ای سربازان اردوهای مسلمانان! آیا در میان شما مردی با رشادت وجود ندارد؟
- نشر شده در حزب
(ترجمه)
اینک قریب یک ماه از زمان شروع تهاجم وحشیانیۀ یهود به نوار غزه، بلکه به کرانه و لبنان می‌گذرد؛ کشتار انسان‌ها اعم از مسنین، کودکان و زنان و ویران‌کردن همه‌چیز، همچنان ادامه دارد. آنچه یهود انجام می‌دهد، از هرگونه جنایت و عدوانی فراتر رفته، اما حکام همچنان خاموش اند و اگر سخنی هم به زبان آورند، تنها آمار شهداء و مجروحین و اماکن ویران شده را می‌دهند و بس!
﴿صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ﴾ [بقره: ۱۷۱]
ترجمه: کر، گنگ و کور اند و آنان نمی‌اندیشند.
شکی نیست که واقعیت این حکام، واقعیتی کاملاً باطل است، البته این واقعیت از آنان بعید نیست؛ زیرا به اشارۀ انگشت دولت‌های استعمارگر کافر در گردش اند؛ دقیقاً همان‌چیزی را به زبان می‌آورند که دولت‌های استعمارگر می‌گوید و همان کاری را انجام می‌دهند که استعمارگران می‌خواهند... تمام‌قد در خدمت باداران خود ایستاده، مرزها را مقدس می‌شمارند و با صراحت اعلان می‌نمایند که امنیت ملی‌شان خط سرخ بوده و هرگز اجازه نخواهند داد کسی از آن بگذرد. آنان فراموش کرده اند و یاهم تظاهر به فراموشی می‌کنند که سرزمین‌های مسلمانان یکی است، چه در دورترین نقطۀ زمین قرار داشته باشد و یا در نزدیک‌ترین آن، مانند غزه و امثال آن که از هوای آن تنفس می‌کنید و به آسمان آن می‌نگرید!
ای سربازان اردوهای مسلمانان!
چرا این خون‌های برادران تان که در غزۀ پرپر شده ریختانده می‌شود، بالای شما هیچ تأثیری ندارد؟! مگر فریادهای کودکان، آه و نالۀ زنان و یاری‌خواهی بزرگ‌سالان غیرت شما را تحریک نمی‌کند تا به یاری آنان بشتابید؟!
﴿وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ﴾ [انفال: ۷۲]
ترجمه: اگر در دین از شما نصرت خواستند، شما مکلفید به آنان نصرت دهید.
چرا آیات الله قوی و جبار شما را به حرکت نمی‌آورد تا مردانه در برابر رژیم یهود بایستید؟!
﴿قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ﴾ [توبه: ۱۴]
ترجمه: با آنان بجنگید تا الله به دست شما عذاب‌شان کند و خوار و سرکوبشان سازد و شما را بر آنها پیروزی بخشد و دل‌های که مؤمن اند، مرهم نهد.
چرا دل‌های تان برای یکی از دو نیکویی نمی‌تپد؛ عزت در دنیا و پیروزی در آخرت و رضایت الله بزرگ؟! مگر این فرمودۀ الله سبحانه و تعالی زبان حال شما نیست:
﴿قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ﴾ [توبه: ۵۲]
ترجمه: بگو آیا برای ما جز یکی از این دو نیکی {یعنی پیروزی یا شهادت} را انتظار دارید؟ در حالی که ما انتظار می‌کشیم که الله از جانب خود یا به دست ما عذابی به شما برساند، پس شما انتظار بکشید که ما هم با شما منتظریم.
أی سربازان اردوهای مسلمانان!
آیا اطاعت از الله بهتر است یا اطاعت از حکام‌تان که به جنگ الله و رسول‌اش برخاسته و دشمنان الله و رسول‌اش را به دوستی برگزیده اند؟! آیا اطاعت از رب بهتر است که فرمود:
﴿يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ تِجَٰرَةٖ تُنجِيكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ﴾ (۱۰) تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَأَنفُسِكُمۡۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ (۱۱) يَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ وَيُدۡخِلۡكُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَمَسَٰكِنَ طَيِّبَةٗ فِي جَنَّـٰتِ عَدۡنٖۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ﴾ [صف: ۱۰-۱۲]
ترجمه: اى مؤمنان، آیا شما را به تجارتى راهنمایى کنم که شما را از عذابى دردناك مى‌رهاند؟ [آن تجارت این است که] به الله و پیامبرش ایمان آورید و با اموال و جان‌های‌تان در راه الله جهاد کنید، که اگر بدانید این براى شما بهتر است تا گناهان شما را بیامرزد و شما را به باغ‌هایى که در زیر آنها جویبارها روان است و در مسکن‌هاى پاکیزه [و مرتبّ] در بهشت‌هاى جاوید داخل کند، که این [همان] کامیابى بزرگ است.
آیا اطاعت از الله بهتر است یا از حکام‌تان؛ همین حکامی که امنیت ملی خود را در برابر غزه و مردم آن ترجیح می‌دهند؛ در حالی‌که غزه در فاصلۀ چند قدمی آنان موقعیت دارد؟! بدانید که اگر شما از این حکام اطاعت کنید، همین حکامی که از کفار استعمارگر پیروی می‌نمایند و تمام هم و غم شان این است که چند روز بیشتری بر اریکه‌های ناپایدار قدرت تکیه زده باشند، این اطاعت نه در دنیا برای شما نفعی خواهد داشت و نه هم در آخرت و هرگونه توجیه و دلیلی برای اطاعت از آنها در قیامت بی‌اساس و بی‌فائده خواهد بود. الله متعال می‌فرماید:
﴿إِذۡ تَبَرَّأَ ٱلَّذِينَ ٱتُّبِعُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُواْ وَرَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ وَتَقَطَّعَتۡ بِهِمُ ٱلۡأَسۡبَابُ (۱۶۶) وَقَالَ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُواْ لَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَتَبَرَّأَ مِنۡهُمۡ كَمَا تَبَرَّءُواْ مِنَّاۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡ حَسَرَٰتٍ عَلَيۡهِمۡۖ وَمَا هُم بِخَٰرِجِينَ مِنَ ٱلنَّارِ﴾ [بقره: ۱۶۶-۱۶۷]
ترجمه: آنگاه که پیشوایان از پیروان بیزاري جویند، در حالی که عذاب را مشاهده می‌کنند؛ روابط و پیوندها تماماً از آنها بریده شود، و کسانى‌که [کورکورانه] پیروى کردند، گویند: اى کاش براى ما بازگشت [به دنیا ممکن] بود تا ما نیز از پیشوایان کفر بیزارى مى‌جستیم، همان گونه که آنها از ما بیزاري جستند، این چنین الله اعمالشان را که موجب حسرت‌هایى برایشان است، به آنها نشان می‌دهد؛ در حالی‌که ایشان هرگز از آتش بیرون رفتنی نیستند.
ای سربازان اردوهای مسلمانان!
رژیم یهود هرگز توان جنگ (واقعی) و قتال را ندارد! آنان بسیار بزدل و جبان اند و الله متعال آنان را سخت ذلیل و حقیر نموده، چنانچه مشاهده نمودید که تعدادی جوان مؤمن از برادران تان با سلاح‌هایی که هرگز با سلاح‌های یهود قابل مقایسه نیست، توانستند با قدرت تمام به آنان حمله‌ور شوند و یهودیان از مقابل آنان فرار نموده و برای حمایت از خود به طیاره‌ها پناه می‌برند.
﴿لَن يَضُرُّوكُمۡ إِلَّآ أَذٗىۖ وَإِن يُقَٰتِلُوكُمۡ يُوَلُّوكُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ (۱۱۱) ضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ أَيۡنَ مَا ثُقِفُوٓاْ إِلَّا بِحَبۡلٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَحَبۡلٖ مِّنَ ٱلنَّاسِ وَبَآءُو بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَسۡكَنَةُۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ﴾ [آل عمران: ۱۱۱-۱۱۲]
ترجمه: [آنان] جز آزارى [اندك] هرگز به شما زیانی نمى‌رسانند و اگر با شما بجنگند به شما پشت خواهند نمود و آنگاه یارى نخواهند شد. [یهودیان] هرکجا یافت شوند، [مُهر] خوارى بر آنان زده شده است، مگر به پیمان الله درآیند و پیمان مردم را بپذیرند [اما] آنان به خشمى از الله گرفتار آمدند، و [مُهر] خواری و زبونی بر آنان زده شد [و] این بدان سبب بود که آنان به آیات الله کفر مى‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق مى‌کشتند [و هم‌چنین] این [عقوبت] به خاطر آن بود که نافرمانى مى‌کردند و [همواره از قانون] تجاوز مى‌نمودند.
ای سربازان اردوهای مسلمانان!
آیات الله سبحانه وتعالی را به یاد آورید! احادیث رسول الله صلی الله علیه وسلم را به یاد آورید! قهرمانی‌های اصحاب رضی الله عنهم را به یاد آورید! قربانی‌دادن‌های آباء و اجدادتان را به یاد آورید! فریاد "وامعتصماه" را به یاد آورید! جواب خلیفۀ مسلمانان را به یاد آورید که گفت: «جواب را پیش از آن که بشنوی، برایت نشان خواهم داد»! آزادی قدس از چنگال صلیبیان را به یاد آورید! عین جالوت و نابودی تاتار را به یاد آورید! محمد فاتح و فتح قسطنطنیه را به یاد آورید! عظمت اسلام و خیری را به یاد آورید که الله سبحانه وتعالی نصیب امت اسلام فرموده!
ای سربازان اردوهای مسلمانان!
پیش به سوی نصرت الله و فتح قریب و بشارت دادن به مؤمنین و نصرت دادن به غزه و مردم (مظلوم) آن! اگر حکام در برابر شما ایستادند، آنان را محکم برزمین بکوبید و راه خویش را به جانب نصرت دادن به برادران خود ادامه دهید و چنان شوید که الله سبحانه وتعالی امر نمود:
﴿وَلَا تَهِنُواْ فِي ٱبۡتِغَآءِ ٱلۡقَوۡمِۖ إِن تَكُونُواْ تَأۡلَمُونَ فَإِنَّهُمۡ يَأۡلَمُونَ كَمَا تَأۡلَمُونَۖ وَتَرۡجُونَ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا يَرۡجُونَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا﴾ [نساء: ۱۰۴]
ترجمه: و در تعقیب و جستجوى آن گروه (کفّار) سستى نورزید؛ زیرا اگر شما درد و رنج مى‌کشید، پس قطعاً آنها نیز درد و رنج مى‌کشند، همان طور که شما درد و رنج مى‌کشید و[لی] شما چیزى را از الله امید دارید که آنها امید ندارند، و الله داناى حکیم است.
ای سربازان اردوهای مسلمانان!
شکی نیست که شما می‌دانید فلسطین سرزمینی مبارک و بخشی از خاک اسلام است و درست نیست یهود بر آن مسلط باشد و مسألۀ ایجاد دو دولت در این سرزمین هیچ‌گونه توجیهی ندارد، بلکه این سرزمین چنان که عمر فاروق آن را فتح نمود و خلفای راشدین از آن حفاظت نمودند، صلاح‌الدین ایوبی آزاداش نمود و عبدالحمید از آن محافظت کرد، اینک نیز دیری نخواهد گذشت که در پی تلاش جنود صادق الله سبحانه وتعالی، یک بار دیگر برای مسلمانان برگردانیده خواهد شد؛ همان جنودی که مصداق این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم قرار می‌گیرند:
«لتقاتلنّ الیهود فلتقتلنّهم...؛ قطعاً شما با یهود خواهید جنگید و قطعاً شما آنان را به قتل می‌رسانید.» (این حدیث را مسلم از ابن عمر روایت نموده).
ای سربازان اردوهای مسلمانان!
مگر در میان شما مردی با رشادت وجود ندارد تا شما را به جانب نصرت الله و رسول‌اش رهبری کند؟! مگر در میان شما مرد با رشادت وجود ندارد تا شما را به جانب این فرمودۀ الله رهبری کند:
﴿نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ ۗ﴾ [صف:۱۳]
ترجمه: نصرت از جانب الله و پیروزی نزدیک است.
پیش به سوی استجابت به فریادهای امت، پیش به سوی نصرت دادن به سرزمین مبارکی که پیوسته از شما یاری می‌طلبد!
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ (۷) وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ﴾ [محمد:۷-۸]
ترجمه: اى كسانى‌كه ايمان آورده ايد، اگر الله را يارى كنيد او هم شما را يارى مى كند و گام هاي‌تان را استوار مى دارد.
این از آن روست که آنان آنچه را الله فرو فرستاد، خوش نداشتند، در نتیجه [الله نیز] عمل های‌شان را تباه نمود.
از بیانات عالم جلیل‌القدر، عطاء بن خلیل ابورشته، امیر حزب‌التحریر
17 ربیع الآخر 1445هـ.ق.
1 نومبر 2023م.
مترجم: عبدالله دانشجو
