر هم. بدون شک موقف خشن شان علیه ملت، حکومت را ناگزیر خواهد ساخت تا به شکل وحشیانه یی از حقوق ملت ازبک سکوت کند. هرشکلی از تجمعات، چه تجمع برای تناول غذا چه برای نماز و چه هم برای تفریح و سر گرمی، همۀ این ها مصدر اتهام پنداشته می شوند. ثبات شخص بر عقیده اش بهایی بس گزاف دارد، به درجه یی که حیات شخص را به مخاطره می اندازد. اقارب زن شان تهدید به تجاوز می شوند، دروازه های معیشت را بر روی شان مسدود می کند، تفتیش ها غیر قانونی و به خانه های شان یوریش می برند؛ اما با آن هم تمام این ها در برابر شکنجه های ترسناکی که در زندان می شوند هیچ است.

این مهم است که افراد از حوادث اخیر در ازبکستان آگاه شوند تا برآنان آشکار شود که حکومت برای ترسانیدن ملت خود و تحمیل افکار و اعمال اش توسط ملاامامان، خطبای وفادار خویش و ذریعۀ مطبوعات، تلاش های زیادی به خرج می دهد. فرق گذاشتن در تعامل بین مسلمان ها و غیر مسلمان ها به شکل بیدادگری واضح و معروف است. در حالی که با غیر مسلمان ها در مسایل مربوط به محاکمه و زندان نسبت به مسلمان ها بسیار زیاد از لطف و نرمی کار گرفته می شود. بطور برنامه ریزی شده مساجد و تجمعات عمومی از بین برده می شوند؛ زیرا حکومت از حرکت و تلاش مبنی بر تغییر وضعیت موجود می تر سد؛ مخصوصاً زمانی که آن حرکت نشأت گرفته از بیداری و ثقافت اسلامی باشد. حکومت فکر می کند که با به کار گرفتن یک مشت آهنین می تواند شکایت های مردم را از شرایط نابسامان زنده گی برطرف کند.

برنامه های خبری و بحث های باز پیرامون آن چه در زندان ها اتفاق می افتد، بسیار زیاد کم هستند؛ چنان چه شیوه های سرکوب رسانه ها معمول و همیشه گی بوده است. سازمان های حقوق بشر نیز درغالب اوقات بعضی از آن ها تلاش می کنند؛ اما تلاش های شان بی ثمر است. حکومت بالای رسانه ها تسلط داشته و وسایل ارتباطی الکترونیکی را نیز پیگیری می کند. امروزه بیش از هروقت دیگری مسلمان ها در گوشه و کنار دنیا نیازمند بلند رفتن سطح بیداری بر آن چه که در جامعه و زندان های ازبکستان، تاجکستان و قرغزستان، از زمان حاکمان دولت های اتحاد جماهیر شوروی سابق تا حاکمان کنونی که به شکل وحشیانه و ظالمانه رخ می دهد، می باشند.

اما به خواست الله سبحانه وتعالی، مسلمان ها در ازبکستان و کشورهای همجوارش(دولت های اتحاد جماهیر شوروی سابق) با گرفتن و چنگ زدن بر دین شان، ما را به یاد قصۀ زن آرایشگر فرعون می اندازد که برای قبول نمودن فرعون به عنوان پروردگارش مورد تهدید قرار گرفت؛ اما وی به شدت رد نمود. حالت به جای رسید که پنج طفلش را پیش چشمانش در روغن جوشانده انداختند. ایمان این زن ضعیف وی را از فرعون قوی تر ساخته بود و فرعون در مقابل جوش و خروش ایمانش عاجز ماند و ایمانش وی را مانع شد که در برابر فرعون سر خم کند. به عنوان پاداش اعمالش و بخاطر ثبات بر عقیده اش الله سبحانه وتعالی آرایشگر فرعون و اطفالش را بهشت برین اعطا نمود.

همین حالت حالت مسلمانان ازبکستان در ثبات بر عقیدهٔ شان اند، باوجود این که شکنجه شده، مورد تجاوز و قتل قرار می گیرند، با آن هم بر عقیدهٔ خویش ثابت اند و با افتخار اعلام می دارند که پروردگارشان الله سبحانه وتعالی بوده، نیروی شان الهام شده و ایمان شان فروتنی و تسلیم شدن در برابر الله سبحانه وتعالی می باشد. این همان چیزیست که حکومت ازبکستان را واقعاً می ترساند و ملت از او هیچگاه نخواهد ترسید.

نویسنده: منال بدر

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر