(ترجمه)

طبق آن‌چه خبرگزاری رویترز نقل نموده است، اردغان، رئیس جمهور ترکیه روز یک شنبه مورخ 29 جولای 2024م گفت: ترکیه به هدف حمایت از فلسطنیان وارد اسرائیل خواهد شد؛ همان‌طورکه در گذشته وارد، لیبی و ناگورنوقره باغ شد؛ اما چگونگی ورودش را توضیح نداد. اردغان درجریان شرکت‌اش در نشست شاخه حزب عدالت و توسعه در ولایت ریزه در شمال شرق ترکیه که روز یک شنبه مورخ 29جولای2024م برگزار شده بود چنین گفت: «ما باید در حدی نیرومند باشیم که رژیم اشغال‌گر نتواند این اعمال احمقانه خود را علیه فلسطنیان انجام دهد... کاملاً مانند زمانی‌که ما وارد قره باغ و لیبی شدیم. ما حتماً با اسرائیل هم همان کاری را انجام خواهیم داد که با آن‌ها انجام دادیم.» اردغان در بیانیه‌ای که از طریق تلویزیون نشر شد، چنین افزود: «هیچ عاملی وجود ندارد که ما را از انجام چنین کاری بازدارد... لازم است که قوی بود تا این‌که چنین گام‌های را برداشت.»

این در حالی است که در سال 2020م ترکیه نیروهای ارتش را برای حمایت از حکومت وفاق ملی لیبی وارد لیبی نمود و این موضوع را که در عملیات نظامی ناگورنو قره باغ آذربایجان کدام نقشی داشته است، کاملاً رد نمود؛ لیکن در سال گذشته گفت ترکیه از هر وسیله‌ای از جمله توسعه و تمرین نظامی برای حمایت از هم‌پیمان مورد اعتمادش، کار خواهد گرفت.

این در حالی است ‌که از 7 اکتوبر سال گذشته رژیم یهود جنگ ویران کننده‌ای را علیه غزه راه‌اندازی نموده است. جنگی که بیشتر از 130هزار شهید و مجروح که بیشتر آنان کودکان و زنان بوده اند، علاوه بر بیشتر از 10 هزار مفقودی دیگر از خود بجای گذاشته است.

مسلمانان غزه در اوج حالت نابودی هولناک و گرسنگی که به زندگی ده‌ها هزار طفل پایان داده و می‌دهد، قرار دارند. در قهقرای یکی از بدترین فاجعه‌های انسانی جهانی، اردغان بیشتر از این انتظار چه چیزی را می‌کشد؟ برا ورود به اسرائیل منتظر کدام فاجعه‌ای بزرگتر از این است؟ در حالی‌که رژیم یهود رقم بالایی از مسلمانان بی‌گناه را به قتل رسانده است! و یا این‌که این رقم بزرگ از شهداء و مجروحین برای ورود به اسرائیل کفایت نمی‌کند؟ یا شاید اردغان منتظر است که رقم شهداء و مجروحین به صدهاهزار و یا به ملیون‌ها برسد؟!

اما ما یقین داریم که اردغان هرگز وارد اسرائیل نمی‌شود؛ حتی اگر رقم شهداء و مجروحین به صدهاهزار و یا به ملیون‌هاتن هم برسد؛ چون اردوغان بارها به این‌گونه اظهارات پرداخته است. تمام جهان و افکار عامه ترکیه به بیانات حماسی اردوغان عادت نموده اند. کسی‌که اراده ورود را دارد، هیچگاه به ایراد اظهارات توخالی نمی‌پردازد؛ بلکه اقدام نموده و فوراً دست به کار می‌شد.

29جولای 2024م

مترجم: علی مطمئن

(ترجمه)

وزارت صحت نوار غزه گفت که رژیم اشغالگر طی 24 ساعت در نوار غزه سه مورد کشتار جمعی به راه انداخته است که به تعداد 66 شهید و 241 مجروح به شفاخانه‌ها منتقل شده است. این وزارت اعلان نمود که تعداد قربانی‌ها تجاوز یهود از 7 اکتوبر سال گذشته تا کنون به 39324 شهید و 90830 مجروح می‌رسد و براین اشاره داشت که تعدا قربانیان هم‌چنان زیر انبار ویرانه‌ها و در مسیرهایی قررا دارند که امبولانس‌ها و نیروهای نجات مردمی به آن‌ها دسترسی ندارند.

نیروهای رژیم اشغالگر در نوار غزه تا روز یک شنبه مورخ 29جولای 2024م به 296 روز رسیده است. در این مدت ده‌ها حمله هوائی و موشکی این نیروها منازل مسکونی و تجمعات پناهجویان در شاهراه را هدف قرار داده  و ده‌ها هزار شهید و مجروح را به جای گذاشته است. البته همزمان با وضعیت فاجعه‌بار انسانی که نتیجۀ محاصره و جلای وطن می‌باشد، فاجعه‌ای که 95 درصد از شهروندان را در برگرفته است.

این درحالی است که رژیم یهود روزانه مرتکب سلاخی و کشتار جمعی می‌شود؛ اما حکام خائن سرزمین‌های اسلامی در رأس آنان اردغان فقط به مشاهدۀ این قتل عام بسنده می‌کنند؛ حتی اردغان در بیانیه‌ای که در پارلمان ایراد نمود، گفت این امکانات را داد که وارد اسرائیل شود. سوال ما از اردغان این است که آیا ارقام بیان شده از سلاخی روزانه رژیم یهود برای ورود به اسرائیل کافی نیست؟!

ما به حکام سرزمین‌های اسلامی می‌گوییم: شما دیدید که کانگرس امریکا برای نتنیاهوی قاتل، بسان یک قهرمان کف می‌زدند! آیا تعقل نمی‌کنید؟! آیا فریاد اطفال، زنان و سالخوردگان و مجروحین که ده‌ماه است قطع نگردیده، برای شما کافی نیست؟! در حالی‌که این فریادها دامنه آسمان را هم گرفته است؛ اگر وظیفه انسانی تو بر حسب گفته‌ات اینست که صدایت را علیه رژیم یهود بالا کنی، پس هرچه می‌خواهی بالا کن؛ اما مردم فلسطین از دروغ‌ها و مکرهایت سیرشدند و رسانه‌ها هم حقیقت تو را کشف نموده اند؛ طوری‌که حمایت‌ها و کمک‌های ترکیه با تمام گونه‌هایش از از رژیم اسرائیل قطع نگردیده است.

29جولای 2024م.

مترجم: علی مطمئن

(ترجمه)

گزارشات رسانه‌ای بر این تأکید دارند که در ماه آینده رجب طیب اردوغان با همتای سوری‌اش بشار اسد، پس از بیشتر از یک دهه قطع رابطه، دیدار خواهد کرد. اما "غافل گیری بزرگ" نهفته در مکان ملاقات است. روزنامه ترکی نزدیک به حزب حاکم،  حزب عدالت و توسعه کشف نموده که این دیدار در نزدیکی یکی از شهرهای ساحلی سوریه "کسب" در گذرگاه مرزی بین دوکشور صورت خواهد گرفت. این روزنامه  بیان داشت که دستگاه‌های مخابراتی انقره و دمشق در جریان ماه گذشته باهم سه نشست قاطع داشتند.

آن‌چه را این روزنامه مورد جلب توجه قرار داده بود، این بود که در این اواخر رئیس استخبارات  روسیه به ترکیه سفر نمووده و با رئیس استخبارات ترکیه برای برگزاری نشست بین هردو رئیس ملاقات نموده است. این روز نامه ترکی وضاحت داد که بر مکان و زمان ملاقات هردو رئیس جمهور توافق شده است؛ چیزی‌که در ابتداء در خصوص آن مناقشاتی صورت گرفت و این فکر مطرح شد که مکان دیدار در پایتخت عراق بغداد باشد و سپس پذیرفته نشد.

هفته‌های اخیر شاهد تغییرات زیادی در پروندۀ سوریه و ترکیه بوده است، چنان‌چه رئیس جمهور ترکیه بارها از همتای سوری خویش دعوت نموده  که برای ملاقات با وی به انقره سفر کند.  نظام ترکیه کفیل منافع است که همواره به ادای نقشی می‌پردازد که از طرف امریکا برایش موکول می‌شود.

کاملاً واضح است که نظام ترکیه علیه انقلاب شام دسیسه می‌کند و این انقلاب تا تسلیم نمودن آن در چنگال نظام جنایت کار بشار هدایت می‌کند. اما ابزار و عوامل آن در این راه رهبران تنظیم های مسلح انقلابی در رأس آن جولانی است. این رهبران در واقع ابزار تسلیم این سرزمین می‌باشند.

این در حالی است که دسیسه نظام ترکیه علیه انقلاب شام یک مسئله جدیدی نیست؛ بلکه ترکیه از همان ابتداء وارد این انقلاب شده بود و اینک ما را در پایان راه رسانده است یا تسلیم نظام جنایت کار بشار می‌کند و یا این‌که هم‌چنان ساکت باقی نگاه می‌دارد. ما به چشم سر شاهد این هستیم که به سوی چوبۀ دار برده شده و دست جلاد تسلیم داده و به سوی زندان، پایمال شدن حیثیت انسانی و هتک حرمت‌های مان برده می‌شویم و یا این‌که باید علیه دسایس نظام ترکیه و رهبران وابسته تنظیم‌های مسلح انقلابی موقف گرفته و ایستادگی نماییم.

29جولای 224م.

مترجم: علی مطمئن

در تحولات اخیر، رژیم شوکت میرضیایف در ازبکستان به میراث ظالمانه سلف خود اسلام کریموف ادامه داده است. علی الرغم وعده‌های اولیه اصلاحات، دولت میرضیایف به سرکوب شدید، به ویژه هدف قرار دادن اعضای حزب التحریر، بازگشته است. در 9 می 2024، 23 عضو به اتهاماتی مشابه اتهاماتی که نزدیک به دو دهه پیش با آنها روبرو بودند دوباره دستگیر شدند. این شباب قبلاً نزدیک به بیست سال زندان و شکنجه را در دوران حکومت ظالمانه کریموف متحمل شده بودند.

تعهدات قبلی میرضیایف برای پایان دادن به شکنجه، خشونت علیه زندانیان، و بازداشت خودسرانه پوچ و میان تهی به اثبات رسیده است. اکنون رژیم وی از همان روش‌های وحشیانه کریموف استفاده می‌کند و دشمنی عمیق خود را با اسلام و حامیان آن نشان می‌دهد. شباب حزب التحریر خودسرانه دستگیر شدند، تحت شکنجه شدید قرار گرفتند و مجبور شدند به اتهامات ساختگی اعتراف نمایند. این اعمال شنیع شامل تهدید به خشونت جنسی علیه اعضای خانواده آنها و استفاده از شوک برقی بوده است.

اتهامات تروریزم و ​​خشونت علیه حزب‌التحریر بی اساس است. حزب‌التحریر از زمان تأسیس آن در سال 1953م همواره خشونت و تروریزم را رد کرده و به منهج فکری-سیاسی الهام گرفته از تعالیم حضرت محمد صلی‌الله علیه وسلم پابند بوده است. ادعاهای رژیم تلاش آشکار برای خاموش کردن دعوت مسالمت آمیز این حزب برای احیای دوبارۀ سبک زندگی اسلامی می‌باشد.

از لحاظ تاریخی، ازبکستان میراثی طولانی از حاکمان سرکوبگر دارد که از تاکتیک‌های بی‌رحمانه برای حفظ قدرت استفاده نموده اند. تحت حکومت شوروی، ازبکستان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود و سرکوب شدیدی را تجربه کرد. رژیم استالین به خاطر پاکسازی‌های وحشیانه، دستگیری‌های خودسرانه، و شکنجه بدنام است که فرهنگ ترس و سرکوب را به وجود آورده بود. میراث کنترول شوروی حتی بعد از استقلال ازبکستان در سال 1991 م ادامه یافت، زیرا رژیم کریموف به دلیل اقدامات خشن خود علیه مخالفان سیاسی و بیان عقیده شناخته شد.

اسلام کریموف که از استقلال تا زمان مرگش در سال 2016 حکومت کرد، به دلیل سرکوب شدید خود علیه هر نوع مخالفی مشهور است. رژیم او با سوء استفاده‌های گسترده، از جمله شکنجه، بازداشت خودسرانه، و سرکوب آزادی‌های دینی مشخص گردید. یکی از فاحش ترین نمونه‌ها، کشتار اندیجان در سال 2005م  بود که در آن نیروهای دولتی صدها معترض را که خواستار اصلاحات سیاسی و اقتصادی بودند کشتند. این سرکوب خشونت آمیز نماد رویکرد کریموف به مخالفت بود که به دنبال حفظ کنترول آهنین بالای قدرت به هر قیمتی بود.

اقدامات رژیم ازبکستان بیشتر تحت تأثیر قدرت‌های استعمارگر مانند روسیه و ایالات متحده است. این قدرت‌ها، علی‌الرغم شعارهای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر، از رژیم‌های سرکوبگر برای سرکوب جنبش‌های اسلامی حمایت می‌نمایند. خصومت نسبت به مبارزات مسالمت آمیز حزب‌التحریر برای سبک زندگی اسلامی بالای مبارزۀ گسترده تر علیه مداخله استعمار جدید در سرزمین های اسلامی تأکید می‌کند.

تبعیت میرضیایف از اقدامات ظالمانه نشان دهنده تمایلات و سیاست‌های رهبران استعمارگر است. این فقدان خودمختاری در میان حکام مسلمین که به عنوان اجیران منافع استعماری عمل می‌کنند، برجسته می شود. ما در حزب التحریر به رژیم میرضیایف هشدار می‌دهیم که این راه وحشیگری و ظلم فقط باعث افزایش نارضایتی امت و تسریع در سقوط رژیم می‌شود.

امت اسلامی بیش از هر زمان دیگری به رهایی از سلطۀ استعمار و احیای قوانین و سبک زندگی خود نزدیک شده است. میرضیایف باید فوراً شباب زندانی را آزاد کند و هرگونه آزار و شکنجه علیه مدافعان اسلام را متوقف کند. نتیجه نهایی به نفع صالحان و صدیقین می‌باشد:

)لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِن شَاء أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا ([احزاب – 24]

ترجمه: (تا پاداش صدیقین به دلیل صادق بودن شان داده شود و منافقین عذاب کرده شوند اګر الله بخواهد یا آن را ببخشد بدون شک الله بخشاینده و مهربان است)

ما از تمام مسلمانان می‌خواهیم که در همبستگی با مسلمانان مظلوم ازبکستان بایستند و صدای خود را علیه این بی‌عدالتی ها بلند نمایند. حمایت شما در تقویت درخواست آن‌ها و فشار برای تغییر معنادار بسیار مهم است. ان شاءالله صالحان پیروز شوند.

#درخواست از ازبکستان

#صرخة_من_أوزبيكستان

#PleaFromUzbekistan

#ЎЗБЕКИСТОНДАН_ФАРЁД

نوشتۀ سمیه بنت خیاط

برای دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب التحریر

20 محرم 1446 هـق

26 جولای 2024م

مترجم: عبدالرحمن "قاطع"