(ترجمه)

در سایه ادامه جنگ نسل‌کشی وحشیانه‌ای که رژیم جنایت‌کار یهود در غزه و کرانه باختری به راه انداخته و با پشتیبانی جهانی، به‌ویژه امریکا و تبانی حاکمان سرزمین‌های اسلامی -به‌ویژه سرزمین‌های همجوار فلسطین- صورت می‌گیرد، فریاد ملت‌هایی که خون در رگ‌های‌شان به جوش آمده، در قالب تظاهرات و راهپیمایی‌ها بلند شده و خواستار حرکت ارتش‌های امت برای یاری برادران‌شان در غزه هستند. این صداهای بیدار، رژیم‌های حاکمی را که در برابر مطالبات مردمی کوتاهی کرده‌اند، نگران ساخته است؛ چنان‌که با سرکوب، بازداشت، محاکمه و در عین حال با ادعای آزادی بیان به مقابله با این مطالبات برخاسته‌اند. برخی از این حکومت‌ها نیز از صدای فردی‌ که این کوتاهی رسمی را محکوم کرده، استفاده رسانه‌ای کرده و آن را احساسی جلوه داده‌اند، آن‌هم تحت عنوان خدشه وارد شدن بر هویت ملی تا احساسات ملت واحد مسلمان را تحریک کرده و نگاه‌شان را از دشمن اصلی یعنی رژیم وحشی یهود و امریکا منحرف کنند.

در همین راستا، نخست‌وزیر اردن، رئیس مجلس نمایندگان، اعضای مجلس سنا و گروهی از نویسندگان و علمای درباری نظام سیاسی به سخن‌سرایی در مورد تعرض به «هویت ملی» و «نهادهای ملی» و توهین به نقش «مشرفانه» آن‌ها پرداخته‌اند. نخست‌وزیر صراحتاً گفته است: «هرگز اجازه نمی‌دهیم که نقشه‌ها و تصمیم‌هایی خارج از سیاست‌ها و اهداف ملی ما به ما تحمیل شوند، یا منافع عالی ما -که فقط دولت آن را تعیین می‌کند- قربانی شود». رئیس مجلس نیز گفته است: «اجازه نخواهیم داد کسی به نماد ارتش تعرض کند». این‌ها همه تلاشی است از سوی نظام سیاسی گرفتار در بحران در اردن برای خاموش ساختن صدایی که پرده از تبانی آن با رژیم یهود و امریکا برمی‌دارد! آنگاه‌که امت سراسر درد و اندوه، از آنان مطالبه می‌کند تا به فرمان الله سبحانه وتعالی گردن نهند و ارتش‌ها را به حرکت درآورند یا دست‌کم مرزها را برای جهاد در راه الله سبحانه وتعالی باز کنند.

این نظام برای توجیه سکوت و همکاری‌اش، پشت ارتشی پنهان می‌شود که خودش مانع حرکتش شده است. در حالی‌که مردم اردن به ارتش خود و توانایی‌های نظامی‌اش ایمان دارند و به آمادگی‌اش برای دفاع از سرزمین‌های مسلمانان و یاری برادران‌شان در فلسطین اعتماد دارند. از این رو، همچنان ارتش را خطاب قرار می‌دهند و به تحرک برای یاری اهل غزه و فلسطین فرا می‌خوانند.

نظام سیاسی اردن از آغاز مسیر سیاسی‌اش، به‌صراحت رژیم یهود را با معاهده وادی عربه به رسمیت شناخته و نه‌تنها با آن نمی‌جنگد؛ بلکه از مرزهای شرقی‌اش نیز دفاع می‌کند. این نظام به‌طور فعال با رژیم یهود توافق‌های اقتصادی و امنیتی را دنبال می‌کند؛ توافق‌هایی که حتی در جریان جنگ بر غزه نیز متوقف نشده‌اند. در عین حال، اردن روابط امنیتی، نظامی و اقتصادی نزدیکی با امریکا دارد و آن را ستون اصلی امنیت ملی -و حتی بقای وجودی خود- می‌داند.

در نتیجه این رژیم میان دو فشار گرفتار آمده است: از یک‌سو، مطالبات سیاسی امریکا مانند کوچاندن مردم فلسطین، الحاق کرانه باختری به رژیم یهود و نابودی غزه و از سوی دیگر، تهدید به قطع کمک‌های مالی و توسعه‌ای سالانه امریکا. همچنان فشار افکار عمومی و مطالبات مردمی برای یاری غزه از طریق حرکت ارتش‌ها، اخراج پایگاه‌های امریکایی و لغو توافق‌ها با رژیم یهود. اما این نظام همواره جانب رژیم یهود و خواسته‌های سیاسی امریکا را گرفته است، حتی اگر این کار به قیمت فروپاشی کیان وجودی اردن تمام شود.

برخی از صداهایی که با تکیه بر واقعیت کنونی سیاسی اردن به توجیه این وضعیت و پذیرش آن پرداخته‌اند، خود نتیجه مستقیم سیاست‌های وابسته‌گرایانه همین حاکمان‌اند؛ سیاست‌هایی که از استعمار بریتانیا آغاز شد و اکنون به وابستگی کامل به امریکا رسیده است. کسانی که واقعیت موجود را معیار تعیین هدف و راهبرد قرار می‌دهند، سرانجامی جز همرنگی با همین وضعیت موجود ندارند؛ اما آنان نیز از خشم امت در امان نخواهند ماند، چرا که در کنار حاکمانی قرار گرفته‌اند که با یهود هم‌پیمان شده‌اند. نباید فراموش کرد که پیامبر الله صلی الله علیه وسلم نیز از چنین واقع‌گرایی‌هایی که امروز نام «ناممکن» بر آن می‌نهند، آغاز نکرد، بلکه فرمود:

«يا عَمُّ، واللهِ لَوْ وَضَعُوا الشَّمْسَ في يَمِينِي، والقَمَرَ في يَسَارِي عَلَى أَنْ أَتْرُكَ هَذَا الأَمْرَ حَتَّى يُظْهِرَهُ اللهُ أَوْ أَهْلِكَ فِيهِ، ما تَرَكْتُهُ»

ترجمه: ای عمو! به الله سوگند اگر خورشید را در دست راست من بگذارند و ماه را در دست چپم تا از این کار (دعوت به اسلام) دست بردارم، هرگز آن را ترک نمی‌کنم تا الله آن را پیروز گرداند یا در این راه جان دهم.

ای اهل اردن، ای مسلمانان! دعوت‌های رسمیِ رسانه‌ای و دولتی که با شعارها و عناوین فریبنده‌ای چون «منافع اردن» و «اهداف ملی ما» مطرح می‌شوند، تنها زمانی راستین و صادق‌اند که در چارچوب نظامی اسلامی و ربانی صورت گیرند که همه احکام اسلام را به‌طور کامل اجرا کند؛ نه نظامی سکولار که اسلام را از حکومت طرد کرده و نمی‌خواهد اسلام در زندگی ما جایگاهی داشته باشد. نمونه زنده و آشکار آن، رأی اخیر مجلس نمایندگان اردن است که با افزودن عبارت «با رعایت احکام شریعت اسلامی» به پیش‌نویس قانون کمیته ملی اردن برای امور زنان مخالفت کرد، با اینکه این عبارت به‌تنهایی حتی اجرای شرع هم محسوب نمی‌شود!

پس شما را مباد که از شمار زیاد مبلغان گمراه‌کننده و ناامیدساز که در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها مردم را می‌ترسانند و به سوی دعوت حاکمان فرا می‌خوانند، هراسان شوید؛ چراکه اینان خود در گمراهی‌اند و در آنچه هستند نابودشدنی‌اند. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴾ [آل عمران: 75]

ترجمه: اين تنها اهريمن است كه شما را از دوستان خود (با پخش شايعات و سخنان بي‌اساس) مي‌ترساند؛ پس ( از آنجا كه شما به الله ايمان داريد، بي‌باك و دلير باشيد و) از آنان مترسيد و از من بترسيد اگر مؤمنان ( راستين ) هستيد.‏

ای مسلمانان در اردن! فسادها جز با انجام واجبات شرعی ریشه‌کن نمی‌شوند، نه با تعطیل کردن آن‌ها. جهاد در راه الله، هرچند با فداکاری‌ها و شهادت همراه باشد، تنها راه برای دفع تجاوز، آزادسازی سرزمین‌های اشغالی مسلمانان و در رأس آن مسجد الاقصی، بیت‌المقدس و تمام فلسطین است. در مقابل، تسلیم شدن و پذیرش وضعیت موجود، همان بلایی است که مصیبت‌ها و بدبختی‌ها را بر سر امت اسلامی آوار کرده است و در رأس این بدبختی‌ها، فقدان دولت خلافت قرار دارد.

پس بر ما مسلمانان واجب است که ایمان راستین در دل‌هایمان جای گیرد، تنها به حکم الله سبحانه وتعالی گردن نهیم و احکام ساخت بشر و قوانین پارلمانی را شریک او نسازیم. باید به قدرت الله ایمان داشته باشیم و هیچ‌کس جز او را دوست و ولی نگیر‌یم و یقین داشته باشیم که جنگ با یهود و آمادگی برای آن تنها راه پیروزی و تمکین در زمین است. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ ‌انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ(۳۸) إِلاَّ تَنفِرُواْ يُعَذِّبْكُمْ عَذَاباً أَلِيماً وَيَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَيْئاً وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾ [التوبة: 38 و 39]

ترجمه: ‏‏اي مؤمنان! چرا هنگامي كه به شما گفته مي‌شود: (براي جهاد) در راه الله حركت كنيد، سستي مي‌كنيد و دل به دنيا مي‌دهيد ؟ آيا به زندگي اين جهان به جاي زندگي آن جهان خوشنوديد؟ (و فاني را بر باقي ترجيح مي‌دهيد؟ آيا سزد كه چنين كنيد؟) تمتّع و كالاي اين جهان در برابر تمتّع و كالاي آن جهان، چيز كمي بيش نيست.  ‏اگر براي جهاد بيرون نرويد، الله شما را (در دنيا با استيلای دشمنان و در آخرت با آتش سوزان) عذاب دردناكي مي‌دهد و (شما را نابود مي‌كند و) قومي را جايگزين‌تان مي‌سازد كه جدا از شمايند (و پاسخگوي فرمان الله اند و در اسرع وقت دستور او را اجرا مي‌نمايند. شما بدانيد كه با نافرماني خود تنها به خويشتن زيان مي‌رسانيد) و هيچ زياني به الله نمي‌رسانيد (چرا كه الله بي‌نياز از همگان و داراي قدرت فراوان است) و الله بر هر چيزي توانا است (و از جمله بدون شما هم مي‌تواند اسلام را پيروز گرداند و همچنين شما را از بين ببرد و دستۀ فرمانبرداري را جانشين شما كند).‏

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایۀ اردن