- مطابق
شما را به الله سوگند؛ سد راه حزب‌التحریر نشوید!
(ترجمه(
حزب‌التحریر همه‌ساله در ماه مبارک رجب یاد و خاطرۀ تلخ و درداوری را زنده می‌کند که چشم‌ها به یاد آن گریان و قلب‌ها در نبود آن سخت به تپش می‌افتد؛ یاد و خاطرۀ بزرگ‌ترین دولتی‌که تاریخ بشریت به خود می‌شناسد؛ دولت اسلامی!
آری، سال‌ها یکی پس از دیگری سپری می‌شوند و مسلمانان از یک مصیبت رهائی نیافته که مصیبت بزرگ‌تری دامن‌گیرشان می‌گردد، سال‌ها یکی پس از دیگری سپری می‌شوند و ما حالت و احساس گوسفند قربانی در شب عید را داریم. با این حال کسانی صدای‌شان را بلند نموده می‌پرسند: چه حال دارید؟!
کدام حال را می‌خواهید بدانید؟
حال اردوگاه‌ها؟ یا حال گرسنگی و فقر؟ و یا هم حال بیماری‌های واگیر و غیر واگیری‌که آرام و قرار را از ما گرفته؟
کدام حال؟
حال تجاوزهایی‌که به زنان و دختران بی‌سرپناه مان می‌شود؟ یا حال هر لحظه فرار، ویرانی و جان دادن؟ کدام حال را می‌خواهید بدانید؟
حال همسایه‌ای که هیچ خبری از او نداریم؟
یا حال پناه‌جو، بی‌جاشده و مهاجری‌که روی جاده‌ها می‌خوابد و یا غرق دریاها می‌شود و یا هم در فرودگاه‌ها فریاد کمک و هم‌کاری سر می‌دهد؟
کدام حال؟
حال جوانان امت؟ آری! آنان حال خوبی دارند، در بازداشتگاه‌های حکام ظالم و یا بی‌کار دنبال لقمۀ نانی سرگردان در جاده‌ها.
از زنان این امت برایت بگویم: آنان صبر پیشه کرده‌اند و چاره‌ای جز صبر ندارند...
این یکی صبورانه در انتظار مسافر سرگردان خویش برای لقمۀ بخور و نمیر و آن دیگری صبورانه منتظر شوهر یا فرزند بیمار خویش است که با دست خالی دنبال علاج بیماری‌اش می‌گردد و این هم فریاد جان‌کاه مادری‌که برای فرزند مظلوم خویش دادخواهی می‌کند، اما چاره‌ای جز صبر ندارد.
و اما کودکان ما؛ کودکانی‌که دیگر مانند گذشته مقداری شیرینی یا سخنان زیبا و یا داستان‌ها پیش از خواب در تربیت درست‌شان تأثیری ندارد... دیگر رسم و رواج‌ها و ارزش‌های خانواده‌گی به آنان اهمیتی ندارد و به آنان قناعت‌بخش نبوده و قلب‌های‌شان را آرام نمی‌کند... دنیای فانی آغوشش را از هرطرفی برای‌شان باز نموده و انترنت راه‌ها و مسیر‌هایی از زندگی را برای‌شان گشوده که نه به درد دنیایی شان می‌خورد و نه هم مشکلی از مشکلات آخرت‌شان را حل می‌کند.
دیگر امر و نهی ما توسط کودکان مان گوش شنوایی ندارد و حسرت اطاعت برخاسته از احترام به والدین به عنوان یک ارزش اسلامی بر سینۀ هر مادر و پدری تا آخر عمر باقی می‌ماند.
کودکان معصوم مان را بزرگ می‌کنیم، آنگاه آنان را تسلیم جهانی سراسر گناه، خیانت و بیداد می‌کنیم... جهانی‌که خواسته یا ناخواسته باید تسلیم آن شوند.
آری! بزرگ می‌شوند و نشانه‌های بلوغ جسمی و فکری در آنان ظاهر می‌گردد؛ اما روی آوردن‌شان را به ارزش‌های غرب و عیارشدن شان بر اساس نظام‌های پوچ و مادی بشری را با چشمانی مملو از حسرت به نظاره می‌نشینیم، زیرا دیگر نصیحت‌های مان اهمیتی ندارد.
آزاردهنده‌تر از همه؛ این‌که تو با بی‌مهری و سطحی‌نگری تمام از من می‌پرسی: شما با این منشورات اندک و هشتگ‌هایی‌که هیچ دردی را دوا نمی‌کند، دنبال چه هستید؟
آری این منشورات و هشتگ‌ها برای تو هیچ دردی را دوا نخواهد کرد، زیرا تو دیگر مدار درک و تفکرات را بسته‌ای و طریقۀ تفکر خویش را محدود به یک دیدگاه نموده‌ای که افق‌های دورتر از آن را نمی‌بینی. پس آری! برای تو هیچ دردی را دوا نمی‌کند.
اما لطفاً ما را به حال خودمان بگذار!
ما برای امت کار می‌کنیم. به یاد داشته باش که ما همه به صفت مسلمان، یعنی من و تو همه برای نصرت دادن به این دین مکلفیت داریم. مکلفیت داریم قرآن کریم را که کلام آفریدگار جهانیان است، بالای خود حاکم سازیم و فضایی را فراهم آوریم که اگر خطا کردیم، همین قرآن ما را محاسبه کند و اگر دادخواهی نمودیم، باز همین قرآن به داد مان برسد.
تو را به الله سوگند می‌دهم! ما را به حال خود مان بگذار و سد راه ما قرار مگیر! ما خوب می‌دانیم چه می‌کنیم و این را نیز خوب می‌دانیم که کار ما در این جنگل وحشت‌بار چه خطرها و تهدیدهایی را در پی دارد. اما تو اگر نمی‌خواهی در این کار و در این راه در کنار ما باشی، حد اقل فکر ما را مشوش نکن، مادران ما را نترسان و کودکان ما را به وحشت نینداز!
اگر آن همه درد و رنج مسلمانان در گوشه و کنار جهان توجه تو را به خوب جلب نکرده و احساس تو را برای تغییر تحریک نکرده، حد اقل با چشم فلسفی خشک به کارکردها و زحمات دیگران نگاه نکن.!
بهتر است منصفانه به فعالیت‌ها، کمپاین‌ها، کتاب‌ها و نظم حزب‌التحریر نگاه کنی و نه این‌که احزاب همه یکی بوده و در نهایت یک کار را ادامه می‌دهند؛ اگر به دقت و بی‌طرفانه به تاریخ این حزب نظری افگنی، مطمئناً از خودت به خاطر هر تبصرۀ منفی که در مورد آن نوشته‌ای و یا هر سخن زشتی‌که خطاب به این حزب به زبان آورده‌ای، احساس شرم خواهی نمود؛ حزبی‌که برای بیرون کشیدن امت از این همه مصیبت و بلا‌های بی‌شمار حتی یک لحظه هم غفلت نکرده.
هر سال بار ملامت را بر دوش ما می‌گذارید و می‌پرسید: شما چه کرده‌اید؟ مگر از این داد و فریادهای بیهوده خسته نمی‌شوید؟
پرسش ما از شما این است که مگر شما از این ملامت‌کردن‌ها و توهین‌هایی‌که در حق ما روا می‌دارید، خسته نمی‌شوید؟ مگر از این تشویش افگنی و از این سنگ‌اندازی خسته نمی‌شوید؟
دوست عزیزی‌که این پرسش‌های ملامت‌گرانه را متوجه ما می‌کنی!
بدان که حزب‌التحریر از میان امت مردان، زنان و جوانانی را بر اساس قرآن و سنت تربیت نموده که از جملۀ شخصیت‌های بزرگ این امت به شمار می‌روند؛ شخصیت‌هایی‌که راه خویش برای حاکمیت قانون و نظم الهی بدون اندک ترسی از ملامت ملامت‌گران ادامه می‌دهند.
بدان که حزب‌التحریر با همین منشورات خویش ملیون‌ها تن از مسلمانان را کنارهم جمع نموده و آنان را زیر مفهوم واحد و رفتار واحد وحدت بخشیده و هر یک از این افراد زیر چتر این حزب به هدف زندگی خویش در این جهان پی برنده‌اند و می‌دانند راهی را که پیش گرفته اند، به کجا می‌انجامد.
بدان که حزب‌التحریر چشم و گوش شمار زیادی از جوانان امت را با رنگ‌ها و زبان‌های مختلف‌شان باز نموده و به آنان فهمانده که کار برای نصرت دین الهی در سراسر جهان یک وجیبه است، از امریکا تا چین! هیچ زبان، حکومت، حاکم و رئیسی نتوانسته مانع بیدارگری حزب شود و جوانان حزب به خواست و حمایت الله متعال راه خویش را هم‌چنان ادامه داده و سرانجام پیروز خواهند گردید. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ(7) وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَّهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ(8) ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ﴾ [محمد: 7-9]
ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! اگر (آیین) الله را یاری کنید، شما را یاری می‌کند و گام‌های‌تان را استوار می‌دارد. و کسانی‌که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمال‌شان نابود باد! این بخاطر آن است که از آنچه الله نازل کرده کراهت داشتند؛ از این رو الله اعمال‌شان را حبط و نابود کرد!
أقیموا الخلافة#
Return The Khilafah#
YenidenHilafat#
خلافت – کو – قائم – کرو
نویسنده: دارین الشنطی
مترجم: عبدالله دانشجو