پرسش: پشت تنش امریکا و چین در مورد  تایوان چه نهفته است؟  تحرکات پشت این این تنش  چی‌ها استند؟ چرا امریکا چین را  به واسطه سفر رئیس و اعضای پارلمان به تایوان تحریک می‌کند. این جزیره برای امریکا و چین چه اهمیتی دارد؟ آیا کار به جنگ کشیده خواهد شد یا به آرامش؟
جواب
برای توضیح واقعیت و تنش در حال افزایش  در مورد  تایوان، انگیزه های آن و علت تحرکات؛ باید برخی  حقایق  مرتبط را یاد آوری نمود، تا این قضیه روشن گردد:
اول: امریکا چین را رقیب جهانی درجه اول خویش می‌داند، زیرا اقتصاد چین بسیار بزرگ  و رشد آن از رشد اقتصاد امریکایی سریع تراست؛ این تهدیدی است که ممکن چین جایگاه اول اقتصادی جهان را درسال‌های نه چندان دور اشغال کند، و نیروی اقتصادی در چین ممکن است تبدیل به نیروی نظامی شود؛ زیرا هزینه‌های نظامی در چین سال به سال در حال افزایش است، همراه با آن توانایی های سنتی  و هستوی ارتش چین نیز پیشرفت کرده و دامنه قدرت سیاسی چین نیز گسترده خواهد شد. خواست سیاسی چین در حال افزایش است، از جمله  راه ابریشم که چین را قادر می‌سازد تا نفوذ سیاسی و اقتصادی خویش را در تعدادی از کشورها به ویژه در آسیا گسترش دهد. این وضعیت برای آمریکا قابل تحمل نبوده و از همین لحاظ امریکا با چین، جنگ اقتصادی را اعلان کرده  و در آسیا بدنبال  بستن پیمان‌های نظامی است، تا بتواند پیشرفت چین را پیش گیری کند.
دوم: اما در مورد تایوان باید گفت؛ جزیره بزرگی است که مساحت آن به 36 هزار کیلومتر مربع می‌رسد و 24 میلیون نفوس دارد. اقتصاد پیشرفته‌ی آن  این کشور را در  شماره بیست وششمین  اقتصادی در جهان ساخته است، و به ساخت  چیپ‌های الکترونیک شهرت دارد. تایوان تمام معیارهای یک کشور را در خود دارد؛ اما تاریخ آن، اینکه ساکنین آن چینی هستند و اینکه از چین 140 کیلومتر بیشتر فاصله ندارد؛ باعث شده است چین آن را به چشم سرزمین متمرد خویش ببیند؛ زیرا تاریخ سیاسی تایوان یکی از موضوعات مهم تاریخ چین است؛ بعد از اینکه حزب کمونستی قدرت را در چین در سال 1949م  گرفتند؛ حاکمان شکست خورده ( حزب ملی چین  – کمیتاگ) به تایوان  رفتند و امور از آنجا پیش می‌بردند. دو میلیون چینای از مخالفین حزب کمونستی به تایوان مهاجرت کردند؛ سپس پایتخت تایپی  را اساس گذاشتند. رهبران پیشین چین( مخالفان کمونیزم)  جزیره‌ی تایوان را تحت فرمانروایی خویش حفظ نموده و دراین کار حمایت نظامی آمریکا همراه آنها بود. امریکا درسال 1955م توافق دفاعی مشترک با تایوان را زیرعنوان جمهوری چین امضا نمود؛ زیرا امریکا در آن زمان چین را که حزب کمونستی برآن حاکم شده بود، به رسمیت نمی شناخت؛ امریکا بارها برای دفاع از تایوان مداخله نموده جایگاه دائمی چین در شورایی امنیت  سازمان ملل  را برای تایوان داد.
سوم: هرچند امریکا بعد از تفاهم با پکن کرسی  سازمان ملل متحد را به پکن یعنی حزب کمونست چین برگرداند و تایوان را از ملل متحد  اخراج  کرد،  در آن  زمان اعلان کرد که سیاست چین واحد را کمک نموده ، استقلال تایوان را به رسمیت نمی شناسد؛ اما به پیمان دفاعی با تایوان برای منع چین از  ضمیمه  کردن آن به خاک خودش هم‌چنان ادامه داد. این مسایل  امریکا را به عنوان  یک عنصر فعال در مسئله‌ی تایوان در بیش از هفتاد سال قرار داده است.  آمریکا این کشور را به حیث یک کشور مستقل بدون آنکه اور ا به رسمیت بشناسد با آن تعامل می‌کند. با آن روابط سیاسی، تجاری، اقتصادی و نظامی برقرار می کند؛ برعلاوه‌ی آن برای محافظت از کشتی‌های هوا پیما بر آمریکا، دفتر در تایپی ساخته که کار یک سفارت را می‌کند، اما آن را سفارت نمی‌گویند.
چهارم: این در مورد تولد تایوان به عنوان یک تشکل سیاسی جدا از ساختار چین بود؛ اما امروز نیروی چین بگونه‌ی قابل توجهی رشد نموده و در عرصه‌ی مختلف در سطح بین المللی کشور قابل ملاحظه است، نفوذ  قابل ملاحظه‌ی  در آسیا  دارد؛  به ویژه نفوذ اقتصادی. ناتوانی چین در حل مسئله‌ی تایوان به عنوان سرزمین سرکش، نقطه ضعف بزرگی را بر آن نشان می‌دهد. چین هیچ‌گاه از نیروی نظامی تایوان نترسیده و برای برگرداندن آن به آغوش خود به نیروی خویش اعتماد کامل دارد؛ اما همیشه از جنگ با امریکا به خاطر تایوان بیم داشته است؛ این در بحران کنونی که امریکا در آن علیه چین ظاهر گردیده روشن است؛ زیرا چین به همین اکتفا می کند که کشورهای جهان تایوان را به عنوان کشور مستقل نشناسند؛ همان سیاست شناخته شده و هم‌نوا با امریکا به عنوان سیاست چین واحد را به پیش می‌برد. با وجود اینکه همه‌ی کشورها، در رأس شان امریکا با تایوان به عنوان یک کشور مستقل تعامل می‌کنند. خلاصه اینکه چین نمی‌خواهد در تایوان چنان برخورد که کند  که باعث ضعف روابط تجاری چین با جهان شود.
پنجم: امریکا  تایوان را وسیله‌ی برای  تحریک، توهین و تحقیر چین ساخته است؛  این ضعف چین را نشان می‌دهد  که از این تحرکات متاثر گردیده، و خود را کنار بکشد. اما اگر به این تحرکات پاسخ دهد، تایوان به باتلاق  تبدیل خواهد شد که چین در آن گیر می ماند؛ پس چین در میان دو گزینه قرار گرفته است، هر دوی آن به ضرر چین است. این خلاصه‌ی چیزی است که در تایوان اتفاق افتاده است. بدون دلیل موجه‌ی امریکا اعلان کرد که نانسی پلوسی رئیس کنگره‌ی امریکا در 3/8/2022م قصد دارد از تایوان بازدید کند؛ چین هم در عکلس العمل به این سفر برای امریکا هشدار داد که اگر نانسی پلوسی به بازدید از تایوان اقدام کند امریکا بهای سنگینی را خواهد پرداخت ( وپکن هشدار داد که اگر هواپیماها حریم هوایی تایوان را نقض کنند، آنها را ساقط خواهد کرد. (روزنامه الشروق، 2/8/2022 ) آمریکا بدون توجه به هشدار چین به تحرکات خویش ادامه داد و  نانسی پلوسی با یک هواپیمای نظامی امریکایی به همراهی 13 هواپیمای نظامی دیگر از پایگاه نظامی جاپان حرکت کردند، و به تایوان رفتند.
ششم: چین مانورهای بزرگ نظامی در تنگه‌ی تایوان که شامل پرتاب موشک بود اعلان کرد و از امریکا خواست که بر سیاست "چین واحد" از سال 1971م میان دو طرف توافق شده است پایدار باشد. اما این تحریکات با اقدام بازدید گروه دیگری از اعضای مجلس امریکا از تایوان افزوده شد اقدامی که  نشان می‌داد امریکا برای به چالش کشیدن به  چین مصمم است. بر اساس اعلان انستیوت که به عوض سفارت آمریکا کار می‌کند؛  بعد از گذشت چند روز از سفر نانسی پلوسی و نماینده‌های کانگرس آمریکا؛ از مانور نظامی چین در اطراف جزیره برای محکوم کردن این سفرها خبر داد. (اندیپندینت عربی، 14/8/2022 ) چین با مانورهای نظامی جدید در تنگه پاسخ داد؛ و هم‌چنان امریکا برای انتقال کشتی‌های هواپیما بر و قوای هوای خویش به تایوان خبر داد.  تایوان نیز خشم خویش را نشان داده و مانورهای نظامی  را به شکل شبیه‌سازی دفع حمله‌ی چین راه اندازی کرد، تا نشان دهد بر علیه هجوم چین است. به این ترتیب بحران تایوان میان چین و امریکا شعله ور گردید که خلاصه‌ی آن قرار ذیل است:
1-     چین خشم‌گین است و خود را برای نبرد احتمالی آماده می سازد. (وزارت دفاع چین در توضیح جداگانه گفته است: بازدید نمایندگان امریکایی از تایوان بیان‌گر نقض حاکمیت چین و وحدت سرزمین آن است و بگونه ی کامل چهره‌ی  واقعی  ایالات متحده را بعنوان تخریب کننده ی صلح و امنیت در تنگه تایوان به نمایش می گذارد؛ او افزوده است که ارتش آزاد ملی چین با تمرینات نظامی آماده‌ی نبرد می شود، باجدیت از حاکمیت ملی و وحدت سرزمین خویش دفاع می کند. باتمام نیرو و به هرشکلی برنامه استقلال تایوان  و مداخلات بیگانگان را  جلوگیری می‌کند. (اندیپندنت عربی 16/8/2022)
2-     اما در مورد امریکا، هم‌چنان بر تحریکات، بسیج کردن هم پیمانان و تشویق کردن  بر علیه چین  ادامه می دهد ( کارل توماس معاون نیروی در یایی امریکا در ناو جنگی هفتم، سه شنبه، 16 اگست، در اثنای اجلاس در سنگاپور، تاکید کرد که چین قرار است در فضای تایوان موشک پرتاب کند، باید علیه آن به عنوان یک عمل غیرمسؤولانه اعتراض شود. (اندیپندنت عربی 16/8/2022م) او کشورهای آسیای را بر علیه چین تحریک کرد. (منبع فوق)      امریکا می‌گوید: ( اگر باچین مقابله نکنید ممکن است، مشکل عادی جلوه داده شود و مردم قبول می‌کنند؛ مانند جزایر دریای جنوبی چین، جایکه اکنون پایگاه های نظامی است، که  غافل گیر شوید.) رئیس جمهور امریکا با وضاحت بیان نموده است که اگر چین با تایوان در گیر شود، امریکا در کنار تایوان خواهد جنگید.( رئیس جمهور امریکا جوبایدن هشدار داده است که چین در مسأله‌ی تایوان با آتش بازی می کند و به مداخله نظامی، برای حمایت از جزیره‌ی تایوان، زمانیکه مورد تهاجم واقع شود وعده سپرده است ...، در پاسخ این پرسش که چرا ایالات متحده وقتی چین با تایوان در گیر شود از آن دفاع نظامی می کند؛ اما از اکراین دفاع نظامی نکرد؟ بایدن گفت: بله! آن هم مسوولیت ما بود که ادا کردیم.( بی بی سی، 23/5/2022م) چین با دریافت تحرکات به سطح بالا از طرف آمریکا، مانورها نظامی را به راه انداخته و آمریکا نیز تسلیحات خویش در تنگه‌ی تایوان آورده و چین را در دروازه خودش به مبارزه می‌طبد. این بحران را بسیار بزرگ نشان می دهد؛ زیرا امریکا کشور است که برای بحرانی تر شدن اوضاع تلاش می کند و سالهاست نیروهایش را در آسیا برای احتمال رویا رویی نظامی با چین بسیج کرده است. از همین جهت است که امریکا گامهای خویش را برای پیمان های نظامی جدید علیه چین سریع تر برمیدارد؛ مانند پیمان "اوکس" با استرالیا وبریتانیا وپیمان نظامی دیگری بنام "کواد" با جاپان، هند و استرالیا. یعنی امریکا تهدید نظامی را در کنار تهدید اقتصادی به پیش برده که تهدید نظامی از تهدیدی اقتصادی مؤثرتر است.
3-    به نظر می رسد چین میداند که این نقشه‌ها مربوط به سیاست بزرگ امریکا در قبال چین است، مسأله  فقط تایوان نیست؛ به همن دلیل است که چین قدرت نمایی می کند. در بیانیه‌ی فرماندهی شرقی ارتش چین آمده است ( ارتش ازاد ملی چین در 15 اگست نقشه‌ی را طرح کرده است که مانورهای جنگی و آمادگی جنگهای چند جانبه را در دریا و هوای  اطراف تایوان انجام دهد.(اندیپندنت عربی، 14/8/2022م) هم‌چنین ارتش چین گفته است: ( امروز مانورهای را نزدیک تایوان به اجرا می گذارد، تا  مانع  جدی برای واشنگتن و تایپی  با شد؛ که بازی‌های سیاسی را برای برهم زدن صلح و امنیت در تنگه‌ی تایوان به راه انداختند. فرمانده شرقی ارتش  چین توضیح میدهد که، ارتش آزاد ملی چین مانورهای جنگی با ذخایر زنده در دریا و هوا راه اندازی نموده است. در همین مورد وزارت دفاع چین گفته است: نیروهای چین به حدی از تمرینات و آمادگی‌های جنگی رسیدند که باجدیت از حاکمیت ملی دفاع می کنند و هر نوع از  استقلال طلبی  و تلاشهای خارجی برای مداخله را  خنثی می‌کند. وزارت دفاع چین به ایالات متحده امریکا و حزب دمکراتیک حاکم  در تایپی  هشدار داده است: استفاده از تایوان برای در گیر کردن چین آخرش شکست است.( الجزیره نت، 15/8/2022م) همچنین چین برخی از نیروهایش را در 17/8/2022م به روسیه برای تمرینات مشترک با ارتش روسیه فرستاد تا امریکا را تهدید کند و این پیام را برساند که که روسیه در بحران تایوان در کنار چین استاده است.
هفتم: این ابعاد بحران تایوان بود که امریکا ساخته و می‌خواهد که توسط آن چین را به زانو در آورد. مهم‌ترین نکات مرتبط به آن چهار چیز است:
1-    امریکا همیشه از جنگهای اقتصادی با چین بیم داشته ؛ بدلیل اینکه چین اقتصاد قوی دارد. اما میان امریکا و چین از لحاظ  نظامی فرق بزرگی وجود دارد و امریکا از مقابله‌ی نظامی باچین هراسی ندارد؛ بنابراین این یک قضیه‌ی واضح است که آمریکا می‌خواهد که جنگ را از عرصه اقتصادی به عرصه‌ی نظامی انتقال دهد، میدان که در آن آمریکا برتری دارد. به احتمال زیاد مشغولیت روسیه در جنگ با اکراین هرگونه حمایت نظامی از چین را نفی می‌کند؛ و استفاده از سلاح هستوی در مورد جنگ اکراین نیز منتفی است.  .
2-    زمانیکه امریکا در بدام انداختن چین در تایوان موفق شود، با هم‌پیمانانش اقدام به وضع  تحریم‌های اقتصادی علیه چین، مانند روسیه خواهد کرد؛ عظمت چین و نمونه بودنش در اقتصادی جهانی تهدیدی  بی نهایت بزرگی به امریکا بوده و باعث نگرانی آمریکا گردیده است؛ که امریکا را از ناحیه‌ی اقتصادی نیروی چین نگران می سازد. تحریم‌های احتمالی علیه چین در صورتی که به جنگ با تایوان منجر شود تأثیر بزرگی از سوی امریکا (برچین) می گذارد و بگونه‌ی درد آوری ثروت‌مندان بزرگ چینی را تحت تأثیر قرار خواهد داد؛ آنها رهبران حزب کمونستی حاکم هستند؛ این طبقه ی تأثیر گذار زمانی که از این ناحیه متضرر شوند، بر اساس اجندای آمریکا پیش خواهد رفتند.
3-    با تمام آنچه بیان شد روشن می شود که منشأ بحران پیرامون تایوان امریکاست؛ و در حال افزایش آن استند. هم‌چنین روشن است که مشغولیت امریکا در جنگ اکراین او را از افزایش بحران با چین مانع نمی شود؛ برای این موضوع دلایل زیادی است، از جمله اینکه پولند وقتی از امریکا خواست در بدل دادن سلاح ساخت شوری MiGs  به اکراین به پولند طیاره های F16 را تسلیم کند امریکا گفت: کارخانه های امریکا مشغول مجهز کردن تایوان با هواپیماهای جنگی می باشند؛ به این معنی که جنگ اکراین چشم امریکا را از چین نبسته است. این از بحران کنونی تایوان وعوامل آن بود.
4-    اما اینکه آیا این بحران به جنگ می‌کشد یا به صلح؟ مهم  مشغول ساختن چین در  بحران در دروازه‌های خانه اش است، که سبب می‌شود چین را از کمک کردن با روسیه منع کند. امریکا بحرانی را برای روسیه در اکراین و بحرانی را برای چین در تایوان به راه انداخته  که این حالت فرصت برای آمریکا جهت تضعیف چین و روسیه به وجود آورده است. این زمانی متحقق خواهد شد که روسیه و چین میزان خطر سناریوی که امریکا در داغ ساختن دو بحران در اکراین و تایوان برای شان طراحی نمود است، درک نکنند. ما می گوییم : این  مهمم است. زیرا احتمال جنگ و یا حد اقل کشمکش‌های نظامی احتمال واردی است؛ زیرا هر خطای محاسبه نشده در این حالت مانند نزدیک شدن ارتش‌ها و بالاگرفتن تنش این احتمال را به واقعیت تبدیل خواهد کرد.
هشتم : خلاصه اینکه جهان را اکنون کشورهای بزرگی رهبری می‌کنند که برای عدالت و خیر خواهی ارزشی قایل نیستند و از سر تا پای آنها را ظلم و بد خواهی فرا گرفته است. اینها کشورهای هستند که اگر مصلحت شان اقتضاء کند نسل‌ها را نابود می‌کنند؛ و اگر تمایل به ریختاندن خون مردم برای اهداف فاسد شان داشتند پس  این کار را می‌کنند. گویا که واقعیت فارس و روم  دو کشور بزرگ آن زمان بازگشته است! چنانکه او کشورها به قدرت مسلمان‌ها از بین برده شد، کشورهای بزرگ امروزی نیز با بازوی مسلمین از بین برده خواهد شد و با اذن الهی خلافت راشده بر منهج نبوت از نو خواهد درخشید و خیر و نیکی را در دنیا منتشر خواهد ساخت.

وَيَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَنْ يَكُونَ قَرِيبًا

گویند که آن چه وقت است؟ بگو: که نزدیک است( الأسرا: 51)

 مترجم: حبیب اسلمی

(قسمت اول)

(ترجمه)

اهمیت عقیده و افکار اقتصادی برای رشد و بیداری

  اقتصاد از مهم‌ترین عناصر قدرت یک دولت بوده و در شکوفایی جامعه، رفع نیازمندی افراد و بهره‌مندی از اسباب و نعمات زندگی، تأثیر بسیار بسزایی دارد. یک دولت برای حمایت از جغرافیا، نظام، امنیت داخلی و خارجی، برای بهبود بخشیدن به ابزار قدرت و پیشرفت خود و هم‌چنین برای این‌که بتواند از اسباب و ابزار قدرت مناسب برخوردار باشد، به قدرت اقتصادی نیاز مبرم دارد. همان‌طور که قدرت اقتصادی در موقف سیاسی بین‌المللی و در نشر افکار و مفاهیمی‌که یک دولت بر آن پایه‌های خویش را استوار می‌سازد، بسیار تأثیرگذار است؛ لیکن در همه حالات، اقتصاد در میان عوامل قدرت از مهم‌ترین‌شان نیست؛ چون مهم‌تر از اقتصاد  افکاری می‌باشد که دولت بر آن‌ها پایه‌گذاری شده و امت در زندگی، آن‌ها را حمل می‌کند؛ افکاری‌که در خصوص چگونه زندگی کردن می‌باشد. پیش از اقتصاد، عقیده مهم‌تر می‌باشد؛ عقیده‌ای‌که اساس و قاعدۀ فکری این افکار را شکل می‌دهد؛ چون بدون این عقیده افکاری‌که از آن برگرفته می‌شود، تغییر خورده و از بین می‌روند، دولت ضعیف شده و در مسیر فروپاشی قرار می‌گیرد، جامعه عوامل ارتباط و اسباب وحدت خویش را از دست می‌دهد، امت نیز افکاری را از دست می‌دهد، که این افکار آن را از دیگران متمایز ساخته و ویژه گردانیده است؛ حتی بدون این افکار طریقۀ معینی برای زندگی نخواهد داشت، وحدت آن از بین رفته و عناصر قدرت آن متلاشی می‌شود؛ یعنی در میدان واقعیت زوال آن حتمی است؛ اگرچه در ظاهر ساختار آن باقی بماند. همین‌که جامعه و یا امت افکار و مفاهیمی را از دست دهد که از آن پیروی، سلوک آن‌ها را شکل و ساختار داده و راه زندگی را برای‌شان نشان می‌دهد؛ حتی به اطمینان بیانگر این است که علوم، معارف و فرهنگ ممیز خویش را از داست داده و نسبت به تاریخ خویش ناآگاه بوده، آن را فراموش و حتی انکار نیز خواهد کرد.

واقعیت‌های مؤید و حوادث مشهود، خود گواه این واقعیت است؛ هیچ جای شک در آن نبوده و هیچ نیاز به رفع ابهامی نیست. دولت مسلمانان سرنگون شد، رمز موجودیت و وحدت‌، حافظ دین و امنیت‌ و منبع عزت و قدرت‌شان، خلافت (پس از این‌که امت در ادراک افکار اسلامی دچار ضعف شد) سرنگون شد؛ در حالی‌که تمام افکاری را که از اسلام برگرفته بود، از دست نداد؛ همان‌طور عقیدۀ خویش را، که اساس این افکار بود، نیز از دست نداد؛ بلکه دچار ضعف شدیدی در فهم افکار اسلامی شد؛ بنابراین، سقوط کرد. چنین شد که امت اسلامی وحدت سیاسی خویش را از دست داد، به اجزای متفاوت و بدور از هم تبدیل شد، غیر مسلمانان را متولی امور خویش قرار داد، جوامع آن در بسیاری از افکار و سلوک، بیشتر از اسلام به کفر و کفار نزدیکی دارد! در میان امت بسیار کسانی‌ پدیدار شده که -به دروغ و فریب- خود را نخبه، مفکر، رهبر و عالم محسوب می‌دارند و در حکومت، اقتصاد و قانون‌گذاری به اساسات غیر از اساسات اسلامی می‌اندیشند. هم‌چنین در خصوص بسیاری از امور اجتماع و روابط اجتماعی، فتاوی و نظر می‌دهند؛ حتی اسلام را رد و انکار نموده، بر افکار و تاریخ اسلام تعرض می‌نمایند، اسلام را متخلف، حاملین آن را  ستم‌گر و تروریست خطاب می‌کنند و همواره علیه اسلام و امت اسلامی در حال دسیسه می‌باشند.

بنابراین، تا زمانی‎که مسلمانان از افکار اسلامی حمایت نکرده و آن‌ها را درک و سلوک خویش را بر آن‌ها، مبتنی نسازند، وضعیت هم‌چنان خواهد ماند. باید وجوب تطبیق افکار اسلامی تبدیل به رأی عمومی مبتنی بر وعی و آگاهی عمومی شود؛ طوری‌که باید عموم این طور بیندیشند که این‌ها افکار شریعتی می‌باشد که از جانب الله سبحانه وتعالی وحی شده، در مورد آن‌ها نمی‌توان سازش کرد، یا برای کمایی منافع و گرفتن وعده‌ها و یا به دلیل خطرات و تهدیدات از برخی آن‌ها کوتاه آمد! این افکار حیله ناپذیر، غیرقابل تعدیل بوده و به بهانۀ ضرورت، نیاز، توسعه و تنوع هرگز تحریف نخواهد شد! تا زمانی‌که این افکار همین‌گونه تبدیل به رأی عموم نشود، هیچ راهی برای بیداری و نهضت مسلمانان نبوده و دولت‌شان اقامه نمی‌شود؛ طریق زندگی شان و هم‌چنان حمل دعوت اسلام به سوی جهانیان از سرگرفته نخواهد شد و هرگز مسلمان یکجا نشده وحدت امت دو باره زیر پرچم لا اله الا الله محمد رسول الله شکل نخواهد گرفت!

مراجعه امت به اسلام به عنوان نظام شامل و کامل زندگی

علی‌الرغم تمام آن‌ مصیبت‌ها، بلاها و پیشامدهای ناگواری‌که بر سر امت آمده، این امت بارها درهم شکسته و سلاخی شده و علی‌الرغم تمام تلاش‌ها و توطئه‌هایی‌که برای از میان برداشتن بساط اسلام و امت اسلامی و محو آن از صحنه وجود صورت گرفته است، واقعیت کنونی امت مؤید این است که امت به سوی فهم دین خویش و چنگ زدن به آن بازگشته است؛ ولوکه آن را در هر نقطه و زاویه‌ای از زمین بیابد، امت دیگر در یافته که اسلام دین کاهنانه بسان ادیان دیگر نبوده و تنها یک عقیده روحی و شکلیات عبادی محض نیست؛ بلکه اسلام عقیده‌ای است که عقل را قناعت داده و از آن برای تنظیم تمام امور مردم و زندگی آنان، برای تنظیم امور فرد، جامعه، دولت، برای تنظیم امور مسلمانان و غیرمسلمانان و برای تنظیم تمام روابط، از آن عقیده نظام برگرفته می‌شود. این مسئله در نزد مسلمانان تبدیل به رأی عموم شده؛ چیزی‌که سران و پادشاهان کفر، حکام دولت های بزرگ و مزدوران شان را ترسانده و مصروف ساخته و همواره در تفکر و سنگین و سبک کردن امور و توطئه برای جلوگیری از این بازگشت ستودنی امت و رویکرد مبارک آن می‌باشند.

نمی‌خواهم در اثبات این مسئله کدام شواهدی را بیان دارم؛ چون محور موضوع مان در این‌جا این نیست، بلکه به اشاره بر توجه جهانی و همه‌جانبۀ دولت‌های بزرگ و مزدوران آن‌ها برای جلوگیری از بازگشت ستودنی امت به سوی فهم اسلام، اکتفاء می‌نمایم، چنان‌چه این بازگشت ستودنی را تروریستی می‌نامند! برای مبارزه با اسلام قوانینی را تصویب و آن را جهانی ساختند، کسانی‌ را که برای اقامۀ دولت اسلامی تلاش می‌نمایند، تروریست و تندرو خوانده و به این اعتبار، از بین بردن آنان و افکارشان را الزامی قرار دادند! برای این منظور قوانینی را روی کار کرده و آن‌ها را تبدیل به عرف بین المللی نمودند. این اظهارات وزیر خارجه روسیه در سازمان ملل، بحث را خاتمه می‌دهد که برای تبرئه دادن به جنایات خویش در خصوص انقلاب مردم سوریه، علیه قصاب آنان، بشار اسد و نظام طاغوتی آن، در جلسه سازمان ایستاده و چنین گفت: « آن‌چه در سوریه در جریان است، علیه دیکتاتوری و برای دیموکراسی نیست، بلکه علیه جامعۀ جهانی و برای برپایی امت اسلام است.» بلی این‌ها از بالاترین تربیون جهانی، واقعیت تشویش‌های خویش و توجیهات کشتارها و وحشی‌گری‌های خویش را اعلان می‎‎دارند. راست گفت الله سبحانه وتعالی آن‌گاه که چنین فرمود:

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ۚ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾ [انفال: 36]

ترجمه: آن‌ها که کافر شدند، اموال‌شان را برای بازداشتن (مردم) از راه الله خرج می‌کنند؛ آنان این اموال را (که برای به دست آوردنش زحمت کشیده‌اند، در این راه) مصرف می‌کنند، امّا مایه حسرت و اندوه‌شان خواهد شد و سپس شکست خواهند خورد؛ و (در جهان دیگر) کافران همگی به سوی دوزخ گردآوری خواهند شد.

 در واقع برای صلاح اسلام، دولت و حاکمیت آن و برای سرنگونی الزامی نظام‌های موجود، رأی عموم ایجاد شده است، اما هنوز هم برخی از گوشه‌های نظام‌های اسلامی، قواعد و تفاصیل آن، در نزد مسلمانان پوشیدگی دارد؛ این به دلیل دوری آنان از دوران تطبیق اسلام در دولت و مبارزۀ نظام‌های موجود علیه اسلام، دولت و نظام‌های آن، می‌باشد و به دلیل این است که علمای درباری و کسانی‌ غیر از آنان، مسلمانان را از واقعیت دین‌شان منحرف نموده و این و ضعیت کنونی را بر آنان چیره ساخته است؛ طوری‌که مسلمانان در تأثر از این وضعیت و بر اساسی افکار غربی حاکم بر آن، به احکام اسلام نگریسته و آن‌ها را فهم می‌نمایند، چنان‌چه مهم‌ترین موردی‌که مسلمانان نسبت به آن دچار جهل و بی‌خبری شده اند، احکام متعلق به نظام حکومتی و نظام اقتصادی در اسلام می‌باشد.

عدم آگاهی نسبت به نظام اقتصادی اسلام

اگرچه تاحدودی وعی عام و آگاهی عمومی نسبت به نظام حکومتی در اسلام، نسبت به قواعد و اساست و بسیاری از احکام آن ایجاد شده است، البته به سبب تمرکز حاملین دعوت بر این بخش مهم، اما چنین آگاهی نسبت به نظام اقتصاد هنوز در دسترس نیست. منظورم در نزد عوام مسلمانان نیست؛ بلکه می‌خواهم بگویم که بسیاری از علماء، نخبگان و متخصیصین مسلمانان، حتی دعوت گران در بسیاری از حرکت‌های اسلامی، در این قسمت دچار جهل و بی‌خبری اند. این موردی است که یک نقیصه و عامل ضعف در کشمکش‌های فکری به شمار می‌رود و باید بصورت جدی به حل این مشکل پرداخت. به هیچ وجه غفلت در این مورد جواز ندارد! معرفت نسبت به نظام اسلام باید از طریق تحمیل آن بر دست‌اندرکاران و متخصصین بر عموم تحمیل شده و تبدیل به رأی عموم گردد. باید افکار نظام اقتصاد اسلامی را بحیث حقایق و احکام شرعی که دارای دلایل محکم می‌باشد، به حیث تنها معالج کارا در حل مشکلات مردم، جوامع و جهانیان عرضه شود! باید این افکار در نزد پیشگامان امور اسلامی و متخصصین تبدیل به مفاهیم شود!

جهان امروز از این‌که زیرلگدهای نظام سرمایه‌داری قرار دارد، رنج می‌برد؛ زیر لگدهای نظامی‌که بر اساس مفکورۀ جدای دین از زندگی استوار می‌باشد؛ مفکوره‌ای که افکار آزادی عمومی در حقوق و تکالیف، دیموکراسی در حکومت داری، نظم سرمایه‌داری در اقتصاد از آن برگرفته شده است؛ اگرچه جنگ فکری در سرزمین‌های اسلامی ذریعۀ این افکار مدت زمانی پیروز میدان شده و در این برهه از زمان که مسلمانان دچار ضعف شده بودند، سران کفر و پیشوایان آن در غرب و شرق سرمست بودند، اما دیری نگذشت که مسلمانان هوشیاری خویش را به دست آودره و از خواب غفلت بیدار شده، تا این‌که خویشتن را از پلیدی‌های مادیت شرق و غرب پاک سازند! گران‌بارهای ذلت را از شانه خویش فرو گذاشته، قلاده‌های خواری و رد روی را از گردن‌های خویش بیرون کشیده اند، بر استعمارگران و جلادهای خویش این فریادها را سرداده اند: "نه؛ نه شرقی و نه غربی، اسلامی، اسلامی"، "نه دیموکراسی و نه سرمایه‌داری؛ بلکه خلافت اسلامی". پس از خدعه‌ها و فریبکاری‌ها، پس از مشقت‌ها و قربانی‌ها، پس از پناه آوردن تنها به الله سبحانه و تعالی و سردادن این شعار "یا الله جز توی کسی را نداریم"، پرده از چهرۀ غرب و سران آن، از شهرۀ شرق و بزرگان آن برچیده و کینۀ آنان علیه اسلام و مسلمین و ترس‌شان از حق و حقیقت، یعنی از اسلام و خلافت متبارز شد، وحشی‌های بشرگونه و شیاطین انسی، بر همه‌گان نمایان گشته، تمام گمان‌ها و باورهای‌شان از ارزش‌های آزادی، انسانی، حقوق و قوانین از بین رفت! ارزش‌های غرق در کفر، حرص و وحشی‌گری، در انحرافات و بی‌بندوباری‎های خویش تمام مرزهای فطرت انسانی را پشت سر گذاشته اند، تا جایی‌که بردۀ شهوات نفسانی خویش شده، مادیت آنان را در بر گرفته، به ارزش‌های روحی، انسانی و یا اخلاقی هیچ بهایی نمی‌دهند، خواهشات نفسانی بر آنان سوار شده، جز مادیت هیچ ارزشی ندارند، حتی در مادیت نیز به شکست مواجه شده، دچار پریشانی، ترس و و حشت و بیماری‌های همه‌گیر شدند، باعث بدبختی جهان شده، دنیا در میان خارهایش غلط خورده و در شعله های سوزانش شعله‌ور می‌باشد.

بلی، در جریان این کشمکش‌های جاری در بین اسلامِ در حال شگوفایی و سرمایه‌داریِ در حال بحران، و در جنگ غرب علیه اسلام، تنها این بخش باقی مانده و نمایان خواهد گشت؛ بخش نظام اقتصادی سرمایه‌داری؛ نظامی‌که به زور و نیرنک بر تسلط اقتصادی بر جهان استوار است! غرب به خوبی می‌داند که اگر نظام اقتصادی سرمایه‌داری آن تسلط خویش را از دست دهد، خود سرنگون شده، ایدیولوژی آن نیز سرنگون می‌شود و طریقۀ زندگی آن از بین می‌رود.

بلی، استعمار تنها تسلط اقتصادی نیست، بلکه استعمار عبارت از تسلط فکری، سیاسی، اقتصادی و نظامی می‌باشد. لیکن غرب از لحاظ فکری سقوط نموده؛ است؛ چنان‌چه برخی از فرماندهان و رهبران‌شان به باخت غرب در جنگ فکری با مسلمان و شکست سیاسی آن اعتراف نموده، آشکار شد که غرب دروغ گویی نیرنگ باز است! بسان روز روشن است که غرب برای اجرای نقشه‌ها و برنامه‌ها و سیاست‌های خویش، جز قدرت نظامی، هیچ قدرت دیگری را در اختیار ندارند! غرب در جنگ نظامی با امت اسلام قرار دارد، مسلمانان را کشته و خانه‌های‌شان را ویران می‌نماید! لیکن جنگ آن هرگز پایان نیافته و منجر به هیچ پیروزی نشده است؛ بلکه از لحاظ سیاسی پرده از چهرۀ شان برچیده شده و از لحاظ اخلاقی مفتضح شد! امت بیشتر پستی‌های و بی‌بندوباری‌های آن را شناخته و نسبت به خویشتن و دینش هوشیاری بیشتری حاصل نموده! اعتماد آن بر نصرت الله سبحانه وتعالی افزایش یافته و نسبت به بازگشت خلافت مطمئن‌تر شده است! بسوی وحدت خویش گام‌های سریع‌تری را برداشته، برای حدودی‌که کفار استعمارگری‌که در سرزمین‌های آن، ترسیم نموده، هیچ گونه ارزیشی قایل نمی‌شود؛ برای استعمارگرانی‌که در حال زمین خوردن است!

با وجود این همه جهل و بی‌خبری نسبت به نظامی اقتصادی اسلام و خصوصیت آن در معالج مشکلات انسانی و نسبت به توانائی آن در کشف و بهره‌بردای از انرژی‌های بزرگ برای تولیدهای انبوه و بزرگ و در سرمایه‌گذار در زمینه تمام دارائی‌ها، آن هم به شکل معجزه آسا، در توزیع ثروت به تمام افراد آن‌هم برای خود شخص هر فرد و به احکامی‌که متضمن کفایت تمام افرادی می‌باشد که زیر سایۀ پهناور این نظام زندگی می‌نمایند. تمام این موارد در ضمن یک نظام کامل و شامل برای حیات است که در پاسداری از معیشت مردم و اقتصادشان هیچ کوتاهی نخواهد داشت؛ بلکه حتی از دین، حیثیت، کرامت، امنیت، اخلاقیات و آرامش مردم پاسداری می‌کند! جهل و بی‌خبری نسبت به این نظام، به معنی این است که حاملین دعوت یکی از منابع قدرت را از دست داده و به این کشمکش‌ها خاتمه‌ای نخواهند داشت! جهل و بی‌خبری نسبت به این نظام برای دشمن و کفار استعمارگر فرصی بیشتری برای فریبکاری داده و آنان  را در اهداف‌شان برای جلوگیره از نهضت امت و تأخیر رهایی آن از زنجیرهای‌شان کمک بسزایی می‌کند.

از جمله نشانه‌های عدم آگاهی نسبت به احکام اسلامی در حوزۀ اقتصاد

از علایم این جهالت و از بقایای انحطاطی‌که امت اسلامی را مصاب نموده، از اسباب طولانی‌مدت تسلط غربی سرمایه‌داری بر مسلمانان، این است که یکی از دانشمندان مشهور، اندکی پس از بحران مالی جهانی سال 2008م اظهار داشته تأکید می‌نمود که امریکا به زودی از وضعیت بحرانی خویش بیرون می‌شود؛ چون سرمایه‌داری -حسب ادعا و گمانش- به تجدید خویش می‌انجامد! هم‌چنان به چیزی اقرار داشته و چیزی را اظهار و تکرار می‌دارد که‎ غربی‌ها را فریب داده و خود خویشتن را به آن فریب داده اند؛ در عوض این‌که این حقیقت آشکار را بیان دارد که سرمایه‌داری همان عامل ظلم بر جهانیان و دلیل بدبختی شان می‌باشد، تعفن افکار، جنایات منهج سرمایه‌داری و ویرانی‌هایی‌که محصول آن است، بر امت اسلامی و دیگران آشکار شده! وی در عوض این‌که واقعیت نظام سرمایه‌داری را تشریح سازد، که سرمایه‌ها را تاراج کرده، ثرومندان را فقیر، فقیران را نابود، مردم را بسان وحشی‌ها دریده و گوشت و خون شان را می‌خورد و می‌مکد، در عوض این که تشریح سازد که بزودی خود خویشتن را خورده و نابود می‌سازد، مانند آتشی‌که چوب را نابود می‌سازد. بلی، سرمایه داری به زودی به خاکستری‌که باد شدید و طوفان شبانگاه آن‎ را نابود می‌سازد، تبدیل خواهد شد، در عوض این‌که این گونه واقعیت سرمایه‌داری را تشریح سازد، شایع می‌سازد که سرمایه‌داری خود به تجدید خویش می‌انجامد؛ گویا که سرمایه‌داری سمبل عدالت در میان بندگان است و نهایت ابتکار در حوزۀ  اقتصاد.

از علامات این جهالت، از دلایل مبارزه با اسلام به عنوان نظام آینده برای تطبیق در دولت خلافت و از ناهنجاری متمرکز بر بیان نظام اقتصادی اسلامی و بیان قواعد و احکام آن، این بود که در جریان انقلاب‌هایی‌که در برخی از سرزمین‌ها به راه افتاده و پدیدار شدن توجه سرد مردم در انتخاب کسی‌که جهت تطبیق اسلام تلاش می‌نمود، دو مسئله وضاحت یافت:

اولاً: عموم مردم خواهان اسلام بودند، لیکن آنان در بسیاری از احکام متعلق به حکومت داری، اقتصاد و روابط بین المللی، در میان آن‌چه از اسلام بود و آن‌چه از اسلام نبود، تمیز داده نمی‌توانستند. این مشکل در عوام مسلمانان خلاصه نمی‌شود، بلکه این مشکل در مشایخ، علماء و رهبران و پیشگامان کار اسلامی نیز آشکار بود. این مسئله در قانون اساسی مصر که در سال 2012م تصویب شد، به وضوح قابل مشاهده بود، طوری‌که عدۀ بسیاری از نمادهای علم و کار اسلامی آن را قانون اساسی اسلامی می‌دانستند، در حالی‌که د آن قانون کفر فریاد می‌زد.

درثاني: زمانی‌که نظام اقتصادی اسلامی به عنوان نظامی مطرح گردیده است که مردم خواهان تطبیق آن می‌باشند، مهره‌ها و سمبول‌های سکولاریزم، رسانه‌ها و شخصیت‌های مختلف، اعتراض نموده، گاهی به هدف رد و انکار این طرح و گاهی به هدف تمسخر، با فخر و تکبر این پرسش‌ها را رد و بدل نموده، می‌گفتند: نظام اقتصادی اسلامی دیگر چیست؟! آیا نظام اقتصادی اسلامی هم وجود دارد؟! آیا غیر از نظام سرمایه‌داری که جهان آن را می‌شناسد، نظامی‌که به قلۀ پیشرفت دستیافته است و محصول آن نبوغ بشری است، نظامی اقتصادی دیگری هم هست؟!

این دو مسئله دلالت بر نقاط ضعفی دارد که می‌بایست در مخاطب قرا دادن عموم مسلمین؛ علماء، متخصصین و حاملین دعوت، در مورد آن تمرکز کرد، چون ایجاد رأی عمومی صحیح اسلامی، دور انداختن هر مفکورۀ دیگر و نیافتیدن در دام‌ها آن، یک ضرورت مبرم است، مخصوصاً در آن‌چه متعلق به قوانین اساسی غیر اسلامی می‌باشد که گمان می‌رود اسلامی است، درحالی‌که متعلق به نظام‌های حکومتی و اقتصادی غیر اسلامی می‌باشد. واقعیت کنونی  تلاش بیشتر و توجه بیشتری می‌طلبد بر این نقاط ضعف، مخصوصاً در مورد مسئله مذکور، در مورد دوم، در خصوص نظام اقتصادی اسلامی.

ایدیولوژی سرمایه‌داری در سراشیبی قرا دارد، موجودیت طمع‌های غربی در نشر و تحمیل این نظام بر مسلمانان و در قرار دادن آن به عنوان بدیل اسلام، جز فریبی‌که از حد گذشته چیزی بیش نیست، و دلالت بر جهالت بزرگی در خصوص درک واقعیت امت اسلامی، در حرکات و سمت و سویی دارد که امت در آن روان است، دلالت بر جهالتی غیرقابل تخمین درخصوص تاثیر اسلام و عقیدۀ اسلامی بر مؤمنین دارد؛ یعنی در حالت و زمانی‌که مؤمنین از افکار و احکام اسلامی حمایت کرده و تبدیل به مفاهیم در نزد آنان شده است تاجایی‌که در جنگ فکری غربی بر علیه مسلمانان تأثیر آن چنانی باقی نمانده است، مگر در حوزۀ افکار اقتصادی و سیاسیت اقتصادی. بنا براین، باید در خصوص افکار و احکام نظام اقتصادی همان‌طورکه باید اهتمام ورزید، از آن‌جایی‌که اقتصاد و قدرت اقتصادی نقش و تأثیر ویژۀ در زندگی و قدرت دولت در توانائی اجراء پروژه‌ها، راه‌اندازی کارها و تحقق اهداف دارد، بر ضرورت این اهتمام می‌افزاید. اغلب امور فردی و دولتی خالی از احکام متعلق به دارائی و اقتصاد نیست، همان‌طور که گفته می‌شود دارائی و اقتصاد شریانۀ زندگی است.

در پایان این سخن و برای کامل‌سازی این مبحث، ناچار باید سایۀ پهناور نظام اقتصادی اسلامی و واقعیت بدبختی، آتش سوزان، نیرنگ و ظلمی‌که نظام غربی سرمایه‌داری در مقایسه به این نظام دارد را بیان داشت، ازباب این‌که حسن اشیاء را اضداد آن‌ها بر جسته می‌سازد، قواعد عمومی و برنامه‌های گستردۀ نظام اقتصادی اسلامی را باید بیان نمود، اما در این زمینه منبع بهتری از کتاب "نظام اقتصادی اسلامی" از مؤلفات علامۀ مجدِّد شیخ تقی الدین نبهانی نمی‌توان یافت؛ چنان‌چه در عمق، همه شمولی، محوریت و نبوغی‌که در آن کتاب مرعی گشته، مانندی را نمی‌توان یافت. آن‌چه را شیخ از مواد قانونی که در این زمینه آماده ساخته است، در ضمن لایحۀ قانون اساسی که حزب التحریر برای دولت اسلامی که انتظارش را به اذن الله در این نزدیکی‌ها داریم، آماده کرده است، بیان شده و در کتاب "مقدمۀ قانون اساسی و اسباب موجبۀ آن" از منشورات حزب التحریر، کاملاً در دسترس است. هدف از آن نشان دادن نمونۀ از قانون اساسی اسلامی است تا آن‌که در قدم اول از مواد آن، قانون اساسی شکل گرفته و در ثانی قانون اساسی برای دولتی اسلامی و ردی باشد بر کسانی‌ باشد که بر موجودیت نظام اقتصادی اسلامی بی‌نظیر، متفاوت و بر گرفته شده از وحی‌که الله سبحانه و تعالی به رسول الله صلی الله علیه وسلم نازل نموده، انکار کرده و آن را به سخره می‌گیرند؛ نظامی‌که احکام و قواعد آن از طریق اجتهاد شرعی ثابت و منظبط با اصول فقهی و مصادر شرعی بوده، صرفاً از کتاب الله، سنت رسول الله، قیاس شرعی و اجماع صحابه، استنباط شده است. بدین وسیله ما در روی دستان مان نظام اقتصادی اسلامی عصری می‌بینیم که احکام آن به طریقۀ سلف صالح مان در استنباط، استنباط گردیده است، نظامی‌که سزاوار است بر آن نظام اقتصادی بی‌نظیر اطلاق نمود... چیزی‌که ما به توفیق الله سبحانه و تعالی در شماره‌ بعدی به بیان آن خواهیم پرداخت تا بحث مان کامل شود. ادامه دارد... 

نویسنده: محمود عبد الهادي

مترجم: محمد علی مطمئن