قرنطین کامل کشور پاکستان و از کار افتادن بعضی شرکت‌های صنعتی به منظور جلوگیری از شیوع ویروس‌کرونا (کوید-19) خودش برای تودۀ از مردم به مشکل‌بزرگ مبدل‌شده است. گفته می‌شود که مسلمانان در دو‌راهی قرار گرفته اند: یا در حالت قرنطین، گرسنه‌گی را انتخاب نمایند و یا هم مبتلا‌شدن به ویروس همه‌گیر را به آغوش گیرند. مسلمانان، از یک طرف شاهد سرایت‌سریع این ویروس اند و از طرف دیگر از افزایش فقر، دشواری وضعیت زنده‌گی، از هم پاشیدن تجارت، مسدود شدن شرکت‌ها و بی‌کاری، رنج می‌برند.
در واقع؛ انتخاب میان گرسنه‌گی و یا مبتلا شدن به ویروس، حالا به یک موضوع‌داغ جهانی مبدل‌شده است. دولت‌های غربی نیز برای ختم این وضعیت و یا کاهش قرنطین عمومی به منظور حل مشکلات‌اقتصادیِ مردمِ رنج‌دیده، تحت فشار و یا به بن‌بست مواجه گردیده اند. به سطح جهان حالت قرنطین، تمام سکتور‌های اقتصادی را مسدود، میلیون‌ها فرد را بی‌کار، باعث خساره‌مند شدن دولت‌ها به ارزش تریلیون‌ها دالر گردید و دولت‌های سرمایه دار را مجبور نمود تا برای ثابت نگهداشتن چرخ اقتصاد فرسودۀ خویش بسته‌های کمکی و یا نجات را مهیا نمایند. از سوی دیگر تعداد مصاب به ویروس‌کرونا نزدیک به دو میلیون رسیده است. بر علاوه؛ شمار جان باخته‌گان از اثر ویروس‌کرونا از 100،000 گذشته که این وضع، مردم سراسر جهان را دچار ترس و وحشت کرده است.
با بررسی‌عمیق دانسته می‌شود که اعتبار نظام سرمایه‌داری من‌حیث ایدیولوژیی‌که مواظب بشریت باشد، به سطح جهان از هم پاشیده است. حتی در داخل کشورهای سرمایه‌دار غربی، ناکامی و شکست آنها در محافظت مردم از مریضی و نجات آنها از گرسنه‌گی کاملاً برای مردم آشکار گردیده است.
اسلام؛ برای جلوگیری از شیوع ویروس که چگونه اضرار صحی و مشکلات‌اقتصادی را به طور مثمر آن کاهش دهد، راهنمایی‌های واضحِ را مهیا کرده است. بر علاوه؛ پیروی‌کامل از اسلام اطمینان می‌دهد که شیوع ویروس بدون اقدام جدی برای قرنطین سر تا سری کشور، قابل‌کنترول است. اسلام، همان مکان یا جایی‌که ویروس شروع به انتشار می‌نماید را قرنطین می‌کند. رسول‌الله صلی الله علیهوسلم فرموده است:
»إِذَا سَمِعْتُمْ بِالطَّاعُونِ بِأَرْضٍ فَلَا تَدْخُلُوهَا وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلَا تَخْرُجُوا مِنْهَا«
(بخاری)
ترجمه: اگر خبر شیوع‌طاعون را در شهری شنیدید؛ وارد آن نشوید. و اگر طاعون در شهری که شما بودید انتشار یافت، از آن خارج نشوید.
در حقیقت؛ ناکامی شیوۀ قرنطین سبب خسارۀ‌بزرگ می‌گردد. کشور چین قصداً شیوع ویروس را پنهان نمود و از همان ابتدای فاجعه، منطقه ووهان را قرنطین ننمود و گذاشت تا ویروس در شهر‌های چین منتشر شود. هم‌چنان، این ویروس از طریق مسافرت‌های بین‌المللی به اکثر کشور‌ها به شمول ایران که از آن طریق به پاکستان نیز شیوع یافت، انتقال نمود. در مورد پاکستان، مکان عمومی شیوع ویروس، منطقه "تفتان" بود. در حقیقت؛ این مکان ایستگاه مرزیِ کسانی‌ست که از شهر قمِ ایران؛ جایی‌که کارمندان شرکت خط‌آهن چین مصروف کار بود، بازدید نموده بودند. رژیم پاکستان منطقه تفتان را به طور کامل قرنطین ننمود و اشخاص مصاب را آزاد گذاشت؛ بنا بر آن؛ این ویروس سریعاً تمام اطراف و اکناف کشور را فرا گرفت. هم‌چنان، سفر‌های هوایی را برای مدت طولانی باز گذاشت؛ لذا ازین طریق نیز ویروس وارد کشور گردید.
بر علاوه؛ در سر تاسر جهان، دولت‌های سرمایه‌داری که فوراً و به طور کامل شهر‌ها را قرنطین ننمودند، حالا شمار زیاد افراد آن مریض و جان‌های خود را از دست داده اند. ضمناً از مبتلا شدن بیشتر افرادش بدین ویروس رنج می‌برند. قبل از اینکه چین بحران ویروس را به همه برملا سازد؛ 430،000 تن از کشور چین به شمول منطقه اصلی شیوع بیماری "ووهان" به امریکا سفر کرده بودند. ایالت متحدۀ‌امریکا بلند‌ترین آمار مرگ افراد به اثر ویروس‌کرونا را به سطح جهان داراست. شمار جان باخته‌گان الی تاریخ 14 آوریل 2020 م به 25000 تن با 603،693 مورد مثبت دیگر در این کشور می‌رسید که این آمار نزدیک به سوم حصه مجموع افراد مصاب به سطح جهان‌ست. راهنمایی اسلام در رابطه با مرض‌ساری این است که اشخاص‌مریض را باید از اشخاص‌سالم دور نگهداشت. رسول‌الله صلی الله علیهوسلم فرموده است:
»لاَ تُورِدُوا المُمْرِضَ عَلَى المُصِحِّ«
(بخاری)
ترجمه: اشخاص‌مریض را با اشخاص‌سالم یک‌جا نسازید.
اشخاص‌مریض باید از اشخاص سالم دور نگهداری شوند و یا میان هر دو، حصار‌مادیِ موجود باشد. دولت باید برای قرنطین مؤثر در خانه‌ها، مراکز عمومی و شفا خانه‌ها/ بیمارستان‌ها همکاری همه‌جانبه نماید. هم‌چنان، وظیفۀ دولت‌ست تا برای اشخاص که با افراد مبتلا به ویروس سرو کار دارند، لوازم ایمنی مهیا نماید. اما طوریکه دیده می‌شود حکام پاکستان از همان اوایل شیوع ویروس غافل و بی‌پروا بودند که در نهایت به انتشار ویروس به مکان‌های عام به شمول مصاب‌شدن کارمندان‌صحی انجامید.
هم‌چنان، در سراسر جهان دولت‌های سرمایه‌دار در مورد قرنطین افراد‌مریض، غفلت و بی‌اعتنایی نمودند. این وضع سبب انتشار‌سریع ویروس به داخل شهر‌ها به شمول شفا خانه‌ها/ بیمارستان شده و منجر به مرگ چندین کارمند‌صحی گردید.
اسلام در مورد تعداد زیاد از حاملین‌ویروس غیر‌فعالِ که مریض نیستند؛ ولی من‌حیث حامل‌ویروس باعث شیوع‌سریع آن می‌شود نیز دارای رهنمود‌های‌ست. اسلام دولت را ملزوم می‌گرداند تا محافظ امور مردم باشد. رسول‌الله صلی الله علیهوسلم فرموده است:
»كُلُّكُمْ رَاعٍ، وَكُلُّكُمْ مَسْؤولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ، فَالأَمِيرُ الَّذِي عَلَى النَّاسِ رَاعٍ«
(بخاری، مسلم)
ترجمه: همه‌ی شما چوپانید و هر کس مسؤل رعیت خویش است. امیر مردم، چوپان و مسؤل رعیت خویش است.
فلهذا؛ دولت عهده‌دار معاینه میلیون‌ها مردم در پاکستان می‌باشد تا حاملین‌ویروس غیر‌فعال را در زمان مناسب‌اش تشخیص نماید. سپس، دولت می‌تواند حاملین‌ویروس را قرنطین و با توجه خاص به اشخاص دارای معافیت پایین مانند کهن‌سالان و یا افرادی‌که دارای علایم مشخص مرض مانند نفس‌تنگی و مرض قند اند را تشخیص و به شکل مؤثر، افراد که با آنها در تماس بودند را دریافت می‌کند. دولت به منظور کاهش انتشار ویروس، باید ماسک و مواد پاک‌کننده ضد ویروس را نیز تهیه نماید. دولت می‌تواند برای جلوگیری از شیوع مرض در مورد حفظ‌الصحه و فاصله داشتن افراد، در صورت نیاز به مردم آگاهی دهد؛ نه اینکه با استفاده از زور باعث ایجاد ترس و وحشت گردد.
به این شیوه، اسلام اطمینان می‌دهد که دولت شیوع بیماری را از آغاز آن کاهش می‌دهد؛ هنگامی‌که اوج‌گرفت، کنترول‌اش می‌کند و از بحرانی‌شدن وضع کشور جلوگیری می‌نماید تا جایی‌که مجبور به قرنطین کامل کشور‌ها گردد، همان‌گونه که این وضع در بسیاری از کشورهای سرمایه‌دار به شمول امریکا نیز اتفاق افتاد. در حقیقت؛ قرنطین‌محض، باعث مشکل بدتر از ویروس می‌گردد که همانا گرسنه‌گی طاقت‌فرسا‌ست. لذا؛ پیروی از رهنمود‌های اسلام تضمین می‌دارد که مردم می‌توانند به زنده‌گی خویش ادامه دهند. ضمناً؛ مسلمانان می‌توانند وجیبه‌های اسلامی خویش را مانند کسب‌نفقه برای فامیل، ادامۀ تحصیل و ادای نماز‌جماعت در مساجد را با مراعات‌تدابیر انجام دهند.
در زمینۀ تأمین بودجۀ‌کافی به منظور مدیریت از شیوع چنین بیماری‌ها؛ نظام اسلام به مراتب از نظام سرمایه‌داریِ ساختۀ دست‌بشر که جهان را مانند سرطان تسخیر نموده، تفوق دارد. در حقیقت؛ مرض ویروس‌کرونا (کوید-19) ماهیت ضعیف و شکنندۀ اقتصاد سرمایه‌داری را برملا ساخت. نظام سرمایه‌داری تضمین نموده است که بیشترین ثروت کشور در اختیار تعدادی اندک مردم قرار گیرد. این حقیقت، حتی کشورهای سرمایه‌دار غربی را وادار نموده است که نتوانند وظیفۀ خود را در برابر ملت‌اش انجام دهند که نمونه آن وضعیت وخیم پاکستان می‌باشد. در واقع؛ نظام سرمایه‌داری خودش فاجعۀ‌بزرگ برای بشریت است که بشر را در دو‌راهی انتخاب میان گرسنه‌گی و یا مبتلا شدن به ویروس قرار داده است. الله سبحانهوتعالی فرموده است:
﴿كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاء مِنكُمْ﴾
[حشر: 7]
ترجمه: تا (این اموال‌عظیم) در میان ثروت‌مندان شما، دست به دست نگردد.
اسلام کاملاً، پیش رفت نظام سرمایه‌داری مبنی بر نظام اقتصادی‌که بالای تولید تمرکز کند را رد می‌کند. نظام اقتصادیِ اسلام مودلی‌ست که بالای توزیع و دوران‌ثروت میان مردم تمرکز دارد. برای این که مسایل‌حیاتی مانند مصارف بالای صحت به خطر نیفتد، اسلام از طریق شرکت‌های صنعتی با حجم تولید زیاد، عواید فراوانِ را تضمین نموده است. سنت مبارک رسول‌الله صلی الله علیهوسلم ساختار شرکت‌های "العنان، ابدان و مضاربه" را بنا نموده است که به شکل طبیعی میزان سرمایه‌ی موجود در سکتور‌های خصوصی را محدود می‌سازد. توانایی این شرکت‌ها برای ذخیرۀ مواد‌صنعتی به منظور رسیده‌گی نیازهای مردم در شرایط‌دشوار و بحرانی، اختصاص یافته است. اسلام تضمین می‌دارد که عواید به دست آمده از منابع منرالی و انرژی به شکل کامل بالای مردم‌عام به مصرف می‌رسد؛ نه اینکه با خصوصی‌سازی این منابع تنها تعداد محدود را بهره‌مند سازد. در واقع؛ از سنت مبارک رسول‌الله صلی الله علیهوسلم ثابت می‌شود که منابع انرژی و منرالی، ملکیت عامه بوده که برای منافع امور‌مردم به مصرف می‌رسد. اسلام هم‌چنان سودِ مبنی بر قرض را چی به شکل قرضه‌های خارجی باشد یا قرار داد‌های داخلی را حرام می‌داند. منشأ اصلی سود، قرضه‌های ملی به سطح جهان است که در خصوص پاکستان باید گفت که بیشترین بودجه آن برای پرداخت سودِ قرضه‌اش مصرف می‌شود.
لذا؛ به عوض ضایع‌ساختن سرمایه برای پرداخت سود قرضه‌ها، دولت قادر می‌شود تا در حالت بحران و عادی به امور‌مردم رسیده‌گی کند. در واقع؛ انتخاب حالت گرسنه‌گی و یا مبتلا شدن به ویروس در اسلام وجود ندارد؛ زیرا دولت خود را مسؤل می‌داند تا به حالت مریضی و گرسنه‌گی مردم رسیده‌گی نماید. سنت مبارک رسول‌الله صلی الله علیهوسلم هر دو "مراقبت‌صحی/بهداشتی و تأمین‌نیازمندی" بشر را تکلیف‌دولت تعیین نموده است. رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید:
»مَنْ أَصْبَحَ مِنْكُمْ آمِنًا فِي سِرْبِهِ، مُعَافًى فِي جَسَدِهِ، عِنْدَهُ قُوتُ يَوْمِهِ، فَكَأَنَّمَا حِيزَتْ لَهُ الدُّنْيَا«
(ترمذی)
ترجمه: کسی‌که صبح را در حالی آغاز نماید که امنیت فامیل‌اش تأمین، صحت‌اش تضمین و آذوقۀ همان روز را داشته باشد، مانند کسی‌ست که جهان در اختیار وی باشد.
شیوع ویروس کرونا (Covid – 19) فطرت شکنندۀ نظام بهداشتی/صحی سرمایه‌داری را باوجود ارائه مراقبت‌های بهداشتی/صحی پیشرفته و امکانات ذخیره در مواقع اضطراری، فاش کرده‌است. سرمایه‌داری با اتخاذ سیاست بیشترین سود و کمترین خسارت هم در مراقبت‌های بهداشتی/صحی خصوصی و دولتی، محدودیت‌هایی را بر ظرفیت بهداشتی اعمال کرده‌است. با این حال، دولت در اسلام حیثیت یک نگهبان را دارد که وظیفه‌اش حفظ سلامت شهروندان‌اش می‌باشد. مسلم از جابر رحمه الله روایت می‌کند که گفت:
«بَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و سلم إِلَى أُبَيِّ بْنِ كَعْبٍ طَبِيبًا فَقَطَعَ مِنْهُ عِرْقًا ثُمَه كَوَاهُ عَلَه»
ترجمه: رسول الله صلی الله علیه وسلم، پزشکی را نزد اُبی بن کعب فرستادند! او رگ‌اش را برید و سپس آن را داغ کرد.
رسول الله صلی الله علیه و سلم در مقام یک حاکم، پزشكی را نزد اُبی فرستاد، طوری‌كه نشان می‌دهد مراقبت‌های بهداشتی/صحی و درمانی از نیازهای اساسی رعیت است كه دولت باید از دسترسی رایگان شهروندان‌اش به آنها اطمینان حاصل کند.
بناءً در اسلام، دولت باید حجم کافی از تجهیزات پزشکی/طبی تولیدشدۀ خود را، اعم از دستگاه‌های تنفسی و تجهیزات محافظتی، فراهم کند. هم‌چنان دولت باید برای تأسیس مووسسات تحقیقی دست به کار شود تا تمام راه‌های بهبود ایمنی در برابر عفونت‌ها را، اعم از تغذیه، ورزش یا دارو در تمام اشکال خود از جمله گیاهان دارویی و مکمل‌های ویتامینی، آزمایش کند. برعلاوه، دولت موظف بر آن است تا احتمال رشد جمعیتی‌که ایمنی طبیعی دیگران را در معرض شیوع بیماری‌های خاص قرار می‌دهد، همانند ایمنی و مؤثریت واکسین‌ها، مطالعه کند.
هم‌چنان، اسلام رهنمودهایی را برای به حداقل رساندن آسیب‌های بهداشتی/صحی و مشکلات مالی ناشی از شیوع طاعون کرده‌است. صحیح بخاری از اُم‌المومنین عایشه صدیقه رضی الله عنها روایت کرده است که ایشان از رسول الله صلی الله علیه وسلم درباره طاعون پرسیدند:
«أَنَّهُ كَانَ عَذَابًا يَبْعَثُهُ اللَّهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ، فَجَعَلَهُ اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ، فَلَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يَقَعُ الطَّاعُونُ، فَيَمْكُثُ فِي بَلَدِهِ صَابِرًا، يَعْلَمُ أَنَّهُ لَنْ يُصِيبَهُ إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ، إِلَّا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الشَّهِيدِ»
[بخاری]
ترجمه: (طاعون) عذابی بود که الله (سبحانه وتعالی) بر هرکس که می‌خواست می‌فرستاد، اما او (سبحانه وتعالی) آن را برای مؤمنین رحمت قرار داده‌است. هر کسی‌که در منطقه‌اش طاعون شیوع کرد، صبور بماند و به پاداش الله (سبحانه وتعالی) امید داشته باشد و بداند که هیچ چیزی به او نمی‌رسد، جز آنچه الله (سبحانه وتعالی) برایش مقدر کرده‌است (و هرگاه بمیرد) پاداش یک شهید به وی داده خواهد شد.
بنابر این، مسلمانان به دور از غرق شدن در ترس و سراسیمگی، در ابتلای‌شان صبر می‌کنند، پاداش‌شان را از الله سبحانه وتعالی می‌خواهند و پیوسته به پروردگار جهانیان دعا می‌کنند.
ای مسلمانان پاکستان و ای فرزندان گران‌قدرمان در قوای مسلح!
الله سبحانه وتعالی توسط یكی از كوچك‌ترین مخلوقات‌اش، بطلان و ناکامی قانون بشری سرمایه‌داری را هم در شرق؛ مخصوصاً چین و هم در غرب؛ به‌ویژه امریکا در معرض دید عموم قرار داده‌است. اکنون زمینه برای بهترین امت فراهم شده‌است تا با اجرای کامل اوامر الهی در روی زمین، نور هدایت را برای بشریت پیشکش کنند. رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:
«اَلْإِسْلَامِ يَعْلُو وَلَا يُعْلَى»
[سنن دارقطنی]
ترجمه: اسلام غالب است و هرگز مغلوب نمی‌شود.
در واقع، دین بزرگ ما، یعنی اسلام، بر تمام روش‌های زندگی بشری غالب است، از جمله نظام سرمایه‌داری که به نقطۀ پایان رسیده‌است. اسلام یک دین الهی است که سرچشمۀ هدایت و چراغ راه تمام بشری و حلال مشکلات‌شان می‌باشد. امروزه جهان شکست سرمایه‌داری را حتی در درون حاملان و حامیان‌اش، از جمله امریکا، عملاً تماشا می‌کند. بستر جهان بیش از هر زمان دیگر آمادۀ تطبیق نظام اسلام است، طوریکه ان‌شاءالله عملاً از جانب خلیفه توسط خلافت بر منهج نبوت پیاده خواهد شد. اما حکام پاکستان در عوض تطبیق اسلام، بی‌باکانه از متحدان غربی‌شان تقلید می‌کنند، بدون اینکه ضعف و شکنندگی نظام‌های بشری را با کمال و قوت قوانین الهی مقایسه کنند. الله سبحانه وتعالی فرموده‌است:
﴿مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ﴾ (عنکبوت: 41)
ترجمه: مثَل کسانی‌که غیر از الله (سبحانه وتعالی) را اولیای خود برگزیدند، مثَل عنکبوت است که خانه‌ای برای خود انتخاب کرده‌است؛ درحالی‌که سست‌ترین خانه‌ها، خانۀ عنکبوت است اگر می‌دانستید.
حکام فاسد مسلمانان احکام، ارزش‌ها و سیاست‌های نظام کفری سرمایه‌داری را کورکورانه دنبال می‌کنند، هرچند رسول الله صلی الله علیه و سلم هشدار داده‌اند که:
«لَتَتَّبِعُنَّ سُنَّةَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ بَاعًا بِبَاعٍ وَذِرَاعًا بِذِرَاعٍ وَشِبْرًا بِشِبْرٍ حَتَّى لَوْ دَخَلُوا فِي جُحْرِ ضَبٍّ لَدَخَلْتُمْ فِيهِ» [ابن ماجه]
ترجمه: یقیناً راه و روش پیشینیان‌تان را باع به باع، ذراع به ذراع و وجب به وجب دنبال خواهید کرد، تاحدی‌که اگر به سوراخ سوسمار هم وارد شوند، شما نیز وارد آن می‌شوید.
آنان (اصحاب) گفتند: ای رسول الله صلی الله علیه وسلم! آیا منظورتان یهودیان و مسیحیان اند؟ او صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«فَمَنْ إِذًا؟»
ترجمه: پس دیگر کیست؟
نمی‌توان به حکام پاکستان امیدوار بود تا نمونۀ درخشان اسلام را برای بشریت ارائه کنند یا ما را به آن سمت رهبری کنند؛ درست در زمانی‌که شدیداً به آن نیاز داریم. در حقیقت، ماه مبارک رمضان با تمام فضایل‌اش فرصتی را در اختیارمان قرار داده‌است تا با دعوت عام مسلمانان و گرفتن نصرت از ارتش‌های امت مسلمه برای حزب‌التحریر به‌منظور تأسیس مجدد خلافت به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه و سلم سخت تلاش کنیم. بیایید برای خوشنودی الله سبحانه وتعالی و کسب نصرت‌اش تلاش کنیم تا برتری دین او سبحانه وتعالی برای همگان عملاً آشکار شود و این‌گونه راه برای پذیرش اسلام در میان شمار زیادی از انسان‌ها هموار کنیم؛ همان‌گونه که پس از فتح مکه توسط دولت اسلامی مدینه در جریان ماه مبارک رمضان اتفاق افتاد. الله سبحانه وتعالی فرموده‌است:
﴿إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا﴾
(النصر:1-3)
ترجمه: هنگامی‌که یاری الله (سبحانه وتعالی) و پیروزی فرارسد و ببینی مردم گروه گروه وارد دین الله (سبحانه وتعالی) می‌شوند، پرودرگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه‌پذیر است.
حزب التحریر-ولایه پاکستان
