(ترجمه)

خبر:

کارشناسان و مسئولین امنیتی سابق رژیم یهودی تایید کردند که غیر ممکن است تل آویو برای هدف اعلام شده‌اش که نابودی حرکت مقاومت اسلامی حماس و آزادی زندانیان‌آن است، دست یابد. در همین حال خانواده‌های زندانیان بازداشت شده در غزه مجددا خواستار آتش بس برای آزادی خانواده های‌شان شدند.

              (منبع: سایت الجزيره، با تصرف اندک)

تبصره:

مجاهدین حماس سازمانی هستند به اندازه فرقه و یا لواء یک ارتش؛ اما جنگ و قتال‌اش عقیدوی می‌باشد و اسطوره یک ارتش شکست ناپذیر و قدرتمند را نابود کردند، طوری‌که آنها توانستند یک ارتش کامل را با تجهیزات پیشرفته و با حمایت مطلق تنها یک دولت نه، بلکه همه دولت‌های بزرگ که از او حمایت معنوی، سیاسی و نظامی نموده و حتی تعدادی از دولت‌ها سربازان خود را به کمک این رژیم فرستادند را شکست دهند. در حالیکه این مجاهدین با یک حلقه امنیتی بسیار بزرگ از سوی حکام خائن منطقه که گنبد آهنین واقعی را تشکیل می‌دهند، قرار گرفته‌اند و فرزندان امت را از تحرک به سمت این رژیم سرطانی که در دامن امت کاشته شده است مانع می‌شوند.

رویدادهای امروز، صرف نظر از واقعیت وقوع آن، رویدادهای نادری هستند و این حوادثی است که دیگر تکرار نمی‌شود و در چندین زمینه آخرین مورد است:

اول: این حادثة آخر برای همه کسانی است که ادعای محافظت از فلسطین را داشتند و این قضیه را بر دوش خود دارند، از مخالف تا هر فردی که در ظاهر مدعی اسلام است و یا به دروغ به قضایای این امت می پردازد. بناً شکاف بین حاکمان و مردم به اندازة زیاد شده است که جزء با حذف این حکام خائن، قابل ترمیم نیست.

دوم: ظهور رژیم یهودی در لحظه از اوج و با افت شدید؛ بیانگر سقوط غیرقابل برگشت این رژیم است. برعلاوه با وضعیت فروپاشی داخلی جامعه‌اش، متوجه می‌شویم که دولت‌های کافر در همه زمینه‌ها (نظامی، اقتصادی) پشتیبان آن هستند تا آن را روی پاهایش استوار نگهدارند.

سوم: تنها راه‌حل در صحنه، زوال و نابودی این رژیم است. بنابراین، بر مردم داخل و مخلصین خارج واجب است که مانع اجرای این معامله شوند تا زمانی‌که الله سبحانه وتعالی بزودی ما را به دست مخلصین عامل به اسلام، پیروز گرداند.

روزهای آینده پر از اتفاقات خواهد بود و نمی‌توانیم بپذیریم که جزء از کسانی باشیم که فداکاری‌های این امت را ضایع می‌کند، بلکه با الله سبحانه وتعالی عهد می‌بندیم که برای از سرگیری زندگی اسلامی تلاش و مسیر سربلندی را رها نکنیم و دولت حقیقی را که از مسلمانان محافظت می‌کند و بشریت را از دستکاری ظالمان و ستم ستمگران نجات می‌دهد ایجاد کنیم.

وظیفه فرزندان این امت سخاوتمند است که برای تحقق وعده الله سبحانه وتعالی و بشارت رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد بازگشت خلافت راشده بر منهج نبوت و بازگرداندن اسلام به صدر اوضاع بین‌المللی حرکت و همکاری کنند.

ای مسلمانان! در اقصی نقاط جهان برای حمایت از این دین قیام و برای بازگرداندن آن به حاکمیت تلاش کنید.

ای لشکریان این امت شریف! امروز از انصار دین الله سبحانه وتعالی و همچون سعد بن معاذ باشید، حاکمیت اسلام را همان قسمی که در گذشته بود بازگردانید و به قول الله سبحانه وتعالی عمل کنید:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾ [سوره محمد، 7]

ترجمه: ای مؤمنان! اگر (دین) الله سبحانه و تعالی را یاری کنید، الله سبحانه و تعالی شما را یاری می‌کند (و بر دشمنانتان پیروز می‌گرداند) و گامهایتان را استوار می‌دارد (و کار و بارتان را استوار می‌بخشد).

نویسنده: نبیل عبدالکریم

مترجم: پارسا امیدی

(ترجمه)

نسل‌کشی که توسط یهودیان علیه مسلمانان صورت می‌گیرد، امروز ششمین هفته خود را در غزه به پایان رساند، نسل کشیی‌که هنوز هم  به دلیل  سکوت حکام بزدل سرزمین‌های اسلامی و با حمایت آمریکای استعمارگر و دولت‌های کافر غربی ادامه دارد. دقیقاً شش هفته است که مرگ بالای مسلمانان غزه می‌بارد؛ خانه‌ها، مساجد، شفاخانه‌ها، مکاتب و کمپ‌ها در همه‌جا در معرض بمباران شدید قرار دارند. هفته هاست که جهان تصاویری از مسلمانان مرده را مشاهده می‌کند.

در غزه اجساد تکه تکه شدۀ زنان، اطفال، نوزادان و حتی جنین‌ها را جمع‌آوری و دفن می‌نمایند و هیچ‌کس صدای گریه‌های نا امیدانۀ مادران و پدران و اطفالی را که آسمان برای‌شان ناله می‌کند، نمی‌شنود و نداهای آنان که "ای مسلمانان! ای حکام، ای ارتش‌ها، شما کجا هستید؟" بی‌پاسخ می‌ماند!

تعداد شهدای این کشتارها تا کنون از 12000 نفر فراتر رفته است که حدود 5000 طفل و نوزاد را شامل می‌شود. این حملات 25 شفاخانه، 253 مکتب، 71 مسجد و هزاران ساختمان را به طور کامل ویران نموده است. سربازان یهودیی اشغال‌گر شفاخانه الشفاء را، که به نمادی در غزه تبدیل شده بود، محاصره نمودند و مجروحان را در  آن به حال خود رها کردند تا بمیرند.

حینی‌که این رویدادها در غزه در حال وقوع بود، رهبران سرزمین‌های عضو سازمان همکاری اسلامی در ریاض-عربستان سعودی باهم دیدار نمودند. در این نشست، با حضور بشار جنایت‌کار که نزدیک به یک میلیون مسلمان سوری را به قتل رساند و شریک او در این قتل عام، رئیس جمهور ایران، رئیسی و کودتاگر السیسی که ده‌ها هزار مسلمان را در مصر به قتل رساند، شرکت داشتند. در نشست این رهبران با سخنرانی‌های پرشور میان‌تهی و اتخاذ قطع‌نامه‌های محکوم کننده، بخاطر اقدام نمودن در غزه از مجمع عمومی سازمان در خواست کردند.

هم‌چنان رهبران 57دولت عضو این سازمان، محمود عباس را که سال‌ها به آرمان فلسطین خیانت کرده است، تنها نماینده قانونی مردم فلسطین ‌دانسته و بی‌شرمانه خواستار اجازۀ آوردن کمک‌های بشردوستانه مانند غذا، دوا و تیل به غزه شدند!

در جریان هفتۀ گذشته، ما در حزب التحریر-ولایه ترکیه اعلامیه‌های مطبوعاتی و تظاهرات اعتراضی را در 9 شهر مختلف تحت عنوان "غزه در حال مرگ است، تسلیم نشوید، بلکه حمایت کنید!" سازمان‌دهی نمودیم. به روز جمعه 10 نوامبر، تظاهرات در آکسارای، آیدین، قهرمان ماراس، استانبول – کوچیک چکمیس، استانبول - عمرانیه و یالوا برگزار شد. تظاهرات روز یکشنبه 12 نوامبر در آدانا، بورسا و غازیانتیپ برگزار شد. روز جمعه 17 نوامبر؛ در 5 مکان مختلف: دیاربکر، مرسین، ازمیر، استانبول-سیلوری و استانبول-فاتح به میدان‌ها رفتیم تا از برادران خود در غزه که تحت کشتارهای وحشیانه‌ای  یهود غاصب قرار گرفته اند، حمایت نماییم و واکنش خود را برای رهبران 57دولت عضو سازمان همکاری اسلامی نشان دهیم. در اعلامیۀ مطبوعاتی که تحت عنوان "بی‌عدالتی در غزه تمام نمی‌شود، 57 رهبر پُست یک خلیفه را پر نمی‌کنند!" ترتیب نمودیم. خطاب به این حکام گفتیم:

»ای رهبران، پادشاهان، شاهزادگان، رؤسای جمهور و حکامی‌که تحت نام سازمان همکاری اسلامی جمع گردیده‌اید! شما به عنوان رهبران 57 سرزمین گردهم آمده‌اید، اما آیا در ذهن هیچ یک از شما خطور نکرد تا ارتش‌های متشکل از میلیون‌ها سرباز را به حرکت درآورید؟! آیا به ذهن هیچ یک از شما نرسید که فقط آهن می‌تواند آهن را از بین ببرد، و یهودیان اشغال‌گر جز از راه زور و قدرت منع  نخواهند شد؟! آیا به ذهن هیچ یک از شما نرسید که بگویید باید با نیروهای زمینی، هوایی، دریایی و سلاح‌های مجهز خود به این نسل‌کشی پایان دهید؟! آیا در ذهن تان خطور نکرده بود که حداقل تمام روابط دیپلوماتیک، نظامی و تجارتی تان را قطع کنید؟! آیا در ذهن شما  به جز محکوم کردن، و خواستار    تطبیق راه‌حل خاینانه یعنی  دو دولت در فلسطین، فراخواندن سازمان ملل و درخواست از محاکم دیوان کیفری بین‌المللی برای بررسی، کار محسوس دیگری به ذهن شما خطور نکرد؟! به لحاظ الله متعال، شما برای چه چیزی دور هم جمع شدید؟! منتظر چه اتفاق بعدی هستید؟! نابودی تمام مسلمانان در آن‌جا، که هیچ موجود زنده‌ای در غزه باقی نماند؟!»

ما می‌خواهیم که از نمایندگان سازمان‌های غیردولتی و تمام مسلمانانی‌که در اعلامیه‌های مطبوعاتی و تظاهرات ما اشتراک نمودند و سخن‌رانی کردند، سپاس‌گزاری نماییم. الله سبحانه وتعالی از همۀ مسلمانانی‌که برای ایستادن در کنار مردم فلسطین به میدان‌ها بیرون آمدند و مسئولیت‌های حکام را برای‌شان تذکر و یادآوری نمودند، خشنود باشد! الله سبحانه و تعالی غزه و تمام فلسطین را توسط  خلافت  راشدۀ  و رهبران شجاع پیروز گرداند! آمین!

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ولایه - ترکیه

4 جمادی الثانی 1445

شنبه 18 نوامبر 2023م

مترجم: عبدالرحمن "قاطع"

(ترجمه)

در قدم نخست، کسی‌که بالای مخلوقات هیچ حقی نداشته و آفرینش، تعیین هدف و سرنوشت، مرگ و میر، حشر و نشر، حساب و کتاب، سزا و جزا، قضا و قدر، نفع و ضرر، رزق و روزی، بهشت و دوزخ، تسخیر زمین و آسمان، روشنی و تاریکی گرمی و سردی، رفت و آمد شب و روز را عهده‌دار نبوده و در توانش نیست و هم‌چنین کسی‌که جایگزین کردن نسلی و یا پیدایش نسل جدیدی، دام‌داری و زراعت را در توان نداشته و حتی عاجزتر از آنست که بتواند پشه‌ای را بیافریند و یا چیز ربوده شده خود را از آن بازپس گیرد؛ با این حال چگونه می‌تواند ادعا کند که تعیین و تعریف حقوق، تقنین و تشریع به وی سپرده شده و وی مرجع آن است. در قالب آن، با رأی و نظر خود و هم‌فکرانش هرگونه که بخواهد می‌تواند حقوق را تصویب کرده و حکم مثبت و منفی، رفع و نفی، سزا و جزا تعیین و تعریف کند؟!

منظور ما از حق و حقوق، مصلحت و منافعی است که به عنوان منافع مشخص تعیین و تعریف شده و توسط فرد و یا گروهی مورد تأیید قرار گرفته و بخاطر آن، قوانینی وضع شده که بر آن، سزا و جزا مرتب شده و بر اساس آن‏ها نظام‌ها و طرق زندگی تبنی و ساخته می‏شود.

پس فردی‌که مصلحت خودش را تعریف و تعیین کرده نمی‌تواند، چگونه خواهد توانست که مصلحت و منفعت دیگران را تعیین کند؟! در حالی‏که وی فردی از میان خودشان بوده که مثل آن‌ها از عجز و ناتوانی و نرمی و سستی برخوردار است. لذا این انسان با این عقل قاصر و محدود خود که نه از آفرینش مخلوقات آگاهی دارد و نه از تقدیر و سرنوشت شان، چگونه می‌تواند مصالح و منافع این همه مخلوقاتی‌ را که درهم و برهم بوده و متأثر از اندیشه‌های متفاوتی هستند و حتی باهم در تناقض قرار دارند، تعیین و تعریف کند؟! با این حال، وی چگونه می‌تواند که مصلحت و منفعت را بدون شناسایی و تشخیص نوعیت نیازمندی شخص، تعیین و تأیید کرده و آن را به عنوان قانون وضع کند؟! وقتی چیزی شناسائی نشود به مثابه این‌ست که آن چیز وجود نداشته و در نتیجه، مفهومی را تولید نکرده و از آن، مفکوره‌ و قانونی ایجاد نشده و سزا و جزای بر آن مرتب نمی‌گردد.

لذا، این ادعای باطل و بی‌اساس از سوی انسان عاجز و ناتوانی‌که هیچ حقی بر مخلوقات ندارد، مبنی بر این‏که وی احاطه علمی بر هم‏نوعان بشرِ خود داشته و وی غرائز، حاجات و خواسته‏ها، احوال و ضروریات اجتماع و نظام‌های جامعه بشر را می‌داند، واقعاً مضحک و خنده‌آور است. با این وجود، بازهم اصرار دارد که وسوسه‌ها و خواهشات نفسانی متضاد خود را به عنوان ارزش‌ و قانون زندگی مردم مبنی بر این‏که حقوق انسان محدود به همین خواهشات و تمایلات است، قرار دهد؛ سپس در تخطی خود شرایط، زمان و مکان وسوسه‌ها و خواهشات نفسانی خود را اساس قرار داده و بر آن اصرار دارد و مراد از زمان و مکان در اینجا، زمان و مکان اروپای غربی می‏باشد به دلیل جهانی بودنش و تسلط آن بر جهان و تمام بشریت!

این تکبر و اصرار در تلاش غلبه یافتن بر عجز و قصور انسان، منشأ بلاها و بیماری‌هاست و شر فراگیری است که ارزش‏ها را تحت نام ارزش‏ها ویران نموده، بشریت را تحت نام آزادی به اسارت کشیده و اذهان را به نام عقلانیت نابود کرده است، الحاد را برای خدائی گرفتن مخلوقات پدیدار ساخته، ظلم و ستم را تحت نام حقوق بشر وضع و وحی را تحت نام کفر به سکولاریسم و زیرپا کردن حقوق پیروانش انکار کرده است.

این استکبار و جهالت سیاه، به صاحب حق؛ یعنی الله سبحانه وتعالی حق‌گفته کفر ورزیده و بنام آزادی عقیده توهم و غوغا به پا کرده و تعدی بر صاحب حق و پیامبرانش را روا دانسته و وحی را نیز مورد تجاوز قرار داده است. هر نوع بی‌خردی، بی‌حیائی و کفر را آزادی‌اندیشه خوانده و معصیت خالق و دشمنی با شریعت وی و تجاوز به حدود شریعت و ارتکاب محرمات و فواحش علنی و مخفیانه بطور فردی و یا جمعی را اساس زندگی قرار داده، در قالب نظام‌ها و قوانین برای بشر تقدیم کرده است و آنرا آزادی شخصی خوانده است. سپس خوردن اموال مردم را به باطل در قالب؛ معاملات سودی، قمار، فریب‌بازی، احتکار، استعمار، سرقت تلاش‌ها، انکار حقوق دیگران، سرقت دارایی‌ها و طمع و آزمندی در هر چیزی حتی  در خود طمع را جائز و روا دانسته و آن را آزادی اقتصادی خوانده است. سپس از همه‌ی این گمراهی‌ها و آفات، قانونی وضع و در راه نشر و جهانی کردن آن تلاش کرده است.

به این ترتیب، بشریت تحت نام حقوق انسان از حق و واقعیت عدالت پروردگارش جدا و دور کرده شد و ملبس به لباس باطل غرب، کفر و ظلم آن گردید. کارش به اتمام رسید و کفار غربی برای انسان قوانین باطلی به تعداد هوا و هوس‌های شان پیشکش کردند، به جای ازدواج، لواطت و عشق‌بازی را وضع کردند و برای زنا، عنوان آمیزش و دوستی را مطرح کردند. از طریق زنا و زنازادگان به نسل تداوم بخشیدند، افراد اوباش و بی‌خرد را الگو قرار داده و آنان را سید و سرور قوم قرار دادند. دزدان را امین شمرده و وزیر خود ساختند، خیانت‌کاران را حاکم و رئیس قرار داده و فجار و منافقان را واعظ و مرشد خواندند. پستان و فرومایگان را هنرمند و مبتکر و دروغ‌بافان را اهل نظر و اهل قلم جلوه دادند. دروغ‌گویان گمراه‌کننده را اهل رسانه قرار دادند که در نتیجه، بشریت به بزرگ‌ترین تراژیدی مواجه گردیده، مصیبت نهایی خود را سپری کرد و افرادش را بسان خاشاک به باد فنا داده و قربانی کرد. در واقع، حقوق بشر سکولار غربی از همه فسادها فاسدتر و از هر بیماری فراگیر برای بشر کشنده‌تر و ویرانگرتر بوده است.

دو حالتی است که سومی ندارد و با زندگی مردم بسان شب و روز باهم پیوست خورده و جدائی ندارد؛ حالت هدایت و گمراهی، حق و باطل و ایمان و کفر بوده که با نابودی آبادی‌ها و ساخت‌‌وساز مجدد آن‌ها، نسل‌ اندر نسل وجود داشته و خواهد داشت. تمدن غرب با نظام شوم و حقوق بشر ملعون آن، همیش حالت کفر، گمراهی و باطل محض است و اسلام بزرگ، همیش حق واقعی و به تمام معنا هدایت و شریعت کامل و نهایت اخلاص می‌باشد.

‌اما بدتر از حقوق بشر، اینست؛ گروهی از اهل اسلام که اهل حق هستند، از حق شان دور و از هدایت شان منحرف شوند و حق و راه نجات را در باطل و گمراهی غرب کافر جویا شوند که یقیناً این عمل، کمر را خم داده و سبب نابودی دین و دنیا می‌شود.

برای کسانی‌که به واقعیت متعفن سکولاریسم که در آن بسر می‌بریم، تسلیم شده و زمین‌گیر شده اند، قاطعانه می‌گوییم: به سوی رشدتان برگشته و بر فرمان پروردگارتان استقامت پیشه کنید؛ زیرا بعد از اسلام چیزی جز گمراهی نبوده و راه نجاتی جز پناه بردن به الله سبحانه وتعالی، که غیر از وی هیچ دور کننده ضرری نیست، وجود ندارد!

سکولاریسم و حقوق بشر آن، هیچ خوبی در بر نداشته و جز کفر و گمراهی و نابودی دین و دنیا و زیانمندی آشکار چیزی در پی ندارد. اسلام عظیم واقعیتی از وقایع نبوده؛ بلکه حق آشکاری است که غیر از آن باطل است. اسلام دینی از جمله ادیان نبوده، بلکه تنها دین پذیرفته شده بوده و مادون آن، گمراهی، کفر و شرک بزرگ است.

الله بلندمرتبه و بزرگ راست گفت و سطحی‌فکران و ساده‌اندیشه‌شان دروغ گفتند.

﴿وَ مَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَٰمِ دِينًا فَلَن یُقبَلُ مِنْهُ وَ هُوَ فِى الْآخِرَةِ مِنَ الْخَٰسِرِينَ﴾ [آل عمران: 85]

ترجمه: و کسی‌که غیر از (دین اسلام و شریعت) اسلام، دینی را برگزیند، از او هرگز پذیرفته نمی­شود و او در آخرت از زمره زیان­کاران خواهد بود.

نویسنده: مناجی محمد

برگرفته شده از شماره 446 جریده الرایه

مترجم: محمد مزمل

(ترجمه)

ما که در تلاش تغییر زندگی مسلمانان هستیم، ناچار باید نسبت به واقعیت دار کنونی مسلمانان نیز شناخت کافی داشته باشیم. باید بدانیم که آیا دار کنونی مسلمانان دار اسلام است  یا دار کفر؟ البته در این قسمت، سخن ما متوجه باشندگان این دار نیست، بلکه ما در خصوص خودِ دار، شهر و یا وطنی صحبت می‌کنیم که مجموعه‌ای از مردم در آن ساکن اند. برای این‌که بتوانیم در خصوص این مسئله قضاوتی را صادر نماییم، باید نصوص و دلایل شرعی که مرتبط به این مسئله وارد گردیده است را به صورت دقیق آن دانسته و به همین ترتیب ارتباط دقیق نصوص و ادله را به واقعیتی‌که ما در آن زندگی می‌نمایم به درستی تأمین نموده باشیم.

نخست باید یادآور شد که دار در شریعت اسلامی به دار اسلام و دار کفر تقسیم می‌شود. به تأیید این مفهوم، در حدیث بریده رضی الله عنه چنین آمده است:

«أن النّبی صلی الله علیه وسلم کان إذا أرسل سریَّةً أو جیشًا أوصی قائدَها قائلًا: ثمَّ ادعُهم إلى الإسلامِ فإن أجابوكَ فاقبل منهم وَكفَّ عنهُم ثمَّ ادعُهُم إلى التَّحوُّلِ من دارِهم إلى دارِ المُهاجرینَ»

ترجمه: رسول الله صلی الله علیه وسلم زمانی‌که سریه و یا لشکری را اعزام می‌نمود، فرمانده‌اش را توصیه نموده به آن چنین می‌فرمود: سپس آنان را به اسلام فرا خوان، اگر تو را اجابت نمودند، اجابت‌شان را به پذیر و از آنان دست بردار، سپس آنان را به تبدیل دارشان (به هجرت) به سوی دار مهاجرین فرا خوان.

  هم‌چنین رسول الله صلی الله علیه وسلم در جای دیگر چنین می‌فرماید:

« لا یقبلُ اللهُ عزَّ وجلَّ من مشركٍ بعدما أسلم عملًا أو یفارقُ المشركین إلى المسلمینَ» (رواه ابوداود و ابن ماجه بإسناد حسن)

ترجمه: الله عز وجل از مشرکی که مسلمان می‌شود، هیچ عملی را قبول نمی‌کند، مگر این‌که مشرکین را به قصد رفتن به سوی مسلمانان ترک کند.

این دو نص فوق به وجود دو دار، دار اسلام و دار کفر دلالت دارد...

دار اسلام داری است که اهل آن زیر چتر اسلام زندگی نمایند، خواه این دار کوچک باشد و یا این‌که پهنای وسیعی داشته باشد. البته این موضوع با وجود این دو مسئله متحقق می‌شود:

این‌که باید احکام اسلام در تمام امور زندگی بالای رعیت تطبیق شود، چه آن امور، داخلی باشند و چه خارجی. این‌که امنیت این دار در دست مسلمانان باشد، البته در چوکات دستگاه‌های دولت و در رأس آن خلیفه. چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿وَعَدَ اللَّهُ ‏ الَّذِینَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً﴾ ‏[نور: 55]

ترجمه: ‏الله به كسانی از شما كه ایمان آورده‌اند و كارهای شایسته انجام داده‌اند، وعده می‌دهد كه آنان را قطعاً در زمین خلیفه قرار خواهد داد، همان گونه كه پیشینیان قبل از آنان را خلیفه قرار داده بود، هم‌چنین دین ایشان را كه برای شان می‌پسندد، حتماً (در زمین) تمکین داده و برقرار خواهد ساخت و نیز خوف و هراس آنان را به امنیت و آرامش مبدّل خواهد ساخت.‏

از مستلزمات تمکین دین، تطبیق دین و موجودیت امنیت برای پاسداری از دین است، این دو مسئله لازمۀ تبدیل یک دار به دار اسلام می‌باشد. به علاوه آیات دیگری‌که در آن به وجوب حکم بما انزل الله تصریح شده است، چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿وَأَنِ احْكُم بَینَهُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن یفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللّهُ إِلَیكَ﴾ ‏[مائده: 49]

‏ترجمه: ‏در میان آنان طبق چیزی حكم كن كه الله بر تو نازل كرده است، و از امیال و آرزوهای ایشان پیروی مكن، و از آنان برحذر باش كه  تو را از برخی چیزهائی كه الله بر تو نازل كرده است به دور و منحرف نكنند(به فتنه نیاندازند).

﴿وَمَن یبْتَغِ غَیرَ الإِسْلاَمِ دِیناً فَلَن یقْبَلَ مِنْهُ﴾ [آل عمران: 85]

‏ترجمه: ‏كسی‌كه غیر از (دین و شریعت) اسلام، دین دیگری برگزیند، از او پذیرفته نمی‌شود.

﴿وَمَن لَّمْ یحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ﴾ ‏[مائده: 44]

‏ترجمه: ‏هركس بر آن چیزی حكم نكند كه الله نازل كرده است، او و امثال او بی‌گمان كافرند‏.

از جمله دلایل مثبت این امر، دلایلی است ‌که در پیمان مدینه آمده است، در این پیمان چنین آمده: «هر آن‌چه از حوادث و مشاجراتی‌که در بین اهل این صحیفه رخ داده و ترس فساد آن می‌رود، مرجع (حل) آن الله و محمد صلی الله علیه وسلم است...» این مسئله هیچ جای شکی باقی نمی‌گذارد که در این دار فقط باید حکم اسلام جاری باشد و بس. این همان چیزی است که صحابه رضی الله عنهم آن را فهمیده و عملا در فتوحات اسلامی تطبیق‌اش نمودند. با این ملاحظه که تنها با تسلیمی و انقیاد یک سرزمین و ساکنین آن به حکم اسلام، آن سرزمین جزء داراسلام قرار می‌گیرد و لو که مردم آن بر دین‌شان باقی بمانند. در مقابل اگر کفار نیز سرزمینی‌ را از دار اسلام اشغال نمودند، آن سرزمین جزء دار کفر محسوب می‌شود، ولو که مردم آن مسلمان باشند.

با تعریفی که پیشتر از دار نمودیم، به واقعیت سرزمین‌های مسلمانان در حال حاضر دار کفر گفته می‌شود، چون در این سرزمین‌ها بر اساس اسلام حکم نشده و امنیت‌شان نیز در دست مسلمانان نیست... اگر کسی بگوید: چرا این سرزمین‌ها  دار اسلام محسوب نمی‌شوند؟ در حالی‌که برخی از احکام اسلام در آن تطبیق می‌شود، یا این‌که به صراحت در قوانین اساسی آن تصریح شده که دین رسمی دولت، اسلام است و یا این‌که تصریح شده است که اسلام مصدر اساسی احکام است...؟ در پاسخ می‌گوییم: تمام آن‌چه گفته شد، هیچ ارزشی ندارد؛ چون اصل حاکمیت اسلام در تمام امور زندگی می‌باشد؛ طوری‌که عقیدۀ اسلامی تنها اساس تمام افکار، مفاهیم و نظام‌های داخل یک دولت باشد. چنان‌چه با  نگاهی گذرا بر واقعیت این دولت‌ها درخواهیم یافت که این دولت‌ها به تطبیق دموکراسی مبتنی بر عقیدۀ جدای دین از زندگی فرا می‌خوانند، همان‌طور که در سیاست داخلی و خارجی خود ملتزم به قوانین و نظام‌های وضعی می‌باشند...

برای وضاحت بیشتر واقعیت داراسلام در چوکات خلافت و بیان تفاوت آن با نظام‌های موجود کنونی، ناچار باید اوصاف و اساسات این دولت را بیان داشت:

اول:‌ این‌که در تمام نواحی حیات سیادت تنها از آن شریعت می‌باشد، عقل و رأی اکثریت هیچ حاکمیتی در این دولت ندارند؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیوْمِ الآخِرِ﴾ ‏[نساء: 59]

‏ترجمه : ‏ای كسانی‌كه ایمان آورده‌اید! از الله و رسول اطاعت كنید، و از اولی الامر تان و اگر در چیزی تنازع داشتید(حل) آن را به الله و رسول برگردانید، اگر به الله و روز رستاخیز ایمان دارید.

مردم با حاکم بیعت می‌نمایند تا شریعت را جاری سازد؛ اگر حاکم از شریعت بیرون شد، آن را محاسبه می‌نمایند تا این‌که به شریعت بر گردد. اگر مردمی که با حاکم بیعت نمودند، از شریعت بیرون شدند، وی این مردم را محاسبه می‌کند تا به شریعت بازگردند.

دوم: این‌که قدرت از آن امت است، چون امت با خلیفه بیعت می‌نمایند که به نمایندگی از آنان شریعت را تطبیق نماید؛ چنان‌چه رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می‌فرماید:

«کانت بنو إسرائیل تَسُوسُهُمُ، الأنبیاء، كلما هلك نبی خَلَفَهُ نبی، وإنه لا نبی بعدی، وسیكون بعدی خلفاء فیكثرون، قالوا: یا رسول الله، فما تأمرنا؟ قال: فوا ببیعة الأول فالأول، ثم أعطوهم حقهم، واسألوا الله الذی لكم، فإنَّ الله سائلهم عما اسْتَرْعَاهُم» (رواه مسلم)

ترجمه: بنی اسرائیل را پیامبران رهبری می‌كردند. هرگاه پیامبری فوت می‌كرد، پیامبری دیگر جانشین او می‌شد. ولی بعد از من پیامبری نخواهد آمد؛ البته پس از من خلفای بسیاری می‌آیند، صحابه گفتند: ای رسول الله، به ما چه دستور می‌دهی؟ فرمودند:  شما به ترتیب با هرکس که بیعت کردید، به بیعت خود وفا نمایید و سپس حقّ آن‌ها را به جا بیاورید و حق تان را از الله بخواهید، زیرا الله ایشان را دربارۀ زیردستان و حقوق آن‌ها بازخواست خواهد کرد.

این قدرت هم‌چنان در دست خلیفه قرار دارد تا این‌که خلیفه ملتزم به شریعت باشد.

سوم: موجودیت خلیفه واحد برای مسلمانان؛ چون حرام است که مسلمانان بیشتر از یک خلیفه داشته باشند؛ چنان‌چه رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می‌فرمایند:

«اذا بویع لخلیفتین فاقتلوا الآخر منهما...» (رواه مسلم)

ترجمه: اگر به دو خلیفه بیعت شد دومی آنان را بکشید...

به این حکم صحابه رضی الله عنهم بعد از وفات رسول الله صلی الله علیه وسلم اجماع نمودند.

چهارم: این‌که تنها خلیفه حق تبنی احکام شرعی متعلق به رعایت امور رعیت را دارد، که در صورت تعدد اجتهادات خلیفه کسی است که در برابر الله سبحانه وتعالی و در برابر مسلمانان مسئولیت تبنی حکم شرعی را از میان چندین اجتهاد دارد؛ تبنی حکمی که به گمان اغلب‌اش صواب پنداشته و آن‌ را می‌خواهد تطبیق نماید.

پنجم: دستگاه حکومت در دولت خلافت است؛ آن‌چه دولت خلافت را متمایز می‌سازد، دستگاه اجرایوی ویژۀ دولت خلافت است. این دستگاه متشکل است از: خلیفه، دو معاوین، والی‌ها، امیر جهاد، قضات، دستگاه اداری و مجلس امت (شوراء)...

ششم: این‌که دولت خلافت خط مرزی ثابتی ندارد که بر آن متوقف شود؛ چون دولت خلافت شرعاً مکلف به لزوم حمل اسلام به سوی تمام مردم بوده و مسئولیت تطبیق اسلام بالای تمام انسان‌ها را دارد؛ خواه مسلمان باشند و یا کافر؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

‏﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِیراً وَنَذِیراً﴾ [سبأ: 28]

‏ترجمه: ‏ما تو را برای جملگی مردمان فرستاده‌ایم تا مژده‌‌رسان و بیم دهنده باشی.

‏ ﴿هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ﴾ ‏[توبه: 33]

‏ترجمه : ‏الله است كه رسول خود (محمّد) را همراه با هدایت و دین راستین فرستاده است تا این دین را بر همه دین‌ها پیروز گرداند.‏

هفتم: این‌که دولت اسلامی در سیاست داخلی و خارجی خود ملتزم به احکام اسلام است. بنابراین، بر دولت اسلامی حرام است که قواین سازمان ملل و شورای امنیت را حاکم قرار داده و به پیمان‌نامه‌های سازمان و به معاهداتی بپیوندد که در آن کفار بر مسلمانان اقتدار دارند؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿وَلَن یجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً﴾ ‏[نساء: 141]

‏ترجمه: هرگز الله كافران را بر مؤمنان چیره نخواهد ساخت.

هشتم: این‌که در مخاطبه‌های منطقوی و بین‌المللی زبان رسمی دولت خلافت زبان عربی می‌باشد؛ زبان عربی در دولت خلافت زبان تثقیف(تربیه)، تعلیم و رسانه‌هاست؛ چون این زبان، زبان قرآن و سنت است. اما آموزش زبان‌های غیر از زبان عربی فرض کفائی می‌باشد، که دولت به اندازه نیازش به آموزش آن خواهد پرداخت.

این اساسات و ممیزات دولت خلافت از ادلۀ شرعی استنباط شده است و لازم است که به شکل عام برای مسلمانان واضح باشد و مخصوصاً برای حاملین دعوت و کسانی‌که برای از سرگیری زندگی اسلامی به اقامه دولت خلافت کار می‌کنند. الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

‏﴿وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِی مُسْتَقِیماً فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِیلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ﴾ [انعام: 153]

‏ترجمه: ‏این راه، راه مستقیم من است از آن پیروی كنید و از راه‌های پیروی نكنید كه شما را از راه الله (منحرف و) پراكنده می‌سازد. این‌ها چیزهائی است كه الله شما را بدان توصیه می‌كند تا تقوی پیشه کنید.

برگرفته از شماره 441/442 مجله الوعی

نویسنده: فارس الفارس، عضو دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه عراق

مترجم: محمد علی مطمئن