(ترجمه)

روز جمعه به تاریخ ۱۴ جولای ۲۰۱۷م، به دنبال شهادت سه مسلمان فلسطینی از طرف متجاوزین در مسجدالاقصی،  دولت یهود دروازه های مسجد مقدس را بسته کرد و حالا مسلمانان حتی نمی توانند نماز جمعه را ادا کنند. درست همین بحث بعد از تهاجم بالای بیت المقدس به اساس خیانت رهبران جنایتکار عرب در سال ۱۹۶۷م رخ داده بود.

یهودیان استعمارگر شب و روز زیر مسجدالاقصی حفاری می کنند، گاهی حریم مسجد را نقض کرده و نماز گذاران را به آزار و اذیت می گیرند تا آن ها خشمگین شوند، گاهی هم جوانان اوباش شان را بخاطر تجلیل جشن ها به داخل مسجد مقدس گرد می آورند و اگر مسلمانان با این بی رحمی ها مخالفت نشان دهند، از جانب دولت یهود به قسم ناجوانمردانه به شهادت می رسند.

صدها مسلمان فلسطینی در جریان دو سال اخیر شهید شده اند. تمامی رهبران در سراسر سرزمین های اسلامی که ترکیه در رأس آن قرار دارد، به ساده گی بیهوده نشسته و تماشا می نمایند. نه تنها آن ها در پیش گرفتن یک اقدام فعالانه علیه این گستاخی دولت متجاوز یهود ناکام ماندند؛ بلکه حتی ما جرأت اندکی را هم ندیدیم که این عمل را با سخنان نحیف محکوم کنند. آن رهبرانی که به آواز بلند در بالای جاده ها بخاطر تظاهر و فریب مسلمانان فریاد می زدند، در این روزها حتی سخنان میان تهی شان را هم بلند نمی کنند.

یک ماه قبل در هنگام سخنرانی در مجلس "اجتماع نهادهای بیت المقدس" در استانبول، رییس جمهور اردوغان گفت: «ما هیچگاهی خاموشی آذان را در آسمان بیت المقدس اجازه نخواهیم داد.» او به مسلمانان چنین راه حل نشان داد: «چرا نباید صدهاهزار مسلمان مسجدالاقصی را ملاقات نماید؟ قوی ترین حمایه که ما می توانیم از خواهران و برادران خود کنیم، این است تا در بیت المقدس حضور یابیم.»

ای مسلمانان! آیا این راه بیرون کردن یهودیان استعمارگر از مسجد الاقصی است؟ آیا سفر سیاحتی از ترکیه به بیت المقدس، مسجدالاقصی را از اسارت یهود نجات خواهد داد؟ در عین حالی که مسلمانان فلسطینی از ادای نماز جمعه در مسجدالاقصی منع شده اند. رفتن به این سرزمین های مبارک به منظور کمک به مسجدالاقصی یک هدف ارزشمندی است که در صفحات سفید ثبت خواهد شد؛ مگر این نوع خطابه ها برای مسلمانان از جانب رهبران، یک عمل ننگ آوری است که در صفحات سیاه به جا خواهد ماند. این رهبران چقدر پست می شوند که جرأت می کنند، آزادی بیت المقدس را از استعمارگران یهودی به حضور بیشتر ما در آن جا ربط دهند.

در گذشته صلیبی های کافر به فلسطین حمله کردند، منبرش را ویران و مسجد اش را به تبیلۀ اسپ های شان مبدل ساختند، مگر آیا مسلمانان بخاطر نجاتش به سفر و ملاقات پرداختند؟ آیا رهبران مسلمان خودشان را به فصاحت و بلاغت و سخنان میان تهی مصروف کردند؟ پس نقش ارتش مسلمان چی بود؟ نه رهبران افکار مسلمانان را با فصاحت محض منحرف می ساخت و نه مسلمانان و ارتش شان مصروف ایجاد دوبارۀ منبر تحت سایۀ استعمار و اشغال بودند؛ بلکه تنها غم آن ها شب و روز این بود تا ارتشی را مجهز با سربازان مخلص در تحت فرماندهی صلاح الدین ایوبی به طرف مصر و شام در زیر سایۀ خلافت که به-آن چه از جانب الله سبحانه وتعالی آمده حکمروایی می کند و در راه الله سبحانه وتعالی می جنگند- آماده سازند.

ای فرماندهان شجاع! کاری را انجام دهید که صلاح الدین ایوبی انجام داد. جز این هیچ راه دیگری نیست که با یهودیان استعمارگر تصفیه حساب کنیم. هیچ راهی نیست که دولت یهود را از میان برداریم، بیت المقدس و مسجد الاقصی را آزاد کنیم و در کل فلسطین را یک بار دیگر یک سرزمین اسلامی بسازیم.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه ترکیه