خبر:

این روزها در شبکه‌های اجتماعی افغانستان ویدیوی یک جوان هراتی دست به دست می‌شود که قبل از خودکشی‌اش ویدیویی در فیسبوک خود به جا گذاشته و علت خودکشی‌اش را ذکر کرده است. این جوان در توضیح علت خودکشی خود در این ویدیو می‌گوید که جهت رفع هرگونه سوء‌تفاهم و غلط‌‌فهمی، می‌خواهد واضح سازد که به دلایل عاطفی این تصمیم را نگرفته است، نه عاشق بوده، نه هم مشکل مالی داشته؛ بلکه یکنواخت بودن زندگی‌اش باعث این تصمیم وی گردیده است. او توضیح می‌دهد که راه‌های مختلفی را آزموده و چندین بار به سفر رفته تا زندگی برایش یکنواخت نباشد، اما تأثیری نداشته است.

تبصره:

جای تفکر و پرسش است که: چه چیزی یک جوان عاقل و بالغ را که همه چیز دارد، وادار می‌کند که به زندگی خود پایان ‌دهد؟ "مگر وی از زندگی چه می‌خواست!". پول، زیبایی، امکانات، ... همۀ این‌ها را داشت، پس چرا دست به خودکشی زد؟

خودکشی در افغانستان به دلیل ورود سیل آسای افکار غربی ـ سیکولریستی افزایش یافته، طوری‌که، تنها در ولایت هرات در شش ماه گذشته 300 مورد خودکشی به ثبت رسیده. ولایت هرات به دلیل نزدیکی با کشور ایران بیشتر مورد تهاجم مفکوره‌های غربی است. فرهنگ غرب این طرز دید را به انسان القاء می‌کند که زندگی را از دید خوشبختی و لذت بنگرد و برای رسیدن به این خوشی دست به کارها و تجارب مختلف بزند. تأثیرات این مفکورۀ پوچ و غیرانسانی که در این شانزده سال به تمام عرصه‌های زندگی ما سرک کشیده، کم کم می‌رود تا نتایج زیان‌بار اش را برملا سازد. خودکشی جوان هراتی به دلیل خستگی از زندگی، مشت نمونه‌ی خروار از تأثیرات هم‌چو مفکوره‌های شوم است.

طرز دید خوشبختی و لذت نسبت به زندگی باعث شده که تعدادی زیادی از جوانان را در دام خود گرفتار نماید و در نهایت زمانی که به این خوشی و سعادت خیالی نرسند و هیچ کدام از این اهداف بلند بالا و خیالی که در زندگی برای شان تعیین کرده‌اند در میدان واقعی زندگی اتفاق نیافتاد، پس در این صورت، برای آن جوانانی چه اتفاق خواهد افتاد؟ جواب آن ساده است آنان دلتنگ و ناامید شده، زندگی شان خسته‌کن می‌شود و به سادگی نقطه‌ی پایان به زندگی شان می‌گذارند.

در حالی‌که، در تاریخ معاصر افغانستان، مردم روزگار بسیار سخت و مشقت‌باری را تجربه کرده‌اند، پدر و مادر، دختر و پسر، خواهر و برادر شان را از دست دادند، ولی با آن‌هم امید به زندگی داشته‌اند. همه‌ای هست و بود شان به تاراج رفته، ولی دو باره از صفر شروع کرده اند، اما ناامید، افسرده و خسته نشده‌اند.

همین روزها، که انفجار، انتحار، بمباران هوایی همه روزه از مردم ما قربانی می‌گیرد و جگرگوشه‌های شان را به خاک و خون یکسان می‌کند، اما با آن‌هم مردم به زندگی شان ادامه می‌دهند، و سراغ نداریم که کسی بخاطر کشته شدن نزدیکانش، یا به دلیل از بین رفتن ثروت و سرمایه‌اش دست به خودکشی زده باشد.

کم‌رنگ شدن نقش ارزش های اسلامی در جامعه افغانی باعث گردیده که مردم هدف زندگی خود را که اسلام برای شان تعیین کرده از یاد برده و رسیدن به خوشبختی و لذت و خوش‌گذرانی را هدف قرار دهند؛ قرار گرفتن خوشبختی و خوشی به یک هدف اصلی زندگی در کوتاه مدت می‌تواند زندگی را تا اندازه‌ای جالب بسازد. اما این حالت مؤقتی و زودگذر بوده و در درازمدت انسان را به افسردگی و دلتنگی سوق می‌دهد.

چنانچه، تحقیقاتی که در مورد خودکشی صورت گرفته و عوامل مختلفی را محرک این کار دانسته اند، مانند: مسایل ناموسی، مشکلات خانوادگی، شکست در رقابت های اجتماعی و اقتصادی، ناامیدی، فقر، بیماری ها و فشارهای روانی، تنهایی، روزمره گی، هدف نداشتن در زندگی، شکست در عشق، اعتیاد به مواد مخدر و .... ولی علت اساسی را یک چیز گفته اند: بی ایمانی و عدم درک هدف زندگی.

سازمان صحت جهانی، آمار بسیار تکان‌دهنده در مورد میزان خودکشی در جهان منتشر کرده که نشان می‌دهد سالانه یک میلیون انسان دست به خودکشی می‌زنند و تخمین زده می‌شود که هر سال 10 تا 20 میلیون اقدام به خودکشی غیرکشنده صورت می‌گیرد. بر اساس گزارش این سازمان، در هشت کشور اروپایی، خودکشی افزایش یافته که یکی آن کشور سویس است. کشور سویس را در جهان الگو و نمونه‌ی خوشبختی می‌دانند که از لحاظ درجه بندی میزان خوشی در جهان در مکان چهارم ایستاده است.

در گزارش آمده که خودکشی، سومین عامل مرگ و میر است، یعنی بیش از سرطان تلفات می‌دهد و در میان طبقه تحصیل‌کرده بیش از طبقه بیسواد واقع می‌شود. گزارش می‌افزاید کشورهایی که در حال از دست دادن ایمان اند، خودکشی زیادتر است.

مفکورۀ خوشبختی و خوشگذرانی همه روزه از راه‌های مختلف به اذهان مردم افغانستان تلقین می‌گردد. از طریق نظام تعلیمی و تحصیلی که هدف تحصیل را کسب منفعت و رسیدن به یک مقام خوب تعریف کرده، از طریق رسانه‌ها با پخش افکار مزخرف که به انسان دید عیش و نوش و خوشگذرانی در زندگی را می‌دهد و از طریق حُکام و سیاستمداران که نظام سیکولریزم را در عرصه دولتداری تطبیق نموده و نقش خدا و ارزش‌های دینی را در زندگی جمعی مردم دور ساخته و دین را یک امر خصوصی ساخته‌اند.

این حالت باعث شده تا مردم دچار تکالیف بی‌شمار روانی و فکری گردیده و برای رسیدن به سرابِ خوشبختی زندگی شان را به جهنم مبدل سازند. طوری‌که همین اکنون 65 درصد مردم افغانستان را تکلیف روانی گرفته که یکی از دلایل آن دید لذت و خوشبختی نسبت به زندگی است. این دید باعث گردیده تا هزاران تن را که خوشبختی را در اقامت داشتن در بلندمنزل های اروپا می‌دانستند، غرق دریاها و ابحار کند. تعدادی دیگری را محکوم به زندگی حیوانی در کمپ‌های مهاجرین کرده، بعضی‌ها را برده معاصر و کارگر پیش پا افتاده در غرب ساخته است. در ضمن، تعدادی هنوز شب‌ها بیاد رفتن به اروپا و رسیدن به خوشبختی سر به بالین می‌گذارند.

اما سوال این‌جاست که آیا لذت، امکانات و رفتن به اروپا می‌تواند خوشبختی و آرامش را در دنیایِ پر از هرج و مرج به ارمغان آورد؟ در این مورد تحقیقات معاصر خود اروپایی‌ها نشان می‌دهد که در نيم قرن اخير، عاید و امکانات رفاهی مردم انگلستان، امريكا و جاپان به بيش از دو برابر افزايش يافته و زندگي شان وضعيت مطلوبي پيدا كرده است. حالا ديگر آن‌ها خانه‌هاي بزرگ‌تري دارند و لوازم برقي، زندگي راحت‌تري را برايشان فراهم كرده است. آن‌ها به مسافرت‌هاي خارجي مي‌روند و اجناس گران قیمت مي‌خرند. ولي نتايج حاصل از تحقيقات دانشمندان نشان مي‌دهد كه اين امكانات رفاهي باعث افزايش احساس خوشبختي در انسان‌ها نشده، بلکه به افسردگی، دلتنگی، پوچی مردم افزوده و زندگی یکنواخت را به غرب ارمغان آورده که در نتیجه آن آمار خودکشی بلند رفته است.

ناگفته نباید گذاشت که مشکل خودکشی مشکل اسلام نیست، بلکه زادۀ افکار و نظام سرمایه‌داری است و هم‌چو مشکلات در تاریخ اسلام بیگانه بوده است. چون اسلام به پیروانش وعدۀ بهشت در دنیا را نمی‌دهد و نه هم دنیا را سرای خوشبختی تعریف نموده؛ بلکه دنیا را گذرگاه آخرت می‌داند و خوشبختی واقعی یک مسلمان در جنت تمثیل می‌گردد. الله سبحانه و تعالی در مورد واقعیت دنیا می‌فرماید:

وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ [عنکبوت:64]

و این زندگی دنیا جز سرگرمی و بازی نیست و بی تردید سرای آخرت، همان زندگی [واقعی و ابدی] است؛ اگر اینان معرفت و دانش داشتند [دنیا را به قیمت از دست دادن آخرت برنمی‌گزیدند.]

پس تعریفی را که اسلام از خوشبختی ارایه می‌کند همانا به دست آوردن رضای الله سبحانه و تعالی بوده و انسان خوشبخت کسی است که خالق اش از وی راضی گردد و به جنت برسد. پس داشتن ایمان و درک هدف اساسی زندگی یگانه گرۀ محکمی است که انسان را در پیچ و تاب حوادث زنده نگه می‌دارد و وی را از رفتن به سوی آینده؛ ناامید، دلتنگ و افسرده نمی‌کند و زندگی وی را از افتیدن به دام ابتذال، پستی، پوچی و یکنواختی وقایه می‌کند.

در کنار این، از زیبایی های اسلام این است که مسلمانان را به مثبت اندیشی، رحمت و مغفرت الله سبحانه و تعالی و بشارت‌های جنت تشویق و ترغیب کرده است و ناامیدی را حرام قرار داده است. پیامبر همواره در دعاهایش از غم و اندوه، و ناتوانی و سستی به الله پناه می‌خواست.

در ضمن، زمانی‌که مسلمانان در زندگی دامن‌گیر مشکلات و کمبودی‌ها گردند، آن‌ها این را به خوبی درک می‌کنند که چطور با احکامی که الله سبحانه وتعالی برای شان نازل کرده به این مشکلات فایق بیایند. اگر در زندگی مسلمان مشکل یا مصیبتی وارد می‌گردد، در مقابل برای وی اجر نصیب می‌گردد. چنانکه از پیامبر رحمت صلی الله علیه وسلم روایت است:

«مَا يُصِيبُ الْمُسْلِمَ مِنْ نَصَبٍ وَلاَ وَصَبٍ وَلاَ هَمٍّ وَلاَ حَزَن وَلاَ أَذًى وَلاَ غمٍّ، حتَّى الشَّوْكَةُ يُشَاكُها إِلاَّ كفَّر اللَّه بهَا مِنْ خطَايَاه»

مسلمان دچار هیچ‌گونه خستگی، بیماری، نگرانی، ناراحتی، گرفتاری و غمی نمی‌شود، مگر این‌که الله به وسیله آن‌ها، گناهانش را می‌بخشد. حتی خاری که به پایش می‌خلد باعث کفاره گناهانش می‌شود.

پس با این بشارت و امیدی که اسلام به پیروانش می‌دهد و هدف وی را در زندگی بصورت درست و واقعی ترسیم نموده، چگونه امکان دارد تا کسی درگیر روزمره‌گی و یکنواختی در زندگی گردد و سرحدش به خودکشی برسد؟

دوری از ارزش های اسلامی در صحنه فردی و جمعی و تاثیر افکار خطرناک غربی باعث این حالت گردیده؛ پس برماست که با تطبیق و به صحنه در آوردن ارزش‌ها و مفاهیم اسلامی در عرصه زندگی فردی، فامیلی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه خویش را از تأثیرات مخرب مفکوره‌های بیگانه و غیرانسانی محافظت نماییم.

جوانان ما باید بدانند که تنها اسلام می‌تواند پاسخگوی همه‌ای مشکلات باشد؛ نه رفتن به اروپا، نه ارزش‌های پر زرق و برق غربی و سیکولریستی که ظاهراً فریبنده، ولی از باطن پوچ و مایه‌ی بدبختی‌هاست. پس بر ما لازم است تا اسلام را به عنوان راه حل برای تمام مشکلات خود قبول نموده و برای به صحنه در آوردن را بصورت دسته جمعی تلاش نماییم و به زندگی خویش معنای واقعی ببخشیم.

مصدق سهاک

عضو دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ـ ولایه افغانستان

(ترجمه)

مردم سرفراز سرزمین مبارک شام، با پایداری اسطوره ای خویش در برابر جنایت های بی شمار و ستمگری های بی حد و حصر امریکا و هم پیمانان آن، این قدرت های تا به دندان مسلح را سر افگنده و شرم سار نمودند. امریکا و هم پیمانان آن تلاش نمودند، با بکار بردن فشارهای نظامی و نیرنگ های سیاسی، مردم سرزمین شام را وادار به اطاعت از خود کنند؛ اما استقامت بی مثال شام، خشم آنان را بر انگیخته تر نموده و آنان را به حد جنون رسانیده است؛ طوری که به علاوۀ حملات وحشیانۀ هوایی، اینک حملات نظامی زمینی شان را نیز به شدت افزایش داده اند، به گمان این که می توانند، آنان را وادار به تسلیم شدن کنند.

امریکا در جریان شش سالی که از آغاز انقلاب سرزمین شام می گذرد، تمام امکانات گوناگونی را که در اختیار داشت علیه مردم این سرزمین به کار گرفت تا باشد آنان را وادار کند که در برابر حاکم ظالم شان سر تسلیم فرو آورده و حاکمیت وی را بپذیرند؛ اما با وجود آن و علی رغم به کارگیری تمام ابزار خونین و وحشیانه، بازهم موفق به بر آوردن این آرمانش نگردید. چنان چه نخست از موشک های هوایی و زمینی کارگرفت، سپس ایران و پس از آن روسیه را وارد میدان نمود. به همین ترتیب و به تدریج شبه نظامیان پیاده از کوچک تا بزرگ، گاه به نام دولت های منطقه ای؛ مانند: ترکیه و ایران و گاه به نام شبه نظامیان حزب ایران در لبنان، گاه آشکارا و گاه پنهان و پس از آن هم گروه های وابستۀ داخلی، همه و همه را مرحله به مرحله وارد صحنه نمود.

آن چه در این میان هم پیمانان امریکا را در این قضیه نگران نموده، این است که بحران سوریه یک بحران بین المللی نیست؛ بلکه این تنها امریکاست که اوضاع را در اختیار دارد، درست برعکس قضایای لیبیا و یمن. در عین حال قدرت های منطقه ای و همجوار سوریه نیز هرکدام به نحوی وابسته به امریکا می باشند، چه به عنوان مزدور و چه به صفت دنباله رو و وابسته؛ حتی آنانی که به شدت وابسته به انگلیس هستند؛ مانند اردن، نیز بر اساس پای بندی شان به سیاست انگلیس، موظف اند با امریکا مخالفت نکنند؛ بلکه تنها می توانند علیه امریکا در برخی موارد تشویش ایجاد کنند. از جانب دیگر، بسیاری از مخالفان داخلی با نظام، بر مبنای تعلیماتی که از امریکا فرا می گیرند، از پول های کثیف تغذیه نموده و علیه برادران خویش دست به سلاح می برند.

بخش دیگر قضیه، دسیسه هایی است که امریکا زیر نام آتش بس ها و توافقات پایان جنگ علیه مخالفان و انقلابیون به راه می اندازد، نه علیه حکومت بشار. هم چنین پول های کثیف و سلاح هایی که برای بعضی از گروه ها در بعضی موارد داده شده و در بعضی موارد از آنان دریغ می شود، نیز زیر تسلط امریکا قرار داشته و به اشارۀ آن حواله می گردد. در این اواخر هم شاهد فتنۀ دیگری هستیم که با نیرنگ و دسیسه های بی پایان شان مسألۀ مناطق کاهش نزاع را بر سر زبان ها انداختند؛ این در حالی است که طرف مقابل امریکا، هم پیمانان و مزدوران اش در این جنگ نابرابر، تنها یک تعداد گروه هایی نسبتاً بزرگی، به علاوۀ مردم مخلص سرزمین شام که با پروردگار، دین و امت خویش صادق و یک رنگ مانده اند.

این واقعیت به خوبی بیانگر آن است که قدرت مادی که دشمنان اسلام، اعم از امریکا، هم پیمانان و مزدوران آن و هم چنین منافقین در اختیار دارند، حرف آخر را نزده و در حل و فصل قضایا و در مسألۀ شکست و پیروزی، همه چیز به حساب نمی آید. به این ترتیب دیده می شود که امریکا، هم پیمانان و مزدوران اش در برابر مردم مخلص سوریه عاجز مانده و اینک از شدت خشم، دست به اعمال جنون آمیز می زنند، البته حق دارند که جنون آمیز عمل کنند؛ زیرا تمام امکانات شان را به کار انداختند تا  بتوانند اندکی خود را بر این مردم مخلص تحمیل نموده و ارادۀ آنان را از هم بپاشند؛ اما هرگز به این آرزو نرسیدند.

اینک به نظر می رسد، چاره ای جزء شدت بخشیدن به فعالیت های جنون آمیز نظامی برای شان باقی نمانده، فعالیت هایی که به حملات هوایی و بحری خلاصه نشده و این بار هجوم گستردۀ زمینی، با اشتراک اردوهای شان را نیز شامل می گردد، هجومی که بیانگر استعمار آشکارای نظامی را نشان می دهد؛ اما این استعمار را سرپوش دیگری گذاشته و نام آن را "مبارزه با تروریزم" گذاشته اند؛ در حالی که اصل و فرع تروریزم را خودشان تشکیل می دهند. لعنت الله سبحانه وتعالی بر آنان باد!

هم چنین بعید به نظر نمی رسد که این استعمار را آب و رنگ های دیگری نیز بدهند؛ از جمله: تأیید آن توسط سازمان ملل؛ چنان چه فضای حاکم در ششمین دور نشست های آستانه به تاریخ ۱۵ سپتمبر ۲۰۱۷م بیانگر این دو مسأله می باشد. سایت انترنتی العربیه نت به تاریخ یاد شده در مورد نشست های آستانه چنین گفت: «وزیر خارجۀ قزاقستان در کنفرانسی که روز جمعه به منظور اعلام بیانیۀ پایانی گفتگوهای آستانه برگزار گردیده بود، گفت: مدت کاهش تنش ها در مناطق مورد نظر، شش ماه بوده و امکان تمدید آن نیز وجود دارد. دور ششم گفتگوهای استانه وارد روز دوم شده و به گونۀ رسمی ادامه دارد. لازم به ذکر است که متخصصین دولت های روسیه، ایران و ترکیه که مسئول راه اندازی این گفتگوها می باشند، قبل از آغاز گفتگوها، یک سلسله دیدارهایی را انجام دادند.»

آژانس خبری ترکیه موسوم به اناضول از دست یابی به توافقی خبر داده که در آستانه در مورد حدود منطقه ای که در ادلب سوریه برای کاهش تنش در نظر گرفته شده، به دست آمده است. آژانس یادشده علاوه نمود: «گفتگوها در خصوص نیروهایی که در منطقۀ ادلب منتشر خواهند شد، ادامه خواهد یافت.» رئیس جمهور قزاقستان در نخستین روز نشست آستانه اعلام نمود که: «در صورت توافق شورای امنیت، کشورش حاضر است به سوریه نیروی صلح اعزام نماید.» صفحۀ انترنتی اورنت نیز به تاریخ ۱۴سپتمبر ۲۰۱۷م اظهارات نظر بایوف را که روز پنج شنبه در آستانه و در یک کنفرانس خبری و همزمان با راه اندازی ششمین دور گفتگوهای آستانه مطرح نموده بود، منتشر کرده و به نقل از وی چنین نوشت: «اگر سازمان ملل متحد در خصوص ارسال نیروهایی از این نوع تصمیم بگیرد، ما به عنوان عضو این سازمان قادر خواهیم بود که نیروهای مان را برای مشارکت به آن جا اعزام نماییم.»

آن چه از این اظهارات به خوبی بر می آید این است که رنگ و بوی زیاد نظامی دارد؛ زیرا پیوند دادن ادلب به این کشمکش ها با سایر مناطق متفاوت می باشد؛ چنان چه مبارزینی را در این شهر گرد آورده اند که آنان را تروریست و غیر میانه رو می نامند، مبارزینی که آنان را به بهانه هایی؛ مانند: آتش بس وغیره در یک جا جمع کرده اند. این مسأله در اظهارات مسئولین بعضی از دولت های همجوار یاد شده، به ویژه ترکیه که در حال لشکرکشی به جانب ادلب می باشد، نیز شنیده شده، چنان چه آژانس خبری اسپوتنیک به تاریخ ۱۷ سپتمبر ۲۰۱۷م گفت: «یکی از مسئولین محلی شهر کیکیس در مرز با سوریه گفت که این شهر، از یک هفته به این طرف شاهد تحرکات گستردۀ نظامی بوده و نیروهای مسلح ترکیه از حدوداً یک هفته بدین سو سرگرم اعزام تجهیزات نظامی به مرز سوریه می باشند. یکی از سربازان اردوی ترکیه نیز که در مرز با سوریه خدمت می کند، به اسپوتنیک گفت: «سه روز می شود که اردوی ترکیه در حال اعزام نیروها و تجهیزات اش به شهر ریحانه از مربوطات ولایت اسکندرون در مرز با شهر ادلب سوریه می باشد.»

این به علاوۀ اشاره؛ بلکه اظهارات صریحی است که رئیس جمهور قزاقستان در مورد مداخلۀ نظامی پس از فیصلۀ سازمان ملل داشت. روشن است چنین اظهاراتی زادۀ فکر خود حاکم قزاقستان نیست؛ زیرا جایگاه و قدرت او در حدی نیست که چنین اظهاراتی را مطرح کند. پس این معلومات و دساتیری است که از جانب امریکا و هم پیمانان اش به وی داده می شود. بناً به نظر می رسد، امریکا در عین حالی که زمینۀ تنفس مصنوعی را برای بشار اسد و نظام اش فراهم می آورد، در عین حال سرگرم ساختن بدیلی نیز برای وی بوده، در حدی که اینک به صراحت سرگرم برنامه ریزی برای اشغال نظامی زیر نظام "مبارزه با تروریزم" و به "فیصلۀ سازمان ملل" می باشد تا بتواند از این طریق مردم سرزمین شام را وادار کند که به حاکمیت جدید سیکولری تن دهند. به گمان این که دشمنان الله سبحانه وتعالی توان چنین کاری را خواهند داشت، بی خبر از آن که این گمان و آرمان شان نیز به خواست الله سبحانه وتعالی و به سان آرمان های قبلی شان با خاک یک سان خواهند شد.

ای مردم صادق سرزمین شام! بدون شک شما توانسته اید، امریکا را با تمام هم پیمانان و مزدوران اش با اراده های آهنین و اخلاص پاک تان به پروردگار جهانیان، سخت مغلوب و سر افگنده نمایید، این پایداری و سرفرازی اسطوره ای را شما در حالی نصیب شده اید که تنها شماری گروه های نسبتاً بزرگی را از نظر تعداد در اختیار داشته اید، گروه هایی که به صورت پراگنده این جا و آن جا و بدون رهبری سیاسی واحد و منسجمی که آنان را سامان بخشد، در برابر بزرگ ترین قدرت های روز می جنگند. حالا تصور کنید که اگر این گروه های پراگنده کنار هم جمع شده و ظاهر و باطن خویش را با نور برآمده از اسلام آرایش دهند، چگونه دست آوردها و پیروزی هایی را نصیب خواهند شد؟!

مسألۀ دیگر، گروه ها و جبهاتی اند که از پول های کثیف تغذیه می شوند، در میان خود و علیه یک دیگر می جنگند و دشمن سرزمین و مردم خویش را فراموش کرده اند، توصیۀ ما به شما این است که این گروه ها برادران و فرزندان شما هستند، پس دست آنان را گرفته و به جانب جبهۀ حق و ایمان بکشید و نگذارید به دشمنان اسلام تکیه کنند. بدانید که این دو مسأله، یعنی نبود رهبری واحد سیاسی که گروه های متعدد را کنار هم جمع نموده و آنان را رهبری نماید و تکیه نمودن برخی از گروه ها به دشمنان اسلام و وابسته شدن شان به پول های کثیف، این دو مسأله بسان شکافی است که دیوار داخلی شما را در خطر انداخته و تهدید به فروپاشی می کند. بستن این شکاف کار شما و در دست شماست، پس آن را جدی گرفته و توجه لازم را نسبت به آن به خرج دهید.

ای مسلمانان در سراسر جهان! آگاه باشید که امریکا و هم پیمانان آن در تلاش استحکام بخشیدن مداخلۀ نظامی شان زیر نام های جدید می باشند، مداخلۀ نظامی که به حملات هوایی و نیروهای ویژه و مشوره دهی متخصصان نظامی شان خلاصه نمی شود؛ بلکه چیزی شبیه لشکرکشی تمام عیار بوده و نام های فریبنده ای برای آن برگزیده اند(مبارزه با تروریزم و فیصلۀ سازمان ملل). این مسأله بسیار خطرناک بوده و سراسر منطقه را مجدداً به حالت استعمار نظامی قدیم؛ اما با لباس جدید و مدرن برخواهد گرداند.

به یاد داشته باشید که اگر آنان در استحکام این استعمار قدیم با لباس جدیدشان در سرزمین شام موفق گردند، این سرزمین تبدیل به گذرگاهی خواهد شد که استعمارگران با استفاده از آن به سایر مناطق نیز نفوذ مستقیم خواهند نمود و آنگاه است که هیچ گونه تحرک و تلاشی برای نجات، فایده ای نخواهد داشت و هیچ پشیمانی نیز سودی به بار نخواهد آورد. بدانید و آگاه باشید که این یک مسألۀ سرنوشت ساز بوده و چنان که تصور می کنید، بی اهمیت نیست و اهمیت این را دارد که با جدیت کامل و با تدابیر دقیق و تفکر عمیق به آن بپردازید.

آن چه به دشمنان خون خوارتان جرأت داده تا علیه شما دندان تیز کرده و بر شما بتازند، این است که مدت هاست بنای خلافت از هم پاشیده و در حال حاضر این نظام الهی برپا نیست تا شما را زیر چتر فولادین اش پناه دهد. اینک برپایی و ساخت مجدد بنای خلافت نیاز اصلی و مسئولیت بزرگ شما به شمار می رود، شمایی که توان این کار را دارید، به ویژه آن عده کسانی که قدرت و امکانات بیشتری در اختیار دارند تا تکانی به خود داده و بر خیزند و حکام خاین و مزدوری را که بر شانه های امت نشسته و شب و روز از کفار استعمارگر دستور می گیرند.

شما مسئولیت دارید، این حکام خاین و مزدور را از اریکه های قدرت دروغین و تزویر شده پایین کشیده و آنان را به خاک ذلت اندازید و به این ترتیب پیمان های ننگین شان با کفار را از هم بدرید و آنگاه است که اصول و قوانین مکارانۀ دشمنان اسلام هیچ دردی را از آنان مداوا نخواهد نمود.

﴿وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا...﴾

[حشر: ۲]

ترجمه: و ايشان هم گمان می بردند كه دژهاي شان آنان را از عذاب الله(سبحانه وتعالی) بدور می دارند؛ اما الله(سبحانه وتعالی) از جانبی به سراغ شان رفت كه فكرش را نمی كردند...

ای مردم سرزمین شام و ای مسلمانان سراسر جهان! دیدید که دشمنان شما با وجود امکانات فراوان مادی که در اختیار دارند، هرگز موفق نشدند که در جریان این سال ها شما را وادار نمایند تا در برابر برنامه ها و اهداف شوم شان سر تسلیم فرود آورید. استقامت و پایمردی شما به کمک و توفیق الهی ثابت نمود که عزم و ارادۀ دشمن بسیار شکننده و ضعیف است و با وجود بر خورداری از امکانات هنگفت مادی، دل های شان مملو از ترس و وحشت اند. آنان در رویارویی با شما ضعیف و بزدل اند؛ اما نباید فراموش نمود که انسان های بزدل و ترسو می توانند از شکاف هایی که در دیوار دشمن خویش می بینند، استفاده نموده و زمینۀ فروپاشاندن این دیوار را فراهم آورند و سپس ادای شیر و شجاعت را در آورند، نه این که خود شجاعت شیر را داشته باشند؛ بلکه به دلیل این که توانسته اند، شکاف موجود در دیوار دشمن شان را بزرگ تر نموده و زمینه فروپاشی آن را فراهم آورند.

می دانید که پیشوای صادق و مخلص هرگز به دنباله روانش دروغ نمی گوید و حزب التحریر به عنوان چنین پیشوایی به شما هشدار داده و شما را بیم می دهد که مبادا بگذارید این شکاف بزرگ تر شود و دیوارتان از هم فروپاشد؛ بلکه هرچه عاجل تر این شکاف را با احکام ناب اسلام برای همیشه فرو بسته و دیوارتان را استحکام بخشید. بدون شک صلاح کار آخر این امت همانی است که اول آن را اصلاح نمود. حاکمیتی که بر مبنای اسلام و لشکرهایی که در راه الله سبحانه وتعالی به حرکت در آورده شوند وبس. شک نکنید، هشدار و بیمی که حزب التحریر متوجه شما می کند، ان شاء الله سعادت و عزت دنیا و آخرت را برای شما به بار خواهد آورد.

﴿يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾

[صف: ۱۲]

ترجمه: تا گناهان تان را بر شما ببخشايد و شما را در باغ هايى كه از زير[درختان] آن جوي بارها روان است و[در] سراهايى خوش و بهشت هاى هميشگى در آورد اين[خود] كاميابى بزرگ است.

﴿وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ﴾

[صف: ۱۳]

ترجمه: و[رحمتى] ديگر كه آن را دوست داريد يارى و پيروزى نزديكى از جانب الله(سبحانه وتعالی) است و مؤمنان را[بدان] بشارت ده.

﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَذِكْرَى لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ﴾

[ق: ۳۷]

ترجمه: در این تذکّری است، برای آن کس که عقل دارد، یا گوش دل فرادهد؛ در حالی که حاضر باشد!

حزب التحریر