(ترجمه)

از اولین وهله‌ی نزول وحی بر رسول‌الله صلی الله علیه وسلم در غار حرا نقش زن به گونه‌ی واضح و فعال آغاز یافت؛ چنانچه رسول‌الله صلی الله علیه وسلم به همسر باوفا و مخلصش، خدیجه بنت خویلد رضی الله عنها مراجعه نموده و آنچه را در غار دیده بود و آنچه میان او و حضرت جبریل علیه‌السلام رخ‌داده بود، قصه کرد، سپس خدیجه شروع به بستن کمرش نمود، برحق ثابت و استوارش ساخت، درهای خیر را به سویش گشود، به خیر و نیکی بشارتش داد، ناآرامی او را آرام نموده و برایش گفت: «قسم به الله الله ترا خوار نخواهد کرد؛ زیرا تو خویشاوندی را وصل می­کنی، مهمان را اکرام می­کنی، راه مانده را کمک کرده و بر مشکلات زمان یاری می‌رسانی.» بنابراین، ترس و نگرانی رسول‌الله صلی الله علیه وسلم به آرامش تبدیل شد. خدیجه رضی الله عنها رسول‌الله صلی الله علیه وسلم را با اعتماد بشارت داد که برحق است، سپس او را به نزد پسرعمویش، ورقه ابن نوفل برد تا برای شوهرش نسبت به آنچه دیده است، اعتماد بیشتری حاصل کند و تأکید کند که آنچه را دیده است، خیر و بشارت به‌سوی آینده­ی درخشان است. خدیجه اولین شخصی بود که به رسول‌الله صلی الله علیه وسلم ایمان آورد و باایمان خود پیامدها و مشکلات رسالت را تحمل کرد.

با این مقدمه شروع می‌کنیم و اهمیت زن در حمل دعوت و بدوش کشیدن پیامدهای آن را توضیح می‌دهیم؛ مخصوصاً زمانی‌ می‌دانی، که حمل دعوت بر هردو، زن و مرد فرض است. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ﴾ [توبه: ٧١]

ترجمه: مردان و زنان مؤمن برخی پشتیبان برخی دیگر هستند، امربه‌معروف و نهی از منکر می‌کنند، نماز برپا می‌دارند، زکات پرداخت می‌کنند و از الله و رسول او فرمان‌برداری می‌کنند؛ آنان که الله(سبحانه وتعالی)رحمت‌شان می­کند. بدون شک الله(سبحانه وتعالی) غالب و با حکمت است.

اسلام در شأن زن توجه شایانی نموده و به دیده­ی کرامت و عزت به او نگریسته است، او را مادر و مربی خانه عنوان نموده و آبرویی دانسته که لازم است از آن نگهداری شود. زنان را در تحمل مسئولیت‌های زندگی هم‌ردیف مردان قرار داده و الله سبحانه وتعالی زن را با مرد در مهم خلیفه بودن درروی زمین، تربیت فرزندان و مرد ساختن آن‌ها تا بتوانند امانت را بدوش کشیده و ارتش‌ها را رهبری نموده پرچم اسلام را بلند کنند، مکلفیت بخشیده است. زن را با مرد در کرامت، بزرگواری، ثواب و عذاب در یک درجه قرار داده است، ثواب بر انجام اعمال نیکو و عذاب بر مرتکب شدن گناه؛ پس برای هرکدام جزای آنچه است که انجام داده است. قرآن کریم این موضوع را بیش از یک‌بار در سوره­ی نحل تأکید نموده است:

﴿مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾ [نحل: ٩٧]

ترجمه: مرد وزنی‌که عمل نیکو انجام دهد و مؤمن باشد؛ پس یقیناً آن‌ها با حیات طیبه زنده می­گردانیم و در برابر اعمال حسنه­ی شان پاداش‌شان می­دهیم.

اگر نگاهی به زنان حامل دعوت در زمان خود بیندازیم، می‌بینیم که زنان، دعوت را بر شانه‌های‌شان حمل می­کنند، دروس را فرامی‌گیرند، در حلقات تثقیفی و در فعالیت­ها حضور می‌یابند؛ هم‌چنان می‌بینیم که در بیداری فکری جامعه و اطرافیانش، کسانی‌که در محیط کار با او سرکار دارند یا خانواده و اقاربش سهم می‌گیرند. گاهی افرادی از خانواده‌اش به خاطر حرکتش در این مسیر او را اذیت کردند! شدیدتر از این  زمانی‌که مانع راه دعوت زن شوهر و پدرش بودند و او را از حرکتِ هم‌رکاب با دعوت بازداشتند؛ مگر این‌که در مقابل این‌همه به این امید و انتظار که الله متعال حالش را به‌سوی آنچه آرزو دارد، تغییر دهد، صبر پیشه نموده است.

زمانی‌که از قضایی الهی شوهرش در مسیر دعوت زندانی شود و سال‌های طولانی را پشت میله‌ها بسر برد، زن سختی می‌کشد، تنها مانده و تلخی‌های جدایی، تحمل مسئولیت‌های خانه و اولاد و خانواده را می­چشد؛ اما اشکال این سیاهی‌ها بازویش را سست نمی‌کند و او را از ادامه­­ی حرکت جدا نخواهد کرد. برای زن مسلمان الگوهای عالی از زنانی وجود دارد که صحابیه بودند.

ام سلمه رضی الله عنها یکی از این الگوهاست که رنج شدیدی درراه دعوت متحمل شده است. با دینش به حبشه و سپس از آنجا به مدینه منوره هجرت نمود. رسول‌الله صلی الله علیه وسلم از او مشورت می­گرفت و سپس به مشوره‌اش عمل می­کرد. تاریخ نقش بزرگی که اسماء بنت ابی بکر در هجرت، ام عماره در جهاد و تعداد زیاد دیگری از آن­ها داشتند، فراموش نخواهد کرد. خواهران حامل دعوت در ازبکستان و قرغیزستان را فراموش نمی‌کنیم که ده‌ها سال ظلم، ستم و زندان را تحمل کردند، بازهم ثابت‌قدم و با صبر می‌بینیم که باقی ماندند؛ حتی قدمی عقب نگذاشته و به امید پاداش و ثواب از سوی الله سبحانه وتعالی و باهدف رضایت الله سبحانه وتعالی راه دعوت را ادامه دادند.

 زن مسلمان بافهم درستش از اسلام از امر الهی در فرضیت حمل دعوت اطاعت می‌کند و در تمام امور زندگی کوچک و بزرگ با هر بداخلاقی و افکار گمراه‌کننده‌ای که چهره­ی زن مسلمان را مخدوش می‌کنند و او را به بهانه­ی آزادی و دفاع از حقوقش به سمت گمراهی می‌برد، مقابله می‌کند. با این امور زن را به خیال این می‌اندازند که برای سعادت زن و آزادی‌اش با پیمان‌نامه‌ها و قوانین تلاش می‌کنند، پول خرج می‌کنند و تمام آنچه از زن‌ها، گروه‌ها و برنامه‌ها و مطبوعات و علمای در باری‌ را که گردن‌های نصوص را خم کردند و آن‌ها را لباس بدلی شریعت پوشانیدند، در اختیاردارند، بکار گرفتند تا برای آنچه نفوس پلیدشان همخوانی داشته و زن را از قلعه­ی محکمش یعنی خانه و گرمی خانواده بیرون بکشند، به گمان این‌که از حقوقی مانند حقوق زن و حقوق طفل که درواقع ضیاع این حقوق است، دفاع می‌کنند.

اما دور است که آن‌ها در اهداف پلیدشان باوجود کسانی‌که نقشه‌های مکارانه­ی شان را برهم می‌زند، مشاوره و فریب‌کاری‌شان را برای امت آشکار می­سازد، کامیاب شوند. آنان می‌کوشند تا عبای زن را که او را می‌پوشاند و از تندبادهای فساد و رزالت در امان نگه می‌دارد، از تنش بیرون کنند؛ اما به اذن الهی به‌زودی شکسته خواهند شد و نیروی‌شان از بین خواهد رفت. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿يُرِيدُونَ أَن يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﴾ [توبه: ٣٢]

ترجمه: می‌خواهند نور الهی را با دهن­های شان خاموش کنند. الله جز این‌که نورش را به کمال برساند نمی‌پذیرد، اگرچه کافران ناخوشنود باشندو

آری، آن‌ها، حاملین دعوت اعم از مردان وزنان بیدار هستند؛ به قضایای امت آگاه و نگهبانان سخت‌کوش هستند که از مرزهای امت اسلامی پاسداری می‌کنند، شب­شان را به‌روزشان می‌رسانند تا از مصالح امت اسلامی دفاع کنند و به‌عنوان سد بازدارنده­ی پیش روی دشمن‌شان ایستاده می‌شوند تا هرگز به مرام و مقصدش دست نیابد.

برزنان حامل دعوت لازم است تا بر عهد خویش پایدار مانده و کار برای ازسرگیری زندگی اسلامی با اقامه خلافت بر منهج نبوت را ادامه دهند که دین الهی در آن باعزت و شریعت الهی در آن حاکم است.

ای بار الها! اقامه­ی خلافت راشده و بلند شدن پرچمش را برای ما زودهنگام قرار ده تا ما و اولادمان باعزت و نصرت اسلام سربلند شویم و از الله متعال امیدواریم که از لشکریان و شاهدان آن باشیم.

نویسند: نسیبه ابراهیم-اردن

برگرفته از شماره 441- 442 مجله الوعی

تاریخ: ذوالقعده، 1444هـ.ق.

مترجم: حبیب اسلمی